Jeta!

[jadore]

Postimi origjinal është bërë nga Oltiana1

Jeta përbëhet nga copëza të cilat formojnë një pjesë dhe disa pjesë formojnë një mozaik .

Këtë mozaik e kemi për detyrë ta plotesojmë gjatë gjithë jetesës sonë ... por asgjë nuk do të kishte kuptim pa gjërat e mrekullueshme .
Janë ato që na lartesojnë jetën dhe na motivojnë për të ecur përpara.:)


Çdo pjesë të jetës sonë ne e vlerësojmë në mënyra të ndryshme .

Oltiana , qe Une spo du me e ndi per detyrim , a thuhet prap , jete !

[Oltiana1]

Postimi origjinal është bërë nga jadore

Oltiana , qe Une spo du me e ndi per detyrim , a thuhet prap , jete !

Jadore , në rregull !

Jetën merre siç ta ka qejfi , të përshëndes .

[Oltiana1]

Çdo çast i jetës sonë ka vlerë pasi është unik e i pakthyeshëm. Edhe pse një çast i ekzistencës sonë mund të jetë i mbushur me :Sfida , gëzime , mjerime e vuajtje , ajo vazhdon të ruaj një magji ndjellëse brenda vetes që na bën ta duam e mos të shkëputemi dot prej saj .

Jeta është e vështirë , sepse na duhet të zgjedhim të drejtën , mes atyre pak te drejtave e mijëra të zhdrejtave..

E vështirë , sepse brenda saj ka humbjen , jo vetëm dështimin por edhe largimin e diçkaje të patur e cila shpesh është edhe e dashur.
Jeta është përsëri e bukur dhe ka vlerë.

E bukur tek jeta është edhe çdo gjë që kemi , sepse kështu mund të jemi mirënjohës për to. Por, edhe çdo gjë që nuk kemi sepse kështu mund të shpresojmë për t’i patur.
Tepër të bukur konsideroj tek jeta edhe faktin që nuk kemi përgjigje për çdo pyetje, sepse vetëm kështu mund të besojmë.
Megjithatë, mendoj se në majën e kësaj piramide qëndron e pushtetshme dashuria, dashuria që marrim e që japim.

[dAdA_DriTe]

Postimi origjinal është bërë nga jadore

Oltiana , qe Une spo du me e ndi per detyrim , a thuhet prap , jete !

po te meson a sje kah e sheh
sa mire din
po vet ndrsyhe ja ban
kjo eshte si hogja
ban qka te tham une

[Zero Cool]

Jeta eshte si facebook-u.
Njerezit i pelqejne dhe i komentojne problemet e tua, por asnje nuk te ndihmon ti zgjidhesh, sepse jane te zene duke publikuar problemet e tyre.

[Bona-us]

Jeta nuk mund te kete tjeter qellim , pervec miresise dhe gezimit . Vetem ky qellim gezimi eshte plotesisht i merituar per jeten.

[Noraa]

Jeta nuk është një problem për t'u zgjidhur ,por një mister për t'u jetuar !

[AlbaSoft]

Un i bera 32 vjet dhe s`ja arrita ta kuptoj si duhet po kjo jeta po me luan bisht sa po mendoj qe e kuptova ajo prap po ma shtjellon po ma perzine .

[ssara]

Jeta eshte nje melodi e bukur, po vargjet jane te ngaterrruara....

[Zero Cool]

Jeta është e bardhë
Të zezë e bëjnë sundimtarët,
”Zotat” e rrejshëm dhe djallët!

Jeta është e drejtë,
E bukur, paqësore,
Të shëmtuar e bëjnë diktatorët!

Jeta është e lehtë,
E këndshme, me vlerë,
Të rëndë e bëjnë puthadorët!

Jeta është e ëmbël,
Mjaltë e sheqer,
Të idhët, helm e bëjnë xhelozët!

Jeta është parajsë,
Kopësht me lule
Ferr e bëjnë mizorët!

Jeta është këngë, melodi
Është vals, simfoni,
Është hyjnore, harmoni,
Jeta është kënaqësi,
Lozonjare, e hareshme,
Monotone e bëjnë intrigat e nëndheshme!

[AmonRa]

Tju jetoje! Sapo lindi nje femije! Femija sapo erdhi ne jete!

Keshtu festojne shfaqjen e nje qenieje te re ne toke. Gjithcka duket pak per ate trup te vockel qe ka nevoje mbrojtjen absolute dhe perkujdesimin me te madh. Puthje, dhurata, lote gezimi dhe mallengjimi shoqerojne kete fakt jetesor.

Cfare dhimbjeje! Sa dhimbje mund te nxeje shpirti im! Sapo humba nje nga njerezit e mi me te dashur! Keshtu qajne njerezit per humbjen e atyre qe na shoqerojne dhe zhytja e tyre ne ate mister te erret te vdekjes. Lote merzitjeje, morti dhe deshperimi shenjojne kalimin e nje shpirti nga njera bote ne tjetren.

Rralle here u ndalum te mendonim nga ku vijme kur lindim. Nuk kemi te bejme ketu me temen filozofike ose fetare te prejardhjes te shpirtave. Kemi te bejme me dicka me te thjeshte: nese arrijme ne jete, eshte sepse vijme nga diku tjeter, cilido dhe cfaredo lloj vendi te jete ai.

Nuk do te leme pra disa krijesa te tjera te hidheruara dhe duke qare, kur shpirti vendos ti braktise ata e te kthehet ne token e te gjalleve? Ajo qe prinderit festojne me gezim, nuk eshte nje dhimbje per prinderit e tjere te patrup qe shikojne te ike nje shpirt qe I shoqeronte deri ne ate moment? Dhe kur vdesim dhe leme token , ku shkojme? Nese vijme nga nje vend tjeter, sigurisht qe do te shkojme ne nje vend tjeter. Ne pafundesi nuk kane vend kufinjte e percaktuar.

Dhe kur ikim atje, nuk do ten a presin me buzeqeshje dhe gezim per ribashkimin, ndersa te afermit tokesore do te jene duke qare?

Jeta dhe Vdekja jane dy anet e se njejtes monedhe: te JETES. Ne qe ndodhemi ne kete bote, kemi ardhur nga nje vend dhe drejtohemi drejt nje tjetri, por pa rreshtur kurre se ekzistuari.

Ate qe njerezit quajne jete eshte shfaqja ne boten materiale te nje shpirti ne kete bote. Dhe ajo qe njerezit quajne vdekje, eshte I njejti shpirt qe , ndahet nga trupi I tij fizik, dhe meqenese nuk mund te jetejo me ne kete bote, I drejtohet nje bote tjeter.

Jeta tokesore eshte mbreteria e lendes materiale. Ketu eshte ku Illuzioni behet I forte dhe I sigurte. Ai luan me jeten luan me format jetesore, I ndryshon dhe I pershtat, ne menyre qe te arrije qellimin e tij: me teper jete materiale, me teper lende materiale, me teper shumellojshmeri.

Kur shfaqen format ne boten e Illuzionit, marrin analogji te vogla. Eshte mbrojtja e shqisave te rreme, per te mbrojtur trupat e rinj. Anjeri nuk mund te mos ndjeje nje simpati per dhe perkujdesi kundrejt nje jete te vockel dhe te re. Nje bebe, nje kafshe e vogel, nje bime e vogel qe hpet … te gjitha te udheheqin per tu perkujdesur dhe per ti dashur ato.

Njerezit kane nje dobesi, jo vetem tek femijte e tyre te vegjel, por edhe per kafshet e vogla, sado qe te rrezikshme atom und te behen kur te rriten. Nuk eshte I njejte nje tiger I madh me nje tiger te vockel, njeri eshte nje bishe e rrezikshme dhe te fut friken, dhe tjetri te bent ta perkedhelesh dhe te gezohesh me te. Madje dhe vete kafshet mallengjehen perpara foshnjave dhe femijeve te vegjel dhe e njejta bishe qe u versulet njerezve, mbron foshnjat e tyre, sepse illuzioni mbulon syte e egersuar me nje tyl te bashkedhimbjeje: duhet te shpetojme jeten me cdo lloj kushti. Per keto forma jetesore u desh shume perpjekje dhe durim per tu krijuar, dhe nuk mund te shkaterrohen me nje goditje te lehte.

Kur format jetesore kalojne nje periudhe ekzistence brenda botes illuzioniste, mund te mos kene vlere ato vete, dhe keshtu nuk zgjojne dhembshurine por konkurencen. Eshte lufta per vetemirembajtje, ku me I forti ja arrin ne shpine te me te dobtit. Vetem dashuria mund ta zhfuke kete lufte, pavaresisht se net e vertete gjithcka eshte teme e forces dizike , psikologjike mendore dhe shpirterore. Dhe gjithmone fiton me I forti, ne cdo nivel.

Konkurencat atletike, qe kaq shume argetojne njerezit , jane nje loje, nje kopje e lojes se Illuzionit qe zbatohet ne ndeshjen e jetes se perditshme. Para se format te treten dhe te pesojne nje decadence, kane per detyre te plotesojne detyrat e tyre kryesore qe I detyron vetem Illuzioni: te vazhdojne te prodhojne forma te tjera.

Me mijra tyle mbuluese dhe arsyetime, Illuzioni do te beje qe trupa te rinj te njohin jeten materiale, dhe per kete qellim duhet te thjeshtesohen trupat qe ekzistojne deri tani. Egoizmi natyral I te gjelleve do te conte ne mos riprodhimin e kurrshem te tyre nese ne kete mes nuk ishte loja e Magias/illuzionit, ndjenja e rreme e kenaqesise, illuzioni qe kane njerezit se jane vete ata qe marrin vendimin per tu riprodhuar.

Dhe pastaj vjen dekadenca e formave jetesore. Eshte kapitulli I fundit, ai qe njerezit quajne pleqeri. Gjerat e vjetra nuk inspirojne me dashuri, por as edhe nuk krijojne konkurrence. Jane elemente te thata e te tretura, qe kane nevoje te nderrohen. Eshte nje menyre e mire per te pershendetur dikush jeten, ne menyre qe te mos dashurohet se tepermi me shkelqimin e formave. Shpirti vete kerkon te clirohet nga maskat qe perdorte, ne menyre qe te fitoje perseri nje bote ideale, me lehtesine dhe terheqjen e saj qe nuk mund te perjetohen brenda nje trupi te tretshem.


Jeta dhe Vdekja jane dy anet e se njejtes monedhe dhe dy momente te nje loje te pambaruar qe perserit momentet e saj, duke prodhuar ato qe njerezit quajne rrethe. E gjtihe natyra luan me rrethe: nata dhe dita, dielli dhe hena, vera dhe dimri, gjumi dhe vigjilenca, femijria dhe pleqeria… Nese gjithcka rikthehet, nese pemet qe dukeshin te thara mbulohen ne vazhdim me gjethe te jeshilta, I njejti det qe ishte I qete dhe me nje nivel stable, fryhet me ujra te egersuara, atehere perse ne njerezitduhet ti mungojme kesaj loje?

Nuk ekziston rastesia. Ekziston nje loje e vazhdueshme , qe sipas ligjit te shkaqeve, na terheq dhe na detyron te plotesojme ecurine e ekzistimit tone. Te jetojme dhe te vdesim ne verberi, duke luajtur ose te jetojme e te vdesim duke njohur rregullat e lojes.

[zanaa]

Enigme e pazgjedhur .....

[Kaqanikasja]

Eh jeta eshte me shum te papritura

[natyra]

"Si Akrepat e ORES!

[Zero Cool]

Postimi origjinal është bërë nga zanaa

Enigme e pazgjedhur .....

Mëso, duaj , dhuro,ndjej , marrosu , beso, e do kuptosh se gjithësia e shkrirë në nje ceshtje është jeta .
Duaje jetën për një arsyje, le të jetë arsyeja dashuria ...:-D