Lere te koten dhe fillo punen

[Pause_Print_Scroll]

Titulli në Origjinal: "De’a el Ferag ve ibde el Amel"

Përgatitur nga: Një grup dijetarësh pranë shtëpisë botuese “Daru el Vatan”
Përktheu: Unejs Shuajb Murati
Korrektoi: Lulzim Ymeri
Recensoi: Ebu Enes Bledar Albani
Rradhitja Kompjuterike & Design:
Ebu Enes Bledar Albani
Boton: Libraria "Imam Albani"
Botimi i Dytë
2006


Hyrje

Falënderimi i takon Allahut, falënderim me të cilin arrihet pëlqimi i Tij. Salavatet (përshëndetjet) e Allahut qofshin mbi Pejgamberin e Tij, familjen e Pejgamberit, shokët dhe pasuesit e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Libri që ke në duar, lexues i dashur, së pari fillon me disa pyetje dhe më pas vjen sqarimi apo përgjigja e tyre.

A shpresohet ndonjë gjë nga ai person, të cilit i është lakuar shpina, i janë zbardhur flokët, i janë rënduar hapat (ecja), i ka humbur fuqia, i kanë rënë vetullat e i janë shkatërruar dhëmbët?! Ai ngrihet dhe qëndron me vështirësi, falet dhe agjëron me vështirësi, ha e pi me vështirësi dhe të gjitha nevojat e veta i kryen me vështirësi.

A e sheh këtë njeri?
A nuk ka qenë edhe ai i ri, ashtu si ti?
A nuk e ka kaluar rininë, ashtu si do ta kalosh edhe ti?
A nuk ecte, ashtu siç ecën ti?
A nuk dëfrehej me kënaqësitë e kësaj bote, ashtu si po dëfren ti?
A nuk luante sikurse luan ti?

Ai njeri mendonte se ditët e rinisë do të ishin të gjata, se forca rinore do të ishte e përhershme, se bukuria rinore do të ishte lule mbi ditët dhe netët...!
Por sot, pasi që ka arritur kohën e pleqërisë, atij i janë dobësuar gjymtyrët dhe i janë shfaqur sëmundje të llojllojshme. Qan për jetën që ka kaluar në lojë dhe kënaqësi, qan për fuqinë rinore që e ka humbur dhe për bukurinë rinore që i është zhdukur dhe i është zëvendësuar me moshë të thyer dhe pleqëri. Ndërsa, pasi i ka kaluar këto etapa, ai dëshiron që ti kthehet rinia dhe fuqia e tij. Do të donte të tregonte respekt ndaj Allahut dhe të kryente punët që e kënaqin Atë.

Mirëpo, një gjë e tillë është e pamundur, ëndërr e parealizueshme.
Imam Hasan el Basri (Allahu e mëshiroftë!) thotë:
"Cdo ditë që lind dielli, ajo (dita) e thërret birin e Ademit dhe i thotë: 'O bir i Ademit! Unë jam ditë e re dhe dëshmitare e punës tënde. Shfrytëzomë mua, se unë kurrsesi nuk kthehem më, deri në Ditën e Gjykimit!"
Me të vërtetë ky njeri sot jeton në një gjendje të dëshpëruar.
Për çfarë?

Për arsye se nuk mund ti respektojë rregullat e Islamit dhe nuk mund të jetë i qëndrueshëm në adhurim ndaj Allahut, në kohën e pleqërisë dhe dobësimit. Dëshiron të falet, por nuk mundet. Dëshiron të agjërojë, të bëjë Haxhin dhe Umren, por nuk mundet. Dëshiron vizitën e varrezave dhe bartjen e të vdekurve, por nuk mundet.
Atë e ka kapluar sëmundja, i janë shtuar dhimbjet dhe për këtë ai tani qan dhe thotë:

"Qaj për rininë me lot syri,
por s'ka dobi as qarja e as vajtimi.
Ah, sikur një ditë të kthehej rinia
dhe të tregoj se ç'është pleqëria."