Rrethi I Vetmise
Njeriu e ndien dhembjen kur jeta e mashtron,e ndien demoralizimin kur humb dashurine dhe besimin ne njerez.Tash une i humbur rri ne udhekryq te jetes,numeroj ditet dhe mendoj per peripetite e jetes dhe valet e saj.Ne frymen e krenarise rinore,cdo gje kam bere per te tjere e me te tjere,por ky ishte rrethi magjik,dhe askush s`ka dashur te dale nga ky rreth,sepse ishte oaze e vetekenaqesise se bukurise njerezore per vete menyren e te jetuarit.
Jeta e mberthyer ne rrathet e vetmise,me perkujton boemet amerikane dhe tregimet e shkrimtareve.Rrethi mahnites eshte opsesion vetmie i cili pa tjeter shkaterron Egon.Jane keto mesime te cilat thone se njeriu mund te ndahet nga normalja pozitive jetesore dhe te menduarit,rezonimit,ne nje periudhe te gjate.
Cdo gje duhet te kaloje e ne duhet te mbesim njerez,ndersa kuptimin per jete e humbim kur sillemi pas gjerave te parendesishme,kur keto gjera per ato,nuk kane vlere dhe dashuri.
Dhe e dashur,pas ketij absurdi jetesor cka mbetet? A ke ti dore dhe force per te ndryshuar dicka,per te kendelle pak shprese dhe iluzion,qe bota te behet me e mire.Ndoshta te gjitha keto marrezira jane kafshate e madhe per ty e dashur.Por,te gjitha keto fjale jane fjalet pershendetese e gjenerates dhe deshire.Ndoshta e gjitha kjo mbetet enderr dhe deshire elitiste,sepse frikohem se po shkeli ne ardhmerin e mjegullt!
E dashur,ndoshta ky rreth mahnites,eshte vule vetmie...do te jete ndoshta edhe i gabueshem per shumice!? Si thua Ti e dashur ?
|
Modė E Temėzuar