Shoubiznesi i mjeruar shqipëtar!

[ideologu]

Me plot siguri mund të them se nuk jam i vetmi në botë që me kontinuitet të rregullt perpleksohem me pa masë nga fenomeni i mirënjohur i zhveshurisë konstante të shumicës nga estrada e jonë shqipëtare në skenë!
Megjithatë më intereson mjaft të di pak më përafërsisht se cilat janë intencionet e vërteta të asaj lakuriqësie para publikut të tyre “besnik“?!; Cili është ai mesazhi i tyre sekret të cilin “artistët e renomuar” tanë të muzikës (e në shumë raste madje edhe ata të teatrit), në mënyrë desperate provojnë të na e komunikojnë?! “Emancipimi” a “revolucioni” i tërësishëm gjinor, apo liria e pacensuruar e të shprehurit shpirtëror?!
Apo ndoshta nuk është as njëra e as tjetra prej kategorive të supozuara, por thjeshtë njeriu si i subordinuar nevojës ultimative të lëndëve dehëse e narkotike, e humb krejtësisht arsyen e vet primare të orientimit, dhe në si të parrugë e në si të paqëllim që na tjetërsohet, ai pafrenueshëm ia fillon të i ekspozoj të gjitha pjesët intime të trupit, pa asnjë dozë të mundshme të turpit të aprovuar njerëzor!
Mund të jenë ato dy të parat, e mund të jetë edhe e treta. Mirëpo ekziston mundësia që diku thellë në prapavijë të operojnë edhe tendencat e kamufluara të një politike të caktuar antikombëtare e të cilat tendenca për qëllim kanë degjenerimin a shthurrjen e moralit të mbarësishëm kombëtar! Dukuri kjo që herët a vonë më tutje, do të shkaktonte me padyshim edhe depravimin e plotësishëm të mentalitetit të përgjithëshëm të këtij rendi tonë shoqëror dominues!
Se për cilën nga variantet e numëruara më lartë me të vërtetë bëhet fjalë në fenomen, aktualisht ndoshta, edhe nuk është aq lehtë të detektohet nga çdokush, mirëpo në një kohë të ardhëshme sidoqoftë, këto paqartësi të sotme indinjuese, do të kristalizohen që në rrënjë, gjithësesi!
Më disa raste diku në forum kemi diskutuar gjërësisht mbi sjelljet e standardin jonjerëzor të njeriut si krijesë e avancuar të kësaj bote, andaj do të ishte retorikë e tepërt tash të përsëriten këtu vlerësimet e shqiptuara deri më tash në atë kontekst, mirëpo sidoqë të jetë duhet patjetër potencuar edhe kësaj rradhe, se edhe kafsha si kafshë në brendi të mundësive të saja dispozitive, pahamendur, gjithëmonë anon nga normat më përparimtare të një sjellshmërie apropriative në shoqëri . Ndërkaq ne sot me adoptimin e automatizuar të këtyre “trendeve” e të “kulturave” të ashtuquajtura liberale të të jetuarit, vetëdijshëm e pa asnjë hezitim, po e drejtojmë vetën nga një regresion krejt të padëshiruar evolucional të zhvillimit tonë si formë biologjike në këtë jetë!
Nuk e di se me sa mendë disa popkëngëtare e besa edhe disa soshë të zhanrit popullor, me plot krenari e entuziasëm, i shpalosin paturpshëm gjitë e kofshët e tyre para masës së magjepsur (shpeshëherë të shashtrisur, të dehur, e të trullosur) auditore?! I vetmi sqarim që për moment do të kualifikohej si i drejtë në këtë aspekt do të ishte ai se, ato këngëtare tona të çoroditura e të mahnitura në sistemin intern të trurit të tyre nga fuqia e madhërishme dominative e lekut famoz, para se të i zhveshin pjesët e tyre të cekura të trupit të ekspozuar, me gjithëdëshirë për fat të keq, paraprakisht e kanë zhveshur e çupëllakosur edhe shpirtin e arsyen e tyre të një njeriu normal e funksional të kësaj toke. Në atë mënyrë ata pamvarësisht susksesit e pasurimit nga projektet e tyre profesionale, përgjithëmonë e kanë kaluar kufirin e imagjinuar ekzistues në mes njeriut e shtazës, dhe asisoji, definitivisht janë shëndërruar në gjallëresa që asgjë të përbashkët me nocionin konvencional njeri nuk kanë, në asnjë pikëpamje!
Gjykuar nga rezonimi i tyre i sëmurë e patologjik, ne njerëzit e lindur të zhveshur, duhet edhe të jetojmë përditshmërisht zhveshur! E fakti që njeriu përgjat epokës së mundimshme të evolucionit të tij bilogjik, ka bërë hapa të mëdha progresivë në aspekt të arritjes në stadiumin e fundit të paramenduar të njeriut të lartë intelektual, atyre nuk iu hy në punë fare, meqë objektivi i tyre i vërtetë si që po vërhet, as që përkon në ndonjë mënyrë me interesin e përgjithëshëm të njeriut tradicional të kësaj bote!
Sa përvojë e hidhur është jeta e imponuar mbi planet, me qenje të shtresave intelektuale tejet inferiore apo edhe inekzistuese, të quajtura njeri!
Mjerim i pafund, e, e pakufishme neveri!

nderime!