Poezi nga Xheladin Hamza

[xheladin]

xheladin hamza

FJALËT LINDËN TË ÇELIKTA

Guximi dhe trimëria
Ka kohë që kanë rënë në gjumë
Ëndrra të pakëndshme i përqafuan
Në heshtje...

Shkuma mbi Ibrin qanë
Me zërin e një fëmiu të vogël
Të mbetur jetim
Përzihej me britmën e një qyteti plak
Që e pa se drita e diellit për te u fsheh
Koha aty u ndalë për pushim
E nata rënkon mbi brigjet e tij...

Nga malli e nostalgjia për fluturim
Shqiponja dykrerëshe vrullshëm u zgjua
Lindën fjalë të çelikta në vete
Nuk ka ndarje të Kosovës asnjë pëllëmbë!

Nga horizonti i nëntë i nëntokës
U gdhendën shkronja të arta
Edhe mbi shkëmbinjtë
Të Mitrovicës, Zveçanit, Zubin Potokut
E të Leposaviqit
PAVARËSIA E KOSOSVËS!

28. 02. 2008.

[xheladin]

xheladin hamza


POEZI PËR RAMUSHIN
(akrostih)

Kosovë nuk të lejojnë Dielli të shkëlqejë mbi Ty
Ujqit nga të gjitha anët tërbueshëm ulërojnë
Shumë të etshëm për gjakun Dardan janë
Trimat lindin që të mos vdesin kurrë
Ulëroni egërsira ulëroni sa të doni
Asnjë moment nuk mund të na frikësoni
Ramushin kurrë nuk do ta gjunjëzoni
Robërinë e popullit nuk e durove dot
Armët me vëllezërit i shtrënguat
Mbështetje shpirtërore nga gjithë Kosova e kishe
Urata e jonë le të mbërrijë tek i Madhi Zot
Shërbëtor i askujt nuk dëshirove të jesh
Heroizmin në luftë dhe në paq e tregove
Afërsinë Tënde të gjithë ne e shijuam
Radhitemi pas teje të gjithë një nga një
Agresorit ballë për ballë pa frikë t’ia dalim
Dardaninë tonë të përgjakur ta mbrojmë
Ishe Komandant që mburret e gjithë shqiptaria
Nëna që Ju lindi qoftë e bekuar nga i Madhi Zot
Agu i mëngjesit dhe drita e Diellit për Kosovë je Ti
Jeto përgjithmonë o RAMUSH se Ti je engjëlli hyjnor
Ti je shndërruar në çdo pikë të gjakut në trupin tonë.


10. 03. 2005.

[xheladin]

xheladin hamza

MA SJELLË ESENCËN E DIELLIT

Shikimin e hodha në ardhmëri
U ngritë mbi maje të ylberit
E puthi ngrohtë dhe mbeti aty
E unë mbeta në shpresë për sytë e mi...

Dhe sot kur dënesa më dërmoji
E pamëshirshëm shpirtin ma theu
Në mijëra copëza më të imta se atomi
Të lutem mos shkel më mbi mua
Si mbi një lule të këputur e të venitur...

Edhe njëherë kthe kokën kah unë
Derisa akoma frymoj me frymë të rëndë
Dhe shiko në sytë e mi të verbër
Si rrokullisen e vdesin lot veç për ty...

Ma sjellë esencën e diellit
Të ma ngrohë shpirtin e ngrirë
Si të një varfanjaku të braktisur
E orkideja le të çelë edhe njëherë
Sall për mua e për ty...

[xheladin]

xheladin hamza

VDEKJA ECËN NË HESHTJE E QETËSI


Me gjuhën e heshtjes
Vdekja përjetësisht na flet
E ne fare nuk e kuptojmë...


Pa dallim ngjyre e gjinie
Njësoj me vete merr shpirtra
Të zinj e të bardhë...


Shpirtzinj i merr në dhimbje e mundime
Dhe i vendosë nën pemën e Zakumit
E shoqëri u bëjnë djajtë me brirë...


Shpirtbardhë i merr me lehtësi
Të përcjellur me muzikën hyjnore të semas
E të mbështjellur me aromë lulesh
Të këputura nga kopshti i Edenit...


Lindja dhe vdekja shkruhen
Me shkronja të arta e të zeza
Nga vet dora e të Madhit Zot...

E mes tyre krijojnë harkun
E fillimit dhe mbarimit jetësor...


E vdekja ecën gjithmonë
Në heshtje e qetësi...

[xheladin]

xheladin hamza


DITË E ZYMTË


Dielli i zbehtë
Ndritë ditën e vdekur

Shpresa humbet në kujtimet
E iluzioneve të pavdekshme

Mes gishtrinjëve
Shpalosi qiellin palë palë

Qetësia që këndon
Lexon në ballin tim
Këngët e plagëve ...

Në rrudhat e fytyrës
Mbeti e shënuar ditë e zymtë
Dhjetë shkurti dymijë e shtatë
E larë me gjakun e njomë

Mbi toprakun tonë
Djajtë edhe një herë
Hedhën vallen e çmendurisë ...

[xheladin]

xheladin hamza

ZHVESHI LËKURËN TIME

Shpirti mbushet e zbrazet
Me vepra të bardha e të zeza
Të shkruara nga të dy engjëjt
Të krahut të djathtë e të majtë...

Në çdo falje të xhumasë
Zhveshi lëkurën time
Dhe bëhem shpirt
I mbytur në frikë...

Bërtas deri në kupë të qiellit
Edhe banorët e xhenetit
E të xhehenemit
Vajin tim mallëngjyeshëm
Le ta dëgjojnë...

[xheladin]

xheladin hamza

FLAKË E DRAGONJËVE

Mbi këtë tokë të bekuar
Sërish kudra e vjetër shkeli
Dhe polli këlysh të verbër...

Pela plakë zëshëm hingëllon
Në të katër anët e botës
Sikur humb virgjërinë
Që se kishte kurrë...

Dragonjtë flakën s’harxhojnë dot
Në zhdukjen e kuçedrave
Nëpër kështjella të vjetra...

Tani me gjuhë në trup
Lëpijnë plagë të hapura...

28. 04. 2008.

[xheladin]

xheladin hamza

HERONJTË S’VDESIN KURRË
(Akrostik kushtuar Heroit kombëtar Luan Haradinaj)

Liria e Kosovës, fle mbi supet e tua o Trim
U njom toka, me gjakun tënd rinor
Aurora e shenjtë nga qielli zbriti përmes faqeve tua,
Ndriti fytyra jote, në sytë e çdo shpirti shqiptar.

Heronjtë lindin njëherë, por të mos vdekur kurrë
Armët e kukuvajkës, qëlluan mbi trupin tënd
Ramushi vëllau ynë, me duart e tij varrin hap,
Aty kokën tënde vendosi për pushim të përjetshëm
Dritat në gjithë Kosovën në atë moment u fikën – ERRËSIRË
I rrokën armët sërish, Dragonjtë me Ramushin në krye
Ndër Bjeshkët e Nemuna jehon emri yt o vëlla LUAN,
Anadrinia me ty, o HERO hap faqen e historisë së re
Jeton Kosova, feston Shqipëria,
....................................... me ty lidhet dhe Çamëria!


Rahovec, 07. 05. 2008.

[xheladin]

JETA IME

Mbi ballin tim të rraskapitur
Si mbi një urë që lidhë dy botëra
Vallëzojnë rrudhat e pleqërisë
E sytë më janë qielli blu
Ku flenë ëndrra e jetës pa mbarim...

Shpirtin nuk e trazoj me lojën
Djersa e njelmët mbi ballit tim
Rrjedhë nëpër rrudhat
Si lumi i tërbuar jashtë shtratit...

Çdo pikë djerse në luginat e shfaqur
Mbi ballin tim merr formë të kristaltë
Ndritë një jetë që ekzistonte dikur
Ushqen një dashuri që s’shuhet dot
Zbukurojnë sytë e tu bojë qielli xhani im
Kujton një pranverë që s’harrohet kurrë
Fton hënën në mesnatë që jep bukuri...

Ju lutem
Mi lexoni rrudhat e ballit
Dhe djersën e kristalte mbi te
Do ta lexoni e gjithë jetën time!

[xheladin]

PLAGË TË SHPIRTIT

Derisa plagë të shpirtit
I arnoj me arna të këputura
Nga lëkura ime e tharë
Net të frikshme
Në qiell
Agu i mëngjesit i merr...

Pëlhurë e mëndafshtë
E qëndisur me ndërgjegje
Të pastër a të vrarë
Është një paravan
Mes ëndrrës dhe të vërtetës...

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga xheladin

JETA IME

Mbi ballin tim të rraskapitur
Si mbi një urë që lidhë dy botëra
Vallëzojnë rrudhat e pleqërisë
E sytë më janë qielli blu
Ku flenë ëndrra e jetës pa mbarim...

Shpirtin nuk e trazoj me lojën
Djersa e njelmët mbi ballit tim
Rrjedhë nëpër rrudhat
Si lumi i tërbuar jashtë shtratit...

Çdo pikë djerse në luginat e shfaqur
Mbi ballin tim merr formë të kristaltë
Ndritë një jetë që ekzistonte dikur
Ushqen një dashuri që s’shuhet dot
Zbukurojnë sytë e tu bojë qielli xhani im
Kujton një pranverë që s’harrohet kurrë
Fton hënën në mesnatë që jep bukuri...

Ju lutem
Mi lexoni rrudhat e ballit
Dhe djersën e kristalte mbi te
Do ta lexoni e gjithë jetën time!

I nderuar Xheladin,Pranoni pershendetje si dhe ni urim te sinqert mbi poezit me ni labirinth te shquar poetik...komplimente ne rrugen e frymezuar,p.s.te gjitha me pelqyen,madje une veqova kete,Jufalemnderit

me respekt
Natyra

[xheladin]

Natyra, faleminderit për urimin, sinqeritetin dhe komplimentin tënd për shkrimet e mija. Më pëlqejnë edhe shkrimet e tua, e që në vazhdimsi i lexoj me kënaqësi.

Me repsekt
xheladin hamza

[xheladin]

TRËNDAFILA TË ZI

Në këtë pranverë
Në Fushë-Arrëz
Çelën pesëmbëdhjetë
Trëndafila të zi.

Në çdo mëngjes
Petalet e tyre i mbulon vesa
Që krijohet nga sytë
E pesëmbëdhjetë vashave të bukura
E të shndërruara në engjëjt

Presin të veshura
Me kurora të bardha
Martesën e tyre.

Tërë natën si zana mali
Kujdesen për trëndafila të zi
Me agun e parë të mëngjesit
Zhduken.

Në muzgun e mbrëmjes
Me rreze të para të hënës
Paraqiten përsëri
Me kurora të bardha
E me lot në sy.

23. 05. 2005.

[xheladin]

MË FALË QË U KTHEVA

Më falë që u ktheva
Shtigjeve të vjetra
Me shpirtin e thyer
E aty s’të gjeta
Ty kurrë më....

I besoj bisedës kur të gjithë heshtin
E ti, më falë për mendimin e fshehur
Dhe në fjalë që s’ti shqiptova kurrë
E cila më iku me dritën e ditës së harxhuar ...

[xheladin]

NËNËS SIME

Në ëndrrën e natës që iku pa kthim
Ti nëna ime, mendimet mi përkëdhele
I bëre të mëndafshtë
Si flladi i verës në mbrëmje...

Kujtimet për Ty
Zbritën qerpikëve të mi
Të larë me lot...

Mbi varrin tënd u përkula
E hapa portën e zemrës së djegur
Ajo u gjunjëzua totalisht

Elhamin zëshëm ta këndova
Shpirti më dridhej si në ankth
E fjala më mbeti në fytin e tharë...

Mbi mollëzat e faqeve
M’u rrokullisën lot dhembjeje
Ranë mbi varrin tënd
Me lule mbuluar
Ku ti rehatshëm fle, nëna ime!