Sa bukur , sa mirë ?!

[Psikologu]

Ecen , luftuan , ruajten , qendruan dhe kultivuan cdo gjë , cdo gjë qe është ne interes të kombit , ne interes të shqipes dykrenare.Hapat e gjatë, të mbushur me plotë vuajtje , hapat drejt drites së lirisë , nuk moren fund thuja asnjehere , e keta hapa të tillë , shumë deshironin ti quanin hapa të kotë, thjeshtë , vetem hapa.Ne mbrendesin e ketyre hapave , ne kurriz ishte i ngarkuar edhe mundi , mundi për të ruajtur gjuhë, identitet , histori , tokë e truallë.Ecen hapat , ecen me kembë të lidhura dhe të pergjakura , me duartë e lidhura , me gjuhen e prerë , por jo me gjuhen e zhdukur , sepse gjuha nuk zhdukej , nuk hiqej , sepse kjo ishte gjuhë që nena na ka mesuarë, qe nena , perderisa e perkundete djepin , na kendonte shqip derisa ne zinte gjumi , dhe të nesermen , prapë pyeste ;-A do te kendon nena prapë kengen ne gjuhen shqipe.Nena kur kendoj , por ehde kur qajti , cdo here me fjalet e saj të zenura ne fyt thoshte ;O i biri i shqipes , je shqiptar i nenes.Sa bukur , edhe gjumi ishte i qetë , sepse kendohej shqip.Ne rruget e gjata , me duarë të lidhura e me pranga ne dorë , ata qe ushqeheshin me gjakun tonë na pyesnin cdo here :- Si ore ju sdini të zhduki kurrë , si mund të qendroni keshtu ?!E ne , ne nuk folem , sepse ata se dinin gjuhen shqipe, por i thamë cdo here njeri-tjetrit ;Do të qendrojmë , sepse jemi të mesuarë të qendrojmë.Ne vorrime , ne vorrosnim shqiptarin , nuk qanim , sepse me lotet tanë do të gezohej armiku , ne nuk e vorrosem as të krishterin e as muslimanin , por e vorrosem shqiptarin , e bashkë me flamurin dy krenarë ne qendruam .Ne dasma , ne kenduam me telat e qiftelis , e ne shtepit tona , ne kullat e vjetra , aty valonte flamuri kuq e zi , flamur me dy krena , sepse ne ketë dasem , ne martonim shqiptarin , jo as te krishterin e as muslimanin , sepse nuk ka flamur të tillë, per ne është vetem shqiponja.