Kur’ani - Burim I Udhëzimit Dhe Ndërtues I Jetës”

[Lapsi]

Një botë...

Një kujtim i kohës që shkon e nuk kthehet më. Një botë e mbushur me iluzione... Sakrificë në emër të...Vazhdoj të shohë të pakëndshmen...Gjithçka po lëvizë në mënyrë të kundërt nga e dëshiruara...
Fjala drejtësi është e pakuptimt. Dashuria e humbi peshën e vetë! Vullneti dhe vetëbesimi u venitën. Mardhënie të mira nuk ka...shokët dhe kolegët shiqohen në mes vete me syrin e interesit. Njerëzorja po e humb vlerën. Kështjellat e larta, të ngritura nga dija dhe shkenca, tani po shkatërrohen dhe zëvendësohen me ndërtesa të krijuara nga numri i madh i diplomava “SHKENCORE”.
...Zoti im, më shto diturinë!(Ta-ha:114)

Hë, një botë e shiquar nga një kënd tjeter, nga këndi i largësisë dhe e mbetur e izoluar dhe e vetmuar nga ndikimi i “civilizimeve” shumë të përfolura...njeriu në këtë botë jeton në hapsirën e fushës së polarizuar tensionesh të krijuara nga antivlera... Ndjenja e paqes dhe sigurisë është mbështjellur nga frika dhe shqetësimi. Lumturia që vjen nga brendësia e shpirtit dhe mendjes së shëndoshë është shndërruar në hamendje të kënaqësisë së përkohshme, njeriu interesohet për të sotmen si ta kaloje në dëfrime, kurse për të nesërmen nuk do të dëgjojë. Njerëzit veten e gjejnë në mes luksit. Paraja është vënë mbi gjthçka. I varfëri shfytëzohet pa mëshirë, për te flitet shumë keq, ai nuk gëzon të mira, ai përbuzet...
Ndihmouni mes vete me të mira dhe në të mbara, e mosni në mëkate dhe armiqësi. (El-maide:3)

Një botë që shiqohet si e pashpirtë, me nje panorame të zbehtë. Janë të paktë ata që mundohen t’ia japin ngjyrën e duhur. Mandej, edhe ata pak përpjekje i ngjasojne nje pikturimi që shpie në nje rrënim kërcënues. Gjithçka është në harresë...një shoqëri me standarde te edukimit të keq, pa mardhënie dhe interesa të përbashkëta... Secili shiqon ta shfrytëzojë tjetrin, të pasurohet në kurrizë të të tjetrit. Shpirti alturist thuajse nuk ekziston. Nuk shiqohet menyra se si të arrihet deri te pasuria, grada, pozicioni, fama... Tek ta mbisundon ndjenja dhe presioni për të fituar dhe për të pasur gjithçka në pronën e vetë... Një profesor ngacmon seksualisht studentet, një avokat kurorëzohet me një biznezmen, një sportist i cili nuk do të ballafaqohet me humbjen e një loje, përdorë drogë, një këngëtare që zbulon trupin e vetë...
Kudo që të jeni vdekja do t’ju kapë, po edhe në pallate të fortifikuara...(En-Nisa:78)

Një botë e kundërshtimeve dhe shpikjeve teknologjike. Një dhunim i njeriut dhe i natyrës... çdo kund shkatërrim, njeriu asgjë nuk vë në peshë. Probleme nga më të ndryshmet. Bëhen projekte vetëm nga jasht, në mënyrë sipërfaqësore. Ambienti po shkatërrohet nga kriza ekologjike dhe të ngjajshme që e kanë përfshi, e kjo është si rezultat i sëmundjes së harresës nga e cila vuan njeriu...
A nuk e sheh se All-llahu nënshtroi çdo gjë që gjendet në tokë, për të mirën tuaj... (El-Haxh:65)

Çdokund po shfaqen mëkate dhe krime, pasiguri, inate, zili e xhelozi, frikë, padrejtësi, dyshim, pesimizëm, arrogancë, hidhërim... A ka shpresë?
Njeriu është i pajisur me aftësinë e të menduarit, të arsyes dhe te kuptimit...Ai mund të kontrolloj emocionet... a i mund të krijojë një botë në dritën e kuptimit të vlerave...ai për të arritur deri te suksesi duhet ti kuptoj Udhëzimet Hyjnore, të cilat e drejtojnë drejtë të vërtetës. Do të krijojë një botë të përpjekjeve intelektuale dhe shpirtërore, me çka do të jetë i aftë të dije për ekzistencën e tij, lidhjen e tij me universin dhe me krijesat e tjera, qëllimin e krijimit të tij, se si ka ardhur në këtë botë. Nëse respektohet Udhëzimi Hyjnorë do të krijohet një botë gjithëka do të lëvizë në drejtim të duhur; dominim i dituris së shëndoshë, e mbështetur në të vërtën shkencore, njerëzit do të ndihmohen në mes vete, fqinji do të kujdeset për fqiun, ndarje në klasa nuk do të ketë, profesori do të jetë edukues i gjeneratave të ardhshme, pesimizmi do të zëvendësohet me shpresë...
...Ai (Kur’ani) nuk është bised e trilluar, por vërtetues i asaj që ishte më parë (librave të shenjta) dhe sqarues i çdo sendi, edhe udhërëfyes e mëshirë për një popull që beson (Junus:111)




Shkruar nga
Agim Jakupi
14.04. 2008