Ndjenjat qe flasin vete_Nga jEtA_1

[jEtA_1]

Ah kjo jete.

Sa e poshter eshte kjo jete.Sa e sa here e kam mallkuar kete jete me frymen time te shpirtit.Sa e sa here jam perpelitur mes jetes dhe vdekjes duke u perpjekur qe tia imponoj vdekjen e parakohshme vetvetes.Mundime e stermundime te tera ma kan gerryer shpirtin tim te pafajshem.Krimba te panumerta jan ushqyer me mishin dhe gjakun e zemres sime.Viganet e trishtimit kan lozur ne trupin tim.Nje shtat i hedhur qe ka lulezuar nje zemer e gezuar nje shpirt i ngrohur vetem disa caste,dy sy te perlotur ishin furnizues i nje deti te pa funde,dy buze te shkrumuara qe kan ditur ti shqiptojn vetem fjalet ...te dua,te dua shume,dhe per kete s mund te jetoj pa ty ,te lutem mos me braktis ,jeta ime varet vetem nga veprimet e tua...Dhe,dalngadal filloi te tretet ajo dashuri ,fillua te fundosen ato dite te lumtura qe i kalova me shpirtin time...Filluan te shkatrrohen idete e mija per nje te ardhme me te lumtur .E,ditet ecin ,ecin pa pushim .Koha kalonte pavarsishte se cfar po ngjante me mua.Ritmet e jetes e perplasin trupin tim neper shkembinjte e krijuar nga urrejtja ndaje te tjerve.E,une,me gjymtyre te shkaperderdhura neper horizonte te kerkoja ty,qe te qlodhem dhe te qetesohem ne kraherorin tende,por...si per cudi si ste takova askund,qe aq shum ndjeja nevoj per ty ,per pranin tende.Mjegulla e ketyre diteve te vjeshtes lufton me fytyren time,lufton te me ndale e te mos vije tek ti .Por,jo askush s mund te me ndale ,shpirti im, ashkush.Do te vije e do te kerkoj edhe po te emigrosh ne ndonje vend te pabanuar fare nga njerzit.Do te vij.Te dua!