Tregime

[Zero Cool]

Zemra e një nëne, flet nga parajsa !


Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Unë tanimë nuk jam në mesin tuaj,unë tanimë kam kaluar në përjetësi, unë tanimë di atë që ti nuk e dini, shoh atë që ti nuk mund ta shohësh, dhe përjetojë atë që ti ende s’mund ta kuptosh.
Unë jam në parajsën e përjetshme dhe të mrekullueshme.Gjithçka këtu është e përkryer dhe ideale.Këtu nuk ekziston padrejtësia,sëmundjet,uria,dhimbja as vuajtjet, veçse një rend i paimagjinueshem, Hyjnor.

Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Këtu në parajsën qiellore ekziston një dritare ku unë mund të të shoh ty.Unë mund të të shoh vetëm në dy situata.Sa herë që për cfardo arsye ti ndihesh e lumtur, e hareshme dhe e qeshur unë mund të të shoh dhe kjo ma shton lumturinë aq shumë, sa me fjalë nuk e përshkruaj dot dhe në rastin tjetër kur unë mund të të shoh është sa herë që ti ndihesh e mërzitur dhe e trishtuar për shkakun tim, dhe ta dish se kur të shoh kështu po më bën të ndihem shumë në siklet, në një mënyrë po mi mohon kënaqësitë e parajsës.
Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Të lutem, për hir të Zotit mëshirë plot e shpërblyes shumë, për hir të së vërtetës, ma plotëso një amanet. Qesh sa më shumë e bëhu e lumtur, se kjo më bën të lumtur mua, më kujto ashtu si që isha në çastet e lumtura e të hareshme. Asnjëherë nuk dua te më kujtosh në rastët kur kam qenë keq apo kur kam vuajtur. Ti nuk e di atë që e di unë këtu në parajsë, ti nuk e di se për çdo vuajtje a mundim që kam pas në atë jetë, jam shpërblyer miliona fish, me shumë të mira që mendja e truri yt nuk ka aftësi dhe mundësi ti imagjinoje dhe kuptojë. Edhe për çdo xhëmb trëndafili që më ka shpuar sado pak, padashje, unë jam shperblyer pafundësisht. Kështu janë ligjet e të Mirit Zot. Kur shoh shpërblimet e të mirat që dhurohen edhe për dhimbjen më të vogël në atë botë, them shpesh; ’’po si nuk vuajta pak edhe unë në atë botë’’ , sepse një hiq janë ato që unë dikur apo ju sot, i quajtëm vujatje në atë botë në krahasim me të mirat që dhurohen në shpagim të tyre,këtu në përjetësi.

Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Nuk dua të të shoh tek sa mërzitesh për mua, kjo më bën keq edhe këtu ku jam. Ti e di se zemra e nënës të gjitha i bën hallall por edhe ta dish se mërzitja jote e tepruar dhe sikleti për mua më dhëmbin edhe këtu. Nuk të bëj me faj pse s’i ndalon lotët tek sa po lexon fjalët e mia por e kam të vështirë të ta fal nëse pasi ta lexosh plotësisht amanetin tim, nuk e beson me gjithë zemër dhe nuk qeshesh me gjithë shpirt si që bënim shpesh së bashku e nëse nuk bëhesh e lumtur, nëse nuk lutesh me shpirt për mua dhe për të gjitha zemrat e nënave dhe nëse nuk e falenderon Zotin e Mirë
me tërë qenien tuaj për këto mirësi pa fund që na ka dhënë.
Për asgjë mos e fajso vetën. Asnjëherë mos e torturo vetën e të thuash se u solle keq me mua apo se nuk bëre për mua atë që është dashur ta bëje. Ti bërë për mua shumë, shumë,të tërën atë çfarë kam dashur e çfarë kam pasur nevojë. Zemra e nënës ti thotë nga zemra këto fjalë. Ti bërë shumë më shumë se sa kam bërë unë për prindërit e mi dhe bërë shumë më pak gabime se sa kam bërë unë, prandaj zemra e nënës ti bën hallall të gjitha sepse ti e meriton këtë ashtu si që unë e di se ti ma bëre hallall gjithë atë kujdes e butësi që ma dhurove sa herë që kisha nevojë.

Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Ndonjëherë kur e ndjej se ndihesh keq pse unë kalova në përjetësi, më bën të mendojë për vetën time.Edhe unë dikur përcolla për në përjetësi nënën time. Mu pat dukur se mu shkëput gjysma e trupit tim, mu pat dukur se ndaloi forca që më pomponte, mu pat dukur se shterroi uji që sillte gurin e mullirit që prodhonte lumturinë time. Ishin fjalët e nënës sime që më bënë shpejt ta rimerrja vetën e ti kthehesha arsyes. Kur ajo kaloi në përjetësi ma dorëzoi mua stafetën e jetës dhe unë duhej të gjeja forcë që ta mbaja këtë stafetë. Zoti i madh një ditë ma bëri dhuratë trupin tënd. Tek ti unë gjeta përsëri gjysmën time, gjeta forcën pompuese, burimin e ujit, gjeta shumë gjëra. Zoti i Madh e paisi universin me ligje të përsosura që asnjëherë nuk arrijm ti kuptojm plotësisht, prandaj kur erdhi koha që unë ta dorzoja ty stafetën unë duhet ta bëja këtë,dhe unë e bëra këtë sepse ligjet e Zotit janë të pandryshueshme dhe se kishte ardhur koha që unë ta shijoja parajësn hyjnore, bukuritë dhe mrekullitë e së cilës nuk përshkruhen dot. Kishte ardhur çasti të bëhesha bashkë me të dashurit e mi që dikur i kisha përcjellur dhe që më pritën mua të lumtur, ashtu si që unë, një ditë, kur ti të bëhesh një zonjë plakë dhe kur ta kryesh misionin tënd në atë botë, do të të pres ty. Por mos harro se ti ke një mision atje, ta mbash gjallë stafetën e jetës ta rrisësh e ta edukosh gjenin tonë pasardhës e të ndihesh e lumtur dhe e krenuar me frytin tënd ashtu si që una u ndiva e lumtur dhe krenare me ty.

Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Unë mund të lumturohem dhe krenohem përseri nga ti, edhe këtu ku jam,sepse dashuria, mirësia dhe butësia depërtojnë kudo, qoftë edhe mes dy jetërave dhe botërave të ndryshme,unë këtu mund ta dëgjoje çdo të qeshur tënden, të lutem qesh sa më shumë kjo vërtetë më lumturon.
Unë këtu mund ta dëgjojë çdo këngë tëndën, të lutem këndo sa më shumë sepse këngët e tua më bëjn të lumtur, bëj sa më shumë vepra të mira, sepse unë e di këtë , sa herë që ti bën një vepër të mirë çoftë edhe një vizit tek një i sëmur apo një përkdhelje e flokëve të një jetimi, mua engjujt me sjellin dhurata të shumta dhe kur unë i pyes prej nga vijnë këto, ata më përgjigjen; ’’nga stafeta jote e jetes që ke lënë në atë botë’’.
Një ditë ke për ta kuptuar se vdekja është fjalë e gabuar dhe se vdekja nuk ekziston. Një ditë ke për ta kuptuar se ndarjet janë të përkohëshme dhe se ata që dikur u ndan do bashkohen perseri.

Bija ime e dashur,
Biri im i shtrenjët !
Shpërndaji dhe përhapi këto fjalë nga ti tek të tjerët dhe thuaji të tjerëve ti shpërndajnë tek të tjerët sepse këto janë fjalët e të gjitha zemrave të nënave që në parajsën e mrekullueshme shijojnë përjetësinë,e që u transmetuan nga zemra e një nëne përmes Menqurisë së pafund deri tek një njëri i vdekshëm për t’ju treguar ju një të vërtetë. Përktheji këto fjalë në gjuhët që di dhe thuaji të tjerëve që ti pëtkthejnë ne gjuhët që dinë dhe t’ua transmetojën të gjithë bijave dhe bijëve sepse zemrat e nënëve këtu nuk dallojnë as për nga gjuha, as për nga ngjyra, as për nga feja dhe as për nga ndonjë cilësi tjetër, të gjitha zemrat e nënëave këtu janë të mira, të bukura, të bardha, të pastërta ,të pasura.
Tani zemra e nënës tënde që të do shumë të përshëndet. Ma plotëso amanetin tim, gjithmonë dhe tashti, tani fshiji lotët, beso pa dyshime se këto që të thashë janë të vërteta, qesh nga fundi i zemrës dhe nisja këngës më të bukur që di…. hajt bëje…tani... unë po të vëzhgojë…qetsohu…relaksohu…qeshu…këndo…tani dhe përherë….të jesh e sigurt, sa herë të bësh kështu, me lejën e Zotit të mirë unë do të të jap një shenjë se më knaqe…..dhe ti vërtetë po më kënaq…më knaqe…sa jam krenare për ty…….
…këto fjalë u diktuan nga zemra e një nëne që gjendët në parajsë për bijën dhe birin e saj dhe janë fjalët e të gjitha nënëve të parajsës dërguar të gjith bijave dhe bijëve të tyre në këtë botë...