Islami Fe Universale Dhe Bashkëkohore

[Lapsi]

ISLAMI FE UNIVERSALE DHE BASHKËKOHORE

Shkruar nga
Agim Jakupi

Njeriu paraqet vetëm një pikë të vogël në Gjithësinë e pafund. Ai planifikon dhe mundohet t’i çmojë rezultatet e planit, me çka ekzistenca dhe jetesa e tij në këtë botë mund të krahasohet me një politikë planifikuese. Në botë, gjithsesi, ekziston një forcë e madhe që është në lëvizje permanente, e që mban gjithçka në rregull…
Njeriu nga pikëpamja materiale ka periudhat e vet të rritjes, të pushimit dhe rënies, po ashtu edhe në pikëpamje shpirtërore ka mundësi të ngjitet në shkallën më të lartë apo të shthuret në shkallën më të ulet. Njeriu vetëm nëpërmjet besimi dhe virtytit moral mund të plotësohet shpirtërisht dhe të ngrihet në shkallë të lartë.
Pyetjen që mund ta parashtrojmë për momentin është se si njeriu mund ta kuptojë veten e tij, ta pasurojë veten e tij dhe ta qartësoj vizionin e tij të mjegulluar…, cili është ai sistem që do t’u përgjigjet të gjitha pyetjeve që kanë të bëjë me jetën, besimin, moralin…? Që t’i jepet përgjigje kësaj pyetje duhet ta kujtojmë konceptin islam për jetën. Shpresoj se kjo analizë do të tregojë se si ka qenë jeta e një njeriu para Islamit dhe se çfarë ka ndryshuar Islami në jetën e njeriut, duke u ngjitur deri te marrëdhëniet bashkëkohore të njeriut, i cili përballet me vështirësi të mëdha dhe kërkon rrugëdalje…

Njerëzimi dhe gjendja e tij para Islamit
Mënyra e jetesës së njerëzve në shoqëritë e ndryshme ilustrohet me një numër përpjekjesh për të ardhur deri te e vërteta. Kemi periudha historike ku njerëzit bënin jetë të çoroditur të mbushur me tragjedi dhe padrejtësi, jetë të mbushur me lot. Jetonin në errësirë, çrregullim dhe rrënim. Njeriu gjithnjë kërkoi ndihmë për të ardhur deri te e vërteta, kërkoi të gjejë ngushëllimin e një fuqie dhe të një pushteti për të pasur jetën më të qetë. Kështu, duke i bërë hapat në udhën e kërkimit arriti ta shuajë ndjenjën e shpirtit...
Ideja e fesë, ideja e ekzistimit të Zotit u bë një nevojë për njerëzimin. Edhe pse kjo ide ishte e pamohueshme për mendjen dhe nevojën e qetësimit të njeriut, përsëri shfaqeshin besime të devijuara që shkaktonin dyshime në pikëpamjet e të besuarit. Njeriu arriti kulminacionin e nënçmimit dhe përbuzjes atëherë kur disa gjallesa dhe dru i konsideronte të shenjtë për të cilat kishte të lidhura mite. Ata i lartësonin dhe i bënin më meritorë se sa vetë njeriun... Atyre iu çonin sakrifica prej gjakut dhe mishit të njeriut...
Kishte edhe nga ata popuj që mendonin se nëpër venat e tyre rrjedh gjak hyjnor, siç ishin persianët. Ata kishin shkuar deri atje saqë mbretërit i konsideronin zota, kanë besuar se në natyrën e tyre ka diçka të shenjtë dhe për atë iu kanë përulur dhe u kanë thurur himne. Mandej, ata nuk përgjigjeshin para ligjit, nuk kritikoheshin, konsideroheshin si të mbinatyrshëm dhe që kanë dinasti të shenjtë, kurse paraqitja para tyre ishte e ngurtë sikur të ishin sende... Në shtetin persian njerëzit adhuronin diellin, yjet dhe zjarrin. Shoqëria ishte e ndarë në klasa, ku dallimi ndërmjet sunduesve dhe të sunduarve ishte i madh. Jetonin në kënaqësi e në dëfrim, u zhytën në epshe dhe amoralitet, kurse kulminacionin e arritën kur martoheshin me gra të palejuara...
Lidhur me gjendjen në Indi, dijetari Ebu’l-Hasen en Nedevij thotë se “Nuk ka parë sistem klasor më të ashpër dhe me segregacionist, që më tepër e përçmon dinjitetin njerëzor sesa ai kastave hinduse...” Aty u njiheshin dy familje: “Bijtë e Diellit“ dhe “Bijtë e Hënës” Shoqëria hinduse ishte e ndarë në:
- Brahmanë – kasta e klerikëve, këta kishin për detyrë interpretimin e librit të shenjtë, interpretimin e Vedave, dhënien sakrificë dhe lëmoshë zotave. Brahmani ishte njeri i falur edhe nëse i mbulon të tre botët me mëkatet dhe punët e tij, nuk i vihej atij tatim dhe nuk dënohej asnjëherë me vdekje.
- Shatra – luftëtarët fisnikë, e kanë borxh mbrojtjen e njerëzve, flijimin, lëmoshën, mësimin e Vedave dhe largim prej kënaqësive epshore.
- Vaishja – bujqit dhe tregtarët, përkujdeseshin për bagëtinë, i shërbenin asaj, i lexonin Vedat dhe merreshin me tregti e bujqësi.
- Shudra – shërbëtorët, këta u shërbenin të tri shtresave. Këta ne ligjin civil fetar hindus janë në pozitë më të ulët se kafshët, se sa qeni! Ky ligj shpall se lumturia e tyre gjendet ne shërbimin e brahmanëve... ata nuk kanë të drejtë të tubimit të pasurisë, as kërkim të lëmoshës se menjëherë u pritet dora, nëse u bijnë me këmbë brahmanit u pritet këmba, nëse e shajnë brahmanin u pritet gjuha, nëse thonë se janë të frymëzuar, detyrohen të pinë vaj të vluar, e ata që duan të ulen me brahmanët atyre u digjet prapanica...
Në Kinë njerëzit adhuronin drunjtë dhe lumenjtë. Budizmi ishte bërë një arenë e injorancës dhe idhujtarisë ku ritualet ngriheshin mbi iluzione dhe magji. Perandorin e konsideronin “bir i qiellit”, besonin se qielli është mashkull e toka femër dhe me bashkimin e tyre është krijuar kozmosi...
Po ashtu edhe perandorët romakë kanë qenë hyjni, ofiqi i tyre ishte “Augustos”- i çmuari i madhërishëm...
Sa i përket Egjiptit, faraonët pretendonin se janë mishërim i zotit të diellit Amon Ra dhe manifestim i tij.
Sa u përket feve monoteiste veçse në to kishte hyrë idhujtaria dhe i kishte shtrembëruar librat e tyre.