Beteja e Fushë-Kosovës, 15 qershor 1389

[Psikologu]

Përveç Gjon Kastriotit dhe prijësve të tjerë, kemi të dhëna interesante edhe për pjesëmarrjen e Theodhorit II Muzakës dhe rënien hoerike të tij në fushë-betejë, nga kronika e nipit të tij Andrea Muzakës, i cili ofron këto të dhëna: “Një vit pasi turqit filluan depërtimin në tokat e Arbërit, u formua koalicioni i krishterë ballkanik, që u ndesh në betejën famëkeqe të Fushë-Kosovës”. Andrea Muzaka në veprën “Historia e Genealogia del Muzakja” (Historia e Gjenealogjia e Muzakajve), thotë: “Duke kaluar nëpër të gjitha ato dhera, sulltani pushtoi disa vende, midis të cilave edhe qytetin e Adrianopojës. Pas tij erdhi Sulltan Murati I, e me furi të madhe e mori fushatën kundër Bullgarisë e Serbisë. Atëherë u bashkuan Lazari, despot i Serbisë dhe Marko, Mbreti i Bullgarisë dhe Teodor Muzaka II, i shtëpisë sonë e të tjerë zotërinj të Shqipërisë dhe u thyen të krishterët dhe vdiq Theodori i cili kishte me vete shumë çeta shqiptarësh, ku u zu rob i sipërthëni Lazar, të cilin pastaj e ekzekutuan. Pas kësaj filluan në Arbëri luftëra të pandërprera me turqit, ndër të cilët mbetën dhe shumë zotërinj e bujarë arbër. Njëri ndër heronjtë kryesor të kësaj beteje është Mëhill Nikollë Kopiliqi, i lindur në fshatin Kopiliq të Drenicës, udhëheqësi i kësaj krahine heorike të Kosovës. Momenti më i rëndësishëm dhe akti më heroik i drenicasit Mëhill Nikollë Kopiliqi është vrasja e Sulltan Muratit, nga dora e shqiptarit të krishterë, i cili më pas vritet nga osmanët. Dhe momenti më dramatik është aty ku She-Ul-Islami e këshillon Sulltanin: “Mos ia jep dorën/veç jepja kambën/ndër këmbët tuaja ai për me mbetë”. Këtu është fjala kur Mëhilli shkon në shatorren e Sulltan Muratit. Ai, për ta poshtëruar, në vend të dorës i jep këmbën, por dora e fuqishme e Kopiliqit e godet për vdekje me hanxhar. Në të vërtetë, ky gjest i sulltanit arsyetohet edhe nga disa historianë osmanë, ndër të cilët vlen të përmendet Sadudimi, si dhe Neshriu, krahas me rritjen e madhësisë së fuqisë turke, në lidhje me të edhe në çështjen e paafrueshmërisë mistike të personalitetit të halifesë, nuk lejohej mundësia që as në kohën e kaluar t’i bëhet e mundur, jo muslimanit t’ia puthte dorën Padishahut, porse i caktonte vetëm këmbët dhe zingjirët e qenit. Gjithnjë duke u bazuar në argumente të forta shkencore, vijmë në përfundim se kontributi i princave shqiptarë të krishterë jo vetëm që ishte i madh, por ai ishte edhe vendimtar. Kështu që e vërteta historike qëndron në atë se Beteja e Fushë-Kosovës (1389) ishte zhvilluar në Fushë-Kosovë më 15 qershor të atij viti, në mes të forcave të aleancës së koalicionit të krishterë ballkanik dhe atij osmano-aziatik. Në këtë betejë ngadhnjyen ushtritë osmano-aziatike dhe u hapën portat dhe të gjithë korridoret që të sulmohet dhe pjesa tjetër e Europës, por dhe Konstantinopoli, pra kjo ishte ngjarja që më vonë solli rënien e Bizantit dhe ngritjen e Perandorisë Osmane, përhapjen me dhunë të islamizmit në Europën Juglindore (Ballkan), sidomos ky islamizim u përhap me dhunë më së shumti te shqiptarët, megjithë qëndresën heroike të tyre për të mbrojtur kombin dhe fenë.

[Psikologu]

Falja e muslimanëve shqiptarë në “tempullin” e Sulltan Muratit është fyerja më e madhe e dëshmorëve të rënë në këtë betejë dhe përbaltja e rezistencës antiosmane.

“Nuk e quaj të tepërt të them se Mëhill Nikoll Kopiliqi dhe Adem Jashari janë dy luanë të Drenicës, dhe dy heronj të mbarë kombit, që lidhin me një fill të artë dy periudha decizive të historisë”. (M.B.)
Ref. “Dëshmi Kohërash”, Ndue Oroshi, Shtëpia Botuese “Lumbardhi”. Në 2000-vjetorin e Krishtërimit - Prizren 2003.

[Dardani_K1]

kete punen e ketij Kopiliqit e kame ndegjuar edhe une nga dy gjysherit e mi qe thoshin se ka qen shqipetar por serbet per interesat e veta e kane ba si hero serb prandaj po pajtohem plotesisht me Psikologun se kure e kane diten kete pune gjysherit e mi pa dy dite shkoll Psikologu me siguri e ka lexue dikund kete pune dhe po e shkeruan qe disa tipave ketu te jau hap syt.

[hawk]

I vetmi fakt historik ishte pjesmarrja e Teodor Muzakes. Te tjerat me shume se perralla jane fantazi peverse per te krahasuar popullin tone me nje unitet te bashkuar qe luftoi kunder pushtuesit osman,gjoja pe hire te fese ne nje kohe qe prijesit ftuan osmanet per te luftuar njeri-tjetrin,kerkuan ndihem e pushtuesve te tjere per pronat e tyre...!!
Shtrohet pyetja: perse nuk luftuan keta prijes kunder pushtuesit serb te tokave shqipetare? Nese i japim pergjigje sipas elektricistit(profesioni i autorit eshte ky) Mark Bregu, do te duhej te lidhnim shqipetaret me serbet nga feja e perbashket. Keta dy popuj u vellazeruan per te luftuar te pafete osman-pretendon Bregu. Ku jane ngjyrat kombetare ketu ?
Shqiptaret qe bashkohen me pushtuesit serb te Kosoves, Shqiperise se Veriut-Shkodres se Balshiceve,Shqiperise Lindore te Mrnjavcevicve, me shume se nacionalizmit i sherben teorise enveriste te vellazerimit me sllavet. Marku per hire te fese se na bashkon me serbet.
Bravo Marko Bregovic.

[Gjergj Elez Alia]

Aleanca Ballkanike kunder pushtuesve të asaj kohe rezultoj si betej e humbur, por dikush edhe perkunder këtyre faktëve nuk ndaloj kurrë së shtrembëruari historin, duke e quajtur Zemren e Shqiptaris si djep i serbis, jerusalem e ku ta dijë une çfar u pjell ajo mendje e shkret papovave të errësires.

Edhe këtë vitë u lejua që dikush të vijë e të qirret në tokën tonë të bekuar,e të larë me gjakë nëpër shekuj.
Duke thirrur si: Kosova njëfar jerusalemi serb, kosova kështu e kosova ashtu.....
Edhe këtë vitë nuk patëm një Mëhill kopiliq të ua tregoj lakmiqarve të huaj se e kujt është kjo tokë e shenjtë, për Shqiptarin ZEMRA e tijë, organ vigjilent i së funsionuari për të gjithë Kombin.!

[UniCorN]

Gjergj Elez Alia, po cfare beteje e Kosoves a cfare bakrraqi, perdite po dalin studiuesit e po therrasin per mosekzistencen e kesaj beteje. Rrenat e shkjeve te ndertueme mbi mite te rreme e te faslifikueme ne 1000 menyra.

Me pase ekzistue Beteja e Kosoves kishin gjete historianet ndonje deshmi te saj materiale arkeologjike. Gjithe ajo Beteje u ba e askund nej deshmi per te nuk e gjen. Lene pashe agen mse une qe kam luftu kunder turkut aq mka luftu shkau kunder tij, se me ni ven me turkun ka hanger e pi e flejt nat kohe, krejt e kane pase leshin e perziem e sac ka mujt turku ka beep shkina edhe qe besa shkjet turkinja.