Asgje S'behet Pa Qene E Shkruar.

[falma_lotin]

Sa e poshter eshte kjo jete.....

Sa e poshter eshte kjo jete.Sa e sa here e kam mallkuar kete jete me frymen time te shpirtit.Sa e sa here jam perpelitur mes jetes dhe vdekjes duke u perpjekur qe tia imponoj vdekjen e parakohshme vetvetes.Mundime e stermundime te tera ma kan gerryer shpirtin tim te pafajshem.Krimba te panumerta jan ushqyer me mishin dhe gjakun e zemres sime.Viganet e trishtimit kan lozur ne trupin tim.Nje shtat i hedhur qe ka lulezuar nje zemer e gezuar nje shpirt i ngrohur vetem disa caste,dy sy te perlotur ishin furnizues i nje deti te pa funde,dy buze te shkrumuara qe kan ditur ti shqiptojn vetem fjalet ...te dua M..,te dua M...shume,dhe per kete s mund te jetoj pa ty ,te lutem mos me braktis ,jeta ime varet vetem nga veprimet e tua...
Dhe,dalngadal filloi te tretet ajo dashuri ,fillua te fundosen ato dite te lumtura qe i kalova me shpirtin time...Filluan te shkatrrohen idete e mija per nje te ardhme me te lumtur .E,ditet ecin ,ecin pa pushim .Koha kalonte pavarsishte se cfar po ngjante me mua.Ritmet e jetes e perplasin trupin tim neper shkembinjte e krijuar nga urrejtja ndaje te tjerve.E,une,me gjymtyre te shkaperderdhura neper horizonte te kerkoja ty,qe te qlodhem dhe te qetesohem ne kraherorin tende,por M.....si per cudi si ste takova askund,qe aq shum ndjeja nevoj per ty ,per pranin tende.Mjegulla e ketyre diteve te dimrit lufton me fytyren time,lufton te me ndale e te mos vije tek ti .Por,jo askush s mund te me ndale ,shpirti im, ashkush.Do te vije e do te kerkoj edhe po te emigrosh ne ndonje vend te pabanuar fare nga njerzit.Do te vij M.... do te vij!
Ah,sa e marre behem nganjehere,pyes vazhdimisht per humbjen tende,e askush s me pergjigjet.Apo deshirojne te me shohin se si tretem gjdo dite,se si vuaj per ty,per ty M...shpirti im.Oh,sa veshtir qenka te jetoj larg teje,larg trupit dhe shpirtit tend,ah....
Dikur ishim te lumtur,se paku keshtu mendoj,e nje dite filluan te shkeputen zingjiret e dashurise sone.Ditet ikin pa meshire.Shiu i shoqeron lotet e mi te zakonshem.Ndjehem e vetmuar,asgje s me ben pershtypje,asgje s me nxit te jetoj,asgje...Vetem nje e di se pa ty s mund te jetoj,se minutat e jetes sime po numrohen.Ah do te vdes me mallin tend,do te vdes duke i kerkuar syte e tu.Do te vdes pa ty...
Vetem hena dhe yjet jane bere shoqerues te mi keto net te vona.
Shpesh kam frike prej vetes.Nuk dua te te humbas,ket as nuk dua qe ta imagjinoj,sepse me tmeron.Jam shum e vetmuar,kurr nuk kam qen me e vetmuar.Mos mendo qe po vuaj vetem pse ti ke luajtur me ndjenjat e mia.Me shum po vuaj qe ti tash je jasht jetes time dhe perseri po jeton me mua.Po jeton ne mendimet e mia dhe po mi lidh gjithnji kembet,nuk po me lejon qe asnje hap te bej perpara.Po perpiqem qe me gjdo kusht te te largoj edhe nga iluzionet e mia,por po duket shum e veshtire.Mos mendo se do te thurr poezi dhe do te vuaj ter jeten per ty.Edhe une di ta vazhdoj jeten sikurse ti ,edhe une di te luftoj per dite te bukura dhe te mos e marr parasysh se po lendoj te tjeret.Por,une nuk jam perbindesh,une nuk di te lendoj dhe nuk mundem tia kthej shpinen dikujte pa i then te pakten lamtumir.Shpesh e pyes veten,cka me mungon qe nuk kam arritur te te bej te lumtur,apo shpesh me dukej vetja loder me te cilen ke luajtur dhe kohve te fundit eshte ber monotone,prandaj ma ke kthyer shpinen.Per ty nuk ja vlen te vuaj,por zemra me eshte lenduar dhe shpirti me eshte vrare.Nuk e di edhe sa do te vuaj keshtu,por nje gje dua ta dish,nuk do te kerkoj me.Edhe nese pendohesh ndonje dit, mos u kthe prapa.
E thelluar ne heshtjen misterioze rri pran dritares dhe sodis natyren.Asgje nuk me terheq,as pamja e bukur e qytetit,e as gjelberimi i natyres.Lumturia,kenaqesia,gezimi im jan shuar.Ti tash je larg meje.Lotet me rrjedhin.Trupi me dridhet tek te shkruaj keta pak rreshta.Nuk mund ta kuptoj c fat paskam!Fat misterioz.Gjithher te zhgenjehem!Ku eshte rruga ime e mbare.Ne kohen me te mire te jetes e plagosa zemren time.Lejova qe te ekzistosh ne jeten time!Atehere kur fillova ti degjoj fjalet e tua,premtimet e tua isha e lumtur.Por,shpejt u zhgenjeva,sepse ato kishin qen vetem mashtrime.Per nje cast e largoj lapsin e fletoren dhe zhgrehem ne vaj.Por,lotet jan bere pjese e zakonshme e jetes sime!Cili qe shkaktari i ndarjes sone? Pse?Keto pyetje ma shpojne zemren tej e per tej.E kujt ti drejtohem?Kujt ti flas?!Askush nuk do te me pergjigjet.Vetmia,heshtja kan ber vend rreth meje.E ne heshtje vuaj,pres.a jetohet me pritje?!A do te kthehesh perseri ne jeten time?
Sonte ka diqka qe une e pres,endrat...dhe i lutem zotit qe ti te jesh aty.Vertet qe shum net te shoh ne ender dhe zgjohem shum e lumtur,sepse edhe ne ender te kam pran.Kurre nuk kam mundur te ta shpreh dashurin time me aq vrull,mirpo ne ender eshte krejt ndyshe>aty me nuk jam e ndruajtur,por jam shum e lir dhe flas pa u friksuar.Kam filluar te mos e njoh veten,dashuria per ty me ka ber te till.Edhe ne endra ti me theret dhe kjo gjithnje me ka pelqyer,sikurse gjithqka jotja.Une kam deshir qe gjdo her te kem pran,por ket nuk kam mundur te ta them.Si te ta them ket kur kam shum frike? Si mund te te them se mbrem kam pasur nevoj te te kem pran ,sonte gjithashtu.Vertet dashuria qenka e pakuptueshme.Ne at faz e ditke se qfar do,por gjithmon trupin ta kaplojn disa dritherima dhe nuk te len te besh hapa perpara.Tani kur po te shkruaj eshte nat e von.Po te shkruaj tani,sepse pikerisht ne keto qaste kam nevoj te te kem pran me shum se kurdoher,kam nevoj qe ti ndjej buzet dhe aromen tende.
Sa deshiroj te te takoj.Me te vertete e kam veshtire te jetoj pa ty.Kur te takoj,syt me mbushen me lot,me kujtohen skena te ndryshme,qysh prej dites se pare kur u njohem.Nganjiher me vjen edhe te qesh se si u dashuruam spontanisht,se si ma rrembeve zemren menjeher,pa te njohur me par.E tash edhe mbas gjith atyre ditve te lumtura qe i perjetuam se bashku, ndjehem e vetmuar,e mallkoj veten edhe pse smund te jetoj pa ty.PSE?Te lutem me trego se ku shpien kjo rruge ne te cilen kam hyre.Me trego te lutem se....cfare po ndodh me mua?Me trego...

____________________

Çdo natë e errët e ka mbarimin e ndritshëm....