[lirik]

Rruga e Lotit

kushtuar të perloturve

shkruan xhelal ferizi autori mergimtarë

nëpër rrugen e lotit un i pafundmi
nëpër secilin lot ankim sizifi
un me shpresa qe nuk shihen i lëkundmi
kët fat për mua kush e shpifi

dua të dal nga ky rreth i kuq
zhgenjim nuk dua se shekujve ju teket
që un të jem gjithmonë nji huq
dhe caku gjithmonë të më stërmeket

pse ti o fatshekull kët rrisk nuk e ndale
po e lëshove dikund nga tinzria
a thua un paskam rrafshu kodra e male
që të mbaj haraqe ,ku pin gjak mërzija

un qiellin nuk kam përmbysë me re e kaltri
un nuk i ndala yjet
gjaku im paguan tash akuj e neveri
un nuk i vrava as lulet as pyjet

depresion pse më mbjellni e rrisk mërgimi
që të mos kem mbështetje në shteg
as shpresë ringjallje as horizonte gëzimi
pse vetem mërgim shkrumb e prush që djeg

un as diell as hanë nuk kam pshty
as qiellin nuk e kam sha
bukurinë e kam ushqyer me ndjenja e me sy
sa vargjet nga shpirti i kam nda

un në secilin ind të qiellit
kam mbjellë gjallrime hare
e kam argtuar secilen rreze të diellit
dhe per fatin e tyre jam bre

pse pra pse ky dënim
pse në shpirtë ky dry
un nuk mbolla luftra as vaje as krim
paqen e kam thirrë me lot në sy

un tash që nëpër të ftofta trotoare
ditët e ngrysura numroj
ah sikur të kisha nji pendë magjistare
në gjuhen e sajë të lotoj

ku të lutem ku në cilin drejtim
kah meka kah roma e stambolla
athina ,kah lindja kah jug e perendim
sa shum fe o zot trullosin mendt e holla

ku gjendet ilaqi im
ku shkela me hapin e padjallzuar
pse ma quani jetë e jo fund e krye pendim
fatin djajt ma paskan shkruar

në qoftë se ësht siq than pleqt e vjeter
se shtat dit jan në kët botë
gjashtë jan hidhrim të shkruara në të padukshmen leter
e nji gezim edhe kjo e kotë

pse at'her paskemi ardhë në ket rrubullak me dhe
q'na duhet buka me lot
hyn kah te duash në secilen fe
por vuajtjet nuk shlyhen në kohra as mot

autori xhelal ferizi