Jetë njerëzisht

[Preshevar]

EBU BEKR “E S - S I D D I K”

Ebu Bekri u lind në vitin 573 në Mekë. Ai ishte dy vjet më i ri se Profeti Muhammed (a.s). I përkiste një familjeje të respektuar, Beni Tamim, me rrënjë tek fisi Kurejsh. Prejardhja familjare e tij lidhet me atë të Profetit (a.s), gjashtë gjenerata më parë. Sapo pranoi Islamin ai mori titullin "Es-Siddik" (i sinqertë).


Gjatë rinisë së tij, Ebu Bekri ishte një njeri i qetë dhe i sinqertë, shumë i ndershëm dhe i drejtë. Ai ishte shoku më i ngushtë i Profetit (a.s) dhe kjo shoqëri zgjati gjatë gjithë jetës së tij. Ishte zemërmirë dhe i ndjeshëm ndaj vuajtjeve dhe mjerimeve të të tjerëve, i ndihmonte të varfërit dhe nevojtarët, të mirët dhe të shtypurit. Edhe para se të pranonte Islamin, nuk i pëlqente zakonet e xhahilijetit (injorancës paraislame) dhe kurrë nuk ka pirë alkool. Profesioni i tij ishte tregëtia. Ka shoqëruar Profetin (a.s) në disa udhëtime tregtare. Ngaqë ishte i ndershëm, njerëzit e besonin atë dhe shpeshherë ia linin paratë e tyre. Bujaria dhe sinqeriteti i tij shpejt e bënë një tregtar të pasur. Këto cilësi të mira të tij i shërbyen Islamit shumë shpejt.


Ebu Bekri ishte shoku më i ngushtë i Profetit (a.s) dhe e njihte atë më shumë se çdo njeri tjetër. Ndershmëria, fisnikëria, drejtësia dhe sinqeriteti i tij e kishin tërhequr Ebu Bekrin. Kur Profeti (a.s) i fliste Ebu Bekrit për Allahun (xh.sh), Ebu Bekri e besonte atë pa patur dyshime. Për këtë ai ishte burri i parë që i besoi Profetit. Profeti (a.s) njeherë ka thënë për këtë gjë: “Kur i kam thirrur njerëzit në Allah, çdonjëri mendonte dhe hezitonte për një kohë, përveç Ebu Bekrit, i cili nuk hezitoi, por e pranoi thirrjen time në momentin që e shqiptova atë’’ Me pranimin e Islamit, ai menjëherë filloi punën për thirrje në Allah, në fillim fshehurazi dhe më vonë haptazi, kur iu lejua nga Profeti (a.s). Suksesi i tij ishte popullariteti që kishte tek Mekasit për sinqeritetin dhe fisnikërinë.


Megjithëse Ebu Bekri ishte shumë i respektuar, ai ende nuk ishte i lirë dhe jobesimtarët e Mekës bënin çmos për ta sulmuar atë. Kur numri i muslimanëve u rrit deri në 39, Ebu Bekri i kërkoi Ptofetit (a.s) që t’i thërriste njerëzit haptazi. Me kërkesën e tij këmbëngulëse, Profeti (a.s) i dha miratimin dhe të gjithë shkuan në Haram (Xhamia e shenjtë e Qabes) për predikim. Ebu Bekri dha një Hytbe (fjalim), e cila ishte Hytbja e parë në historinë e Islamit. Kur jobesimtarët dhe idhujtarët e dëgjuan këtë, ata u hodhën mbi muslimanët. Ebu Bekri, pavarësisht nga fakti, se konsiderohej më fisniku dhe më i respektuari nga të gjithë njerëzit e Mekës, u rrah aq shumë, saqë hunda dhe veshët e tij ishin gjymtuar keq dhe e gjithë fytyra e tij ishte e mbuluar me gjak; ishte shqelmuar, rrahur dhe trajtuar egërsisht, kishte rënë pa ndjenja dhe gjysëm i vdekur. Në mbrëmje, kur i erdhi vetëdija dhe i hapi sytë, ai së pari pyeti: "Si është Profeti ? " Kjo ishte diçka që tregonte dashurinë e tij ndaj Profetit (a.s). Dashuria dhe respekti i tij ndaj Profetit (a.s) ishte e pakufishme.


Një rast tjetër: Profeti (a.s) ishte duke u falur në Qabe, kur Ebu Xhehli erdhi dhe i vuri rreth qafës një litar, në mënyrë që të mbyste Profetin (a.s), Ebu Bekri e pa, shkoi me nxitim dhe e shtyu Ebu Xhehlin duke e larguar atë nga qafa e Profetit (a.s). Pastaj ai i tha Ebu Xhehlit: "A doni të mbysni një njeri të urtë e që është i Dërguari i Allahut dhe që deklaron Allahun Shpresues dhe Mbështetës? " Ebu Xhehli së bashku me kundërshtarët e tjerë të Islamit e rrëzuan Ebu Bekrin dhe e rrahën atë.


Ai luftoi pothuajse në të gjithë luftrat së bashku me Profetin (a.s). Në luftën e parë të Islamit, në Bedër, ai ishte porsi një hije mbrojtëse për Profetin (a.s). Djali i tij, i cili nuk e kishte pranuar ende Islamin në atë kohë, ishte duke luftuar në anën e Kurejshëve. Pasi e pranoi Islamin, ai i tha babait të tij (Ebu Bekrit r. a): "I dashur baba! Unë të kam pasur dy herë nën shpatën time gjatë luftës në Bedër, por unë nuk mundesha t’i ngrija duart e mia mbi ty, për shkak të dashurisë sime ndaj teje". Ebu Bekri i thotë: "Sikur ta kisha pasur unë rastin, do të të kisha vrarë. " Ishte sugjerimi i Ebu Bekrit që Profeti (a.s) vendosi t’i lirojë robërit e luftës, pasi mori dëmshpërblimin prej tyre. Në luftën e Uhudit, kur disa muslimanë vrapuan për të ikur, Ebu Bekri qëndroi dhe kur Profetin e çuan në mal, pasi u plagos, ai ishte me të. Ebu Bekri ishte shoqëruesi i parë që pranoi planin e paqes të Profetit (a.s) në Hudejbije, pa asnjë hezitim, kur shumica e muslimanëve këmbëngulnin për luftë. Madje edhe muslimanët si puna e Omerit (r.a) hezituan të pranonin marrëveshjen me jobesimtarët e Mekës, por Ebu Bekri e përkrahu tërësisht vendimin e Profetit (a.s). Me rastin e ekspeditës në Tabuk, Ebu Bekri i mori të gjitha gjërat që kishte. Kur Profeti (a.s) e pyeti atë: "Çfarë do t’i lësh familjes tënde? " Ebu Bekri iu përgjgj: "Unë iu kam lënë atyre Allahun dhe Profetin e Tij. " Madje Omeri (r.a) pranoi se ai nuk do të mundte kurrë që t’ia kalonte Ebu Bekrit për sakrificën për hir të Allahut dhe Islamit.

Nga Naim Babasi

[Preshevar]

Një i burgosur i famshëm
Kur diskutohet për histori në shkollat amerikane, një figurë është rrallë e përmendur; El-haxh Melik el-Shabazz, më tepër i njohur si lideri më i madh musliman amerikan, Malkolm X.

“Malkolmi është harruar nga librat e historisë, mes emrave si Martin Luther King Jr dhe Rosa Parks, individë që dukeshin më të padëmshëm për vlerat tradicionale të Amerikës.”, këto janë fjalët e një studenteje amerikane, të hedhura në një artikull për Malcolm X.
Figura e këtij lideri është e njohur nga një masë e njerëzve dhe mbase edhe e deformuar nga një pjesë e shkrimtarëve të kohës apo edhe analistëve të mëvonshëm, të cilët e donin figurën e tij si kërkues i të drejtave të njeriut, si përfaqësues i racës së zezë, duke mospërmendur burimet ku ai bazohej dhe frymëzohej. Asnjë nga ata nuk e paraqet atë në aspektin që ai dëshironte që njerëzit ta kuptonin. Sot e kësaj dite, rinia apo edhe një pjesë e madhe studiuesish kanë hapur librat jashtëshkollorë për t’u njohur me këtë personalitet, i cili është i panjohur edhe për rininë shqiptare.
U lind më 19 maj 1925 në Omaha, Nebraska; i biri i J. Early Little dhe Louise Morton Little. Malkolmi pjesën më të madhe të fëmijërisë së tij e kaloi në Lancing, Michigan. Babai i tij ishte një aktivist politikan, gjithashtu edhe prift që ligjëronte për afro-amerikanët. Është bërë e qartë edhe nga vetë fjalët e Malkolmit që i ati ka ndjekur mësimet e Marcus Garey me kthimin e afro-amerikanëve në Afrikë. Koha në të cilën Malkolmi nisi jetën ishte koha e klaneve të bardhë, të cilët ngritën supremacinë e të bardhëve me anë të dhunës.
Kjo është koha më kontraversiale e historisë amerikane, ku pas pak kohësh, pas luftës civile afro-amerikanët fituan lirinë nga padronët e bardhë. Vetë Malkolmi e tregon këtë: “Kur nëna ime ishte shtatzënë me mua, ajo më tregoi që një grup kalorësish të Ku Klus Klan-it kalëruan tek shtëpia jonë në Omaha, Nebraska, një natë. Rrethuan shtëpinë dhe qëndruan në një pozicion ku ata mund ta shihnin shtatzëninë e saj. Nëna ime u tha se babai im kishte dalë të predikonte në kishë, Miluaki. Njerëzit e klanit e kërcënuan dhe e paralajmëruan atë që është më mirë që të largoheshim nga qyteti, sepse kristianët e mirë të bardhë nuk do të lejonin që babai të përhapte rrëmujë midis të zinjve (afro-amerikanëve) të mirë të Omahas, me teorinë “Kthim për në Afrikë” nga idetë e Marcus Garvey.
Duke jetuar nën frymën e racizmit të Ku Klus Klanit, u rrit me një urrejtje për racën e bardhë. Në moshë të re shkoi të jetonte me të afërmit e ndryshëm dhe padrejtim shprese ose ndonjë sens qëllimi në jetë, iu kthye drogës dhe një jete prej krimesh nga më të ndryshmet. Në një raport të FBI-së tregohet në mënyrë specifike për të gjitha rastet që Malkolm Little është kapur nga organet policore. Ja raporti:
30. 11. 1944, për vjedhje pasurie, 3 muaj shkollë riedukimi.
15. 01. 1946, për mbajtje armësh pa leje, i skeduar nga policia.
16. 01. 1946, për vjedhje me dhunë, i skeduar nga policia.
27. 02. 1946, për vjedhje me dhunë, 8-10 burg.
07. 08. 1952, i nxjerrë në fjalë nga burgu.
Gjatë periudhës së tij në burg, do të njihej me nofkën Satani. Nofkë e vendosur nga prifti i burgut, pas bisedave të zjarrta me Malkolmin.
Në burg, duke u njohur me disa anëtarë të sektit Nation of Islam, pranoi Islamin sipas versionit të tyre dhe u bë njëri nga oratorët më të mëdhenj të tij, ku vetë lideri i këtij sekti Elijah Muhamed kishte një vlerësim të veçantë për të.
Ndërroi emrin e tij në Malcolm X –X, që tregonte të panjohurën e origjinës së të zinjve.
Sekti i “Nation of Islam” beson edhe kësaj dite:
1. Që Zoti, Allahu, ishte mishëruar në trupin e Wallace Fard.
2. Që Elijah Muhamed ishte i dërguari i tij.
3. Që raca e bardhë është e mallkuar, ndërsa raca jo e bardhë është raca e zgjedhur e Allahut, i cili sipas fesë së tyre, ishte edhe ai i zi.
Këto ishin tre pika kyçe të këtij sekti, i cili po pushtonte zemrat e atyre të zinjve afro-amerikanë, që urrenin pamasë padronin e tyre të bardhë. Për një kohë të gjatë Malkolm X jepte ligjërata, duke shpjeguar në mënyrë fantastike idetë, të cilat i tregoheshin nga lideri i sektit. George Breitman shkruan në librin e tij “The man and his Ideas”: “Stili i të folurit ishte i veçantë, direkt si një shtizë, duke iu shmangur zbukurimit. Ai përdorte metamorfoza dhe figura ligjëratash që ishin të qarta dhe të thjeshta, të ndodhurat e zakonshme, përvojat e përditshme të publikut të tij.
Ai e dinte se çfarë mendonin masat dhe sesi ndiheshin, fuqinë dhe dobësitë e tyre. Ai arrinte drejt në mendjet dhe zemrat e tyre pa shpërdoruar asnjë fjalë dhe kurrë nuk i zhgënjente ata. Përkundër aftësive të tij të jashtëzakonshme për të lëvizur dhe afruar dëgjuesve të tij, qëllimi i tij kryesor ishte arsyeja, jo emocionet. Rrallë ka qenë një njeri në Amerikë më i aftë në komunikimin e ideve të njerëzve të shfrytëzuar se sa Malkolmi dhe ajo nuk ishte vetëm mënyra teknike që mund të mësohet dhe të praktikohet nga të gjithë, por ishte një rast i rrallë për një njeri me një bashkim më të afërt me të shfrytëzuarit, i aftë për t’i folur atyre, sepse ai identifikohej me ta.
Pas popullaritetit të madh të Malkolm X, xhelozia ndërmjet strukturave të larta të sektit hyri thellë. Pritej vetëm një pretekst për largimin e tij nga sekti dhe ky ndodhi kur Malkolm X komentoi mbi vrasjen e presidentit Amerikan Kennedi: “Pulat kthehen për t’u pjekur”, kështu e komentoi Malkolmi vrasjen e presidentit amerikan, që u keqinterpretua nga mediat amerikane sikur Malkolm X ishte i kënaqur me vrasjen e presidentit, por që u hodh poshtë nga ai pak më vonë. Komenti i Malkolmit për këtë vrasje ishte se krimet e shoqërisë amerikane sollën vrasjen e Presidentit.
Këto komente nuk e kthyen më Malkolmin në pozicionin që gëzonte më përpara. Por e kthyen atë në një ndjekës të thjeshtë të sektit e më vonë as si i tillë. Përpara se të ndodhte kjo, gjatë një ligjërate të tij në Xhaminë Nr 7 të sektit, ai u njoh me një sudanez musliman, me emrin Ahmed Osman, i cili gjatë një ligjërate i kundërshtoi mendimet e Malkolmit si të papranueshme në Islam. Studenti nga Sudani, në një bisedë me shkrimtarin amerikan Paul Findley, rreth personazhit të Malkolm X, tregon se i ka thënë: “Islami, siç e kuptoj unë atë, nuk bën dallim mbi racën, kombësinë ose ngjyrën. Por në ligjëratën tuaj, ju i dënuat njerëzit e bardhë.”
Që nga ky moment Malkolmi u miqësua me djaloshin nga Sudani. Ky i fundit, pas interesimit të Malkolmit, për të ditur më shumë, i dërgoi fletushka dhe libra mbi fenë islame, të cilat u mirëpritën nga ai. Pas mospranimit të tij në seancat ligjëruese të sektit, Malkolm X filloi të merrte pjesë në të premtet në Fondacionin islamik në New York, ku studenti nga Sudani shkonte shpesh. Aty u njoh me profesorin egjiptian dr. Mahmud El-Shuarbi, i larguar nga Universiteti i Kajros. Nga bisedat me dr. Shuarbin, Malkolm X mësoi gjërat themelore të Islamit dhe pikat në të cilat sekti Nation of Islam binte ndesh me Islamin e vërtetë. Malkolmi, pas pranimit të Islamit të vërtetë, ka thënë: “Unë gjithmonë kam mbajtur një mendje të hapur, e cila është e nevojshme për ndjeshmërinë që duhet të shkojë dorë më dorë në çdo formë inteligjente për të kërkuar të vërtetën.”

Vazhdon .:::::}

[Preshevar]

...

Një dokument, i dalë kohët e fundit nga arkivat e fondacionit Islam të New Yorkut, paraqet qartë dëshminë e tij me shkrim: “Dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Tij.”
Në autobiografinë e tij, Aleks Harley tregon çfarë ai ka thënë në publik: “. . . sjelljet dhe besimet e mia kishin ndryshuar. Unë i tregova atij që Islami që unë besoj tani ishte Islami që ishte shpallur në Mekë, që nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe që Muhamed Ibn Abdallah, i cili ka jetuar në qytetin e shenjtë të Mekës, 14 shekuj më përpara, ishte i dërguari i fundit i Allahut.”
Dr. Shauarbi më vonë do të fliste për leksionet private me Malkolmin: “Unë nuk mund ta ndihmoja, por habitesha nga dëshira e tij për të mësuar rreth Islamit. Ndonjëherë ai edhe qante gjatë kohës që i lexoheshin versetet e Kuranit.” Në këtë periudhë ai formoi dy organizata “Muslim Mosque Inc” dhe “Afro- american unity”.
I këshilluar nga dr. Shauarbi, Malkolm X ndërmerr udhëtimin e tij për në Mekë, i sponsorizuar nga motra e tij Ela, e cila edhe ajo kishte pranuar Islamin. I pritur përzemërsisht nga muslimanët atje, të cilët kishin ndjekur me vëmendje mediat amerikane, u mahnit nga bujaria dhe sjelljet e arabëve në veçanti dhe muslimanëve në përgjithësi, sa arriti të thoshte në një letër të dërguar për të shoqen e tij Betty Shabazz: “Kurrë nuk do të kisha menduar, madje as ëndërruar se mua do të më pritnin me të tilla ndere, ndere që në Amerikë do të bëheshin për një mbret, e jo një zezaku.” Në Haxh ai përjetoi atë kënaqësi që përjetojnë miliona muslimanë që shkojnë për të nderuar tokat e shenjta dhe për të kryer shtyllën e pestë të Islamit, si traditë e trashëguar që nga profetët e lashtë. Ai përjetoi ato fjalë që Muhamedi (a.s) ka thënë që para 14 shekujsh: “I gjithë njerëzimi ka ardhur nga Ademi dhe Havaja, një arab nuk është superior nga një joarab, gjithashtu një i bardhë nuk është superior nga një i zi, as një i zi nuk është superior ndaj një të bardhi, përveç nga devotshmëria dhe veprat e mira. Mësoni që çdo musliman është vëlla i çdo muslimani dhe që muslimanët përbëjnë një vëllazërim. Asgjë nuk është legjitime për një musliman që i përket një vëllai musliman tjetër, përderisa nuk i jepet me dëshirë dhe vullnet.” (Haxhi i Lamtumisës)
Pas triumfit shpirtëror që Malkolm X përjetoi në oazet e Arabisë, tha: “Vëllazërimi! Njerëzit e të gjitha racave dhe ngjyrave, nga të gjitha anët e botës, duke u bashkuar si një! Më ka provuar mua fuqinë e Zotit të vetëm. . . Të gjithë hanë si një dhe flenë si një. Gjithçka që harmonizonte atmosferën e pelegrinazhit ishte barazia e njeriut nën një Zot.”
Aty ai e hodhi pikëpamjen e tij të vjetër në mbeturinat e së kaluarës, duke i lënë vendin vizionit të ri, atij Islam. Hodhi poshtë adhurimin e çdokujt tjetër përveç Allahut. Iu largua devijimeve të bëra nga sekti Nation of islam duke iu bashkangjitur popullit të Muhamedit (a.s). Gjithashtu pranoi racën e bardhë si motër të racës së zezë, ai këtë e shprehu: “Në Amerikë “njeriu i bardhë” kuptohet nga sjelljet dhe veprat kundrejt afro-amerikanëve dhe kundrejt të gjithë të tjerëve të cilët klasifikohen si jo të bardhë. Por në botën muslimane unë kam parë që njerëzit me kompleksitet të bardhë ishin shumë më të miqësorë se asnjë tjetër. Atë mëngjes ishte fillimi i një ndryshimi radikal në tërë pikëpamjen time rreth racës së bardhë.”
Pas Haxhit, El-Haxh Melik el- Shabazzi u kthye në Amerikë, duke pasur parasysh lutjen e gjykatësit të Arabisë Saudite të asaj kohe Shejh Muhammed Harkan:
“Unë shpresoj që ju të bëheni një thirrës i madh i Islamit në Amerikë.” dhe përgjigjja nga Malkolmi ishte: “Do të përpiqem ta përmbush.”.
Mbas kthimit nga Meka, filloi të jepte ligjërata në universitetet e shumta të Amerikës. Nga ligjëratat e tij njerëzit hynin në Islam me turma. Ai vetë e pa me sytë e tij: “Islami ishte në marshim, por unë e di që me metoda në marrëdhëniet publike numri i atyre që i kthehen Allahut mund të jenë me miliona.”
Më 21 shkurt 1965, duke dhënë një ligjëratë në Audubon Ballroom, në Harlem, sapo tha: “Es- Selamu alejkum, vëllezër dhe motra!”, tre persona qëlluan 16 plumba shotgunësh në drejtim
të tij… trupi i tij u rrëzua përdhe, pastaj vdiq në spital. Nga shumë drejtime mendohet se kryerësit e atentatit ishin të paguar nga FBI-ja.
Studenti nga Sudani, i cili foli në Qendrën Islame të Gjenevës, tha që: “Bota muslimane e njeh el-Haxh Melik el-Shabazz si një vëlla gjaku dhe një hero që ka vdekur në fushëbetejën e besimit islam.”
Trashëgimia e këtij lideri mbeti në fjalët e tij, që sot e kësaj dite po pushtojnë zemrat e mijëra njerëzve që “...vetëm kur njerëzimi do t’i nënshtrohej Zotit të vetëm që i krijoi të gjithë, vetëm atëherë njerëzimi do t’i afrohej paqes për të cilën kaq shumë flitet…për të cilën pak është parë të veprohet.”





HAJJ MALIK EL SHABAZZ
MALCOLM X
1925 - 1965

[Preshevar]

Si e pranoi Susan Carland Islamin ?



Gjithnjë shtohet numri i njerëzve që e pranojnë Islamin ne vendet jo Islame. Edhe Susan Carland nga Australia është njëra prej tyre.

Nuk na shkon një ditë pa dëgjuar për njerëzit që pranojnë Islamin anekënd botës. Ja një storie e një gruaje krishtere nga Australia e cila afro para dy vitesh pranoi Islamin.

Susan Carland flet për jetën e saj para se të pranoj Islamin. Ajo kishte një stil tjetër të jetës dhe kryesisht shkonte nëpër pop koncerte. Ajo kishte vendosur të pranonte Islamin pasi kishte rregjistruar Universitetin. Në pyetje se pse e zgjodhi Islamin ajo nënvizon se sa paqësore dhe qetësuese është feja Islame.

Susan Carland flet për barazinë sociale ne Islam dhe për drejtat e gruas, po ashtu tregon për aspektin shpirtëror dhe intelektual të fesë Islame. Ajo shprehet se gruaja muslimane është më e lirë " po të krahasoja jetën time të kaluar dhe të tashmen mund të kuptoj se një grua që jeton brenda kornizave të Islamit është më e lirë në çdo aspekt" shprehet Susan.

Një ndër ndryshimet më të mëdha që ka pësuar jeta e përditshme e Susan-it janë praktikimi i ibadeteve ditore. Po ashtu ajo mbulesën e cilëson si një ligj nga ana e Allahut me qëllim të mbrojtjes së gruas. "Unë ndjehem më e qetë dhe më e lirë me mbulesën" thotë Susan Carland

Duke u shprehur lidhur me paragjykimet të cilat ekzistojnë në shoqëri karshi muslimanëve, Susan tregon se i vjen shumë keq se burrin e saj e cilësojnë nganjëherë si terrorist.

[hasanmehmeti]

Përfaqësuesja gjermane (SPD) kaloi në Islam

Elisabeth Muller që nga viti 1985 i ka takuar partisë Socialdemokrate. Në rajonin Rhein-Sieg ishte nënkryetare e SPD-së lokale. Para do kohe u largua nga partia. Shkaku, kalimi i saj nga krishterimi në islam.

“Më kanë akuzuar se totalisht jam e marrë, veçanërisht më 2002-in kur kalova në islam. Në një moment nuk munda t’i duroj më kritikat, hodha librezën dhe u tërhoqa nga partia Socialdemokrate. “

Elisabeth Muller, e cila 26 vite ishte përfaqësuese në parlamentin e qytetit Niederkassela, nëpërmjet Bonnit i ka kritikuar kolegët e vet partiak se janë të stërmbushur me paragjykime dhe se nuk dinë asgjë për islamin.

“Njerëzit, të cilët nuk janë lidhje të ngushta me islamin, thjeshtë duhet që të lirohen nga paragjykimet. E kur dikush teton që t’ua qartësoj se çfarë feja islame, ata të tallin dhe madje as që dëshirojnë të dëgjojnë”, ka thënë Elisabeth Muller.

Ajo vazhdon dhe thotë: “Vij nga një familje katolike konservatore. Unë më nuk mund të njësohem me kishën katolike. Ajo që po ndodh në të nuk ka asnjë lidhje me Krishtin dhe Zotin.”

burmi: www.bosnjaci. net

Përktheu:
M. Alija


E shqetësuar me kishën katolike dhe me mënyrën me të cilën mediat e paraqesin islamin, Elisabethi shpjegon shkaqet të cilët e kanë çuar që të kaloj në islam:

“E lexova Kur’anin dhe në të njëjtën kohë e krahasova me Biblen. Mendova, kjo është feja e vërtetë. Kur’ani është shpallja e fundit e Zotit dhe është gabim total që mediat gjermane ta interpretojnë në këtë mënyrë.”

Në kontrast me krishterimin, ish përfaqësuesja e SPD-së Elisabeth Muller, në islam e sheh lidhjen direkte të besimtarit me Krijuesin e tij.

[Preshevar]

Në shoqërinë sekulare, suedezja që u konvertua në Islam



Helena Benauoda, kryetare e Këshillit të Muslimanëve të Suedisë, është një ndër personalitetet më të shquara në Suedi dhe njëkohësisht njëra nga mijëra gratë që e pranuan Islamin në këtë vend



Gratë suedeze vrapojnë drejt Islamit

Çdo ditë shtohet numri i suedezëve që pranojnë Islamin. Shumica e atyre që pranuan Islamin në 5 vitet e fundit janë gra.

Është interesante se në disa vite të fundit shumica e suedezëve që pranuan Islamin janë gra. Ato Islamin e cilësojnë si "fe e vetme e cila i përgjigjet etapës moderne të njerëzimit"

Helena Benauoda, kryetare e Këshillit të Muslimanëve të Suedisë, është një ndër personalitetet më të shquara në Suedi dhe njëkohësisht njëra nga mijëra gratë që e pranuan Islamin në këtë vend. Ajo ligjëroi para myslimaneve të reja në Xhaminë e Madhe të Suedisë në lagjen Sodermalm të Stokholmit, se si pranoi Islamin.


Benauoda na tregon për vështërsit që i ka kapërcyer para se të pranoj Islamin. "Kisha lexuar Kuranin në Suedi e cila përmbante vetëm komentin personal të autorit, por këto kohëra ka edhe Kuran dhe komenti i tij në gjuhen suedeze që janë shumë të përkryera. Edhe pse mund të jetë shumë profitabile për ju, ju nuk keni nevojë të mësoni gjuhën arabe për të kuptuat mirë Kuranin" këshillon Benauoda


Helena Benauoda, kryetare e Këshillit të Muslimanëve të Suedisë

Benauoda bën një vështrim të kaluarës së saj dhe tregon për vështërsitë që i ka pasur gjatë pranimit të Islamit. Dhe ajo tregon se ka gjetur përgjigje logjike të gjitha pyetjeve që kishte lidhur me ekzistencën e saj në këtë botë. "Të gjitha paqartësive i gjeta zgjidhje në Islam" shprehet ajo.


Benauda tregon se në Suedi nga popullsia e përgjithshme e cila është 9 milon, 400 000 janë mysliman.

"Nga ndikimi i suedezëve që pranuan Islamin shumë musliman vendosën të migrojnë në Suedi. Suedezët fenë e të tjerëve e konsiderojnë si çështje personalet të tyre"

"Këtu shumica e njerëzve kanë jetë e cila ka frymë shpirtërore, edhe ata që janë kundër religjionit, më vonë e gjejnë veten e tyre duke e analizuar atë. Emigrantët musliman jo vetëm që ndihmojnë ndryshimin e pikëpamjeve të suedezëve ndaj Islamit, por edhe ndaj religjioneve tjera." shprehet Benauoda.

"Por njerëzit kryesisht kanë frikë nga vdekja dhe për këtë arsye frikohen edhe nga feja. Fenë e konsiderojnë si ofertë për njerëzit që të bëjnë përgatitjet e duhura lidhur me botën e ardhshme.
"Frika nga religjioni nuk është karakteristike vetëm për suedezët , por për të gjithë evropianët" shprehet Benauoda duke shtuar se fenë e konsiderojnë si drejtim jo i duhur, presion si dhe orientimi i gabuar i mendjes dhe zemrës.

Historia Islame në Suedi ka filluar në viti 1900 ku suedezët e parë nën ndikimin e diplomatëve musliman që ishin në këtë vend pranuan Islamin

Sot ata që e pranojnë Islamin në Suedi ndikohen nga shume gjera Medelina Sultan Sjopvist, e cila temën e doktoraturës e ka punuar mbi jetën e grave që e pranojnë Islamin, në Universitetin Uppsala të Suedisë, thekson se gratë suedeze janë kureshtare të mësojnë lidhur me religjionin, popullsinë, familjen dhe marrëdhëniet gjinore.


Nga ngjarja e Alaudinit deri tek Islami

Iman Granatha, një grua suedeze që ka pranuar Islamin, thekson se Islami duhet te studiohet ndryshe nga ajo perspektiva arabe.

Storia e Granthas fillon nga llamba e Alaudinit "Gjithnjë kam qenë kureshtare karshi kulturave të ndryshme, më ka pëlqyer të udhëtoj dhe të mësoj religjionet tjera, si fëmijë më pëlqente të vishem si princat arab, gjë që akoma më pëlqen. Por rruga ime për në Islam filloi gjatë vijimit së shkollës së bashku me berberët arab, që ishin të krishterë dhe që lavdëroheshin shumë me fenë e tyre. Në vitet 80-ta ishte shumë e çuditshme të jesh fetar por ata në qafë mbanin kryqe dhe ato në mënyrë të hapur publike. Por me e rëndësishmja ishte se ishin të drejtë dhe mirë të edukuar. Këtu padyshim kishte ndikim se ata ishin arab, gjë që më stimuloi të analizoj kulturën arabe. Kultura arabe lidhej shume me Islam, unë nisa të mësoj disa gjëra edhe për Islam. Por kur fillova të lexoj diçka lidhur me Islamin, atëherë vërejta se është totalisht e përshatatur me vlerat me të cilat jam edukuar unë në familjen time.


Grantha pastaj studioi gjuhën arabe në Universitetin e Stockhlomit dhe pak pasi që e pranoi Islamin, në moshën 20 vjeçare u martua me një mysliman palestinez nga Gazza. Së bashku me bashkëshortin të gjitha përjetimet mira dhe të këqija i publikuan në një web faqe, e cila për një kohë të shkurtër fitoi një popullaritet të madh. "Të jesh i martuar me një njeri që ka një kulturë të ndryshme është mundim i madh, ngase njerëzit dallojnë shume" thotë Grantha duke shtuar se parimet e Islamit ndihmuan që kjo situatë e rëndë të lehtësohet shumë.

Problemet të cilat ballafaqohen muslimanet e reja


Si në vendet e tjera të Evropës ashtu edhe në Suedi gratë pasi që e pranojnë Islamin ndryshimin më të madh që e pësojnë është mënyra e veshjes Islame.


Sipas një studimi në Universitetin Uppsala, 50% të suedezëve dëshirojnë të ndalohet mbulesa nëpër shkolla dhe vende publike. Por Benauoda edhe Grantha mbajnë atë dhe e konsiderojnë veten të diskriminuar.


Por kjo nuk do të thotë se njerëzit personalisht kritikojnë stilin e veshjes së tyre. "Nganjëherë njerëzve i duket se ne nuk dukemi elegant nga stili ynë i veshjes Islame. Stili i veshjes për ata paraqet mënyrën se si i qasen jetës, por për mua nuk është problem" thotë Benaouda.


"Por shumë gjëra ndryshojnë lidhur me familjen dhe shoqërinë pasi e pranova Islamin. Unë kam një familje me ideale të hapura. Mendoje se kanë pak disa sjellje të çuditshme por nuk ka kurrfarë ndryshimi të madh. Këtu ka ndikuar edhe personaliteti im me ide të hapura dhe e lire. Një kohe refuzova te takohem me dore me meshkuj, por i përqafoja ata që i kam në familje ngase ne bëjmë kështu. Por më nuk festojë asnjë festë suedeze si dhe Vitin e Ri, gjë që i hidhëroi ata" shton Benaouda ndër të tjerash.

Benaouda thekson se në mediat suedeze Islami është identifikuar me lufte dhe me dhunë, ajo dëshiron që mediat të flasin më shume për mirësitë dhe tolerancën e kësaj feje.

Edhe Grantha thotë se duhet të shfrytëzojmë mirë fenë tonë dhe duhet të dimë vlerën tij duke shtuar "Edhe pse Islami ka zbritur në një kohë të caktuar dhe në një vend të caktuar ajo është e vetmi religjion e cila i përballon kërkesat tona në çdo kohë"



dunyabulteni.net

Përktheu Enis Spahiu