Agim Gashi

[Urata]

NUK VAJTON ZANA

Po ku je, moj Zana e Malit,
Që s´po del ti me vajtu´
Pse s´ja thu´ edhe njherë vajit,
Siç vajtojshe prru´ më prru´ .
Vaji yt bante me kja,
Lisa, trungje dhe livadhe,
Për çdo t´vramë sa shumë vajtojshe,
Edhe lot´ derdhshe me t´madhe.
More, djalë, ti që po flet
Unë jam nji zanë prej malit,
Kurrë s´vajtoj ma për të gjallë,
Kur vret hasmi bij t´shqiptarit.
Kam vajtu´ unë kurrë pa ndalë,
Lotë e mi kanë rrjedhë pa pra,
Porse djeltë e shqiptarisë,
Ndërmjet veti kur janë vra.
A s´po sheh a s´po t´bajnë sytë
Që sot shqipja ashtë pajtu,
Se dhe zogjtë e çdo shpendi
Me nji çerdhe donë me rrnu´.
Sot i biri i nanës shqipe
Nuk del kurrë ma me vra vëlla,
Kundër hasmit nat´ e ditë-
Me luftue don pa ia da.
Mjaft në jetë ke vajtu´ ,
Lotët tanë po kurrë s´janë ndalë,
Sepse shqipja shumë kohë
Ndërmjet veti na janë vra.
Se ka pa që gjithë anmiku
Na ka shti me u përça,
Mos me ditë çka asht i yti
Tu´u vra vëllau me vëlla.
Sa e çmon sot Zana shqipen,
Se nuk del ma me vajtu´,
Nat´ e ditë do t´knojë e t´qeshi,
Sepse shqipja u bashku´.
E kuptoi i madh shqiptari,
Se përçamja ashtë e hu´j
Do t´jemi gjithmonë t´bashkum,
Të, përçamë ma kurrë e kurrë.
1990-Lubjanë