Fëmijët dhe (mos)mbrojtja e tyre!

[Drinni]

Gjersa shëtijtja qendrës së qytetit këtu ku jetoj, në të dalë nga një shtëpimallrash më ndaloi një grua, në shiqim të parë dukej nga ato që shpesh kërkojn nga një monedh, por u ndala të shohë ç'don të thot.
Më një maturi të veqant dhe një rrebesh fjalësh mirë të radhitura në letrare, nisi tregimin zonja përball.
zotri ju lutem keni fëmijë ishin fjalët e para të zonjës, paksa u hutova, nga ajo se q'i duhet dikujt në rrugë të dijë se kam apo nuk kam fëmijë.
Pasi shpjegoi më një shpejtësi të zotruarit profesionin (mora vesh më vonë) se ishin një shoqatë që mblidhte nënshkrime për tu denuar një dhunues fëmijësh, pa u matur dy herë vendosa edhe unë shkrimin timë, pro.
E dini zotëri filloi më tejë zonja sikur donte të ma vërtetonte se nuk kisha gabuar të vënit nënshkrim në listen e madhe që ishte vendosur.
Se 54 përqindë e fëmijëve që dhunohen nga vijnë?
Rrudha supet unë, u mendova të jap nga ato përgjegjiet që jipen sa për ti hjekur qafe njerzit, jo ,jo zotëri këtë duhet ta dini patjeter nguli këmbë zonja.
Pa, hë bash më bërët kureshtar thash unë.
Nga 54 përqind e fëmijëve të dhunuar vijnë nga eterit e tyre!
Gati sa nuk më ranë syt në tokë.
Etërit e tyre?
E tash më thuani ju zotëri si mundë të presim ne shoqëria që ata të lindin pasardhës, të krijojn familje!
Ika nga aty duke më përcjellur gjithmonë fotografia e asaj gruaje të merakosur për pasardhësit e njerzimit.

Me brengën e madhe e përmbyllë këtë shkrim dhe lutem në ata që besojnë në të mirë.
(Dhashtë zoti e të mos vlejë ajo>Çka e ke pa në fqinjësi nuk vonon e të vie në shpi<-Kosovë).