Lamtumirė
Lamtumirė
Gjindem me emocione,
Dhe shumė i stresuar,
Kėmbėt nėn mua dridhen,
Sepse nuk kam shpresa.
Gjithėēka ėshtė monotone,
Jeta ėshtė shkatrruse,
Vetėm lodhje e nervoza,
E gjithėkjo ėshtė shkatrrim.
Dashurisė i humb vlera,
Nė mua nuk ndiej jetėn,
Qė tė jem i dashuruar,
Po mė duhet shumė tė vuaj.
Si kalon kjo botė,
Ne cilėn perfundim arrin?
Gjitha kėto nė mbrendėsin time,
Ēdo ditė i ndiej.
Gjithėēka shkon kah njė pėrfundim,
Po mbaron edhe arsya,
Nė mua humbė fuqia,
E si do tė jet ardhmėria ime?
Atė qė e kam ndėrtuar,
Dėshprimi po e shkattron,
Njė trishtim sundon nė mua,
E ndjenjat mė nuk i ndiej.
Jam humbur nė njė shkretėtirė,
Ku nuk ka as ujė,
I vetėm nė kėtė jetė,
Sepse kam lindur qė tė vuaj.
Si mundem tė dashurohem,
Kur ardhmėri unė nuk kam?
Nuk dėshiroj ta gėnjej asken,
Dhe qė ta bėjė tė vuaj pėr gjithėmon.
E dashura ime, tė lutem shumė,
Mos u dashuro nė mua,
Mos vuaj ti pėr mua,
Duhesh tė jetosh pa mua.
Jetoje jetėn nė gėzim,
Shpreso nė ardhmėrin tėnde,
Pse unė jam i pafat,
Ti faj nuk mė ke.
Bota mė ka denuar,
Jeta mė ka mallkuar,
Zoti mė ka harruar,
Atėherė pse tė jetoj?
Jasht kohės dhe hapėsirės,
Ekziston njė kaus,
Ku errėsira ekziston,
Aty dėshiroj tė mbaroj.
Njė numėr i matematikės,
Vlen ma shumė se unė,
Sepse tė gjithė e mėsojn,
Dhe kurr nuk e harrojn.
Shumė shpejt kalojn dy orė,
Dhe mė harrojn pėrgjithėmon,
Por unė kėtė e pres,
Sepse anonim do tė mbes.
Caki
__________________
Jetoje jetėn sa je i ri se kur tė plakėsh ske fuqi...
|