Kosova dhe religjioni

[Bjeshka1]

Kosova dhe religjioni


Do ta përmendja këtu shkrimtarin e respektuar Milazim Krasniqin, që kohëve të fundit
ka shkuar një libër, argumentet e të cilit në esencë janë brenda skemave fundamental-
iste të interpretimit të historisë. Aty thuhet se “civilizimi perëndimor është civilizim i
dhunshëm, ndërsa historia e vërtetë njerëzore po filloka me islamin”. Një skemë bardh
e zi, jodinjitoze për një intelektual…



A ekziston problemi fetar në Kosovë?
Kjo mund të jetë njëra nga pyetjet që do të mund t’i ketë shkuar në mendje qytetarëve kosovarë me të dëgjuar lajmin se në SHBA ishte kapur një grup terrorist, ku bënin pjesë edhe katër shqiptarë, e i cili planifikonte sulme, në emër të islamit, mbi një bazë ushtarake amerikane. Përgjigja në këtë pyetje varet nga përgjigja në një pyetje tjetër: a
ekziston rreziku që grupe të tilla të shfaqen edhe në Kosovë? Ka pikëpamje të ndryshme lidhur me perceptimin e këtij rreziku. Njëra prej tyre është pikëpamja e cila thotë se në shoqërinë kosovare nuk ekziston një rrezik i tillë sepse kosovarët e kanë ndarë prej kohësh mendjen për orientimin e tyre perëndimor, si në rrafshin politik dhe atë kulturor. Si fakt shtesë për këtë përmenden ndjenjat e fuqishme kolektive proamerikane të shqiptarëve. Këto ndjenja pothuajse kanë tiparet e një kulti, e ky është kulti i shpëtimtarit. Një pikëpamje e tillë dominon në politikën kosovare, në institucionet qeveritare dhe në media. Por në anën tjetër janë
disa indikatorë të tjerë të cilët na ftojnë të mos e bëjmë gjumin të qetë. Këta indikatorë kanë të bëjnë me aktivitetet e shumta fetare të cilat sot zhvillohen në Kosovë. Ka me dhjetëra organizata arabe që sot derdhin para në Kosovë, ku paralel me investimet humanitare realizohen edhe projekte të propagandës fetare, e cila kryesisht u adresohet të rinjve dhe fëmijëve të shkollave.
Kam pasur rastin të bisedoj me mësues të cilët më kanë rrëfyer se si u ka ndodhur shumë herë që nxënësit e tyre i kanë lëshuar orët e mësimit në shkollë për të shkuar në ligjëratat fetare të mbajtura nëpër shtëpi private apo xhami. Kam dëgjuar prej këtyre mësuesve se si nxënësit janë ngritur për ti kundërshtuar shpjegimet e dhëna prej tyre me arsyetimet se këto shpjegime janë në kundërshtim me ato që thotë sheriati. Kam dëgjuarse si këta nxënës nuk kanë dashur ti thonë në gjuhën sociologjike emrat e pesë shtyllave të islamit, por vetën në gjuhën arabe.
Këto rrëfime për këto raste do duhej të alarmonin Ministrinë e Arsimit, sepse këto raste nuk janë vetëm raste të izoluara. Ato janë simptomë e një dukurie e cila po përhapet masivisht në shoqërinë kosovare, larg syve të mediave dhe institucioneve. Fatkeqësisht ajo ka prekur edhe studentët dhe elitën intelektuale. Do ta përmendja këtu shkrimtarin e respektuar Milazim Krasniqin, që kohëve të fundit ka shkuar një libër, argumentet e të cilit në esencë janë brenda skemave fundamentaliste të interpretimit të historisë. Aty thuhet se “civilizimi perëndimor është civilizim i dhunshëm, ndërsa historia e vërtetë njerëzore po filloka me islamin”.
Një skemë bardh e zi, jodinjitoze për një intelektual…

I larguar nga mediat, nga sistemi arsimor dhe institucionet religjioni ka gjetur kanale të tjera për të depërtuar tek shtresat e shoqërisë kosovare. Këto janë kanalet informale të shoqërisë civile, të cilat normalisht nuk funksionojnë po qe se nuk ka para. Këto para sigurohen nga organizatat arabe, të cilat
donacionin e tyre e kushtëzojnë me imponimin e modelit të tyre të islamit. Ky është modeli i islamit radikal, i cili ushqen pikëpamje negative për shoqërinë laike perëndimore, modelin e të cilës është duke e ndërtuar shoqëria kosovare, që tradicionalisht praktikon një islam minimal, falë të cilit kemi fenomenin e fuqishëm të tolerancës fetare. Këto organizata rekrutojnë klerik
të rinj për të zhvilluar ligjërata dhe kurse fetare nëpër fshatrat dhe qytetet e Kosovës. Në këto kurse në rend të parë nuk është morali fetar, por temat aktuale politike të interpretuara me skema ekskluziviste fetare. Qëllimi i tyre është krejtësisht i qartë: të prodhohen ithtarë të rinj, të karakterizuar nga besimi i verbër fanatik, të cilët fillimisht duhet të angazhohen në sulme progandistike ndaj “vlerave materialiste perëndimore”. Kjo është faza e indoktrinimit, faza e kalitjes ideologjike,
e cila krejt natyrshëm mund të pasohet nga faza e veprimit, në përputhje me mësimet e fazës së parë.
Këto organizata të propagandës dhe indoktrinimit fetarë funksionojnë falë atij që quhet paradoks i demokracisë liberale. Ato i shfrytëzojnë vlerat e kësaj demokracie në aktivitetin e tyre kundër kësaj demokracie. I shfrytëzojnë liritë e shoqërisë civile për të promovuar modele sociale që e rrënojnë shoqërinë civile. E shfrytëzojnë lirinë e shprehjes për të folur kundër saj. E shfrytëzojnë tolerancën fetare për të folur kundër tolerancësfetare. Politika dhe institucionet kosovare duhet urgjentisht të ngrenë nivelin e vëmendjes ndaj një dukurie tëtillë, e cila rrezikon seriozisht që religjionin në Kosovëta shndërroj në problem kombëtar, problem të cilin nacionalizmi shqiptar e kishte zgjidhur që në fillet e tij
para 120 vitesh. Nacionalizmat fqinj, si ai serb, ashtu edhe ai grek, janë munduar ti arrijnë efektet e tyre nga përpjekja për ta ringjallë këtë problem. Një nga mitet themelore të nacionalizmit serb ka qenë ai që Shoflin e quan “miti i misionit civilizues”. Serbët e kanë ndërtuar mitin se misioni i tyre është të mbrojnë krishterimin nga myslimanët. Në emër të këtij misioni të rrejshëm
kisha e tyre ortodokse i ka bekuar në fushatat e tyre shfarosëse, në Bosnjë dhe Kosovë. Ne nuk duhet të lejojmë që ky mit të përligjet me raste reale të krijuara nga vetë ne. Është detyrë e politikës institucionale që të kujdeset për këtë dhe kjo detyrë lidhet direkt me interesat nacionale të Kosovës dhe shqiptarëve në tërësi. Ne nuk kemi nevojë për islam tjetër, përveç islamit
minimalist, i cili është identik me atë quhet “islam evropian”


Blerim Latifi
.gazetaexpress