Gjysmefinalja!!!

[Murgesha]

Lazdrani
MemphiSx
Barbaroza
Armani
Albaname
Dr.Leone

Te nderuar si fitues ne garat e shkuara, ftoheni qe te merrni pjese edhe me nga nje shkrim tjeter, per tju votuar dhe per te zgjedh tre me te miret.

Tre te paret shkojne ne finale. :lol:

[MemphiSx]

Ngjarja ka t'bej me Rastin e Bombardimit te kolones se Te ikurve nga fshatrat e Rekese se Keqe qe ka ndodhur ne fshatin Bishtazhin Bombarduar nga Aeroplan te Nato-s Piloti qe ka qen Grek




....Mbas Kolonave shihej nje autonjet i policis qe hynte shtepi per shtepi duke i nxjerr njerzit nga shtepit e tyre e duke ja u djeg shtepit
Rruges na percillnin dy aeroplane te NATO-se ishin shum ulet.Kur arritem te punkti ne fshatin Brekoc aty kish shum polic aty ish edhe rruga per Qafe te Prushit rruge qe te dergonte per ne Shqiperi,kur e pashe se nuk po na dergojne andej,menjeher me shkoi mendja se po na dergojn per Prizren ne Kukes,disa thonin se po na qojn neper disa shkolla e ne Palestren Sportive te Gjakoves
Aty pashe Kazermen e Ushtris te zbrazet pa asnje ushtare qe e kishte shkatrruar Nato. Ushtria ishte e vendosur ne kishat katolike,pash edhe dyqane te plaqkitura shtepi te djegura rruge te zbrazeta dukej si ne Sarajeve.
Gjakoven nuk e kisha pare qe 68 dit me dukej qe kisha ardhur ne nje qytet tjeter,edhe ashtu e shkaterruar me dukej me e buker se kurr
Arritem te Parku i Lagjes se Geces keshtu quhej kjo lagje aty Kolona u ndal pritnim qe te na drejtoj dikush kah te shkojm. Fillum rrugen per ne Prizren Mbi kry gjat gjith rruges qendronin dy Aeroplan me nje ushetim shum te madhe.
Kur arritem 500-600 metra afer Ures se Bizhtazhinit njeri Aeroplan zbriti shum poshte dhe e shkrepi nje Rakete ne Rimorkio te Traktorit qe ishte ne kolone. Ne ate Traktore gjindeshin 30 veta gra,femij,te rinj,pleq e plaka te gjithe ishin vdekur disa ishin te djegur krejtesisht
Nje femij kishte mbetur pa koke,tjetri pa dore e pa kembe nje te riu iu kishte ndare trupi ne dy pjes nje cope trupi e njeriut ishte hedhur ne tela te rrymes ka te kqyrshe trupa njerzish te vdekur Tmerr i vertet
Une isha vetem dy traktora mbrapa ktij te goditurit dhe e kisha pa per se afermi se si ra Raketa ne Traktor ne ate rast Kolona qe mbeti pas Traktorit te djegur u ndalen te gjithe dhe zbriten nga traktoret ishin ulur ne asfalt bertitnin me te madhe
Ne qe ishim para traktorit u nisem ne nje shpejtesi te madhe Une e Agroni (shok i imi) e nderruam traktorin hypem ne nje traktor tjeter Aeroplanet prap u kthyen uleshin shum poshte sapo kemi shkuar nja 500 metra kur ka shkrepur raketa tjeter ne Traktorin qe ishte para nesh
Aty nuk kam pare asgje vetem Tym e Flake
Kemi zbrit nga traktori me Agronin edhe prej aty kem fillu te i ndihmojm te afermit e viktimave si dhe te bejme Identifikimin e te vrarve
Kemi organizu te gjith njerzit qe ishin mbi 20 mij veta qe te hynim ne fshatin Bizhtazhin aty na kan dal disa te rinj te fshatit dhe nuk na lejonin qe te hyjm ne fshat per arsye se policia serbe po na maltreton se kemi fut refugjat mbrenda
Aty ne mesin e tyre njeri me ka thirr mu dhe me tregoi qe e kishte nje dyqan dy katesh edhe mundeni qe ti futeni disa prej njerzve qe jan me te lodhur

Aty me Agronin kem fillu me i nda disa prej pleqve dhe disa prej Familjarve te viktimave por nuk e dinin se qfare ju ka ndoshur.....

.....Mandej shkuam ne oborr te kishes qe gjindej ne fshat aty ishin gjith njerzit tjer te ktij Tmerri
Ate nate kemi fjetur ne qiellin e hapur sepse policija nuk na lejoi qe te niseshim per Shqiperi me arsyetimin qe po i presim Gazetaret deri sa te vinin nga Shkupi qe kinse ta shikoj bota se qka po na ben NATO
Ata e fyenin NATON, Ibrahim Rugoven Klintonin kush do qe ju vinte nga goja ......


Tregimi vazhdon ende por per arsye qe mos ta zgjas me shum edhe mos te ju shkon ne nerva juve lexues te nderuar gjate leximit po e ndaloj ketu

Ju pershendes ;)

[Honesty^uk.]

I nderuar Memphixs, edhe pse jam disi i njoftuar me ngjarjen, kureshtja po me behet me e madhe pasi ti qenke njeri nder ta qe e ke perjetuar kete nate ferri, pra me shume kureshtje do te ndiqja vazhdimin e ketij tregimi te mallkuar por real.

Te pershendet
Honesty

[Murgesha]

Luten pjesëmarrësit në garë, të shkruajnë shkrimet garuese e të hapim sondazhin.

[Albanam]

Ishte një ditë e zakonshme marsi. Viti i largët 1990. Dita e parë e stinës së pranverës, edhe pse kjo stinë e vitit kaherë sikur kishte humbur shkëlqimin e saj të vërtetë në Kosovë.
Po afrohej fundi i javës, kurse unë me padurim prisja që sa më shpejt të përfundoj ushtrimet dhe ligjëratat e asaj dite dhe të kthehem në gjirin familjar, për të pushuar pak nga lodhjet që di nganjëherë t’i bëjë ai orar i stërngarkuar i Fakultetit të Mjekësisë.
As që më kishte shkuar mendja se kjo ditë marsi do të ishte një ditë që do të më mbetet në kujtesë për tërë jetën, së paku jo e ndërlidhur me një ngjarje të tillë për të cilën po shkruaj.
Koncentrimin ushtrimeve që kishim nga lënda e sëmundjeve interne e prishi një zhurmë e parëndomtë e automjeteve dhe piskamë e njerëzve jashtë ndërtesës së spitalit. Dhe përderisa akoma nuk kishim të qartë se çfarë në realitet po ndodhë, hyrja e vrullshme në klasë e një motre të shastrisur medicinale e ngriu gjakun në damarët tanë: “Zotëri Profesor, studentë, më falni por poshtë është rrëmujë e vërtetë, shumë pacientë ia kanë mësyer spitalit, nuk di se çfarë po ndodhë, dëgjohet zhurmë e piskamë! Ndihmoni ju lutem!” Pa diskutuar dhe pa zgjatur shumë u vërsulem shkallëve teposhtë për të parë se për çka është fjala. Atje, në hyrje të spitalit, tollovi e vërtetë: njerëzit bartin në krahët e tyre vajza të reja e djem të rinj, kurse veturat me sirena të lëshuara nuk zgjedhin rrugën për të arritur sa më shpejt deri te spitali. Të sëmuarit lëshonin zëra lemeritës, kurse simptomet dominuese ishin shtangimet, vështirësitë në frymëmarrje, të qajturit dënesës i përcjellur me skuqje dhe djegije të syve, alivanosje.
“Të gjithë këta janë nxënës të shkollave të mesme. Gjatë procesit mësimor nëpër shkolla janë hedhur gazra të dyshimtë. Fëmijët janë helmuar!”, ishin fjalët e vetme që kishin mundësi të thonë ata që me shumë vështirësi kishin sjellur këta të rinj e të reja të pafat para dyerve të spitalit.
U mobilizua atë ditë pothuasje i tërë personeli i fakultetit të mjekësisë, kurse studentëve të këtij fakulteti pa planifikuar dhe padashje iu mundësua një kalitje profesionale në një gjendje kaq të rëndë.
Në gjendje të tillë morbide nuk ishte vetëm Prishtina, por të sëmurë të panumërt vinin edhe nga qytetet tjera të Kosovës. Në valën e tërë atij kaosi dhe aktiviteti për ndihmë urgjente, një taksi vozitës privat më një zë gjysmë të shterrur na informoi për shumë nxënës e qytetarë tjerë që kishin nevojë për ndihmë në qytetin e Ferizajt. Pa menduar shumë, bashkë me dy kolegët tjerë u futëm në veturën e tij dhe ia mësyem këtij qyteti. Edhe pse shumë shpesh kam kaluar rrugën Prishtinë - Ferizaj, si asnjëherë më parë kjo rrugë m’u duk e gjatë dhe e paarritshme. Dhe vërtet doli e paarritshme për qëllimin për të cilin ishim nisur! Nuk arritëm t’u ndihmojmë të helmuarve nga Ferizaj, nga shkaku se në hyrje të qytetit, te Qendra Policore e Sigurimit, na ndaloi policia e pozicionuar serbe dhe na prangosi me pretekstin se ishim duke prishur rendin dhe qetësinë dhe ishim duke përhapur dezinformata mbi helmimet e nxënësve shqiptarë! Manteli i bardhë ishte kartela jonë identifikuese. Arma dhe mjeti ynë dezinformues!
Pasuan bisedat informative të shoqëruara me sharje dhe ofendime, kurse aty - këtu edhe me grushtime, shqelmime dhe goditje kërbaçi. Punë serbësh! Pastaj na futën të treve në një qeli betoni që nuk kishte më tepër se katër metra katrorë. Mbi 20 orë pa gjumë, pa bukë, pa ujë, pa mundësinë e kryerjes së nevojave fiziologjike… Por nuk ishte kjo asgjë, vërtetë asgjë krahas dhembjes shpirtërore që ndjenim që nuk arritëm të bëjmë më tepër për fëmijët e helmuar. Kurse edhe më tragjik dhe prekës ishte fakti se nxënës dhe qytetarë të helmuar kishte sjellur policia serbe edhe në Qendrën e Sigurimit! Jo për t’ju ndihmuar, por për të zbuluar dhe vërtetuar “mashtrimin” dhe “aktrimin” që bënin këta njerëz të pafat që kinse simulonin helmim! Në vend se të dërgohen në spital për t’ju dhënë ndihmë, ata ishin sjellur në polici për biseda informative. Burgosja jonë në krahasim me atë të nxënësve dhe qytetarëve të helmuar ishte asgjë!
Të nesërmen na dërguan në Gjykatën komunale për kundërvajtje në Ferizaj, me akuzat e sipërpërmendura të prishjes së rendit dhe paraqitjes së dezinformatave. Fati ynë në gjithë këtë fatkeqësi ishte se atë kohë akoma nuk ishin larguar nga puna të gjithë shqiptarët me gjak shqiptari, kështuqë gjykatësi I. H. vendosi për lirimin tonë nga aktpadia që kishte ngritur policia serbe…
Ishte ky marsi i vitit 1990, kur në kuzhinat nacionalshoveniste serbe ishte përgatitur ky plan morbid për helmimin e disa mijëra nxënësve dhe qytetarëve shqiptarë.
Sot kur po shkruaj këtë tekst, 14 vjet më vonë, një ndjenjë e dyfishtë ka kapluar qenien time: ndjenja e dhembjes dhe mërzisë për gjithë atë tmerr që përjetoi popullata kosovare ato ditë marsi, por edhe ndjenja e dinjitetit dhe krenarisë se pata rastin dhe mundësinë të bëj sado pak për vëllëzërit e mi dhe motrat e mia që kishin nevojë për ndihmë mjekësore.
Por, poashtu sot, 14 vjet më vonë, disi kam përshtypjen se sikur kjo ngjarje është zbehur dhe shmangur nga vetëdija jonë kolektive, se e ka mbuluar një pluhur mashtrues i harresës, sikur edhe shumë katrahura tjera që kemi përjetuar nga pushteti fashizoid serb për disa dekada me radhë. Kurse kjo nuk guxon të ndodhë, ngase mendoj se kjo ngjarje megjithatë paraqet një pjesë të rëndësishme të historisë sonë më të re, ajo simbolizon në mënyrë të denjë qëndrueshmërinë dhe sakrificën tonë para tentimit makabër për shfarosjen kolektive të qenies sonë, paraqet një tullë të rëndësishme në kalanë e quajtur LIRI.


P.S. Dje rastisi puna që ta vizitoj Prishtinën. Ia hodha një sy fakultetit ku studjova plot 5 vjet. Gjëja e parë që mu kujtua nga jeta studentore ishte ngjarja që përshkrova më lartë. Sa për inspirim.

[Murgesha]

Albaname, më nxorre lotët me këtë shkrimin tënd.
Ke të drejtë Historia nuk duhet harruarr.

[Albanam]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Albaname, më nxorre lotët me këtë shkrimin tënd.
Ke të drejtë Historia nuk duhet harruarr.

Më fal për shqetësimin Murgesha:cry:
Qoftë histori e kaluar dhe e pa përsëritur.

[uliksi31]

Albanam,Zoti te shperblefte si per shkrim si per veper humane qe paske bere.AMIN

[lazdrani]

Viti 1990-Mai

Ora 6:30 e mengjesit,u zgjova me vullnet.Ishte dita ku ne Shkollen time kishim manefestime me shkollat tjera ne rajonin e Mitrovices.Ne kete turnire isha inkuadruar ne Orkestre,Korin E Shkolles,Humore,Letersi.
Kisha edhe nje detyre qe isha ngarkuar nga Drejtoria,Une dhe shoqja ime e Klases Leonora te drejtojme planprogramin e ketije Manefestimi.
Sa arritem ne oborrin e Shkolles takuam shoket dhe shoqet qe do te marrin pjese ne kete turnire.Nje vrejta qe shoku im i Klases H.H mungonte aty,por mendoja qe Ai udhetonte nga nje fshate do te arrije me kohe.Kolona e Autobusave arrinin ne Oborrin e Shkolles,Ne mirpritje kishim per detyre Une dhe Leonora ti pershendetim te ftuarit dhe ti vendosim ne Dhomat qe kishim rezervuar per ta.Pasi i vendosem te gjithe te ftuarit ne dhomat e tyre dhe pritej qe pase pake qaste te filloje ky turnire vreja qe Shoku im H.H ende nuk kishte mbrri.Te the te drejten Ky shoke im ishte nje djaloshe Intelegjent qe ne moshen e tije me befasonte me njohurin e tije.Mirepo H.H vinte nga nje familje shume e varfer dhe per shkake te kushteve ekonomike nuk mundej te vazhdone Shkollen me tutje...Isha shume i brengosure per kete Shoke.Ora ishte 9:00 vendosa te shikoje ne Stacioni ku Autobusi i tij ndalej mos valle kishte mbrri.Autobusi mbrrin por Shoku im nuk ishte.Oh zot mendoja cka tash,edhe nje ore Turniri fillone...Cka tani te beje,mendoja mos valle ka ndodhe me te diq e keqe me H.H.
Shoku im kishte pregadite nje poezi te bukure qe ne kete turnire ta recitonte.Dhe te them te drejten ne proven gjenrale pata rast te ndegjoje kete poezi,trupi me rrenqethej se si recitonte me endje...
Mendoja ne vete sa shume keq do te ishte po te mungonte ku djaloshe.Pa pritmas takova nje shoke tjeter Samiun qe punonte Ne Servise te Autos aty afer.U pershendetem dhe i tregova hallin tim qe me bregonste.Ai me tha ok te shkojme ne fshatin e tije ku jeton nese dine adresen ikum tani me Auto te tije.Hmm nuk kishim edhe aq kohe cka te bejem ok ikum i thashe..Me ne funde arritem ne kete fshate ku jetonte H.H.Sami me prite kety kthehem me njehere.U nisa ne nje shpate ku ishte nje Shtepise e Vogel,trokita ne dere dhe leshova nje ze oh H......!Pa pritmas dule shoku im me koke te ulure dhe mu drejtua.Me vjen keq qe nuk mundem te marre pjese ne kete manefistim.Pse ku eshte problemi H.I dashuri shoku im nuk mundem te marre pjese pasi nuk kam pantollona te zeza dhe kemishe te bardhe siqe ishte vendosure nga Drejtoria e Shkolles.Oh Zot ne ate qast ndjeva veten shume keq,mbeta pa fjale.Ne oborr te shtepise se shokut H.H dule i Ati i tije.Eh more Shoqe mu drejtua mua jam invalid e me penzine tem nuk po mundem ti plotesoje deshirat e femijeve te mi.E plote mundje disi pe kalojme muji-mujin,uli koken ky njeri plake e me ze u drejtua H.H.Shko biro shko mos mungo ne kete manefestim.Morra fryme thelle e i drejtova shokut tim:H.... eja tani se Auto po prete e mos mbaje gajle per veshje.Ok pranoje shoku im te vije,gjate rruges per ne Shkolle i thashe Shokut Sami qe te jjap pake shpejtesi e drejte ne Shtepi time se pari.Aritem diku 9:45 minuta.H.H u drejtova eja shpqejte ne dhomen time,i dhurova rrobat e mija dhe me shpejtesi shkuam ne Shkolle ku ne ora 10:00 duhej te hapi planprogramin me Shoqen time Leonoren.Arritem ne momente te fundit.Shoqja ime ishte bere merake valle ku isha duke me kerkuar ne gjitha kalset e shkolles.Rastesisht u takuam ne korridore.Ah edhe ti ku humbe more djale.Me fale por me duhej ashtu te veproje te tregoje pasi ta perfundojme garet.
Ok shkuam se bashku ne tribune dhe pershendetem te gjithe te ftuarit ne kete progaram duke i pershendeture dhe uruar sukses ne kete Turnire Tradicional.
Programi filloi,Te gjithe te ftuarit treguan programe te bukura ,perjetuam qaste te bukura deri me tani,ku ne radhe ishte Shkolla jone 28 Nentori me plane programin e tije.
Ne fillim ishte grupi i Korit ku isha edhe une aty.
Kenga Trepca kenduam per mrekulli,duartrokitje te publikut na benin edhe me te emocionuar.Ne vazhdim kishim nje skeq humoristik qka gazi nuk kishte te ndalure nga te ftuarit.Pastaj erdhe radha e Shokut tim H.H.
Gjate prezentimit tim ne tribune u prezentova shokun tim.Te nderuar Shoke dhe Shoqe ,Arsimatar,Drejtor,Te nderuar Baballare kam nderin te ju prezentoje Shokun tim H.H.Ju lutem nje duartrokitje.H.H ishte mbase perdes se Tribunes me shiqonte me nje buzeqeshje te embel.Pasi u afrua afer meje me tha ne veshe,Faliminderit per gjithcka.H.H te ju them te drejten gjate recitimit te tije qe poezin e kishte pregaditure vete te gjithe te ftuarit ne kete manefestim ka qajte si femijet.Ishte shume prekese ajo qe recitonte H.H.
Nena -Ishte poezia e tije(nena e tije kishte lene ate 1 vjete jetim)

Pase perfundimit te gares H.H u shperblye me nje Cup dhe Zertifikat ne Vendin e Pare.
Kaluam qate te bukura isha shume i gezuar qe H.H kishte marre pjese ne kete manefestim,lexoja ne syte e tije se si ndihej i gezuar.
Te nesermi ne Shkolle H.H me drejtua.I nderuari Vella kam biseduar me Baben dhe kam vendose qe Shkollen edhe me tutje ta vazhdoje.Isha i gezuar per H.H.Gjate studimeve te tije pata vendose me Babin tim qe ne nje menyre tjeter te ndihmoje familjen e tije.Cka edhe kemi vepruar 4 vite.Sot H.H me profesion eshte Profesor i martuar ka dy femije,dhe nje jete Moderne.
Vitin e kaluar pata raste ta takoje ne pushime shkurte por ishte nje kenaqesi e madhe per mua.Biseduam dhe kujtuam te kaluren qe kaluam ne Bankat Shkollore...

[Albanam]

Postimi origjinal është bërë nga uliksi31

Albanam,Zoti te shperblefte si per shkrim si per veper humane qe paske bere.AMIN

Të falënderoj nga zemra Uliksi për fjalët e bukura.
Zoti të shpërbleftë edhe ty.

Me respekt,
Albanam

[yllka]

Kompliment per tre zoterit Lazdranin Albanam dhe Memphixs
Tregimet e juaja me kane pelqyer shume,jeni me te mirit suksese

[Dr. Leone]

Vjeshtë me lotë

Si pa kuptuar vapa mori arratine!
Nderkohe qe ne horizont u duken serish zogj shtegetare, dhe bashke me to plot lejleke e dallendyshe te cilet lajmeronin fillimin e shirave vjeshtore.
Pas nje stopimi serish qielli do te qante dhe dallendyshet e pellumbat e bardhe duke qene shume te ndijeshem preferuan te arratisen andej ku lotet jane hedhur tutje,atje ku ben vere dhe dimri eshte gremisur.
Nderkohe qe edhe gjethet nga deshira e madhe per te ndejkur mjelmat lane pemet por nuk munden dot te sigurojne krahe.
Pas ketij peisazhi qielli u rimbush madje edhe u sternxi nga avjonet e shumte qe rendnin pas dallendysheve.
Periudhe e merziteshme kur shirat nuk kishin as ylber, kur te rinjte dikush me torbe pas krahu per te siguruar buken e gojes, dikush per te studjuar jashte vendit te tij e dikush...
Sa dhimbje e madhe kur sheh nenat me lot ne sy neper ballkone qe tashme mendja ju rri tek djemte e tyre qe kane ikur aq larg aq larg…
O Zot sa e trishte eshte te shikosh vetem te moshuar ne qytet.
Ky qe qyteti im ne periudhen e vjeshtes, lashe nenen time te dashur ne ballkon e cila ndiqte me sy cdo levizje timen madje mu duk se do te me ndjeke deri jashte kufinjve, pashe zemren e saj te bardhe dhe me dukej sikur thoshte:”mos shko te lutem” .
Ndiqte cdo hap me meshiren e madhe prej nene.
Nene!
Fjala me e dashur per mua, fjala e pare qe shqiptoi gjuha ime,nje emer qe me ther ne shpirt sapo degjoj per te.
Nena kjo heroine e meshires dhe dashurise, ajo qe me rriti, ajo qe me edukoi dhe me urtesine e saj me fali burrerine.
Kur te gjithe hanin ajo nuk hante pasi do me ushqente mua.Ne netet e gjata dhe te ftohta dimerore nena nuk flinte kur te gjthe flinin, pasi do me perkunte mua,lotet e saj bashkoheshin me te mijet, dhembja e saj bashkohej me timen…
Sa here qe jam larg kujtoj zerin tend te embel, ninullat e tua qe me kendoje kur isha ne djep, perkedheljet e dores tende qe ndjeja mbi balle.
Kujtoj kujtoj…
Nene! U be shume kohe qe qendroj larg teje madje edhe festen e tete marsit u be pothuaj tete vjet qe ta uroj nepermjet telefonit apo ndonje kartoline. Tete marsi!!! Hipokrizia me e madhe qe mund ti behet nje nene!!!
Ti nene qe me linde, qe me ushqeve, me rrite … nuk meriton vetem per 8 mars te urohesh por, për cdo dite, cdo kohe, cdo moment,sa here qe te marim fryme.
Ti duhet te urohesh dhe te respektohesh pasi kenaqesia e Zotit eshte ne kenaqaqesine tende, hidherimi i Tij eshte ne hidherimin tend, suksesi im varet nga sherbimi qe do te te bej ty. Parajsa eshte nen kembet e tua…
Nene!
Ndoshta tete marsi eshte nje mundesi ku une demostroj kete dashuri ndaj teje ne pamundesi per te te qene me afer.

Nderkohe qe letrat e gjata e kartolinat i nis rrjesht ne drejtimin tend.
Rralle here kartolina nga pesha e madhe e dhimbjes nxin qiellin,ben lotin te rrjedhe porsi rubin ,prish motin, rrezon avjonet dhe tashme askush nuk merr persiper ti sjelle kartolinat per tek ti.

Megjithate mesazhin tim do ta lexosh ne pranvere te premtoj, pasi dallendyshet me kane premtuar se do ta marrin letren time e do ta sjellin pikerisht ne ballkon ku me pret ti me lot ne sy.

Kjo leter nga larg
Me i vogli sinjal
E me e madhja
Dashuri.

Ne dhimbjen tone
U lexuakan yjet
E dalkan mangut
Sa cudi!!!

Keto letrat me dhimbje
Si marrin avjonet
Rrezohen nga pesha e tyre
Keshtu thone!

E ndaj dallendyshet
Per pesha te tilla
Shpesh here kthehen
Ne avjone.

Nene ashtu si me pecillje ti me sy, percjell edhe une dallendyshet nga meraku qe kam per letren.
Sa here vejne e vijne dallendyshet dhe une gjithmone lutem o Zot me jep edhe mua krahe te fluturoj, pasi do te doja te iki edhe une bashke me dallendyshet.
Do te doja edhe une te rend atje ku nena me pret me plage ne zemer e me lot ne sy.
Do te doja qe pasi te zbrisja ne qytetin tim te rendja me vrap ne pallatin e vjeter, ti ngjisja shkallet e tij me nje fryme dhe te trokisja ne dere.
Jo vetem kaq por do te doja qe deren te ma hapje ti nena ime e dashur dhe te te hidhesha ne qafe ashtu si je femije i vogel, nderkohe qe ti te me puthje e perkedhelje me doren tende aq te bute.

Nene ti je dashuria e vete Allahut
Ti je miresia e dhuruar permbi toke
Ashtu si ze e cel drita e sabahut
Une nga ti erdha si filiz ne kete bote.

Nen zhurmat e jetes me dhe kete emer
Ledhat si pishtare me ndricojne syte
Vuajtjet e tua me mbeten plage mu ne zemer
Kurre si ti moj nene smund te kete te dyte.

Nene!
Do te doja te shkruaja shume por nuk dua qe letren time ta rendoj akoma me dhimbje pasi kam frike se edhe dallendyshet do te refuzojne ta marrin.Do ta refuzojne pasi nuk mund te fluturojne dot me tere kete peshe dhimbjeje.
Perfundimisht po e mbyll mesazhin me lutjen e perditeshme:
“O Zot me bej te denje qe te jem nje sherbyes i denje per dashurine e meshiren Tende ne toke.”


Me respekt
Dr. Leone

[Murgesha]

Armani, lutesh i nderuar të postojsh shkrimin tënd, e të hapim sondazhin.

[INDRITI]

Kam kohe pa hyre ketej por ky konkurs me pelqeu dhe mendoj te rri ne kontrast e te shoh kush do fitoje.
E di qe jam me vonese por ju lutem a mund te futem edhe une ne konkurim?
Gjithesesi deri tani Dr. Leone ka postin me te bukur ose te pakten mua me duket keshtu :)

Suksese dhe ishalla fitofshi te gjithe.

[ARMANI]

Pershendetje te gjithve , Une po jap nderheqje nga gjysem finalja nuk kam koh ta bej nje tem te mir i pershendes te gjith ata qe kan votuar per mua