Mjegullat e paqarta politike

[Lapsi]

Mjegullat e paqarta politike

Që nga mëvetësimi i Maqedonisë, në te mbretëron politika e mospërcaktimi të drejtë. Ndoshta nga të kuptuarit jo të drejtë të demokracisë, që shumë here na paraqitet nerv i sëmurë. Nga atëherë mbisundon hamendja e papërcaktueshmërisë për të ardhmen e shtetit. Edhe pse fundi i fantazmës Jugosllavi ishte evident, politikanët maqedon mendonin se do të krijohen rrethana të reja dhe do të jetojnë përgjithmon me serbët. Marshimi i “shenjëtorëve” po bënin të veten. Ata shprehnin gadishmërinë e shtetit për tu ballafaquar me të papriturat dhe vështirësitë, me u ballafaquar me shqiptarët që ishin element i “pasigurt”, si dhe “disciplimin” e tyre. Andaj, filluan me keqtrajtimet dhe vrasjet për tu paraqitur se “shenjëtorët” për mrekulli çojnë në vend amanetin e vëllezërve serb. Politika e tillë ishte në dëm të vetë shtetit që nuk iu dinte e nesërmja… kishte probleme të natyrave të ndryshme. Nga faktorët që lekundëshin shtetin e ri ishin mosnjohja nga fqinjët. Në rradhë të pare vëllau I madh Serbia, po atyre “shenjtorëve” ua mohonte ekzistencën, bullgaria gjuhën, kurse greqia emrin. Mirëpo, këta probleme, siduket i lenin anash, sikur nuk ekzistonin fare. Problem për ta ishin shqiptarët, që protestonin në mënyrë paqësore në rrugët e Tetovës dhe Shkupit për Universitetin e Tetovës, për gjuhën shqipe dhe për flamur… Shqiptarët patjetër u deshtë që me armë ti kërkojnë të drejtat e mohuara… Konflikti përfundoi me marrëveshjen e Ohërit, marrëveshje që sot e kësaj dite nuk u implementua… kjo nga pagadishmëria e politikanëve maqedon, apo nga paaftësia e politikanëve shqiptar. Pra, demokracia kuptohet më ndryshe. Ajo nuk mbështetet në barazinë juridike-politike, por në prepotencën politike të partive maqedone, që japin nerv duke përbuzur dhe shkelur parimet demokratike në vend. Edhe pse kaluan pesë vite nga nënshkrimi i marrëveshjes së Ohërit, shqiptarët pas zgjedhjeve të korrikut 2006 u ballafaquan me përbuzjen dhe me me shkeljen e vullnetit të tyre, u rikthye mbivotimi i shqiptarëve. Kokëfortësia e mandatarit Nikolla Gruevski dhe paaftësia e Menduh Thaçit pët ta kuptuar realitetit që mbisundon në shtet e bënë të veten. Maqedonia ishte në krizë politike, shumicën e bandinterit qeveria nuk e kishte. Partia tjetër shqiptare, BDI-ja që udhëheqin komandantët e UÇK-së, paralajmëronte se punët nuk do të shkojnë mbarë në shtet, duke mos pranuar legjitimitetin e qeverisë. Mandatari, Nikolla Gruevski ishte I vetëdishëm për hapat që I morri, mirëpo kokëfortësia e tij e bënë ate që më lehtë të luaj rolin e shtrigës së keqe. Gjatë kësaj kohe asgjë nuk shkonte mbarë, përveç operacioneve spektakulare të policies dhe vrasjeve të shqiptarëve të pafajshëm. Inati politik, Gruevskin e goditi me deshtim në Samitin e NATOS në Bukuresht. Menjëherë ai pranoi kërkesën e partis fitimtare në zgjedhjet e 2006, BDI-së për zgjedhje të parakohshme, duke pregaditur skenarët e rradhës. Ende pa filluar kampanja parazgjedhore u paralajmërua për kasaphanën që i pret shqiptarët që kanë mendim të kundërt me ate të Menduh Thaçit. Shqiptarët e përballuan edhe këtë skenar, demulime të shtabeve, rahje, atentate, bile edhe vrasje në ditën e zgjedhjeve. Pas përsëritjeve disa here fitimtare sërisht doli BDI-ja e Ali Ahmetit. Shqiptarët kësaj rradhe kishin votuar BDI-në, ndoshta jo nga simpatija që kanë, por nga mllefi që kishin ndaj PDSh-së. Tani Gruevski ishte në grackë, ai 64 deputetët e siguruar i fitoi falë kokëfortësisë së tij dhe “patriotizmit” të treguar kundër shqiptarëv, si dhe mosgadishmërisë së tij për me e përfunduar çështjen e emrit. Patjetër se atij iu deshte nje qeveri stabile, duke marrë parasyshë kërcënimin e Ali Ahmetit, që nga Bllaca e Shkupit ia dërgoi selamin se nuk ka burrë nëne që përsërit 2006, mandej ngjarjet në regjion, çështja e Mitrovicës dhe republika Sërbska, bënë atë të ndryshojë mendjen dhe ta fton në qeveri partin fituese shqiptare. Të gjithë e dime se kjo qeveri nuk është e natyrshme, mandej deri tani nuk kemi pasur qeveri të tilla, përveç kur ka qeverisë me PDSH-në e Menduh Thaçit, ngase çmimi i tij ishte i ulët…
Mirëpo, lojërat e Gruevskit nuk kanë fund. Diçka e pashpjegueshme po ndodhë me partnerin strategjik të tij, me PDSH-në e Menduh Thaçit. Nënkrytari I asaj partie, Imer Selmani po krijon një subjekt të ri, qëllimi nuk I dihet. Lojëra mundë të kuptohet kështu: Imer Selmani është I harxhuar politikisht (edhe pse Gruevski e thotë të kundërtën), ne e dime se si udhëheqi me komunën e Sarajit… ai me siguri po ndihmohet nga VMRO-ja për tu future në qeveri, se në këtë mënyrë Gruevski e mbronë rejtingun e vetë. Dhe tjetra është futja e pjesës tjetër, të mbetur të PDSH në partin e re, me çka bëhet efekti I pahetueshëm dhe I dëshiruar, PDSH-ja të vishet me petkun e ri dhe të futet në qeveri. Se a dotë ketë sukses Gruevski në planin e tij do tia lëmë kohës, vetëm se Ali Ahmetin e këshillojmë të jetë I kujdesshem nga grushti I Gruevskit…

Agim Jakupi