Më vjen keq që jam njeri!

[Albanalogu]

Sot,në kohën e shëtitjes sime të rutinshme mëngjesore pata rastin të takoj një vajzë të bukur e të sjellshme,të shoqëruar me dy qenjë-ujqë,ujkanë të vërtetë,poashtu të bukur,të sjellshëm e të fuqishëm.
Unë si zakonisht që njihem mirë me gjuhën e me mentalitetin e tyre fantastik,ia fillova menjëherë të lozë e vrapoj me ta.E në bisedë e sipër me pronaren e qenëve,i soditja ata dy spontanisht e me adhurim se si vraponin e mu turreshin në formë loje.Sidomos njëri që ishte vetëm dyvjeqar,që mu sillte rrotull duke konstant më kafshuar lehtë nëpër duarë e trup.Kështu,në këtë mënyrë luajnë e argëtohen ujqit.Duke kafshuar lehtë e u kacafytur.Sjellje kjo disi e ngjashme me ate të tonën kur ishim fëmijë e kur kacafyteshimi duke luajtur.Përpos kuptohet që ne nuk e kafshonim njëri tjetrin.Apo edhe ajo ndoshta dikund ka ndodhur!
Cfarë dhëmbë qeni!Si të tigrit!E le më të ujkut.
Përndryshe,me anë të hulumtimit studimor shumëvjeqar e personal që kam bërë me qentë, kam ardhur deri në përfundim se këta e veqanërisht qenë-ujqët,nuk janë gjë tjetër pos ujqë.Këtu në cdo aspekt ka të bëhet fjalë për një sjellje e natyrë krejtësisht të njëjtë.Përpos që kuptohet ujku i bjeshkës është i një predispozicioni fizik e mendor më të zhvilluar se qeni.Kjo meqë ujku nga vetë jeta është detyruar të mbijetoj vetë e pa ndihmën e askujt në mal,ndërsa qeni që prej kohe është integruar në jetën e civilizuar të njeriut dhe asisoji gradualisht i ka reprimuar vetitë e tija agresive origjinale.Me fjalë të tjera dallimi në mes të ujkut të natyrës e të qenit tonë të shtëpisë është i një proporcioni identik me ate të njeriut malësor e të bjeshkës me këtë të konglomeratit e të qytetit.As më pak e as më shumë!
Në rastin tonë në të dy situatat përdoret termi i njëjtë,njeri ndërsa në ate të ujqëve terminologjia ka devijuar duke krijuar një shprehje të re.Qen!
Ky gabim i atribuohet natyrisht njeriut meqë ishim ne ata që fillimisht edhe u morëm me emërtimin e cdo gjëje e gjallërese që na rrethon.
Sido që të jetë,fascinimi im me këta ujq e qenë është i madh.E si të mos fascinohem kur një krijesë e këtillë që nuk peshon më shumë se 45 kg (e ujku besa edhe deri në 70 kg),është aq i fuqishëm e i shkathët sa të jet në gjendje që një njeri të parmatosur(e shpesh bile edhe të armatosur)të e grij e bëj copa!
Vëre! 60 km në orë shpejt mund të vrapoj.E njeriu,sa do i shpejt që të jet,më shumë se 20 km në orë nuk vrapon.
Shpesh tek ne njerëzit,inferioriteti ynë fizik e edhe psikik ndaj këtyre "kafshëve" kamuflohet me faktin se ne jemi intelektualisht të avancuar dhe se e gjithë teknologjia e sotme ekzistuese është prodhim i të menduarit tonë intelektual.
Qëndrim ky shum i gabuar duke patur parasysh se për zhvillimin e kësaj teknologjie,meritat esenciale i takojnë një përqindje(për të mos thën një promille)të vogël njerëzish shkencëtarë,të cilët në ndërkohë përpos këtyre diturive poseduese nuk kanë edhe ndonjë cilësi tjetër imponuese e kompetitive të karakterizimit të tyre në këtë domen.
E ne të tjerët!Ku mbetëm ne?!Ata që përveq përdorimit të invencioneve (zbulimeve) të të tjerëve,nuk kemi kapacitet të krijojmë asgjë.
Unë vet flas disa gjuhë!Kjo dituri në këtë kontekst më bën të mjerishëm,për shkak se tashmë dihet qartë se ujqit e qenët kanë aftësi të kuptojnë cdo gjuhë të mundshme.
Gjuha si fenomen kuptohet,është e paraparë të bëj detyrën e komunikimit në shoqëri. E përderisa këte ata e bëjnë suksesshëm,si me anë të gjuhës së tyre biologjike që kanë,ashtu edhe me anë të një të tillë trupore,e që në të shumtën e rasteve përdoret për marrëveshje me ne njerëzit,gjuhët botërore tona automatikisht e humbim kuptimin e tyre.
Ndokush tjetër zotëron dituri e aftësi të ndryshme e të caktuara profesionale.Por cfarë relevance ka kjo dëshmi kur dihet që ne sot po ndodhemi në një epokë primitive të ekzistimit.
Epokë kjo e shkaktuar si e tillë nga askush tjetër pos ne vetë.Këtu duhet patjetër të potencohet se edhe politikanët të cilëvë gjithënjë i përshkruhen mossukseset e dështimet në një jetë shoqërore,janë njësoj sikurse edhe ne të tjerët "njerëz".Kur esenca e problemit të qëndronte vetëm tek ata e jo edhe tek ne tjerët ne edhe nuk do të kishim problem fare.Por cka të i bëjmë vetës?!Që jemi kështu siq jemi!
Nuk do mend se ne njerëzit në këtë botë inicialisht ishim të predestinuar të kryejmë një funksion krejt tjetër nga ky që po kemi sot,andaj edhe analizimi këtu,ka ndërlidhje direkte me sjelljet e veprimtaritë tona të sotme.
Si mund me plot mend të mendohet e të thuhet se ne dallojmë tërësisht nga kafshët apo nga ujqit e qenët konkretisht,kur dihet se shumica nga ne(së paku nga këta që dimë shkrimlexim)në një mënyrë a tjetër kemi kontribuar në tragjedizimin e fatit të të njëjtit popull që i takojmë.Të të njëjtit lloj!
Kësisoji ujqërit e qenët nuk veprojnë.Se le më njerëzit,siq ishte e paraparë nga Zoti që të jemi.E cka jemi pra atëherë,nëse nuk jemi njerëz?!Për ujk e qen nuk i kemi dimensionet e duhura natyrore të kualifikimt.E atëherë cka?!Cfarë krijesa jemi!
Unë përgjigje adekuate mbi këtë për moment nuk kam,por vetëm mund të tregoj se e ndiej vetën tejet të dëshpëruar në lëkurë,saherë që mendoj se jam i të njëjtit konstrukcion e i të njëjtës formë si "njerëzit"e përshkruar.Njerëz të paformë,të pamoralë e jonjerëzorë!
Personalisht renoncoj cdo identifikim me gjallëresa të këtilla e për të mos të folur për komunikim a bashkpunim të mundshëm"ndërnjerëzor" me ta!
më vjen keq që jam njeri!