[napoleoni]

Pyetja e të nderuarës Jador është jo mirë e formuluar por çka është më me rëndësi, kuptohet përmbajtja e saj. Ne mund të flasim shumë për talentin si dhunti e një pjese të njerëzve por duhet të kemi gjithnjë parasysh se ata nuk janë garancë për sjellje të mirë në shoqëri, mes miqësh e ndoshta edhe me veten e tyre. Talenti është dhunti që së pari duhet identifikuar atë, pastaj duhet zhvilluar/ushqyer atë, pastaj duhet edhe mësuar metodën se si personi talent ta transmetojë atë tek të tjerët. Nëse nuk arrihet kjo, talenti mbetet i pashfrytëzuar, dhe askush nuk ia sheh hajrin, le më shoqëria por as personi që e posedon. Mendoj se shumica e njerëzve janë të këtillë. Mendoj se tek secili nga ne fshihet ndonjë dhunti/talent në ndonjë lëmi. Janë tjera hesape nëse ajo identifikohet, shfrytëzohet, transmetohet. Për talentin eshte folur e shkruar shumë. Madje shpesh kur e lidhim me gjenialiteitin, nuk mundemi të mos flasim për anomali të ndryshme tek personat në fjalë, deri edhe në sëmundje psiqike apo shpirtërore: mjafton të kujtojmë Ajnshtajnin dhe problemet e tij në të lexuar dhe folur qysh ne femijeri, Van Gogun dhe shizofrenine e tij të veçantë, Strindbergun dhe maninë e tij të persekutimit, Da Vinçin dhe zhvillimin e tij të vonshëm, etj etj. Këta gjatë punës së tyre shfrytëzuan talentin si dhunti, ndërsa gjenialiteti i tyre qëndron në atë se krijuan.

Të mos u ngarkoj me lexim të gjatë, pasi që ka shumë të thuhet ne kete drejtim, mendoj se talent posedojmë të gjithë sepse të tillë jemi krijuar, por jo të gjithë arrijmë ta transmetojmë atë denjësisht p.sh. ndodhë që perceptimet e ndryshme nuk mund ti shprehim ashtu si i ndjejmë, edhe po ti shprehim me gojë nuk mund të ju japim formë në shkrim. Njeriu gjithmonë ka kërkuar rrugë që ta plason idenë e tij sa më mirë. Për këtë kemi pikturën, muzikën, poezinë etj etj. Njeriu gjatë zhvillimit të tij ka zbuluar shumë metoda të shprehjes derisa themi se edhe kur heshtim shprehim diçka.... ( kjo nuk vlen per FD, haha) Pjesa e dukshme e talentit, nga më të rëndësishmet, është kapaciteti i të transmetuarit tek tjetri. Tingëllon paradoksale, por mendoni sa talentë lindin e vdesin ne heshtje, pa lënë gjurmë. Ne nuk i njohim, nuk e dijmë sa janë...Ndoshta pikerisht për këtë i gjithë përparimi i shoqërisë njerëzore është i përqëndruar në shumë pak persona në krahasim me numrin e njerëzve... Majmuni ka talent ? Nëse ia arrijmë që një majmun ta mësojmë të flas disa fjalë, këtij majmuni nuk do t`ia arrijmë kurrë t`ia mësojmë mënyrën se si ky t`i mësojë majmunat e tjerë të flasin. Dhe për këtë mbetet gjithmonë majmun, pavarësisht se ndoshta ka pak talent.