[Era1]

RUDYORD KIPLING

Ne mundsh

Në mundsh të ruash arsyen,kur bota humbet fillin
E fajin ty ta hedh-dhe vetes t'i besosh
Sa herë tek ti dyshojnë e s'të përfillin,
Por dhe gjykimet drejt t'i gjykosh.
Në mundsh të rrish në pritje,nga pritja pa u lodhur,
A kur t'urrejnë,urrejtje mos t'ushqesh,
madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur,
Me thejshtësi me to pa rënë ndesh...

Në mundsh të mendosh,por jo si rob ëndërrimesh
Dhe t'i trajtosh njëlloj e pa dallim,
ngadhnjim e shpartallim-burim mashtrimesh...
Në durofsh dot që thëniet e tua të drejta
Në kurthe për trutharët,kopukët t'i kthejnë.
T'i shohësh të thyera gjërat më të shtrenjta
E prapë t'i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t'i flijosh,
Si në kumar,në një të vetme lojë.
Të rrezikosh,të humbësh e prapë t'ja fillosh
dhe humbjen kurrë të mos e zësh në gojë.
Në i detyrofsh dot muskul,nerva,puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithshka duket e kotë
E të qëndrosh edhe kur s'ke asgjë përveç vullnetit
Që veç një fjalë-Qëndro-gjithnje të thotë...

Në mundsh të flasësh me maskarenj,por nderin tënd ta ruash,
a t'ecësh përkrah mbretit,pa krenari që të verbon...
Në se armiku apo miku s'të bëjnë dot të vuash
dhe gjithkënd e çmon,veç sa meriton...
Në mundsh t'i mbushësh ti minutat më të rënda
me vepra që peshojnë-
...........................Dije dhe mos kij asnjë dyshim
E jotja do jetë Bota me çka brenda
dhe NJERI do jesh,o biri im!