Pavarsia e Kosovës

[Skofiar]

E huazuar...

PËR DITËLINDJEN TËNDE ATDHE

1.
Atdhe, unë Ty, më s’të ëndërroj,
Ti tash u bëre realietet,
As për ty ditët më s’i numëroj,
Mjaft i numëruam me qindra vjet.

Të kam menduar gjithnjë të prekshëm
Jo imagjinatë as iluzion,
Sa shtrija dorën me ikje tmerrshëm,
Në zi të mbështillte një veladon.

Tash që të shoh e t’prek me dorë,
Shumë këngë për Ty do t’i këndoj,
Me tuat simbole do t’thur kurorë,
Varret dëshmorëve do t’ua mbuloj.

2.
Një për Azemin e Shotë Galicen,
Për Ahmet Delin që të ndejti n’besë,
Një për Isan, një për Drenicën,
Një për Prekazin, një për Qëndresë.

Një për Jasharët dhe për trimëri,
Për xha Shabanin dhe Hamzën trim,
Për sakrificën ... gjakun liri,
Një hymn kombëtar ... Atdheut tim.

Për Kaçanikun e Idriz Seferin,
Hasan Prishtinën të vrarë në pritë,
Një për Reçakun një për Qirezin,
Për Likoshanin dhe mizoritë.

Një për Jusufin dhe Kadri Zekën,
Dhe për Bardhoshin një këngë e kam,
Një për Ademin dhe Sali Çekun,
Një për Zahirin që n’Altar ranë.

Një për Agimin... thyrejn e kufirit,
Një për Kosharen mbushur dëshmorë,
Një për betejat dhe për trimëritë,
Për t’gjithë martirët nga një kurorë.

Një për Tropojën, një për Tetovën,
Për bukën, pritjen ... për vëllezërinë,
Dhe një të veçantë për Shqipërinë,
Për Nanën e Madhe... për krenarinë.

Dëshmorët tu këta janë Kosovë,
Janë detyrimi dhe amaneti,
Janë bij e bija, për neve sprovë,
Janë gurëthemel, janë bazamenti

3.
Atdhe!...

Nëse n’gjirin tënd vdekja s’më gjenë,
Qoftë ditë me diell a me acar...
Malli për ty në varr s’do m’len,
Dhe vdekja ime do t’jetë e marrë!


17 shkurt 2008
_____________________________
"UBI BENE, IBI PATRIA »