Nenes time

[Zero Cool]

A mundet valle nje njeri te bleje prinder? A mundet valle nje i vdekur te bleje jete? A mundet valle nje i verber te bleje shikimin? A mundet valle nje i shurdher te blej tinguj? A mundet valle nje memec te bleje fjale? A mundet valle nje invalid te bleje te ecuren? A mundet valle nje mendje te bleje dije? A mundet valle nje zemer te bleje dashuri? JO,atehere cfare blen paraja kur gjerat per te cilat cdo njeri ka nevoj nuk i blen dot.
Une ne jeten time nuk e bleva dote nje......PRIND.... qe ishin shume te shtrenjte per mua !

[Zero Cool]

Edhe nëse unë e gjej princeshën time prap se prap ti nënë do të ngelesh mbretëresha ime.

[Denim]

You are the reason I am. You are the reason, I smile. I wish to have you as my mother, every time I rebirth. I might not know the pains you went through to make me what I am. But, what I know is that I love you , And with all of my heart , I wish you a happy Birthday.

[Zero Cool]

Nëna


Ti rri e vetmuar aty, buzë lumit tim,
Duke parë si ndrinë hëna e bien fletët?
Për mua mbase ndjenë merak a trishtim,
Mos lodhem kot! Askush s'i lexon më poetët...!

Degët shkundin gjethe, hëna derdhë dritë,
Ti i pëshpëritë lumit, (bënë poezi... !).
Veç unë e di ke një drithërimë në shpirt:
Pse thonë që poetët s'i lexon më njeri...!?

[Zero Cool]

Si kërcungë e zezë përballë oxhakut
Qan nana e shkretë afër një plakut
E lotët e saj te mjekra kur shkojnë
Me kilometra rrudha kalojnë

Një jetë e vrazhdë e masakruar
E krrusur në shpinë me kallo në duar
Me thinjat në krye sikur stoli'
Vajton si qyqe sikur s'ka fëmi

Po Zoti ja dha,nana ka plot
Dikur i mblidhte si Shqipja nën krahë
Sot kanë marrë rrugët kudo nëpër botë
Kjo mallkon veten edhe pse asht gjallë

Pesha e borës pemës ja ulë kryet
Rrënjët janë thellë e degët janë rritë
Nana si don lekët se loti po e mbytë
Por don të ju shohë se kështu i vinë sytë

Me shkop në dorë te pragu pret
Ditë edhe natë derën len hapë
Don që t'ju shohë se shpirti po i del
Për nanat e shkreta kurbeti asht plagë

Ate, pasiqe ishte thinjur nuk ma donte gruaja. Vecse nuk e dija ne e kishte dashur edhe ajo vjehrren e vet te moshuar? Sa shume mut kishte kjo bote kuptova tek tash vone dikur!

[lovely]

Për nënën time...

Plakem, e për nënën time gjithnjë jam e vogël.
Ulem, por te ajo gjithnjë jam fëmijë.
E vetmja ajo për mua ka derdhur lot, qumësht dhe gjak.
Të gjithë më kanë harruar, po jo edhe nëna ime.
Të gjithë më kanë lënë, përveç nënës sime.
Bota për mua u ndryshua, por jo edhe nëna.
Për Zotin, nënë, sa here i ke fshirë lotët prej fytyrës kur kam shkuar në rrugë? Sa netë ke kaluar pa gjumë kur të kam munguar?
Sa netë ke kaluar pranë meje kur kam qenë i sëmurë.?

Nënë! Kur kthehesha nga udhëtimi, më prisje në derë me sy të përlotur nga gëzimi, ndërsa kur udhëtoja, më përcillje me pikëllim në zemër...!

Nënë.
Më ke bartur në prehër me dhembje dhe vuajtje. Më linde me klithma dhe rënkime. Më përqafove dhe më prite me puthje dhe buzëqeshje.

Nënë..
Asnjëherë nuk ke qarë deri sa isha zgjuar. Nuk ke pushuar përderisa nuk më ke parë mua të lumtur. Kur unë buzëqeshja edhe ti buzëqeshje edhe pse nuk e dije shkakun. Ndërsa kur vija e pikëlluar, ti qaje edhe pse nuk e dije shkakun. Tek ti isha e falur para se të gaboja dhe e harroje gabimin tim para se të pendohesha. Më arsyetoje para se të kërkoja falje.

Nënë...
Kush më lavdëronte, ti i besoje edhe sikur të më shpallte mbret i njerëzve. Kush më kritikonte ti nuk i besoje edhe sikur t'i sillte edhe dëshmitarët më besnik. Vetëm ti ke qenë e preokupuar me brengën ndaj meje.

Nënë..
Unë jam gjëja më e rëndësishme për ty, tregimi më i bukur, dëshira më e ëmbël. Këto më bëjnë të ndjehem mirë, ndërsa ti mendon se kjo nuk është e mjaftueshme, dhe shkrihesh nga mallëngjimi për mua...

Nënë...
Sikur të mundem që me lot falënderimi t'i lajë këmbët tuaja.

"Zoti im! Mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël". (El Israë, 24)

Huazuar nga FB

[lovely]

slow down mummy, there is no need to rush,
slow down mummy, what is all the fuss?
slow down mummy, make yourself a cup tea.
Slow down mummy, come and spend some time with me.

slow down mummy, lets put our boots on and go out for a walk,
lets kick at piles of leaves, and smile and laugh and talk.
slow down mummy, you look ever so tired,
come sit and snuggle under the duvet and rest with me a while.

slow down mummy, those dirt dishes can wait,
slow down mummy, lets have some fun, lets bake a cake!
slow down mummy I know you work a lot,
but sometimes mummy, its nice when you just stop.

sit with us a minute,
& listen to our day,
spend a cherished moment,
because our childhood is not here to stay!

R.Knight 2011 Shine like stars

[Zero Cool]

Të shkruaj bukur nuk di po mundimin po e marr, që të shkruaj për njeriun që më solli në jetë, dhe për atë që më ka dashur vërtetë. Po shkruaj për nënën time, disa rreshta të mbushur plotë kujtime, dhe atë kur kujtoj zemra më vajton sepse gjithmonë ishte në zemrën time dhe aty do të qëndroj.
Dy sytë e nënës sime për mua ishin thesar, gjithë botën do ta ipja, edhe një herë ti kisha parë.

[Zero Cool]

Sot,
nuk dua të zgjohem,
sot,
nuk dua t’i hapi sytë,
dua të jetoj me ëndërrën time,
së paku,
të zgjas një ditë.

Po eci në rrugë të akullta,
po kërkoj lulën më të bukur,
ku ta gjej, ku ta gjej?

Ajo paska lulëzuar në mes të dimrit!
Por, ku ta gjej, ku ta gjej?

Po eci,
nuk ka kush që më ndal dot,
lulën më të bukur,
nuk e kërkoj kot.

Po e nuhas një aromë të lulës,
ku është, ku është?

Era po tund çdo gjë rreth meje,
madje po më orienton,
e di tek lulja më e bukur,
atje po më dërgon.

Sa jam rrënqethur,
nuk e di ku po shkoj,
vetëm e di,
lulën më të bukur,
sot, po e kërkoj.

Arrita,
e gjeta lulën më të bukur,
të një kopshti madhështor.

E gjeta,
tek një guri i gdhendur,
me një epitaf të zi,
tek varri më i bukur,
tek varri i nënës time,
një lule e bardhë qëndronte aty.

E di,
unë e kam mbjellur,
atë lule të bukur,
të kopshtit madhështor,
por,
më tregoj,
se edhe në dimër,
unë ekzistoj.

[Le jardin des disparus]

Nënës sime

Kaq shumë kisha për të të thënë
po mbeta larg e larg mërguar
në këto ditë e dashur Nënë
më mirë ti më ke kuptuar

Për ty dhuratën kam menduar
edhe punuar gjatë e gjatë
porse më mbeti kētu në duar
ti mbylle sytë atë natë

Por ndjej se duke e lexuar
më zbutet dhimbje e kësaj zije
mirësia jote e patreguar
më lidh me ty me mija fije

Në ëndërr ti më rri kaq larg
si më rreh zemra, ta dish
o Nënë, Nënë, vallë s'di
tek unë si të vish?!

Në qiell enden retë pafund
në male fryjnë e fryjnë thëllime
në fusha endet e endet gjithkund
fëmija i humbur i Nënës sime

Në rrugë era përplas gjethët e thata
në pemë zogu klith me vajtim
atje, matanë malesh të larta
ndodhet, diku, atdheu i im!

Hermann Hesse