Çështja e Kosovës në prizmin e Albin Kurtit

[sunshine]

Shkruan: Enis Sulstarova

Recension:
Kurti, A. (2007) Zgjohu! Për rezistencë drejt lirisë 2003-2007. Prizren: Sh. B. Berati.

Në të vërtetë, pikërisht që pavarësia të mbetet ëndërr dhe vetëm ëndërr, ata nuk duan që ne të zgjohemi asnjëherë. Ne kemi mbetur dhunshëm të lirë vetëm në ëndrrën tonë.
Albin Kurti

Ndër aktet më të fundit i mosbindjes qytetare të Albin Kurtit ishte ardhja ilegale në Tiranë për të na treguar mbi atë çfarë e pret Kosovën pas shpalljes së pavarësisë. Ai kërkoi të informonte edhe një herë, përpara se të jepet vendimi gjyqësor i UNMIK-ut i çështjes së tij dhe që ndoshta do t’ia pamundësojë ardhjen sërish në Shqipëri, politikë-bërësit dhe opinion-formuesit dhe këdo që ka dëshirë të dëgjojë të vërtetën mbi Pakonkurit e Ahtisarit, e cila po shpallet nga të gjitha anët si shpëtimi i Kosovës. E kaloi ilegalisht kufirin sidomos për ata që e kanë quajtur “radikal”, “majtist”, “maoist” etj., për t’ju thënë një fjali të thjeshtë, por që përmban një mësim të madh, që ata supozohet se duhet ta kishin mësuar vetë tashmë: “Në diktaturë e vërteta është radikale” (f. 134; të gjitha citimet e shoqëruar me numrin e faqes janë nga libri i Kurtit). E vërteta mbi gjendjen e tanishme dhe tendencat e të ardhmes së Kosovës përshkon tërë faqet e librit të tij Zgjohu, që ai e solli me vete me shpresë të ribotimit të tij në Shqipëri, që e vërteta të përshkojë më shumë mendje e të zgjojë më shumë vullnete në mesin e shqiptarëve. Përpara se të jetë shumë vonë për ndryshim. Që së paku të mos thonë “nuk e dinim”. Me shpresë se së shpejti lexuesit e këtej kufirit do ta do të kenë në dorë librin e Kurtit, më poshtë po paraqesim prej tij argumentet themelore, që janë edhe logjika e veprimit e Lëvizjes Vetëvendosje! Albin Kurti me plot gojën mund ta quajmë si heroin e të vërtetës mbi Kosovën.

Sovraniteti
Temë qendrore e Lëvizjes Vetëvendosje! është mohimi që i bëhet vetëvendosjes së popullit të Kosovës, që do të thotë mohim i lirisë. Vetëvendosja është shprehje e vullnetit të popullit, d.m.th. e bërjes së tij subjekt dhe veprimi i tij si subjekt është provë e lirisë së tij. Vullneti i popullit të Kosovës për pavarësi është themeli i legjitimitetit të institucioneve qeverisëse së Kosovës, sikurse vlen për shtetet e tjera sovrane dhe të pavarura. Ndër këta institucione më të rëndësishmet janë ushtria kombëtare, Ministria e Jashtme dhe ulësja në OKB, që garantojnë sovranitetin, integritetin territorial dhe marrëdhëniet reciproke me status të barabartë me shtetet e tjerë. Me pasjen e këtyre institucioneve populli i Kosovës subjektifikohet, sepse ato veprojnë si të deleguara prej tij. Institucionet e tjera vijnë më pas. Këto gjëra që po përmendim janë ABC e politikës së shtetit kombëtar, janë krejt të rëndomta, por pikërisht këto dhunohen në rastin e Kosovës, duke ia pamundësuar popullit të jetë subjekt dhe duke shkelur çdo logjikë të politikës. Lëvizja Vetëvendosje! dhe Albin Kurti bëjnë thirrje për kthim te logjika e politikës, kthim te themeli i saj, sovraniteti. Sovraniteti është aktual, nuk është një term abstrakt dhe i paprekshëm politiko-juridik, por ka të bëjë me aktualitetin dhe përditësinë e jetës së një populli. Kurti na kujton se sovranitetin e marrin të mirëqenë kur e kemi, për të nuk flasim fare, thuajse ai nuk ekziston, por ai shfaqet dhimbshëm pikërisht atëherë kur mungon. Si në rastin e Kosovës, ku ai është zgjidhja e problemeve me sistemin gjyqësor, privatizimin dhe politikat publike, kodin telefonik, sistemin financiar dhe pjesëmarrjen në financat ndërkombëtare, shkrimin e historisë, pjesëmarrjen e sportistëve në veprimtari ndërkombëtare, etj (f. 83). Përkundër atyre që thonë se globalizimi (pavarësisht se çfarë kuptohet me këtë) e gërryen sovranitetin, ky i fundit është kusht për pjesëmarrje në proceset globalizuese politike dhe ekonomike.
Rrënja e problemit: Rambujeja
Sovraniteti i Kosovës mohohet nga Serbia, UNMIK-u, me bashkëpunimin e partive politike të Kosovës dhe te këta janë të drejtuara shigjetat e Lëvizjes Vetëvendosje! Pika e lidhjes mes tyre është Marrëveshja e Rambujesë, në mes së luftës së Kosovës, pikërisht ajo që i hapi rrugën bombardimeve të NATO-s. Dokumenti i Rambujesë u firmos nga katër përfaqësues të politikës shqiptare nën trysninë ndërkombëtare dhe i dha çështjes së Kosovës një status të shkeljes së drejtave njerëzore, sigurisht diçka e drejtë, por e pamjaftueshme, sepse të drejtat kombëtare të Kosovës si një vend i kolonizuar nuk u morën parasysh dhe Rambujeja njohu sovranitetin e Jugosllavisë mbi Kosovën. Albini vëren se tani që Jugosllavia nuk ekziston më, fantazma e saj jeton me Rambujenë dhe regjimin e saj të qeverisjes: “Dikur Kosova njihej përmes Jugosllavisë, sot Jugosllavia ka mbetur të njihet përmes Kosovës” (po aty). Rambujeja në përcaktimin që i bën Kosovës, nuk flet për popull, apo komb, por për bashkësi kombëtare, duke zhvlerësuar të drejtën për vetëvendosje. Në vend të koncepteve të qytetarit, popullit kemi vetëm konceptin e bashkësisë kombëtare apo nacionale (f. 35), pra përmes saj në fakt ndodhi shkombëtarizimi i Kosovës. Kurti vëren në mënyrë të hidhur: “Në Rambuje shqiptarët u pranuan si faktor për ta kryer defaktorizimin e vetes. Ky trend vazhdon edhe sot e kësaj ditë. Konsiderohesh si subjekt atëherë kur duhet të vendosësh dhe pranosh të jesh objekt” (f. 94-95).

[sunshine]

Sistemi kolonial
Prej dokumentit të Rambujesë dhe Rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB rrodhi e ashtuquajtura Korniza Kushtetuese, e cila është një kushtetutë e veçantë e llojit të vet: ajo i shërben legjimitetit të pushtetit të UNMIK-ut mbi Kosovën, dhe nuk është bërë për popullin, “për të drejtat dhe interesat e tij” (f. 39), sikurse ndodh me kushtetutat klasike. UNMIK-u nuk e merr legjitimitetin, madje as formalisht, prej të sunduarve dhe kjo për Lëvizjen Vetëvendosje! dhe Albin Kurtin do të thotë vazhdim i sundimit kolonial mbi Kosovën, nga ana e UNMIK-ut dhe, nëpërmjet tij dhe e Serbisë. Edhe institucionet vetëqeverisëse në kuadër të Kornizës Kushtetuese, qofshin këto qeveria, kuvendi, komunat, Trupat Mbrojtëse të Kosovës dhe Shërbimi Policor i Kosovës janë pjesë e aparatit kolonial. Kurti është i prerë në lidhje me këtë:
"Administrimi ndërkombëtar që nuk ia njeh të drejtën për vetëvendosje dhe ia mohon atë popullit në territorin që e qeveris, paraqet administrim kolonial. Qeveria e tillë është represive. Institucionet vendase, mbi këtë bazë dhe në këtë kuadër, janë zgjatje e sundimit shtypës dhe dominimit të tij" (f. 109).

Prandaj, thotë ai, çështja që shtrohet përpara Kosovës është dekolonizimi: “Në Afrikë ka mbaruar procesi i dekolonizimit. Në Evropë, ende jo. Pikërisht për këtë arsye, përveç vetëvendosjes së jashtme, e që është në raport me Unionin Serbi-Mal i Zi [tani Serbi], neve na duhet edhe vetëvendosja e brendshme” (f. 158).
Vetëvendosja e brendshme, pra përfundimi i mandatit të UNMIK-ut nevojitet edhe për faktin se pushteti i tij është absolut dhe nuk i bindet normave demokratike. Ai është jo demokratik në mënyrë të dyfishtë: së pari ai është një piramidë autoritare dhe komandë nga lart poshtë, pa demokraci të brendshme; së dyti, ai i është mbivendosur popullit dhe nuk ka marrë pëlqimin e tij (f. 41). Në një artikull të botuar në qershor 2004, Kurti thotë se

"Situata në Kosovë është e dominimit absolut të kësaj strukture mbi qytetarët që janë vetëm vëzhgues. Pikërisht kjo marrëdhënie në mes të pushtetit të gjithfuqishëm dhe qytetarit të pafuqishëm – pa të drejtat që i takojnë dhe me trajtimin vetëm si banor që i bëhet – është ajo që duhet të problematizohet në shoqërinë tonë në Kosovë. Ne jemi të dominuar; ky është problemi dhe nga këtu fillon zgjidhja" (fq. 12).

Sundimi i UNMIK-ut përveç se jodemokratik është i papërgjegjshëm dhe i paprekshëm. Zyrtarët e tij janë të përkohshëm, sepse mandati i UNMIK-ut rinovohet çdo vit. Mirëpo vendimet që marrin ata nuk janë aspak të përkohshme, siç do ta shpjegojmë edhe më poshtë. Vendimet e tij kanë atributet e vendimeve të sovranit, të një sovrani që nuk është i tillë. UNMIK-u vepron si regjent i një sovrani që qëllimisht nuk specifikohet, që mungon. Prandaj flitet për “status të papërcaktuar të Kosovës”, që të pengohet kthimi i sovranit nominal, Serbisë, por edhe të pengohet zgjimi i sovranit popull në Kosovë dhe të jetësohet sundimi i UNMIK-ut. Zyrtarët e UNMIK-ut marrin vendime që nuk i prekin ata, sepse ata si ndërkombëtarë që janë, nuk mendojnë të jetojnë vetë në Kosovë dhe të përjetojnë vendimet që kanë marrë vetë. Prandaj ata nuk i japin llogari popullit për veprimet e veta. Paprekshmëria e tyre del e qartë nga vetë gjyqi që po zhvillohet kundër Albin Kurtit. Ky i fundit nuk e pranon legjimitetin e sistemit juridik të tanishëm në Kosovë, sepse ai nuk është i pavarur nga UNMIK-u. Në mënyrë paradoksale UNMIK-u është pala e dëmtuar, pala akuzuese dhe pala gjykuese në procesin kundër Kurtit, sepse gjyqtarët ia kanë bërë betimin pikërisht UNMIKU-t. Vendimi i tyre, cilido qoftë ai, nuk mund të apelohet askund, sepse Kosova si territor josovran nuk mund të aderojë në Gjykatën Evropiane për të Drejta të Njeriut në Strasburg. Ndërsa akoma Serbisë i njihen mandatet ndërkombëtare të ndalimit për banorët e Kosovës, siç e kanë provuar disa herë në kurriz të tyre shqiptarë të Kosovës kur kanë tentuar të udhëtojnë jashtë vendit.
Kurti e ka cekur në mënyrë të saktë racionalitetin e veprimeve të UNMIK-ut: trajtimi i Kosovës si një rast unik, pra sui generis, që kërkon zgjidhje sui generis. Kjo i ka dhënë dorë të lirë atij të eksperimentojë me Kosovën, sërish në mënyrë të papërgjegjshme dhe i paprekur vetë. Kështu, “liria e eksperimentimit, e që është liri e eksperimentuesit e i cili s’jemi ne, bëhet e pafundme” (f. 237). Trajtimi i Kosovës si rast unik në llojin e vet, është pranuar edhe nga politikanët e Kosovës, me argumentimin që Kosova nuk duhet lidhur me rastet e tjera për shkëputje si Çeçenia, Kurdistani, apo Tibeti, sepse kështu pranohet më lehtë nga ndërkombëtarët pavarësimi i saj. Përkundrazi, në vend që të trajtohet si rast i kulluar i dekolonizimit, pra ku zbatohet parimi i vetëvendosjes, tani, në emër të rastit unik kërkohen zgjidhje nga më të çuditshmet, “standarde para statusit”, bisedime të drejtpërdrejta midis xhelatit dhe viktimës dhe kështu me radhë. Kurti sërish na kujton disa gjëra në dukje të rëndomta, por thelbësore:

"Kur një problem është unik, nuk themelohen parime për zgjidhjen e tij dhe asisoj i hapet rruga eksperimentimit. Eksperimentimi e ka të zakonshëm dështimin. Provon një herë, dy herë, tri herë derisa ta fitosh një rezultat të përdorshëm. UNMUIK-u i ngjan një kolegjiumi shkencëtarësh të cilët e kanë objektivizuar plotësisht Kosovën dhe popullin e saj. Është hasur një problem që është kategorizuar si unik dhe prandaj përvoja nuk na mëson asgjë...Shfaqen standarde të çuditshme partikulare dhe përjashtohen vlerat universale" (f. 25).

Prandaj, Lëvizja Vetëvendosje! bën thirrje për vetëvendosje të brendshme, në lidhje me pushtetin e UNMIK-ut. Ndërkaq kur nuk i leverdis, UNMIK-u për të penguar vetëvendosjen nuk tutet që ta trajtojë problemin e Kosovës si një problem, zgjidhja e të cilit ka pasoja planetare:
"Pasojat si parashikim kanë fituar prioritet ndaj vullnetit si subjektivitet. Statusi politik i Kosovës është shndërruar në problem unik gjeostrategjik, në problem të madh sa bota, për zgjidhjen e të cilit duhet të kujdesemi madje se çfarë mund të ngjajë në Kinë dhe Rusi...Kësisoj, statusi politik i Kosovës e ka humbur dimensionin autokton dhe njerëzor. Dhe kjo humbje është e institucionalizuar dhe e strukturuar" (f. 21).

Kundër kësaj Kurti shprehet me vendosmëri: “Kosova nuk është rast unik që ka nevojë për eksperimente, por është rast klasik i një vendi të robëruar e popullit të shtypur, që ka nevojë për zgjidhje klasike: lirinë e popullit, pranimin e vullnetit të popullit” (f. 26).

[sunshine]

Pavarësia pa brendi
Politikat e ndjekura nga UNMIK-u, por edhe Pakoja “shpëtimtare” e Ahtisarit në rastin më të keq përgatisin kthimin e Serbisë në Kosovë dhe në rastin më të mirë e zhveshin një Kosovë të pavarur prej sovranitetit. E thënë ndryshe, e zbrazin pavarësinë nga përmbajtja, duke e lënë vetëm si lëvozhgë. Si ndodh kjo? Shkrimet e Albin Kurtit e shpjegojnë mjaft qartë (për ata që duan të kuptojnë, sigurisht!). Së pari, praktikat qeverisëse të UNMIK-ut e kanë pranuar ndarjen e Mitrovicës dhe veriun e Kosovës nga pjesa tjetër e vendit. Kështu, “qyteti i ndarë është normuar. Ai është referencë dhe preferencë” (f. 47). Kurti i zhvlerëson zotimet e UNMIK-ut dhe KFOR-it për luftën kundër kriminalitetit për sa kohë që kriminelët e organizuar, të ashtuquajturit “Rojet e Urës”, janë të paprekshëm. Po kështu ai i ironizon dhe i akuzon politikanët shqiptarë që thonë se nuk do ta lejojnë ndarjen e Mitrovicës: “Në fakt, nuk është çështja se si të mos ndahet Mitrovica dhe veriu i Kosovës, por si të bashkohen ato duke qenë se janë të ndara” (po aty).
Së dyti decentralizimi e ndan Kosovën në linja etnike dhe e pamundëson efektshmërinë e çdo pavarësie që mund të ketë në të ardhmen. Shtimi dhe zmadhimi i atyre që hapur cilësohen si komuna serbe në Kosovë, në fakt do ta shkatërrojë edhe shumetnicitetin që UNMIK-u dhe Pakoja e Ahtisarit pretendojnë se e mbrojnë, sepse shqiptarët do të kundërshtojnë përfshirjen në to si pakicë etnike brenda komunave me shumicë serbe, që në fakt do të jenë nën kontrollin e drejtpërdrejtë të Beogradit. Jo pa qëllim 3/4 e Pakos u kushtohet decentralizimit.
Së treti, manastiret dhe kishat ortodokse, me territore qindra hektarëshe rrotull tyre, sipas Pakos së Ahtisarit, do të kenë status të veçantë, “ekstraterritorial”. Ekstraterritorialiteti është fitore e rëndësishme e Serbisë, sepse pranohet që objektet ortodokse të kultit janë “serbe”, pra shqiptarët janë një realitet jashtë tyre, nuk kanë pjesë në to, përkundrazi fajësohen si dhunues të tyre. Shqiptarëve u rrëmbehet historia dhe trashëgimia kulturore e tyrja, duke u paraqitur si (vetëm) serbe. Përveç etnizimit, në këtë mënyrë kryhet edhe fetarizimi i Kosovës, kur në fakt lufta e Kosovës nuk kishte aspak një natyrë fetare (f. 231-233). Pakoja e Ahtisarit përgatit boshnjakëzimin e Kosovës. Tragjik është fakti se “duke përvetësuar të kaluarën e Kosovës, Serbia sulmon edhe njerëzit ende të palindur në Kosovë, edhe brezat që do të vijnë. Uzurpimi i historisë është edhe uzurpimi i së ardhmes” (f. 187).
Së fundi, praktika e tanishme e UNMIK-ut e mohimit të sovranitetit, do të vazhdohet nga Pakoja e Ahtisarit. Ajo i mohon Kosovës “së pavarur” ushtrinë, ministrinë e jashtme dhe përfaqësitë diplomatike nëpër botë dhe ulësen në OKB. Sërish vendimet themelore do të jenë në duart e të huajve: “Misioni Civil Ndërkombëtar do të jetë një oligarki neokolonialiste” (f. 320-321). Midis të tjerash ai do të kujdeset që Kosova të paguajë borxhet e jashtme. Vini re paradoksin: Kosova pa qenë akoma shtet sovran, pa iu paguar asaj dëmet njerëzore dhe materiale të shkaktuara nga Serbia, pa pasur nën zotërim të plotë burimet e veta të zhvillimit, duhet të fillojë të paguajë borxhet! Vetëm për këtë lejohet që ajo të ketë përfaqësim ndërkombëtar. Kosova vepron si subjekt në arenën ndërkombëtare vetëm kur paguan borxhet dhe përsëri i mohohet statusi i sovranit. Prandaj Kurti e quan Pakon e Ahtisarit si “pako të Pandorës” (po aty). Statusi i kolonisë vazhdon akoma: “Autonomia e Kushtetutës së vitit 1974 ishte bërë pikërisht që të mos bëhej republika. Pakoja e Ahtisarit është ofruar pikërisht që të mos bëhet pavarësia. Ajo Serbisë ia ndërton mundësinë e pamundësimit të pavarësisë së Kosovës” (f. 327).
Shqiptarët presin pavarësinë e Kosovës. “Pavarësia” është fjala kyçe dhe atyre pikërisht ajo do t’u jepet, d.m.th. fjala. Arsyeja është sepse, siç e shpreh Kurti, “kjo fjalë është fiksim psikologjik kolektiv i shqiptarëve...[ndërkombëtarët] ofrojnë simbolikë, sepse edhe ashtu politikanët shqiptarë ua kanë dëshmuar ndërkombëtarëve se vetëm simbole duan” (f. 83). Por ndërkombëtarët nuk mjaftohen me kaq, ata edhe simbolikën nuk ua lejojnë lehtë shqiptarëve, sepse “rikthimi propagandistik i pavarësisë [bëhet] përmes mbiemrave që e kontestojnë...: pavarësi e kushtëzuar, pavarësi pa sovranitet, pavarësi me sovranitet të kufizuar, pavarësi e mbikëqyrur etj.” (f. 5).

Shërbëtorë dhe bashkëfajtorë
Në këtë sistem cili është roli i politikanëve shqiptarë dhe i institucioneve të qeverisjes? Ai i shërbëtorëve të kolonizatorëve. Kujtojmë se parti politike të shqiptarëve kishte edhe nën regjimin shtypës të Millosheviçit, ato kryenin votime, madje nuk e pushuan ekzistencën e tyre as gjatë luftës. Kosova e pushtuar kishte një president, paçka se qeverinë e kishte në mërgim. Cili ishte kumti, programi politik që atëherë jepnin politikanët? “Fjalia kryesore me të cilin politikanët kryesorë atëbotë i drejtoheshin popullit ishte: ‘Mos bini në provokime!’ Dhuna dhe terrori i Serbisë reduktoheshin në provokim në të cilin populli nuk duhej të binte” (f. 208).
Edhe nën UNMIK-un ka kuvend, qeveri, zgjedhje, parti, president, por të gjitha këto së bashku janë të pazotë t’i japin pavarësi dhe sovranitet vendit, të ndalin copëtimin territorial. Dhe meqenëse janë të pazotë për ta bërë këtë, çfarë bëjnë? Me dëshirë e entuziazëm bëhen pjesëmarrës të defaktorizimit të Kosovës. Partitë ekzistojnë, zgjedhje kryhen, kuvendi mblidhet, nxjerr ligje, që më pas rishikohen dhe anulohen nga Përfaqësuesi i UNMIK-ut. Qytetarët marrin pjesë në zgjedhje për të legjitimuar sistemin (f. 40) Qeveria pret që kompetencat t’i kalohen asaj nga UNMIK-u dhe ministrat nuk punojnë dot pa këshilltarët e huaj. Cili është projekti i politikanëve të Kosovës? Kurti e jep si më poshtë:

"Pavarësia e Kosovës është një çështje e kryer. Kalimi i kohës e sjell atë vetiu. Krejt çfarë duhet të bëjmë është të presim sa të kalojë kjo kohë e nevojshme. Pra, të kemi durim, të jemi të sjellshëm dhe tolerantë. Të mos trazojmë gjendjen dhe të destabilizojmë situatën. Çdo gjë është në rregull, çdo gjë është në rregull. Edhe pak e do të jetë gati. Nëse lëvizim, nëse ngrihemi, kjo veç sa do të shkaktojë përkeqësime, do ta zmbrapsë të ardhmen tonë të ndritshme në Kosovën e pavarur e të integruar në strukturat evropiane dhe veri-atlantike…Nuk duhet të veprojmë" (f. 159; theksi ynë).

Ata zotohen se nuk do të negociojnë statusin e Kosovës me Serbinë, pikërisht kur janë duke e bërë këtë gjë. Ata propagandojnë mbi shpëtimin që do të sjellë Pakoja e Ahtisarit, pa e vrarë mendjen mbi problemet që do të dalin për zbatimin e saj dhe prej zbatimit të saj. Mjafton që ata të jenë sërish në majë të pushtetit dhe të privilegjeve të tij: “Nuk është ekipi negociator mjet për Kosovën. Kosova është mjet për ekipin negociator” (f. 166). Ata nuk duan kundërshtimin e sistemit në të cilin janë ata ndër përfituesit, prandaj dhe e ruajnë atë. Prandaj Kurti njësitë speciale të SHPK që u përdorën për shpërndarjen e tubimeve të Lëvizjes Vetëvendosje! i quan “Shërbimi Puthadorës i Kolonizatorëve” (f. 250).
Vegla të Beogradit
Po sjellja e serbëve të Kosovës si interpretohet në këtë prizëm? Ata e kanë lejuar veten të jenë vegla të Beogradit dhe kanë hequr dorë nga të drejtat që si pakicë do të kishin në shtetin e pavarur të Kosovës. Prandaj thotë, Kurti, ata nuk bashkëpunojnë edhe sikur t’u jepet gjysma e ministrive në qeveritë e UNMIK/Kosovës.

Ata nuk duan kompetenca, ata nuk duan të drejta dhe liri. Ata duan territore. Ato i kanë dashur në Kroaci dhe s’i kanë fituar; i kanë dashur në Bosnjë dhe i kanë fituar; tani i duan në Kosovë. Sërish. Reduktimi i standardeve në standardet për minoritete dhe reduktimi i gjendjes së minoriteteve në atë të minoritetit serb, e të cilën gjë e ka bërë UNMIK-u, u shkon shumë për shtati (f. 84).

Serbisë nuk u intereson aspak gjendja e tyre, por që t’i përdorë për planet e saj të copëzimit dhe gllabërimit të Kosovës. Serbia nuk e do Kosovës si të tërë, si dikur. Ajo do ta marrë, por me kufij të brendshëm që do të shënonin territoret serbe në të (f. 111). Prandaj i ka organizuar dhe dirigjuar deri tani serbët e Kosovës. Prandaj serbët e ikur nuk pranohen të kthehen aty ku kanë shtëpitë dhe pronat, por në komunat e reja “serbe”, diçka që paraqet një rikolonizim të ri të Kosovës (f. 144).

[sunshine]

Zgjimi
Çfarë duhet bërë? Mungesa e lirisë është problemi dhe rifitimi i lirisë është përgjigja. Dhe për lirinë duhet vepruar, duhet flijuar:

"Ne s’jemi fajtorë për mungesën e lirisë në të kaluarën, por jemi e do të jemi përgjegjës për vazhdimësinë e mungesë së saj në të ardhmen. Jemi përgjegjës edhe për ata që ende s’kanë lindur. Ne po i sakrifikojmë ata duke mos sakrifikuar vetë; ne po i rrezikojmë ata nesër duke mos rrezikuar vetë sot" (f. 110).

Lëvizja Vetëvendosje! kërkon ndërprerjen e negociatave, bllokimin e zbatimit të Pakos Ahtisari, vendosjen e afateve të largimit të UNMIK-ut dhe mbajtjen e referendumit për pavarësinë e Kosovës. Si do të kryhen këto? Së pari me të anë zgjimit të popullit nga gjumi dhe ëndrrat me pavarësi ku e kanë futur UNMIK-u dhe politikanët partiakë. Kurti kërkon jo më pak se një revolucion në Kosovë dhe “nuk ka revolucion pa rilindje dhe s’ka rilindje pa besim në forcat vetjake. Natyrisht që kjo rilindje është popullore. Kurrsesi elitiste” (f. 135). Pra, kthim te populli dhe besim te faktorizimi i tij, sepse pikërisht këtë gjë përpiqen ta pengojnë: “kur populli është në pyetje, populli është përgjigja” (f. 147). Fitimi i lirisë dhe i sovranitetit është parakushti dhe garancia e vetme për zhvillim dhe përparim: “Duhet të jemi një Republikë Demokratike, e jo një administratë kolonialiste sikurse deri tani, jo një monarki sikurse tani. Ky është kushti i përparimit, i lirisë drejt mirëqenies” (f. 158).
Çfarë qëndrimi duhet mbajtur ndaj UNMIK-ut dhe institucioneve që ushtrojnë qeverisjen brenda kornizës kushtetuese të tij? “Mosbindja është akti i lirisë sot”, thotë Kurti dhe Lëvizja Vetvendosje! ka nisur fushatat e saj për ta bindur popullin të pengojë funksionimin e institucioneve robëruese përmes mosbindjes qytetare.
A është mosbindja qytetare kundër UNMIK-ut lëvizje kundër faktorit ndërkombëtar? Sigurisht që jo! Kurti e shpjegon se “kundërshtimi i UNMIK-ut nuk është kundërshtim i tërë botës, e as i bashkësisë ndërkombëtare. Duke u munduar të paraqitet si bashkësia ndërkombëtare, UNMIK-u e ka dëmtuar shumë atë” (f. 59). UNMIK-u e ka izoluar Kosovën nga bota (f. 93). Kundërshtimi i UNMIK-ut bëhet pikërisht në emër të vlerave të bashkësisë ndërkombëtare:

"Administratorët e UNMIK-ut nëpër vendet e tyre gëzojnë të drejtat që ua mohojnë vendasve në Kosovë. Lëvizja Vetëvendosje! e lufton UNMIK-un në emër të vlerave të OKB-së; e kundërshton administratën në emër të vlerave demokratike të vendeve prej nga vijnë administratorët. Po keshtu i ka ndodhur çdo lëvizjeje dekolonizuese. Kolonizimi s’të bën dot me shtet, s’të ofron dot mirëqenie. Dekolonizimi është parakusht për to" (f. 118).

Mosbindja qytetare e popullit të Kosovës a do të fitojë aleatë ndërkombëtarë? Sigurisht që po! Por më parë vetë populli duhet të jetë popull. Ai nuk duhet ta varë shpresën te ndërkombëtarët. Pafuqia e tij është argument për të kundërtën:
"E qartë se nuk jemi të mëdhenj e të fortë, por saktësisht për këtë arsye nuk duhet që t’ia lejojmë vetes komoditetin për t’u mbështetur tërësisht në fuqitë e mëdha. Sepse fuqitë e mëdha për interesa edhe më të mëdha do të na sakrifikojnë neve" (f. 43).

Pa u bërë populli faktor i fuqishëm, as ndihma e ndërkombëtarëve nuk vjen, sepse kush është ai që kërkon të lidhet me më të dobëtin? Sa kohë që populli në Kosovë nuk është faktor, por e pret lirinë nga të tjerët, zëri i Serbisë do të dëgjohet më shumë. Nuk bën që data shpallja e pavarësisë, madje edhe asaj pavarësie pa përmbajtje që premton Pakoja e Ahtisarit, të kushtëzohet nga zgjedhjet elektorale në Serbi. Kjo ndodh kur populli nuk është faktor dhe nuk e pyet kush.
Zëri i Albinit duhet dëgjuar, libri i tij duhet lexuar, Lëvizja Vetëvendosje! duhet përkrahur me të gjitha mënyrat, sepse përpiqen për bërjen e popullit dhe për çështjen kombëtare shqiptare. Përmes tyre vjen zgjimi dhe ndërgjegjësimi për të gjithë shqiptarët që të mos kalojnë një shekull tjetër të përgjumur.

3-4 shkurt 2008

[luan_i]

Letra e Ndërkombëtares së Rezistuesve të Luftës



PËRNDJEKJA E ALBIN KURTIT ËSHTË E MOTIVUAR POLITIKISHT…!


Shkruan: Howard CLARK *

Më 01. II. 2008



Më 5 shkurt, në Prishtinë (Kosovë), aktivisti i padhunshëm, Albin Kurti, del në seancën e pestë dëgjimore të gjykimit, ku ai akuzohet për ‘përpjekje për të shkaktuar rrezik të përgjithshëm dhe/ose shkatërrim të gjërë të pronës’, pengim të personave zyrtar në kryerjen e detyrave të tyre dhe nxitje të popullit për ta thyer kordonin policor. Albini aktualisht po mbahet në burg në paraburgim deri në përfundim të gjykimit dhe është klasifikuar si i burgosur i Kategorisë A – i burgosur që paraqet shkallë të lartë rreziku – meqë nuk mori pjesë vullnetarisht në seancën e fundit gjyqësore për shkak të mosnjohjes parimore nga ana e tij të sistemit të UNMIK-ut në Kosovë.


Ndërkombëtarja e Rezistuesve të Luftës (War Resisters' International WRI) – një rrjet pacifist ndërkombëtar që angazhohet për format e padhunshme të veprimit dhe ka 82 degë në 42 shtete – e konsideron përndjekjen e Albin Kurtit si përpjekje të motivuar politikisht për të mos e lënë të qetë dhe për ta diskredituar njërin prej kritikuesve më të zëshëm dhe më këmbëngulës të administratës ndërkombëtare në Kosovë si dhe Lëvizjen VETËVENDOSJE!, themelimin e së cilës e ndihmoi ai. Misionet e OKB-së janë gjoja të rrepta në përpjekjet e tyre për t’i respektuar standardet ndërkombëtare të të drejtave të njeriut dhe në sigurimin e modelit të qeverisjes së mirë. Në vend të kësaj, UNMIK-u – Misioni i Përkohshëm i Kombeve të Bashkuara në Kosovë – është dëshmuar të jetë i papërgjegjshëm dhe – përballë pluralizmit dhe padëgjueshmërisë qytetare – thjesht autoritar në mosrespektimin e procesit ligjor.


Kjo seancë dëgjimore mbahet pothuajse një vit pas ngjarjeve përkatëse të 10 shkurtit, kur policia e UNMIK-ut shtiu me plumba të gomës kundër një demonstrate të paarmatosur, e cila po bënte thirrje për të drejtën për vetëvendosje, duke i vrarë dy vetë dhe duke i lënduar edhe mbi 80 të tjerë. Edhe pse shefi i policisë së UNMIK-ut u detyrua të jepte doreheqje pas kësaj, njësiti përkatës i policisë është kthyer në Rumani, ku nuk janë zhvilluar kurrfarë hetimesh të metutjeshme. Ndërkohë, Albin Kurti është burgosur menjëherë dhe është mbajtur në paraburgim deri në korrik, kur i është caktuar masa e arrestit shtëpiak, e cila më në fund është hequr më 19 dhjetor 2007.


Përndjekja e Albin Kurtit është kritikuar në mënyrë të detajuar nga ana e Amnesty International dhe Federata Ndërkombëtare e Helsinkit. Përveçse ka qenë i burgosur dhe në disa raste nuk i është lejuar të flasë me mediat apo të takohet me vizitorët ndërkombëtarë të të drejtave të njeriut, Albin Kurti u është nënshtruar deklaratave të përsërituara degraduese nga ana e zyrtarëve të UNMIK-ut. Avokati i emëruar nga ana e UNMIK-ut si avokat i tij mbrojtës në dy seanca gjyqësore, ka qenë njëri që kishtë dhënë deklarata për mediat në të cilat e akuzonte Albin Kurtin. Ai më në fund u shkarkua nga detyra më 30 janar në bazë të provave që gjyqit i ishin paraqitur më 4 dhjetor por atëbotë ishin injoruar.


WRI ka mbajtur kontakt me Albin Kurtin që nga viti 1997, kur si udhëheqës i studentëve ai ishte avokati më i shquar i lëvizjes së padhunshme për realizimin e të drejtës për arsimim të duhur në Kosovë. Më pas, si i punësuar në zyren e Adem Demaçit, zëdhënësit politik të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Albini u angazhua për lirimin e të burgosurve të ndryshëm të marrë nga UÇK-ja. I burgosur nga ana e regjimit të Milosheviqit gjatë bombardimeve të NATO-s, Albini ishte në burg deri në dhjetor të vitit 2001. Që nga lirimi i tij, Albini i ka kritikuar institucionet e ndryshme në Kosovë për korrupsion, i ka refuzuar ftesat për anëtarësim në parti politike dhe ka zhvilluar fushatë që t’u dëgjohet zëri familjeve – të të gjitha etniteteve – të cilat nuk dinë për fatin e të dashurve të tyre që nuk i kanë parë që nga lufta.


Kjo nuk është hera e parë gjatë periudhës së UNMIK-ut që është parë si e nevojshme kundërpërgjigjia e policisë ndaj demonstratave të padhunshme. Zyra e Ombudspersonit në Kosovë ka pasur rast ta kritikojë dhunën e tepruar të policisë kundër protestimit ulur dhe veprimeve të padëgjueshmërisë qytetare të organizuara nga Albin Kurti dhe kolegët e tij të Lëvizjes VETËVENDOSJE!. Këto demonstrata gjithnjë kanë qenë qartazi të përqëndruara ndaj politikave të fuqive–në–fuqi – pra, të UNMIK-ut dhe Institucioneve të Përkohshme të Vetëqeverisjes, të themeluara nën patronatin e UNMIK-ut. Këto protesta kurrë nuk e kanë pasur pikësynim nxitjen e urrejtjes etnike – përkundrazi.


Vetë Albini gjithnjë ka bërë dallim me kujdes mes popullit serb si tërësi dhe projekteve kriminale politike të disa udhëheqësve politik serb. Ai ka folur për pajtim dhe kundër urrejtjes etnike. Megjithatë, si shumë shqiptarë të Kosovës, ai fuqishëm beson se Kosova ka të drejtë për vetëvendosje dhe nëse vetëvendosja e tillë nuk i respekton të drejtat e njeriut të të gjithë qytetarëve të saj, ne jemi të bindur se Albin Kurti do të jetë në ballë të atyre të cilët protestojnë dhe synojnë ta mbrojnë këdo që i kanoset rreziku.


WRI bën thirrje që t’i jipet fund përndjekjes së Albin Kurtit dhe të tregohet respekt nga ana e UNMIK-ut për kritikuesit e tij brenda Kosovës, përfshirë këtu edhe kritikuesit jashtëparlamentarë që janë të gatshëm për ta zbatuar padëgjueshmërinë qytetare.



· Autori është Kryesues i Ndërkombëtares së Rezistuesve të Luftës, nënshkruar në emër të Këshillit Drejtues të Organizatës Ndërkombëtare të Rezistuesve të Luftës

[Guri i madh]

Shpallja e Hashim Thaçit

[Guri i madh]

Do ta shpallin apo nuk do ta shpallin? Kështu pyesnin njerëzit njëri-tjetrin para zgjedhjeve të 17 nëntorit. Shpalljen e pavarësisë menjëherë pas 10 dhjetorit e besonin posaçërisht ata që u besonin premtimeve të politikanëve në fushatë. Mirëpo, lehtas e qetas, e ashtuquajtura ‘shpallje e njëanshme e pavarësisë’ u shndërrua në ‘shpallje të koordinuar të pavarësisë’. Brukseli ia tërhoqi veshin Thaçit ende pa u bërë kryeministër. Mund të merret me mend se çka do t’i bëjnë kur të bëhet kryeministër! I thanë se tash duhet të jetë i kujdesshëm meqë nuk është më në opozitë. Pra, Thaçit i treguan se ngjitja lart në pushtet nuk është edhe liri më e madhe për pushtet. Sistemi politik në Kosovë – në të cilin UNMIK-u iu ka dhënë pushtet ca vendasve për të sunduar më lehtë dhe jo për të sunduar më pak – e imponon një gjë të tillë. Mirëpo, UNMIK-u, thjesht, nuk do opozitë as përfundi vetes. Për shkak se koalicioni LDK-AAK ishte i dobët, UNMIK-u e krijoi Grupin Negociator (e jo aq pse duhej negociuar me Serbinë). Për të njëjtën arsye, që të mos ketë opozitë, tash UNMIK-u do që ta sajojë koalicionin PDK-LDK. Ky koalicion nuk është pasojë e rezultatit të zgjedhjeve por vetë arsyeja e mbajtjes së zgjedhjeve. Agim Çeku ishte kryeministër i dobët në një qeveri të dobët. Hashim Thaçin duan ta bëjnë kryeministër të fuqishëm në një qeveri të fuqishme. Përderisa Ibrahim Rugova ishte i gatshëm të jepte gjithçka vetëm që të mbetej president, Hashim Thaçi jep gjithçka vetëm që të bëhet kryeministër. Në Kosovë nuk është me rëndësi që të bëhesh kryeministër. Me rëndësi është që të keshë dëshirë të bëhesh kryeministër. Pastaj, UNMIK-u dhe ca zyra ndërkombëtare ta menaxhojnë dëshirën, duke e vonuar plotësimin e saj. Ndërkohë, ti ua plotëson atyre dëshirat. Hashim Thaçin e shfrytëzuan mu kështu ende pa e bërë kryeministër. Ama, ky shfrytëzim gjithsesi do të harrohet. Sa të jetë Thaçi kryeministër, ai shfrytëzimin e vërtetë gjithmonë do ta ketë përpara, deri në ditën kur do të bëhet i pashfrytëzueshëm. Tani, më këto zgjedhjet e 17 nëntorit, Thaçi ka fituar relativisht që të humbasë absolutisht më vonë (e që sërish është shumë më herët sesa që ai mendon).

Mirëpo, për çka do ta shfrytëzojnë? Pse i duhet Hashim Thaçi UNMIK-ut? Pse i nevojitet atij mu në këtë kohë? Që të gjithë tashmë e kanë të qartë se nuk ka trysni ndërkombëtare mbi Serbinë që ajo ta pranojë pavarësinë e Kosovës. Presioni është mbi Prishtinën. Politikanët e Prishtinës do të cyten e shtrydhen që të pranojnë marrëveshje kompromisi me Serbinë. Aq shumë koncesione i janë bërë Serbisë nga ana e Grupit Negociator saqë tash besohet se mund të bëhet edhe kompromisi përfundimtar. Siç dihet, Kuvendi i Kosovës e pranoi Pakon e Ahtisaarit, ndërkaq Serbia s’ka lëvizur asnjëherë për asgjë nga pozicionet fillestare. E, qëllimi i Pakos së Ahtisaarit ishte vendosja e themeleve për ndarjen e brendshme të Kosovës, kurse efekti kryesor i kësaj Pakoje ishte shkatërrimi i pavarësisë së plotë si kërkesë e shqiptarëve të Kosovës. Tash, Hashim Thaçi duhet të jetë garantuesi i kurorëzimit të punës dyvjeçare të Grupit Negociator, garantuesi i zyrtarizimit të varësisë më të re të Kosovës nga Serbia. Në vijim të këtyre negociatave, Serbia jo vetëm që s’do të lëshojë pe, por ajo as që ka pse të lëshojë pe. Ajo po fiton duke mos lëshuar pe (siç edhe ngjan zakonisht në politikë). Faktorët e rëndësishëm ndërkombëtar, Serbinë e konsiderojnë një vend demokratik andaj nuk duan të lejojnë shkëputjen e Kosovës prej saj. Në fakt, Serbinë e bën demokratike pikërisht pëlqimi për shkëputjen dhe pavarësimin e Kosovës. Mirëpo, Koshtunica dhe zyrtarët e tjerë të lartë të Serbisë nuk e bëjnë një gjë të tillë. Në të vërtetë, ka vetëm një mënyrë paqësore se si Koshtunica do të pajtohej me pavarësimin e Kosovës (dhe kjo pa veriun dhe pa Luginën e Preshevës). Vetëm dhe vetëm nëse në shkëmbim për shkëputjen e Kosovës Koshtunica e fiton Republikën Serbe në Bosnje. Në korrik të vitit 2007, Koshtunica pat theksuar disa herë radhazi që nuk mund të lejojë pavarësimin e Kosovës meqë kjo do të thoshte humbje e 15% të territorit të Serbisë. Me këtë deklaratë Koshtunica ka treguar se ai e sheh Kosovën vetëm si territor dhe se ky territor është i Serbisë. Edhe më e rëndësishme se kjo, ai ka nënkuptuar se, në fund të fundit, për humbjen e Kosovës, Serbia do të duhej të kompensohet territorialisht, e jo me anëtarësime të përshpejtuara në BE e NATO. Koshtunica nuk pranon kurrfarë kompensimi joterritorial për Kosovën. Territori vazhdon të jetë kategoria kryesore e politikës së Serbisë dhe Koshtunica e ka ndërmend Republikën Serbe në Bosnje kur flet në këtë mënyrë për Kosovën. E gjithë kjo mundësohet e ndërlidhet edhe me paradigmën e bashkësisë ndërkombëtare për stabilitet rajonal: Bosnja dhe Kosova konsiderohet se i përkasin të njëjtit rajon.

Megjithëkëtë, le të kthehemi në Kosovë dhe te pyetja që akoma nuk është zhvlerësuar tërësisht: do ta shpallin apo nuk do ta shpallin pavarësinë? Nuk do ta shpallin, sidomos jo menjëherë pas 10 dhjetorit. Sepse tanimë thanë që pas 10 dhjetorit (në vend të shpalljes) do ta caktojnë datën kur do ta shpallin. Dhe, për shkak se vetëm nga perspektiva e sotme ky 10 dhjetori mund të duket interesant dhe joshës: sa më afër tij, aq më i largët ai. UNMIK-u dhe faktorë ndërkombëtar që e kundërshtojnë pavarësinë e Kosovës, nuk do të lejojnë që t’i skadojë afati një premtimi pa e shpikur paraprakisht një premtim të ri. Me 11 dhjetor njerëzit nuk do të merren me mospërmbushjen e premtimit të vjetër, por me shpresat për premtimin e ri. Do të flitet për shuma marramendëse në konferencën e donatorëve (që do të mbahet në mars 2008), për mision të ‘vogël’ të BE-së në vend të UNMIK-ut (në prill 2008), për konferencë ndërkombëtare për Kosovën (në qershor 2008) etj.etj. Por, edhe nëse krijohet një trysni e madhe që të shpallet pavarësia e Kosovës nga Kuvendi i ardhshëm i Kosovës, kjo s’do t’i sjellë gjë të mirë Kosovës. Shpallja e pavarësisë pa referendum dhe ushtri thjesht është kundërproduktive. Një kuvend që e ka pranuar Pakon e Ahtisaarit, edhe nëse e shpall pavarësinë diku në vitin e ardhshëm, pas një kohe do ta mund ta pranojë federatën apo konfederatën asimetrike me Serbinë. Pikërisht referendumi si ushtrim i së drejtës për vetëvendosje e sjell popullin në proces politik, por, mbi të gjitha, ai e kushtëzon çfarëdo vendimi të Kuvendit me verifikim te populli, pra me referendum të sërishëm. Në anën tjetër, pavarësia pa ushtri e mundëson skenarin e Bosnjes nga viti 1992. Është e kotë edhe nëse SHBA-të e njohin pavarësinë e Kosovës po qe se shqiptarëve të Kosovës (apo TMK-së në veçanti) nuk i lejohet që të armatoset nga Shqipëria dhe ShBA-të për të mbrojtur veten prej sulmeve nga jashtë dhe brenda. SHBA-të, më 7 prill të vitit 1992, e patën njohur Bosnje e Hercegovinën si shtet të pavarur e sovran, por asaj iu vendos embargoja e armëve nga viti 1992 e deri në vitin 1995. Milosheviqi i ndërseu serbët e Bosnjës duke ua vënë në shërbim ushtrinë jugosllave dhe paramilitarët nga Serbia. E dimë mirë se çfarë ngjau atëbotë: pas humbjeve, vuajtjeve dhe dëmeve të papara në Evropën e pas Luftës së Dytë Botërore, boshnjakët u detyruan ta pranojnë edhe ndarjen e brendshme të vendit të tyre e që rezultoi me Republikën Serbe, një krijesë kjo gjenocidale.

Është naive, e gabueshme dhe jashtëzakonisht e dëmshme të mendohet se KFOR-i na mbron nga Serbia apo nga rebelimi i strukturave të Serbisë në Kosovë. Dëshmi kundër besimit në mbrojtjen që na e bën KFOR-i është tolerimi tetëvjeçar i strukturave të Serbisë në Kosovë, përfshirë këtu edhe veriun e ndarë. Dëshmi tjetër është edhe soditja që KFOR-i i bëri spastrimit të veriut të Kosovës nga shqiptarët në shkurt të vitit 2000. Shpalljet, e madje edhe njohjet, pa referendumin që e fuqizon popullin dhe përderisa nuk na lejojnë të kemi ushtrinë tonë veçsa do ta keqësojnë gjendjen në Kosovë. As Pakoja e Ahtisaarit nuk lejon referendum dhe as ushtri për Kosovën. Kosova parashihet të ketë vetëm FSK-në, pra njëlloj xhandarmërie me 2.500 pjesëtarë (me armatim të lehtë dhe nën kontroll të NATO-s) e cila asisoj do të jetë së paku katërfish më e vogël se policia. Çfarë shteti i pavarur do të jetë ajo Kosovë në të cilën do të ketë shumë më tepër policë sesa ushtarë?! Kosova e atillë do të jetë e varur dhe pa sovranitet, me vullnet të shkelur dhe pa kontroll mbi veten e saj: policët e shumtë do të jenë këtu për ta shtypur popullin kurse ‘ushtarët’ e paktë të FSK-së do të jenë te kufijtë që s’do të mund t’i ruajnë. Shpallja eventuale e pavarësisë së Kosovës pa organizuar referendum që e bën popullin sovran dhe pa ushtri që e mbron vendimin e popullit, e shndërron Kosovën në një Bosnje të re. Atë lloj shpallje, jo vetëm që e shfuqizon menjëherë PSSP-ja të cilit i nënshtrohet Kuvendi i Kosovës, por ajo vetëm sa do t’i shërbejë strukturave të Serbisë që t’i formalizojnë enklavat anekënd Kosovës si pjesë të Serbisë. Shpallja e Thaçit nuk do ta bënte Kosovën të pavarur nga Serbia por do t’i bënte enklavat të pavarura nga Kosova.

Mbase realiteti në Kosovë po bëhet gjithnjë e më cinik. Në vitet e ‘90-ta, Hashim Thaçi u pat angazhuar në UÇK meqë besonte se pavarësia e shpallur e Ibrahim Rugovës ishte e kotë pa ushtri. Tash, Hashim Thaçi flet për shpalljen e pavarësisë së Kosovës pa e pasur ushtrinë tonë, çarmatosjen e së cilës e nënshkroi ai vetë!

[Guri i madh]

A P E L
___________________________
Shkunde një cigërrimë! Shkunde një mesazh!

P R O T E S T O N G A SH T Ë P I A

Negociatorët kanë faj për të gjitha që po ndodhin në Kosovë, para dhe pas 10 shkurtit. Ata nuk po shqetësohen për opinionet e qytetarëve dhe po sundojnë me idenë e grushtit të fortë. Pothujae të gjithë janë të zhytur në krim e në korrupsion. Ata nuk po ju dëgjojnë as nuk po takohen me Juve. Protesto ose shprehi mendimet tua për vrasjet politike, burgosjet politike dhe për rrjedhën e proceseve në këta numra të mëposhtëm të telefonave, cingërro ose shkruaju mesazhe sa të mundeni, qoftë edhe duke ua pamundësuar shfrytëzimin e numrave të tyre, ditën dhe natën. S’është më Albin Kurti në pyetje apo gjeneralët e burgosur politikë, por Kosova dhe e ardhmja jonë. Ajo s’mund të ndërtohet duke vrarë apo zhdukur kundërshtarë politikë! S’mund të bëjmë demokraci duke shkelur rregullat bazë të demokracisë! Kosova është i vetmi vend në botë që burgos kundërshtarët politikë dhe i vret në protesta ata! Këta e kanë premtuar për 14 ditë raportin e hetimeve për ngjarjet e 10 shkurtit! S’është askund! Vrasësit janë të lirë! Edhe këta po kështu! Protesto nga shtëpia sot që të mos përgjaken rrugët nesër! SHKUNDE NJË CINGËRRIMË! Mos ta ndin! SHKUNDE NJË MESAZH! Mos ta ndin! Këta janë në pushtet me votën tuaj! Ke të drejtë të adresosh mendimin dhe apelin tënd!

FATMIR SEJDIU: 044 550 717, 044 502 888 dhe 044 284444
AGIM ÇEKU: (044) 678 111
HASHIM THAÇI: 038 223 769 (fiks)
VETON SURROI- 044 540 098
SKËNDER HYSENI, zëdhënës i tyre: 044 550 000
Mos harroni numrin Tuaj në “Epoka e re” 044 602 602. Në këtë numër nëse doni mund të shkruani se çfarë u thatë këtyre liderëve. S’kemi pse të mbajmë fshehtë nga njëri-tjetri lidhur me procesin e Kosovës. Nëse këta i ndërrojnë numrat, ne do t’i botojmë të tjerët, numrate zyrave, të ministrave, të bashkëpunëtorëve të tyre, të tërë administratës, të të gjitha partive politike, njerëzve të tyre të afërm, çdo adresë të mundshme për zërin tuaj. Dhjetëra mijëra apelet tuaja të botuara në “Epoka e re” që nga 19 shkurti deri më 9 mars, duhet të dëgjohen! Këta i kanë lexuar me llupë, me zemra lepujsh. Gazeta ka edhe ide të tjera për ta bërë zërin tuaj që të dëgjohet. Liderët e papërgjegjshëm do të pendohen fort rëndë! Do të tregojmë më shqip se kush janë këta! Kysmet! (Muhamet Mavraj)

Kthehu ne fillim

________________
A P E L
PËR LIRIMIN E ALBIN KURTIT
Apel për lirimin e Albin Kurtit dhe të burgosurve tjerë politikë nga burgjet e UNMIK-ut me moton:
Lirojini, menjëherë!

Ne qytetarët e poshtëshënuar kërkojmë lirimin nga paraburgimi të aktivistit politik Albin Kurti, i burgosur politik, dhe të të gjithë të burgosurve politikë në Kosovë. Ai dhe ata janë të Kosovës dhe Kosova ka nevojë për ta! Lirojini! Menjëherë!
Bashkangjitju apelit. Dërgo një e-mail në gazetën “Epoka e re” me emrin, mbiemrin dhe profesionin tuaj, ose nëpërmjet mesazhit në numrin e telefonit(044) 602 602.
APELI VAZHDON çdo ditë...Ata që i futën djemtë tanë në burgje, po e shohin çdo ditë çfarë gabimi kanë bërë!
JU LUTEMI SHUMË: Nëse shkruan në email, mos shkruani edhe në telefon, sepse na kushton shumë kohë për verifikimin e çdo emri! Tregoji edhe një shoku që s’ka dëgjuar për apelin, ndoshta ka dëshirë të na bashkëngjitet. Mjafton një email nga ju në epokaere_mm@hotmail. com dhe mm_epokaere@yahoo. com, ose një mesazh i shkruar në (044) 602 602. Apeli është gjithënjerëzor, gjithëpopullor, prej nxënësve të shkollave të mesme (jo edhe të fillores) e deri te mosha më e vjetër. Emri juaj do të botohet në gazetë. Nëse s’mund të bësh asnjërën nga këto, shkruaje dikund një grafit me emrin e Albin Kurtit ose të idealit të tij, vetëvendosjen për këtë vend. Edhe ashtu lirohet Albini me shokë... Ke bërë një punë të madhe kështu! Bëje, dhe thjesht, mos ta ndin!

[Guri i madh]

EMRAT E NËNSHKRUESVE TË PETICIONIT PËR LIRIMIN E ALBIN KURTIT

1. Nexhmedin Spahiu, analist politik, profesor i shken. Polit.
2. Muhamet Mavraj, “ Epoka Group ” - koordinator
3. Driton Lajçi, profesor i UP-së
4. Vesat Ademi - profesor, Suedi
5. Vjollca Boshnjaku, st. Kolegji “ Fama ”
6. Teuta Zyberaj, st.Kolegji “ Fama ”
7. Besnik Pula, profesor i Sociologjisë
8. Ardian Zejnaj, kandidat i shk.III, Shk.Pol., UP
9. Arieta Gashi, KMDLNJ, Lypjan
10. Remzie Zeqiraj, kapitene, TMK
11. Rrezeart Galica - Giqi, dizajner
12. Ali Ahmeti, inxhinier, Mitrovicë
13. Armenda Berani, st.kolegji “ Fama ”
14. Gezim MEKULI, (Mr. i shkenc.të mediave, Retorikë
15. Elife Krasniqi, studente
16. Arsim Sinani, zëdhënës i Un. të Tetovës
17. Avni Makolli, Prishtinë
18. Xhemajl Avdyli, profesor, Prishtinë
19. Shkëmbim Krasniqi, dizajner
20. Rrahman Jasharaj, profesor, Pejë
21. Sali Beqiraj, profesor, Pejë
22. Rifat Sadikaj, gazetar, Burim
23. Iliaz Krasniqi, st.kolegji “ Fama ”
24. Tahir Veliu, biznismen
25. Hajrije Maksutaj,prof.e gjuhës frënge
26. Mona Agrigoroaiei,Rumani
27. Liridon Ibërdemaj, gazetar
28. Ibish Neziri, publicist,përkthyes dhe ndërmjetësues kulturor me qëndrim në Buchs,Zvicër
29. Nafiye Gaº, ish deputete e turqve ( “ Nuk është burgu për Albinin. Lirojeni, menjëherë! ” ) 30. Ramush Tahiri, politikolog
31. Skënder Hajdari, Schaffhausen, Zvicër
32. Rrustem Berisha, këshilltar shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës
33. Sadri Fetiu, këshilltar shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës
34. NUHI BYTYÇI, gazetar i RTK-së (Redaksi e nderuar, Ideja e juaj është shumë e qëlluar. Të lirohet Albini menjëherë! Ai nuk e ka vendin në burgun e Kosovës. Ai i nevojitet popullit të saj.
35. Besim Ajeti, Ekonomist i diplomuar, Prizren
36. Fetije Fetiu, profesoreshë e gjuhës dhe letërsisë shqipe, Prishtinë, D3,II,15.
37. Majlinda Hajrullahu, Profesoreshë
38. Burim Zagragja, Udhëheqës i Ekipit të kontabilistëve të Telefonisë fikse
39. Sylejman Krasniqi, Inxhinier
40. Nexhmie Krasniqi, Amvise
41. Vetima Krasniqi, Nëpunëse
42. Agron Hamiti, Inxhinier
43. Teuta Hamiti-Avdiu, Pedagoge
44. Naim Paloj, Elektroteknik
45. Sahit Aliu, Elektroteknik
46. Skender Kostanica, Elektroteknik
47. Rexhep Krasniqi, zyrtar për informim/ Press Officer, Posta dhe Telekomunikacioni i Kosovës SH. A
48. Esat Avdyli, ish veprimtar i KMDLNJ...
49. Basri Kodra, inxh. i dip. i makinerisë
50. Refik Krivanjeva, teknik i makinerisë
51. Ismet Demolli
52. Basri Berisha - jurist, veprimtar i të drejtave të njeriut - Prishtinë
53. Avni Rrustemi, mësimdhënës
54. Atdhe Buja - Student
55. Nazmi Bajrami, Inxhinier
56. Sahit Morina, Elektroteknik
57. Nexhmije Mustafa, Elektroteknike
58. Nerimane Avdiu, Elektroteknike
59. Selvete Tahiri, Elektroteknike
60. Enver Dugolli ( “ Të lirohet Albini, menjëherë! Në fakt ky s ’ është dashur të burgoset fare, aty e kanë vendin të tjerët ” )
61. Ibrahim Shala, Elektroteknik
62. Nexhmie Raçi, Elektroteknike
63. Hajrie Elashani, Elektroteknike
64. Drita Brumqaj, Elektroteknike
65. Naser Paloj, Elektroteknik
66. Bahrie Kostanica, Elektroteknike
67. Makfire Jasahnica, Elektroteknike
68. Isuf Bojku, Elektroteknik
69. Florim Grajqevci, Elektroteknik
70. Hajdin Bërbatovci, Elektroteknik
71. Naim Krasniqi, Elektroteknik
72. Selim Cakaj, Zdrukthtar
73. Muhedin Muqolli, Zdrukthtar
74. Ragip Mehmeti, Axhystator
75. Fazli Grajqevci, Elektroteknik
76. Afrim Zeka, Elektroteknik
77. Hilmi Dedinca, Elektroteknik
78. Bastri Paloj, Elektroteknik
79. Sylejman Maloku, Elektroteknik
80. Nexhmedin Rafuna, Elektroteknik
81. Gani Krasniqi, Axhystatorë
82. Mirsade Shalaku, Elektroteknike
83. Nuhi Syla, Inxhinier
84. Sami Havolli, Inxhinier
85. Omer Zogiani, Axhystator
86. Mustafë Hasolli, Inxhinier
87. Gani Berisha, Elektricist
88. Idriz Hashani, Elektricist
89. Isuf Hasani, Elektricist
90. Aziz Ibrahimi, Elektricist
91. Nexhmi Mehmeti, Elektroteknik
92. Ahmet Berisha, Elektroteknik
93. Naser Hashani, Elektroteknik
94. Safete Berisha, Elektroteknik
95. Shefki Mjeku, Elektroteknik
96. Naim Paloja, Elektroteknik
97. Muhamet Gashi, Elektroteknik
98. Fehmi Gara, Elektroteknik
99. Jakup Mustafa, Elektroteknik
100. Sabit Kelani, Elektroteknik
101. Idriz Grajqevci, Elektroteknik
102. Haki Saraçi, Elektroteknik
103. Muharrem Shishani, Elektroteknik
104. Fatmire Krasniqi, Elektroteknik
105. Hafiz Hoti, Elektroteknik
106. Xhevahire Izmaku, Albanologe - Poete
107. Rabie Bala, gazetare
108. Xhemile Dehari, motër medicinale
109. Ramadan Dedinca, Axhystator
110. Avni Dehari, mësues i gjuhës dhe letërsisë shqipe
111. Zeqir Halili
112. Jahja Tmava, Fotoreporter
113. Vjollca Aliu, perkthyese ne Agjencionin e Prokurimit Publik
114. Avni Xhekaj, student
115. Mr.Demë Fetaj - magjister i Letërsisë Shqipe - Përgjegjës i Shërbimit të Studentëve të Fakultetit të Filologjisë