Interviste me Adem Demaçin

[Zana_ch]

Interviste me Adem Demaçin
VLERA KOMBËTARE SHQIPTARE ANTIKADARISTE DHE ANTIROGUVISTE QUHET ADEM DEMAÇI!

ELHAMI AJETIT: Pse nuk ke marrë pjesë në varrimin e Presidentit Rugova edhe a i ke treguar vlerat e tua me këtë veprim? Kaq.
ADEM DEMAÇI:- Zotëri Elhami Ajeti, njeriu i tregon vlerat e veta në shumë mënyra e edhe duke marrë pjesë, ose duke refuzuar që të marrë pjesë në një veprim të caktuar. Edhe ju duke ma bërë këtë pyetje po i tregoni vlerat Tuaja. Po kam dëshirë të besoj se këtë pyetje jeni duke ma drejtuar me qëllim jo të keq. Duhet ta dini se unë nuk kam pritur që Presidenti juaj të ndërrojë jetë e, duke mos marrë pjesë në varrimin e tij, t’i tregoja vlerat e mia. Kur kam dalë para gjyqit çetnik, në mars të vitit 1959 e kur kam pasur guxim t’u thoja Kallugjeroviqit e Rakoqeviqit se Serbia është okupatore dhe se Kosova duhet të shkëputet nga Jugosllavia dhe t’i bashkohet Shqipërisë, më duket se atëherë i kam treguar vlerat e mia. Në atë gjykim, në vend se të më shkonin djersët mua, u shkonin djersët Kallugjeroviqit e Rakoçeviçit...Pasi që pata dalur nga burgu i parë, 18 nëntor 1961, nuk pata ndenjur duarkryq e të jetoja nga “fama e heroit”. Në hezin më të madh të rankoviqizmit, më 28 nëntor 1963, në shtëpinë e Hysen Dacit, në Mitrovicë, bashkë me babën e tij, Hamdi Dacin, pastaj me Mustafa Venharin, Ramadan Shalën, Kadri Kusarin, Sylë Shalën, Din Spahinë, Fazli Graiçevcin, Rexhep Elmazin, Xhylie Radoniqin e Bedri Çollakun (përveç Hysenit e meje, të gjithë të tjerët të ndjerë), themeluam LËVIZJEN REVOLUCIONARE PËR BASHKIMIN E SHQIPTARËVE. Më duket se zonja Xhylie e këta burra dhe me qindra të tjerë e të tjera që pa hezitim na u bashkuan e, bashkë me këta edhe unë i përvuajturi, treguam vlerat tona. Historianët e shitur për poste e për para, nën dirigjimin e Prsidentit të ndjerë dhe të dallaverexhinjëve rreth e rrotull tij u munduan dhe po mundohen edhe sot e kësaj dite që ta mbulojnë me harresë dhe ta përbuzin organizatën ilegale më të fuqishme e cila i dha grushtin më të fuqishm rankoviqizmit dhe hapi proceset e mëvonshme të lëvizjes çlirimtare në Kosovë e rreth Kosovës. T’i lëmë burgjet se mos Ju dhemb koka... Kur, në hovin më të madh të politikës çetnike-neofashiste të Millosheviqit, më 10 dhjetor të vitit 1991, para deputetëve të Parlamentit evropian, në Strasbur, demaskova me argumente veprimet gjakatare dhe politikën mafioze e kriminale të hegjemonizmit serb, atje e atëherë i tregova vlerat e mia...Kur, në shkurt, 1998, në qendrën amerikane në Prishtinë, në praninë e diplomatëve e gjeneralëve, diplomati i lartë Gelbart më provokoi tri herë duke quajtur UÇK-në, me zë të lartë “organizatë terroriste”, unë, tri herë, me zë edhe më të lartë, iu përgjegja se UÇK-ja është ushtri çlirimtare. Zotëri Gelbartit i vloi gjaku në fytyrë. Edhe mua më vloi gjaku në fytyrë dhe me aq përfundoi dialogu ynë. Në atë mënyrë unë tregova vlerat e mia. Mirëpo, po atë natë, presidenti për të cilin Ju po më pyetni, nënshkroi kumtesën me të cilën dënohej çdo “veprim jopaqësor në Kosovë”. Aluzioni ishte i qartë: dënohej kryengritja e popullit tonë në krye me UÇK-në... Duke refuzuar që të fshihem, por duke dalur nga tri herë në ditë, bashkë me motrën Ajshe, e duke shëtitur rrugëve të Prishtinës, të mbushura me të gjitha llojet e ushtrive e policive serbe, në atë mënyrë kam treguar vlerat e mia... Kur më arrestuan komandot serbe e kur ma futën automatikun në gjoks, në maj të 1999, e kur komandosit Janaçkoviq i thashë:”Më vrit, por mos më shajë”! Edhe atëherë tregova vlerat e mia. Ndoshta Ju mërzita paksa zotëri Elhami, mirëpo Ju vëtë me pyetjen Tuaj sikur deshët të vënit në dyshim vlerat e mia dhe prandaj më “tërhoqët për gjuhe”. Profetëve e liderëve të rremë unë nuk ju bëj nderime. Kaq.

[Domira]

Asgje e re! Te gjitha dihen per veprimtarine, sakrificen, bashkpunetoret.
Por dihet edhe per qendrimin e Bacit Adem Demaci, ndaj Presidentin historik dhe realizuesin e Pamvaresise se Kosoves, burreshtetasin boteror, kolosin qe mposhti propaganden 200vjecare te Serbise kunder shqiptareve te Kosoves vetem per 10 vite, atdhetarin qe shpetoi popullin e vet nga gjenocidi serb, dr.Ibrahim Rugova.

Krenohem me vepren e Presidentit Rugova dhe i falemnderohem Zotit qe jetova ne kohen kur jetoi Presidenti i Kosoves dr.Ibrahim Rugova.
Me respekt edhe per sakrificen e Baces Adem Demaci!

Domira

[Arb]

Edhe nje here si shume hera te tjera Demaci na tregon qarte se eshte nje zog i Shkines.

Fare e flliqte stalinisti...

[ernesti]

Me doket qe Demaçi po i ngaterron kapak sendet.
Nuk iu ka pergjegj pytjes qe ia ka shtrue gazetarja po perfiton me na komunikue vuejtjet dhe veprimtarin e vete ( ato jane, pa dyshim te verteta).
Pastaj i "fut ne te njejtin thes" Kadaren e Rugoven. Madje keta dy te fundit pasakne krijue sisteme ideologjike me ithtar te tyne : "kadarist" e "rugovist" ?
Karriera e ketyne dy personaliteteve divergjon ne shume pikepamje : Kadare asht ilustrue si shkrimtar i madh i letersise bashkohore shqiptare, po, besa edhe botnore.
Rugova asht ndodhun para sfidave te medha politike ku çashtja e vendit dhe popullit te vet ndodhej ne rrezik per zhdukje.
Te dyte ia kane dal ne krye...
Se fundi, edhepse nuk me takon t'i jap keshilla kurkujt, mendoj qe njerzit qe tani kane vdek, duhet me i lan te qete : nuk asht fer me kritikue dikan mas shpine, e aq ma pak nese ka dek. Kjo pune me doket e pamoralshme.

[IB]

Ju pershendes te gjithve, Une kame nje dilem, pas gjitha ato vuajtje qe ju shkaktuan zotri Adem Demaqit per 28 vite burg, ai prap na preferon turli far opcioni ( ballkanin, kryetare e kosoves rada, kryeminister gjukanoviqi dhe qka jo tjeter) qe prap te mbetemi lidhur me serbin. une edhe pa asnje dite burg nuk po pajtohem qe te kemi qfardo lidhje me sllav, Prandaj nga keto rrethana kame ardhur ne nje dyshim, se zotri Adem Demaqi mund me qene nje njeri i klonuar nga serbija, kurse Adem Demaqi i vertet veqe nuk egziston fare, ose per ta ma me rendsi jane vllazrit e idealit se sa vllazrit e gjakut, siq beri edhe Enver Hoxha gjate luftes se dyte botrore, ose Adem Demaqi u perdor me decenje te tera( nga serbija) per ti identifikuar te gjithe ata qe u vrane u burgosen u torturun prej viteve 1956 e deri me vitet 90.


Dilem e madhe: Adem Demaqi

[Fshatari]

Postimi origjinal është bërë nga IB

Ju pershendes te gjithve, Une kame nje dilem, pas gjitha ato vuajtje qe ju shkaktuan zotri Adem Demaqit per 28 vite burg, ai prap na preferon turli far opcioni ( ballkanin, kryetare e kosoves rada, kryeminister gjukanoviqi dhe qka jo tjeter) qe prap te mbetemi lidhur me serbin. une edhe pa asnje dite burg nuk po pajtohem qe te kemi qfardo lidhje me sllav, Prandaj nga keto rrethana kame ardhur ne nje dyshim, se zotri Adem Demaqi mund me qene nje njeri i klonuar nga serbija, kurse Adem Demaqi i vertet veqe nuk egziston fare, ose per ta ma me rendsi jane vllazrit e idealit se sa vllazrit e gjakut, siq beri edhe Enver Hoxha gjate luftes se dyte botrore, ose Adem Demaqi u perdor me decenje te tera( nga serbija) per ti identifikuar te gjithe ata qe u vrane u burgosen u torturun prej viteve 1956 e deri me vitet 90.


Dilem e madhe: Adem Demaqi

Po do me than si "spijun" i serbisë a ? Gjthëçka mund të ndodh !

[IB]

Te pershendes Fshatar, une nuk mud ta them ate titull, sepse eshte i rande, dhe kete mund ta vertetojn vetem historija dhe gjyqesija, por une vetem jame ne dilem, se qka mshifet pas keti personi, duke i ditur rrethanat e tije se sa vite qendroj ne burg, por gjithmon del me deklarata qe jane ne favor te serbis, une po e ceku nje deklarat te tije ne radio ne vitin 1999, kur gazetari e pyti per blerjen e pasurive te serbeve, ai u pergjegj me cinizem citoj" po mundeni me ua bler pasurin, por mos ua nxini bishtin me der, dhe me ua marr per kafshat te gojes", prandaj sikur te takohesha ndoni her me zotri Adem Demaqin do ta pyetesha se sa here duhet shqipetaret ti blejn tokat e tyre? dhe se cdo her po u dufka, me ua paguar serbeve keto toka, me vleren reale dhe prap te kthehen e ti marrin falaz.

[Fshatari]

Edhe mua i dyshimtë me duket. Ajo që më habit më së shumti janë idetë që Demaçi hedh në publik. Gjithëmonë të papritura. Nuk di kush po e furnizon me ide, plane, prralla, thashethëna...!
Pse nuk e merr një llullë si Aga Syl, me u ul pran oxhakut e me u marr me punët e pleqnisë...!

[Kalt]

Propaganda e Prishtinës në dëm të Malit të Zi

Enver Robelli


Ditë më parë, një grumbull shqiptarësh u mblodhën në sheshin e qytezës së Tuzit në Mal të Zi për të protestuar publikisht, siç thuhej, kundër refuzimit të qeverisë së kryeministrit Milo Gjukanoviq që këtij vendbanimi t’i jepte statusin e komunës. Derisa mediet serbe, pjesa më e madhe e të cilave kundërshtojnë pavarësinë e Malit të Zi, me qejf publikuan lajmin se në Tuz është brohoritur edhe për UÇK-në, politikanët shqiptarë në Mal të Zi vrapuan për të sqaruar se nuk ka pasur thirrje për UÇK-në. Sidoqoftë, nëse diku në Ballkan shqiptarët nuk kanë nevojë të rrokin armët për të sfiduar shtypjen, atëherë ky vend është Mali i Zi. Me një politikë pragmatike qeveria e Podgoricës viteve të fundit ka përmirësuar dukshëm pozitën e pakicave. Natyrisht përherë ka vend për kritika, përherë ka vend për arritje më të mëdha në fushën e garantimit të të drejtave të njeriut dhe stimulimit të zhvillimit ekonomik.
Por, irituese në protestat shqiptare në Mal të Zi është momenti: më 21 maj në këtë republikë do të mbahet referendumi për pavarësinë e vendit. Këtë të drejtë Malit të Zi ia garanton jo vetëm vendimi i komisionit të Badinterit nga fillimi i viteve 90-të, por edhe tradita e gjatë shtetërore e Malit të Zi. Me protestat e tyre, të cilat në atmosferën e tensionuar para referendumit nga kundërshtarët e pavarësisë së Malit të Zi interpretohen në favor të propagandës serbe, shqiptarët rrezikojnë t’i bëjnë një shërbim të keq së pari interesave të tyre, pastaj edhe shumicës së malazezëve. A është në interes të shqiptarëve që Mali i Zi të fitojë pavarësinë apo Tuzi të bëhet komunë? Përgjigjja më duket e tepërt.
Sikur të mos mjaftonin protestat e gabueshme në Tuz javën e kaluar nga Prishtina me deklarata të pamatura është lajmëruar në opinion Adem Demaçi. Ai ka zgjedhur gazetën proserbe „Dan“ të Podgoricës për të parashikuar se pasi Mali i Zi të bëhet i pavarur, ekzistuaka mundësia që ky shtet të bashkohet me Kosovën. „Shqiptarët nuk do të shqetësoheshin sikur Milo Gjukanoviq të vinte në krye të qeverisë së Kosovës. Në politikë gjithçka është e mundshme, vetëm diçka s’ka ndodhur ende: që i vdekuri të ngjallet“, ka thënë Demaçi, duke i bërë kështu temena argumenteve serbe se pas idesë për krijimin e shtetit të pavarur malazez fshihet qëllimi për Shqipërinë e Madhe. Deklarata e Demaçit, të cilin mediat serbe e prezantojnë si ish-lider politik të UÇK-së, u cilësua nga kryetarja e „Qendrës Koordinuese për Kosovë dhe Metohi“ Sanda Rashkoviq-Iviq si pjesë e „konceptit strategjik për Shqipërinë e Madhe“. Kështu, deshi apo s’deshi, Demaçi me prononcimin e tij çoj ujë në mullinjtë e kundërshtarëve të pavarësisë së Malit të Zi. S’duhet qenë ndonjë strateg i madh për të kuptuar qëllimin e gazetës proserbe „Dan“: përmes intervistës me Demaçin ajo synon të alarmojë opinionin mbi „rrezikun e krijimit të Shqipërisë së Madhe“ dhe të mobilizojë kundërshtarët e pavarësisë.
Për shkak të vetëizolimit politik, mendor dhe kulturor shumica e politikanëve në Prishtinë as që e kanë të qartë se për çfarë media flasin. Me rëndësi është të jenë të pranishëm në opinion. Në këtë kontekst mund të shikohet edhe fakti se gazeta „Dan“ ishte e para që kishte mundësinë t’i merrte deklaratë Agim Çekut, derisa ky ende ishte kandidat për kryeministër. S’ka lidhje se deklarata e tij u lakua në përputhje me politikën redaktuese: „Serbët duhet të jenë të gatshëm të pranojnë atë çka u ofrohet“, citohej të ketë thënë Çeku. Kështu „Dan“ transportonte mesazhin ndaj lexuesve në Mal të Zi dhe në Serbi se pushtetin në Prishtinë po e merrte një militant i lidhur me Al-Kaidën, siç e kishte kualifikuar kjo gazetë Agim Çekun në nëntor 2004.
Pothuaj pavërejtshëm në opinion ka kaluar edhe një deklaratë shkurtpamëse e kryetarit Fatmir Sejdiu në lidhje me referendumin në Mal të Zi. I pyetur nga gazeta „Standard“ e Vjenës, se a do të ketë referendumi në Mal të Zi ndikim në bisedimet për Kosovën, Sejdiu ka thënë: “Ne nuk mund ta krahasojmë gjendjen në Kosovë me atë të Serbisë dhe Malit të Zi. Sepse, shikuar nga grupi etnik, ata janë vëllezër. Ne kemi zgjedhur rrugën tonë...”. Ky është nonsens, sepse nëse merret si argument afërsia etnike, atëherë do të mund të kërkohej shpërbërja e të gjitha shteteve sllave dhe krijimi i një perandorie të tipit sovjetik. Ose do të mund të mohohej ekzistenca e Maqedonisë, për shkak se sllavët e atjeshëm nga nacionalistët në Sofje shikohen si „bullgarë perëndimorë“. Nganjëherë, madje shpesh, politikanët është mirë të heshtin kur s’kanë asgjë për të thënë, aq më tepër kur, si në rastin e Kosovës, janë të rrethuar me këshilltarë kryesisht injorantë, të cilët si punë primare e shohin vjedhjen e benzinës në vend të punës profesionale.
Sa i përket raporteve me Malin e Zi Prishtina s’do ishte keq të mësonte nge Tirana. Si qeveria e mëparshme socialiste, ashtu edhe kjo e demokratëve kanë thelluar bashkëpunimin me qeverinë e Milo Gjukanoviqit pa bujë mediale dhe krekosje. Fundja, çdo shtendosje dhe rënie e skemave të vjetra mbi armiqësinë e përjetshme ballkanike është në të mirë të qytetarëve.

11/04/2006
Gazeta Shekulli