Kushtet e Islamit në Kuran dhe Bibël

[Preshevar]

Kushtet e Islamit në Kuran dhe Bibël

Në çdo etapë të formësimit të fesë së vërtetë, e cila nis me Ademin (a.s) (Adamin) si njeriu dhe pejgamberi i parë dhe vazhdon më tej, përmbajtja është e njëjtë. Ndryshime duken vetëm në konkluzionet shoqërore në përputhje me zhvillimet e jetës njerëzore.


Sipas kësaj, përmbajtja e insititucionit, si produkt i njoftimit hyjnor nga Ademi (a.s) e gjer te pejgamberi i kohës së fundit dhe e quajtur “fe”, është gjithmonë po ai dhe emri i kësaj përmbajtje është “Islam”.


Kështu, Muhamedi (a.s) ka thënë: “Të gjithë profetët janë mes tyre vëllezër prej të njëjtit baba dhe feja e tyre është një!”. (Buhariu)


Nisur nga kjo, Islami nuk i përket posaçërisht dhe vetëm përmbajtjes së Kuranit, ashtu siç pandehet përgjithësisht. Të gjitha fetë qiellore, me formën e tyre, para korrigjimeve njerëzore, janë e njëjta gjë, domethënë, Islam. Kurani e përshkruan këtë të vërtetë: “Feja e pranueshme te Allahu është Islami.”. (Ali Imran 19)

Po të thellohemi pak dhe të studiojmë, do të vërejmë se si në Kuran, po ashtu edhe në Bibël, do të gjejmë kushtet që përmban feja islame, të cilat janë: Dëshmia (shehadeti); Falja e Namazit, Dhënia e Zekatit, Agjërimi i Ramazanit dhe Vizita e shtëpisë së shenjtë-Qabes.
Le të shohim në vijim rreth këtyre pesë kushteve të Islamit:

Dëshmia (Shehadeti)
Shehadeti do të thotë të dëshmosh, të pohosh ekzistimin e Allahut Një dhe adhurimin vetëm Atij dhe të vërtetuarit se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij. Kjo dëshmi është kështu:
“Nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut Një dhe se me të vërtet Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij”.


Zoti në Kuran thotë: “Thuaj: Ai, Allahu është Një!” (Ihlas 1)
“O ithtarë të librit (Tevrat e Inxhil),ejani(të bashkohemi)te një fjalë që është e njëjtë (e drejtë) mes nesh dhe mes jush: të mos adhurojmë, pos Allahut, të mos ia bëjmë Atij asnjë send shok, të mos konsiderojmë njëri - tjetrin zotër pos Allahut!” (Ali Imran 64)
“Është e vërtetë se Allahu nuk fal (mëkatin) t’i bëhet Atij shok, pos këtij (mëkati), të tjerat i fal atij që dëshiron. Ai që i përshkruan shok Allahut, ai ka humbur dhe bërë një largim të madh (prej të vërtetës)”. (Nisa 116)


Një ngjashmëri me shehadetin është paraqitur në Bibël, ku tregohet për besimin e pastër në një Zot, citoj: “Dëgjo, Izrael, Zoti, Perëndia ynë, është një i vetëm”. (Ligji i Përtërirë 6:4)


“Dhe Jezusi u përgjigj: ‘’Urdhërimi i parë i të gjithëve është: “Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot”. (Marku 12:29)
“Dhe kjo është jeta e përjetshme, të të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë, dhe Jezu Krishtin që ti ke dërguar”. (Gjoni 17:3)


Këtu tregohet qartë Njëshmëria në Allahun (xh.sh), dhe Jezusi është i dërguar prej Tij, ashtu siç është dërguar edhe Muhamedi pas Jezusit, ashtu edhe Bibla tregon qartë shenjat e ardhjes së Muhamedit, ku në të cilën do të flasim njëher tjetër rreth Muhamedit në Bibël.

Namazi


Namazi është edukim shpirtëror, lutje e krijesës ndaj Krijuesit, falënderim ndaj Allahut (xh.sh), duke i kryer detyrimet ndaj Tij. Pastrim nga mëkatet, është rruga e ngadhënjimit dhe shpëtimit, pastrim shpirtëror nga anomalitë e ndyta. Namazi është shërim zemrash dhe ilaç shpirtëror, këto i vërteton Allahu në Kuranin Famëlartë ku thotë: “Është e sigurt se kanë shpëtuar besimtarët: ata të cilët janë të përulur dhe janë të kujdesshëm gjatë faljes së namazit”. (Muminun 1-2)

“Dhe fale namazin në dy skajet e ditës, e edhe në orët e afërta (me ditën) të natës. S’ka dyshim se vepra e mira i shlyejnë ato të këqijat. Kjo është një këshillë për ata që pranojnë këshillat”. (Hud 114)


Mënyrën e të falurit e hasim edhe në disa vende në Bibël, duke pasur parasysh se këtë lutje e kanë praktikuar edhe profetë të tjerë. Le të bëjmë një krahasim në mes dy teksteve, Biblës dhe Kuranit.


VAZHDON ...>

[Preshevar]

Abdesi


Abdes do të thotë larja e disa pjesëve të trupit të caktuara me qëllim të falurit namaz ose të lexuarit Kuran, etj.. Allahu në Kuran thotë: “O ju që besuat! Kur doni të ngriheni për të falur namazin, lani fytyrat tuaja dhe duart tuaja deri në bërryla; fërkoni kokat tuaja, e këmbët lani deri në dy zogjtë. Nëse jeni xhunubë, atëherë pastrohuni (lahuni)!” (EL-Maide 6)

Edhe në Bibël tregohet se para se të hynin në tempull, altar, vend adhurimi, njerëzit i pastronin disa pjesë të trupit, apo u pastronin në tërësi. Edhe pse të krishterët modern nuk e praktikojnë këtë, këto kanë qenë detyrim edhe tek profetë të tjerë. Pali, edhe pse ka bë ndryshime në predikimin e Jezusit, por prapë se prapë e ka praktikuar abdesin me besim dhe respekt. Citoj nga Bibla ku thotë për këto gjëra: “Pastaj vuri legenin midis çadrës së mbledhjes dhe altarit dhe e mbushi me ujë për t’u larë. Dhe me këtë ujë, Moisiu, Aaroni dhe bijtë e tij lanë duart dhe këmbët; kur hynin në çadrën e mbledhjes dhe kur i afroheshin altarit, ata laheshin, ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun”. (Exodi 40:30-32)


“Atëherë Pali i mori me vete ata burra dhe, të nesërmen, pasi u pastrua bashkë me ta, hyri në tempull dhe deklaroi plotësimin e ditëve të pastrimit, dhe kur do të paraqitej oferta për secilin nga ata”. (Veprat 21:26)
Thirrja për lutje:


Kurani thotë: “O ju që besuat, kur bëhet thirrja për namaz, ditën e xhumasë, ecni shpejt për aty ku përmendet Allahu (dëgjojeni hytben, falni namazin), e lini shitblerjen, kjo është më e dobishme për ju nëse jeni që e dini.”. (Xhuma 9
)
Bibla thotë: “Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë “Bëj dy bori prej argjendi; do t’i bësh me argjend të rrahur; do t’i përdorësh për të thirrur asamblenë dhe për të lëvizur fushimet”. (Numrat 10:1-2)


Për të hyrë në vend adhurim duhet të zbathemi:
Një ndër kushtet që duhet të bëjmë para se të falemi, në vendin e adhurimit apo në xhami, së pari duhet të zbathemi, sepse është një urdhër hyjnor, të cilët e praktikojnë besimtarët, sepse kemi urdhër nga i Madhi Zot, që të zbathemi, sepse për këtë është urdhëruar edhe Musai (a.s), siç tregohet në Kuran edhe në Bibël.


Kurani thotë: “E kur shkoi te Ai (zjarri), u thirr: O Musa! Vërtet Unë jam Zoti yt, hiq atë që ke mbathur (opingat), se je në luginën e shenjtë Tuva”
(Ta Ha 11-12)

Bibla thotë: “Perëndia tha: “Mos u afro këtu: hiq sandalet nga këmbët, sepse vendi në të cilin ndodhesh është vend i shenjtë”. (Exodi 3:5)


“Atëherë Perëndia i tha: “Hiqi sandalet nga këmbët e tua, sepse vendi ku ti po qëndron është tokë e shenjtë”. (Veprat 7:33)


Po ashtu tregohet, është dëshmi edhe në Bibël, përveç veprimeve të namazit tek myslimanët meshkuj, por edhe për femra tregohet mënyra e adhurimit, sidomos duke mbuluar kokën: “Edhe çdo grua, që lutet ose profetizon kokëzbuluar, turpëron kryet e saj, sepse është njëlloj sikur të ishte e rruar. Sepse në qoftë se gruaja nuk mbulohet, le t’ia presin flokët; por në qoftë se për gruan është turp të qethet a të rruhet, le të mbulojë kryet”. “Gjykoni ndër veten tuaj. A i ka hije gruas t’i lutet Perëndisë pa u mbuluar?”. (1 Korintasve 11:5,6,13)

Kibla

Vendi nga kthehemi kur falim namazin është kibla. Përpara njerëzit kur fillonin të luteshin drejtoheshin nga Jerusalemi, por në kohën e Muhamedit (a.s) Allahu (xh.sh) urdhëron që të kthehemi nga shtëpia e shenjtë Qabja, e cila gjendet në Mekë. Allahu (xh.sh) në Kuran thotë: “Ne shumë herë po shohim kthimin e fytyrës tënde kah qielli, e Ne gjithqysh do të drejtojmë ty në drejtim të një kibleje (Qabja) që ti e do atë. Pra, kthehu anës së xhamisë së shenjtë (Qabes), dhe kudo që të jeni (o besimtarë) kthehuni kah ajo anë. E atyre që u është dhuruar libri, ata e dinë sigurisht se kjo (kthesë) është e vërtetë nga Zoti i tyre. E Allahut nuk mund t’i fshihet ajo që veprojnë ata”. (Bekare 144)


Bibla thotë: “Kur Danieli..., hyri në shtëpinë e vet. Pastaj në dhomën e tij të sipërme, me dritaret e saj të hapura në drejtim të Jeruzalemit, tri herë në ditë gjunjëzohej, lutej dhe falënderonte Perëndinë e tij, siç e bënte zakonisht më parë”. (Danieli 6:10)





VAZHDON...>

[Preshevar]

Adhurimi
Si Kurani ashtu edhe Bibla tregojnë se duhet ta adhurojmë vetëm Allahun, të mos i bëjmë shok Atij. Të mos adhurojmë dikë tjetër në vend të Tij. Kurani thotë: “Është e vërtetë se Allahu nuk fal (mëkatin) t’i bëhet Atij shok, pos këtij (mëkati), të tjerat i fal atij që dëshiron. Ai që i përshkruan shok Allahut, ai ka humbur dhe ka bërë një largim të madh (prej të vërtetës)”. (Nisa 116)


Bibla thotë: “Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit, nga shtëpia e skllavërisë. Nuk do të kesh perëndi të tjerë para meje. Nuk do të bësh skulpturë ose shëmbëlltyrë të asnjë gjëje që ndodhet aty në qiejt ose këtu poshtë në tokë ose në ujërat nën tokë. Nuk do të përkulesh para tyre dhe as do t’i shërbesh, sepse unë, Zoti, Perëndia yt, jam një Perëndi xheloz që dënon padrejtësinë...”. (Exodi 20:2-5)



Besimi i vërtetë:


Kurani thotë: “Bënë kufr (mohuan të vërtetën) ata që thanë: “Allah është ai, Mesihu, bir i Merjemes”. E vetë Mesihu, (Isai) tha: “O beni israil, adhuroni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj, sepse ai që i përshkruan Zotit shok, Allahu ia ka ndaluar (ia ka bërë haram) atij Xhenetin dhe vendi i tij është zjarri. Për mizorët nuk ka ndihmës. Gjithashtu bënë kufr (mosbesim) ata që thanë: “Allahu është i treti i treve”. S’ka në gjithësi tjetër pos një Allahu, e nëse nuk pushojnë nga ajo që thanë (tre zotë), do t’i kapë dënim i dhembshëm, ata që nuk besuan prej tyre”. (Maide 72-73)


Bibla thotë: “Dhe ja, iu afrua dikush dhe i tha: ‘’Mësues i mirë, çfarë të mire duhet të bëj që të kem jetë të përjetshme?’’. Dhe ai tha: ‘’Pse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç një të vetmi: Perëndia. Tani në qoftë se ti do të hysh në jetë, zbato urdhërimet’’. (Mateu 19:16-17)


Përkulja (rukuja) dhe rënia në sexhde:
Kurani thotë: “O ju që besuat, falni namazin me ruku e sexhde dhe vetëm Zotin tuaj adhuroni. Bëni punë të mira (të dobishme), se do të gjeni shpëtim”. (Haxhxh 77)

“...ti i sheh kah përulen (në ruku), duke rënë me fytyrë në tokë (në sexhde), e kërkojnë prej Allahut që të ketë mëshirë dhe kënaqësinë e Tij ndaj tyre. Në fytyrat e tyre shihen shenjat e gjurmës së sexhdes. Përshkrimi i cilësive të tyre është në Tevrat dhe po ky përshkrim është edhe në Inxhil”. (Fet’h 29)


“Oj Mejreme, vazhdoje adhurimin ndaj Zotit tënd, bëj sexhde dhe falu për Zotin bashkë me ata që falen!” (Ali Imran 43)



Ndër pjesët përbërëse të namazit është edhe përkulja (rukuja) dhe vënia e fytyrës në tokë (sexhdeja), ashtu siç përmendet në Kuran përmendet edhe në Bibël, ku gjithë profetët e kanë kryer këtë adhurim. Më poshtë po i përmendim disa nga profetët:



Bibla tregon:



1) Abrahami: “Atëherë Abrami përuli fytyrën në tokë dhe Perëndia i foli...”. (Zanafilla 17:3) “Kur shërbëtori i Abrahamit dëgjoi fjalët e tyre u përul për tokë përpara Zotit”. (Zanafilla 24:52)



2) Moisiu dhe Aaroni: “Atëherë Moisiu dhe Aaroni u larguan nga asambleja për të vajtur në hyrje të çadrës së mbledhjes dhe ranë përmbys me fytyrën për tokë; dhe lavdia e Zotit iu shfaq atyre”. (Numrat 20:6) “Atëherë Zoti u foli Moisiut dhe Aaronit, duke u thënë: “Ndahuni nga kjo asamble dhe unë do t’i zhduk në një çast”. Por ata ranë përmbys me fytyrën për tokë dhe thanë: “O Perëndi, Perëndia i frymëve të çdo mishi! Sepse një njeri i vetëm ka mëkatuar, a duhet të zemërohesh ti me të gjithë asamblenë?”. (Numrat 16:20-22) “Dhe Moisiu nxitoi të përkulet deri në tokë, dhe adhuroi”. (Exodi 34:8)



3) Elija: “...por Elia u ngjit në majë të Karmelt, u përkul deri në tokë dhe vuri fytyrën midis gjunjëve...” (1 Mbretërve 18:42)

4) Jozeu: “...Atëherë Jozueu ra përmbys para tij” (Jozeu 5:14)

5) Ezra: “Ezdra bekoi Zotin, Perëndinë e madh, dhe tërë populli u përgjigj: “Amen, amen”, duke ngritur duart; pastaj u përkulën dhe ranë përmbys me fytyrë për tokë përpara Zotit”. (Nehemia 8:6)

6) Solomoni: “Kur Salomoni mbaroi së drejtuari Zotit tërë këtë lutje dhe kërkesë, ai u ngrit para altarit të Zotit ku ishte gjunjëzuar me duart e shtrira në drejtim të qiellit”. (1 Mbretërve 8:54)

7) Davidi: “Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë”. (Psalmet 95:6)

8) Jezusi: “Por ai tërhiqej në vende të vetmuara dhe lutej”, “ Jezusi po lutej në vetmi”, “dhe ra në gjunjë dhe lutej”, “shkoi në mal për t’u lutur, dhe e kaloi natën duke iu lutur Perëndisë” (Lluka 5:16/ 9:18/ 22:41/ 6:12), “Dhe, si shkoi pak përpara, ra me fytyrë për tokë dhe lutej” (Mateu 26:39) “Dhe, si shkoi pak përpara, ra përmbys përtokë dhe lutej”. (Marku 14:35)