Edhe une shkruaj...

[pasioni_]

Se si më erdhi apo e dëgjova, nuk jam i sigurtë, por melodia e këngës tonë më përfshiu të tërin. Kjo melodi që më përcjellë që nga ditët e para të njohjes tonë, më ka mbetur e dashur shumë dhe më është ngulitur thellë në shpirt. Për momentin humba, ika dikund larg, shumë larg. Ika në drejtim të fillimit tonë, në ditën e parë të takimit. Isha atje. Ndjeva një zbrazëti të madhe. As tollovia e zakonshme ditore nuk më bënte përshtypje. Ty të kërkoja por nuk ishe. Një moment mendova se se do të paraqitesh gjëkundi. E pata një ndjenjë të tillë. Kot. Intuita më mashtroi kësaj radhe. Nuk ndjeja asgjë. U ndala të mendoj diçka, çfarëdo.... por kot. Instiktivisht mora rrugën e kthimit. Zbrazëtia më mbuloi. Një ftohje e thellë më përshkroi trupin. U ktheva prapa... duke dëshiruar të mos mendoj asgjë... por kot...përsëri mendoja në TY!