Mikesha Ime

[jonuzi]

gjithë ahengut ai u mundua t’iu ikte kontakteve më të, sepse pandehte se tani më nuk kishte se çka të bisedonte me atë pos për atë që ai ndjente, mirëpo ai në asnjë moment nuk i lejoj vetes që në këso raste të bëjë ndonjë lëshim, kishte mysafir, kishte bashkëpunëtorët, kishte ekipin e punës, kishte obligimet, shihte edhe injorancën gjerë në pakufi të disa mysafirëve dhe të disa personave të cilët at ditë kishin ardhur për ta prishur ahengun.
Ajo vërtet ishte e bukur, e qetë dhe shumë miqësore, dhe kjo miqësia e saj me të drejtë aq sa e gëzonte, po aq edhe po e hidhëronte, ishte shumë i habitur se si ka mundësi të këtë atë miqësi ndaj tij, atë gjakftohtësi, ndonjëherë mendonte se diçka është duke funksionuar, kurse disa herë mendonte se asgjë në këtë drejtim nuk ishte në rregull.
Si do që të jetë ai e ndjente veten të mërzitur për atë që shihte, është e pa imagjinueshme ajo çka ndodhte, tani më ajo kishte edhe këtë letër në dorë dhe ajo dinte shumëçka apo gjithçka. Ai thoshte si do që të jetë prapë se prapë le të shkoj si të donë kjo punë, ai do ta ftoj përsëri që të bisedonin për këtë që ai vazhdimisht po insistonte, shoku i tij, asaj se dëshironte ta njoftonte me një shok, kështu ishte pak a shumë biseda, kur ai i takoi ata të dy në korridor, dhe ajo iu drejtua atij, këqyre bre çka po thotë, po do me ma qit një shok, ai vetëm kaq iu përgjigj, për gjithçka që shoku tij vepronte në kundërshtim me rregullat do ta dënonte me 200 orë punë vullnetare në firmë.
Më në fund ato vendosen të ikin, bashkë me ta edhe shoku i tij, ai i falënderoj që ishin aty sot dhe u përshëndetën me ta, iku edhe ajo ditë, tani më nuk dinte se kur do të ishte rasti tjetër që ta takonte atë, as në orët e vona të natës nuk kishte se si të qetësohej , por pa reshtur e pyeste veten se si mund të funksiononte një gjë e tillë, kishte parë njerëz të dashuruar të cilët nuk komunikonin kurrë, mirëpo vallë çfarë është ajo miqësi e saj, nuk dinte, veçse përpiqej shumë që ta kuptonte këtë dhe atë sa më parë...................................

[jonuzi]

*******************
****
Në të vërtet ishte preokupimi i tij kryesor se çfarë vallë mendonte ajo, e kishte të kotë të mundësh të kuptosh atë, ajo refuzonte që të pinte të paktën një kafe dhe qoftë edhe për 30 minuta të bisedonin bashkërisht për këto gjëra, vërtet pandehte se ishte një veprim i gabuar i saj, sepse të paktën ai në asnjë moment nuk kishte pasur ndonjë sjellje jo njerëzore që ajo të mos pranonte të pinte një kafe. Puna qëndronte se ajo me sa duket ende nuk e kuptonte sa duhet dhe si duhet. Ai asgjë në planet e saja nuk do t’i pengonte, përkundrazi ajo do të ishte e mbështetur nga ai për t’ia arritur qëllimet e saja, për këtë ajo duhet të bisedoj me atë, sepse për derisa nuk komunikonin dhe nuk i sqaronin gjërat si njerëz, atëherë dyshimet e dy anshme e në veçanti tek ai ishin të mëdha.
Sot ishin bërë plotë dhjetë ditë që se kishte parë, kishte biseduar vetëm një herë në internet, ku edhe e kishte hapur pakëz këtë muhabet , por nuk kishte guximin që të vazhdonte gjatë me këtë temë, ai e ftoi për kafe dhe ku edhe një herë i kërkoi që të bisedonin dhe ti sqaronin disa çështje, ajo prerazi i thotë se çdo gjë është sqaruar. Ai vetëm i tha se përkundrazi çdo gjë ishte shumë e paqartë, si do që të jetë ai prapë kërkoi që bashkërisht ta pinin nga një kafe, në mbrëmje vendosi t’ia dërgoj një mesazh, thjesht për t’iu uruar një sukses të sajin që kishte arritur në punë atë ditë. Nuk shkruan asgjë tjetër pos disa fjalë urimi dhe me kaq filloi heshtja, ajo heshtje që i kishte shoqëruar gjerë më tani, mbrëmë ishte vonë, pas 10 ditësh nga kur nuk kishin komunikuar as në internet, vendosi t’ia dërgoj një sms, në të shkruante ”mundohem për të të harruar qoftë edhe për pak qaste ty, por është e pamundur të ndodh kjo ....”. Pse vallë ajo ishte e këtillë që e mbyste fare me sjelljet e saja, ajo nuk duhej të ishte kështu, ajo kishte mundësi që shumë lehtë ti ndante muhabetet me atë , ai kurrë nuk kishte tentuar dhe as që do të tentonte të urdhëronte njerëz, të maltretonte njerëz, të pengonte njerëz, ajo duhej më në fund t’ia tregonte arsyet e vërteta të sjelljeve të saja, nëse mendonte se ai nuk ishte njeriu i duhur për të, atëherë ok, edhe për

[jonuzi]

këtë ajo duhet të bisedonte me atë, ai meritonte ta dinte se pse është ashtu si mendon ajo, gjithashtu ai kishte me qindra gjëra që të bisedonte me të përpara se të vendoste të kishte çfarëdo lidhje me të, mjaftonte t’i thenin tabut e së kaluarës, kur çdo gjë ose dihej brenda pak kohe ose nuk bëhej fare, ata mund të kishin ndryshime, ata mund të kishin mendime të ndryshme, por ai e dinte tani më se kishin edhe shumë gjëra të përbashkëta, dhe këto gjëra e kanë bërë që ai pikërisht të ndjente këtë që ndjente për atë, si do që të jetë ditët ikin dhe bashkë me to pareshtur shtoheshin edhe qindra mendime, supozime dhe dyshime, në ditarin e tij ai shkruante “po po më shumë dyshime, sepse të veprosh kështu se si ka ngjarë e gjithë kjo histori, është e natyrshme të dyshosh, ndonjëherë edhe në vetë vetveten time, se mos ndoshta unë jam duke bërë ndonjë marrëzinë apo diç tjetër”. Si do që të ishte prapë se prapë ndihej shumë krenar që ai nuk iu kishte ngjasuar të tjerëve dhe edhe në këto kushte kërkonte që çdo gjë të jetë e ndershme dhe këtë e kishte bërë.
Ka shumë kohë që ai e luste atë për të pirë qoftë edhe një kafe vetëm ata të dy dhe askush asgjë nuk do të dinte për këtë, nuk është se ai donte të mbante diçka të fshehur, por në kushtet të cilat ishin tani ai pandehte se çdo involvim, çdo veprim i pamatur do të shkonte ne disfavor të asaj që ai dëshironte, për ndryshe ai nëse ndonjëherë pajtohej me atë, gjithçka do të ishte e hapur (familjare), ajo duhej ta dinte edhe këtë se ai nuk ka qenë dhe as që do të jetë i gatshëm ndonjëherë të bëjë hajgare me dikë, përndryshe atij i intereson një lidhje serioze dhe e cila do të ishte e përjetshme, asgjë tjetër nuk dëshironte përpos që të jetonte me dikë që e kuptonte dhe që e kupton, deri më tani nuk ishin duke u kuptuar, por dinte se e kishte gabim që të paktën nuk bisedonte me të, ai e pret, shikonte se ku do t’i dërgonte pritja dhe heshtja, e kishin të drejtën të vendosnin për vetveten dhe këtë dëshironte ta respektonte edhe karshi vendimeve të asaj, por ai do të tentonte gjithmonë që ajo të mos hesht, të paktën le t’i thotë gjatë pirjes së kafes atë që kishte ndërmend të vendoste dhe atë do ta dijë vetëm ai dhe pa marr parasysh se çka ajo kishte ndërmend të vendoste, ai kurrë nuk do ta keqpërdorte.

[jonuzi]

Në një letër që i dërgoi asaj pos tjerash i shkruante, “të lutem mendo për vetën tënde, të kuptohemi si njerz, unë ë çmoj internetin e telefonit, mirëpo një kafe qoftë edhe për 30 minuta do të më ndihmonte shumë që të kuptoj gjithçka që ka ndodhur mes ne të dyve, merre këtë kafe edhe si miqësore, por nëse e sheh të parëndësishme këtë të lutëm përgjigju disi, kam nevojë të flasësh edhe ti njëherë, ka javë të tëra që mundohem të kuptoj çka mendon ti, sepse e di se megjithatë diçka për mua mendon, dhe ai mendim cili do qofte, ashtu sikurse unë për ty që jam bërë poet, duhesh të ma tregosh”

e diel 24 dhjetor

Si iknin ditët një nga një, e pranonte të vërtetën koha është gjithçka, atë duhesh ta shfrytëzosh, e mbi të gjitha të dish ta menaxhosh. Ka shumë kohë që kishte hapur edhe një ditar të ri, në të cili nuk shkruante as për aktivitetet e tija ditore, as për ndonjë ngjarje të rëndësishme, por shkruante për atë që ndjente brenda trupit të tij. Shumë kohë, shumë paqartësi, shumë ëndërrime, shumë dëshira, por nuk e dinte se pse, prapë se prapë thoshte vetës se i bëri gjithë këto vite dhe gjatë këtyre viteve gjithçka që e kishte udhëzuar mëndja tij i kishte realizuar. E pranonte se ëndërronte shumë, por është shumë e vërtet se ëndërrimet e tija ishin realizuar. Por nuk dinte, se si kësaj radhe gjërat nuk po funksiononin, ai vazhdimisht ëndërronte të takonte një vajzë e cila do t’ia plotësonte atë që ai kërkonte, jo vetëm kënaqësinë, por mbi të gjitha që do të ishte një krah i fort i tij, për të arritur atë që pa reshtur ëndërronte, tash kur mendonte se më në fund nga i djali i cili mendonte për shumëçka dhe i vendosur për të bëra qindra gjëra të mira për të tjerët, për të arritur suksese në punë dhe për të mbushur vetën me lavde, mendoi se takoi një vajzë të cilën e ëndërronte, mirëpo e shihte se ajo ishte fare e pa interesuar për një gjë të tillë. Këtë e dinte tani më, por nuk e dinte se pse, ajo nuk dëshironte të bisedonte me të për këto gjëra, flisnin dhe kënaqeshin me miqësi, flisnin aq gjatë për punën, për gjëra të kota dhe për gjëra

[jonuzi]

që ndonjëherë nuk ishin asgjë, më në fund përshëndeteshin, dhe këto bëheshin vetëm në internet dhe telefon, të cilat ishin mjetet e vetme që vënin në kontakt, ok thoshte, “të shohim ajo një ditë jam i bindur se do të ndryshoj mendimin e saj........”

31 dhjetor – ora 11:10

E ndanin edhe disa minuta nga kur akrepat e orës do të simbolizonin ndarjen në mes të atij viti që po shkonte dhe vitit që do të vinte dhe përtej kësaj atë natë për të ndaheshin shekujt dhe mileniumet dhe megjithatë nuk e dinte se nga ku e kishte këtë energji të shkruante në këto momente, por dyshim pas dyshimesh vendosi që të shkruaj. Që nga dita e kaluar për të ishin momente feste, natyrisht kaloi mire, shumicën nga mundimet e vitit që po e lente mbrapa nuk i kishte më në mendjen e tij, por një gjë këto ditë si zakonisht e bënte që shpesh herë të ishte i pa disponuar, dhe të mendonte gjatë për të dhe natyrisht që i jepte kaq kurajë të shkruante edhe tash është Ajo dhe sjellja e saj, ai shkruante atë natë,.. “ tash natyrisht se e cilësoj si dështimin më të madh timin të vitit 1999, në të vërtet ndjej se ajo më mungon shumë dhe në këto momente shumë festive, mendja pa reshtur më shkon tek ajo, përpiqem të analizoj të gjitha, por e di se ndoshta nuk di asgjë, si do që të jetë edhe pak hymë në vitin e ri, dhe kjo më jep kurajë se ajo në këtë vit do të kuptoj se nuk është ashtu siç ajo vepron, sjellja e saj duhet te jete me njerëzore. Sa ironike, por e vërtet unë nuk jam ai që isha dikur, ndjej se jam më i dobët se kurrë më parë, shpresoj se viti 2000 nuk guxon të filloj kështu me këtë mosbesim që kam në vete, ende nuk mund të them se është Ajo shkaktare e këtij mosbesimi....”, në të vërtet në këtë fund viti ishte i bindur se njerëzit të donin plotësisht për interes, atëherë kur interesi i tyre shuhet, çdo gjë kthehet atje ku ishte në fillim. Nuk donte që në ato momente ti ngatërroj gjërat assesi, e dinte se heshtja e saj është një goditje e madhe për të, të paktën nuk ishte në gjendje që t’i dërgoj një mesazh dhe të ia uronte festat, ashtu siç bëri ai në mënyrë shumë njerëzore me të. Në ditarin e tij, në natën e 31 dhjetorit shkruante

[jonuzi]

edhe këtë “Do të doja që edhe në këto momente të fundit të vitit 1999, të ulesha dhe të bisedoja me të dhe ti them se aq shumë më ke maltretuar, por për çdo ditë unë për ti ndjej më shumë dashuri, e di tash duhet ta lë ditarin tim, pas ca minutash, ora 12,, do të na ndaj nga ky vit, shpresoj se viti i ardhshëm do të jetë më i mbarë..........”


05.01.....

Kishte filluar të numëroj ditët, natyrisht çuditej se si ato ikin, ikin dhe të gjithë i nënçmonin ato, e përsëriste vazhdimisht se një gjë që ik nuk do të kthehet më kurrë. Fundi i vitit i karakterizuar me festa ishte një ngushëllim i mirë për të, viti 1999 ishte një vit shumë sfidues për të dhe qasjet e tija, ishte një vit kur arriti të kuptonte shumëçka, ishte një vit i cili në të kaluarën e tij do të lë shumë gjurmë, arriti më në fund që të mund ata të cilët vazhdimisht e kishin kundërshtuar, bile në këtë mes edhe eprorët e tij më të lart, arriti ta përfaqësonte denjësisht institucionin ku punonte dhe të gjithë punëtorët e tij, arriti të bënte shumë miq, të realizonte në mënyrë perfekte projektet dhe detyrat e tij, të realizoj një numër rekord të ideve, projekteve, planeve, shkrimeve analitike, dhe të ngjashme për institucionin e tij dhe për interesat e qytetarëve të vendit të tij, gjatë vitit 1999, arriti të ishte një aktivist i mirë edhe politike, gjë që u manifestua me kyçjen e drejtpërdrejtë në të gjitha aktivitetet politike të kohës, arriti të ishte njeri me shume influencë në qarqet vendimmarrëse, por shpejt përmbylli karrierën politike sepse kuptoi se kaosi i madh që kishte përfshirë politikën e kohës mund të kishte ndikim negativ në personalitetin e tij. Arriti të kuptonte dhe sfidonte politiken nën çdo nivel të kohës......., definitivisht viti 1999 e bëri që të dashurohej në një vajzë që shumë gjatë e njihte dhe që tani ia kishte pushtuar plotësisht ndjenjat.
Tani më çdo gjë është e qartë ai e donte Atë dhe atë shumë, për asnjë moment nuk mundej ta harronte dhe vazhdimisht për çdo dite insistonte që ajo ta kuptoj në atë se çfarë ndjente për të. Ditëve të

[jonuzi]

fundit kishte biseduar shumë me të nëpërmjet internetit, bisedonin për shumë gjëra dhe ajo që vlen të theksohet ishte se gjate gjithë këtyre ditëve e kishte lutur që të takoheshin dhe Ajo me ngulm është arsyetuar se nuk ka kohë. E dinte se ky është një arsyetim fals mirëpo nuk kishte çfarë të bënte, qëndrimi i saj është i atillë. Ajo ndoshta ende nuk ishte duke e kuptuar të vërteten e gjithë kësaj historie, durimi ishte në prag të humbjes së plotë, në mënyrën më të sinqertë vazhdimisht kishte komunikuar me të, deri atë ditë qoftë edhe një herë nuk e kishte munduar që një ditë ta pengonte për diç.
Ai çdo ditë thoshte se duhej të më kuptonte këtë, në një letër i shkruante asaj, “përgjigju, unë kam nevojë për ty dhe ti e din mirë këtë, prandaj me gjithë sinqeritetin më të madh të lutëm mos vazhdo më kështu, miqësia juaj karshi meje është për lëvdatë, por unë kam nevojë më shumë se për një miqësi të tillë, do të kuptosh dikur se unë kisha të drejtë në këtë edhe atëherë unë përsëri do të të kuptoj ti, ngase tani më jam mësuar me heshtje tënde, mirëpo të lutem jepi fund kësaj pune, një zgjidhje duhet të jetë në këtë mes, nëse ke vendosur të jesh një mikesh e imja apo të fillosh një lidhje me mua, për të dy gjërat duhet të bisedojmë, të paktën ke respekt për gjithë atë që unë ndjej për ty. Nuk dua që kjo ndjenjë një ditë të shndërrohet në urrejtje, ngase nuk i dua armiqtë, ti do të mbetesh ashtu sikurse këto rreshta historia e një gjëje shumë të çmuar për mua................Përgjigju, përgjigju, përgjigju kam nevojë të të bisedoj me ty, ti duhesh të më ndihmosh të paktën pakkkkkkkkkkkkkkkkkkkk”




12.01.....

Ditët kalonin dhe ai kurrë me askënd nuk kishte biseduar për gjëra të tilla, prandaj ishte shumë i befasuar nga shkaku se ne familjen e tij më në fund kanë kuptuar se e simpatizonte Atë vajzë, për këtë ata kishin krijuar bindje të plotë, por asnjëri nga ta nuk ka kuptuar të vërtetën e

[Virti]

fasadoja edhe pak titullin...