Idealet e lirisë

[Zero Cool]

Akademia e Arteve dhe e Shkencave e Serbisë, pas njëgjymës shekulli
riaktivizoi Programin për Serbinë e Madhe, pa shqiptarët të pranishem. Është ky
pikerisht Memorandumi i vitit 1986, mbi platformen e Elaborateve per zhdukjen e
shqiptarëve të akademikëve Çubriloviq, Ivo Andriç etj. dhe ne zbatimin e
detyrave u vu pushteti Serb në krye më Kryeqetnikun Millosheviq. U bënë shumë
përgaditje. Asnjë qeveri e mëparshme serbe as jugosllave politikisht e
ushtarakisht s`ishte përgaditur siq ishte përgaditur politikisht e ushatarakisht
kjo
qeveri per t`i vënë ne jetë porositë e Çubrilloviqit. Asnjëherë kurnjë
qeveri serbe e jugosllave s`i kishte hyrë kësaj "loje" të rrezikshme me aq guxim
e konseguencë, siq i hyri ky regjim pa e këthyar kokën, se ç`thonë fuqitë e
mëdha dhe bota demokratike.
Pamdyshje udhëheqësia Jugosllave në krye më Millosheviqin kishin projektuar
që gjatë vitit 1998/99 të likuidojnë krejtësisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës,
e cila po shenonte një këthesë në dinamizimin e levizjes shqiptare në luftë për
pamvarsinë e Kosovës dhe në të njëjten kohë të bëjë spastrimin etnik të Kosovës.

Për këto qellime Shteti Jugosllav ishte përgaditur një
kohë të gjatë në
menyrë që të mos dështoi në përplasjet më shqiptarët e Kosovës, sikur
kishin
psuar deshtime, pothuajse, në të gjitha projektët programore të
Çubrilloviqit e të tjerëve në punë të shpernguljeve të shqiptarëve dhe të
spastrimit etnik të Kosovës. Qellimi ishte që më çdo kusht të mbahet
Kosova,
mundësisht pa shqiptar.
Këtë përcaktim në një formë e verteton edhe Komandanti i Forcave të NATO-s
për Evropen. Duke përshkruar takimet e tij dhe të Ambasadorit Hollbruk ai tregoi
një episodë rrënqethëse ku zbulohet i gjithë mentaliteti serb i para
Milosheviqit dhe ndoshta edhe pas tij:
"Pse shqetësoheni kaq shumë për Kosovën?
Me ta dimë ne të merremi vesh. Ne
jemi marrë
vesh me shqiptarët e Kosovës edhe më parë.
E shikoni Drenicën
se si është ngritur në këmbë.
Kështu janë ngritur edhe herë të tjera.
Dhe gjithmonë kanë perfunduar të shkretuar,
të djegur e te emigruar.Edhe tani dimë ne
si ta zgjidhim këtë punë. Si më 1946.
Ata e njohin gjuhen tonë.
Gjatë takimit të fundit me Milosheviqin, Hollbruk dhe unë, i degjuam
prej tij këto fjalë:
Kokën e jap, Kosovën s'e jap.
Por pas 78 ditë bombardimesh Milosheviqi e
dha Kosovën për të ruajtur kokën...
Në jeten time kurrë nuk kam qenë i puthur
prej aq shumë burrash sa nga
refugjatet në Shqipëri. Edhe unë i dua shqiptarët po ashtu,
për karakterin, stoicizmin dhe atdhetashurinë e tyre..." *