Sa e njohim vetveten? - Page 5

panta_rhei · 27-02-10, 16:27

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga sherri

panta,si je ti e vet e !? e ke degju me siguri ket pyetje? gjithe mu esht duke ashtu kot,si shaka-provokuese ose.....? po tashe qe Halla...,po thu qe ndrroj mendje,a mose foli me vetveten,tashe po me intereson kure flasim me vet-veten,cili jemi une,e cili vetja,ai qe bane pyetje,,apo ai qe pergjigjet,gjithmon mbrenda UNI-it ton? gjithcka esht ne dysh,edhe njeshi i ka dy gjysma,ajo qe esht apsolutisht nje e vetme(thuhet qe Zoti,per ate nuk e njofim konkretisht esht mister),deri sa mose te njofim ket te vetme apsolute,s'do te mund ta njofim as veten.

sherri,
unë jam mirë, e tybe vet pak ma ligsht

Në fakt, dorën në zemër, halla e madhe kishte të drejtë... por ja që unë nuk u durova megjithatë pa "e provokuar" pak.

Diskutimi këtu (në këtë temë), megjithatë, mendoj se ka çalime dhe devijime nga qëllimi real.
Të kujtoj se qëllimi real i imi ka qenë që këtu të diskutohet ekskluzivisht dhe 100% VETVETJA. Pra, jo, si na njohin të tjerët, a si i njohim të tjerët a botën, por veq vetveten gjithçka që dijmë, që mendojmë se dijmë, që mendojmë se nuk dijmë, për vetveten tonë.

nejse,

Këtu, automatikisht, të bjen në mend shprehja e Sokratit - njih vetveten - ... dhe pastaj të gjitha premisat dhe konkludimet i bijmë duke u ndikuar dhe duke u sjellur rreth kësaj shprehjeje.
Por, siç tha edhe halla e madhe, disa filozofi mund të jenë edhe të vjetëruara...
Psh, ne shprehjen e mësipërme vetvetja konsiderohet si një e vetme, ndërsa në psikologjinë moderne, brendësia e njeriut konsiderohet si lufte e dy forcave te kunderta. Ideja e pare e kesaj u hodh nga Frojdi kur ndërgjegjes iu zbulua per herë të parë edhe bishti i nënndërgjegjes...
E këtë mund te ta ilustroj, nëse rasti i ngjan sadopak, me shembullin e bishtit te zhapinit (hardhuces), i cili ka nje jete të veten edhe pasi te jete këputur.

... gjithsesi kemi të bejme me një luftë të vazhdueshme te ketyre dy pjeseve qe perbejne shpirtin e njeriut. Prandaj edhe njeriu eshte i ndryshueshem, i luhatshem, sepse asnje betejë nuk eshte finale, perfundimtare, brenda shpirtit te tij. Teorikisht të paktën. Pra njohja konsiston me shume se me cilen ane deshiron te bashkohesh ne kete lufte brenda vetes, ciles ane don te ia degjosh zerin e ciles jo, dhe, normal, varet shumë edhe se sa ke b*le (kaqik) per ta bërë këtë.

Këtu, mua po më duket se nuk i keimi vetëm dy anë. Mendoj se janë tri palë në këtë mes.
Ato dy anët që përmendëm se luftojnë me njëra tjetrën, se dhe NE që vështrojmë dhe po matemi se cilës t'i bashkohemi, cilën ta dëgjojmë.

4peace · 27-02-10, 17:50

***

S(a) e njohim veten?
Pyetje e vështirë. Nuk besoj që e njohim veten aq sa pretendojmë. Mirëpo, për ta njohur atë, me rëndësi është që këtë njohje mos ta kërkojmë në drejtim të gabuar. Drejtimi i gabuar është identifikimi ynë me trupin (fizik), egon, personalitetin… Kësaj rruge më tepër ngatërrohemi se sa mësojmë diçka mbi veten tonë.

Vetja njihet me vetëdijësim. Zgjërimi i vetëdijes sonë është njëkohësisht edhe njohja e vetëvetes. E gjithë kjo është prozes që zgjatë, që nuk mësohet mbrenda natës e as mbrenda një jete të tërë nuk mund të mësohet e gjitha…
Një citat i shkurtër (në anglisht) që tregon dallimin mes egos dhe vetjes (vetja quhet edhe Vetja e Lartë në disa shkrime që kanë të bëjnë me këtë cështje).

Self and ego – Whenever you think of ‘me’ or ‘mine’ you personify. The ego has the power to perform activities ; it is still important. The Self is immune, in this sense: The Self does not have to perform any disciplines. The Self only witnesses.
Through honesty and sincerity the relationship between the Self and the ego grows. If detachment prevails, there is no personification. There is then no division. There is “Manyness in Oneness” and “Oneness in Manyness”. This is divine love.

The ego comes and goes. The Self witnesses. “If you take one step towards Me, I will take two steps towards you. I will lend you My strength. I am always with you.”

***

turisti · 27-02-10, 18:00

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Jo zonje,
me kësi qasje, je e ulur këmbëkryq në prehër të paragjykimeve.

"Me të pas njoftë që je kështu kurrë nuk do të isha lidhë me ty"! "....... kurrë nuk isha martu me ty"! "........ kurrë nuk kisha bashkëpunu me ty"!

Pra,
"Njerëzit ndahen vetëm atëherë kur të njoftohen. Dmth, kur të njihen"!

Ose,

A ke dëgju ndënjëherë për "Liebe macht blinden"! "Dashuria bën qorra", "Dashuria të verbon" ... "dashuria është e verbër"!

Pse thuhet kështu???

Interesat e perbashket dhe toleranca e ruajne martesen...,a sa me shume njihen,kjo eshte me mire,sepse 2 persona munden ne menyre te sinhronizuar me punue ne jete,mirepo nese dikun dalin nga binarja ,ateherit kjo NJIHJA rezulton dhe i ndihmon shume NDARJES..........

Skyfter · 27-02-10, 19:05

ego eshte pjes e shpirtit te vehtvetes, kurse vehtvetja eshte iluzion.... nese zbulon misterin e gjithsise-kosmosit do ta zbulon edhe vehtveten ....po ma merr mendja mu qeshtu ......

sherri · 20-02-11, 13:01

Gjej Vehten
Ne jeten moderne filozofi esht njeriu me i ndershemi dhe me i pa vururi vesht.(as panten s'po e marrim vesht!)
Filozof esht bere nje terme e thjesht per kompliment shoqror.
Cdo njeri*qe nuk interesohet per kohen e tanishme*thirret Filozof;po edhe ay*qe esht i erret e nuk i kuptohen shkrimet thirret filozof.
Kur Taustom*ne vepren Asyoulikeit te shakespearit* i tha bariut: "A ka ndopak filozofi ne ty?" ay ka patur nderment kuptimin e pare per filozofin.
Filozofi shikon ne jeten sikur artisti ne panoramen; prandaj ay esht krejt kunder nje realisti te plote*se ky*duke qene i zene me punerat e perditshme* mbeson se sukseset e falimentimet*fitimet e humbjet jane gjera absolute dhe reale.
Filozofet* duke u-marre me jeten* kane sajuar e trilluar lloj lloj mendimesh e theorish. Nji nga keto esht Njih vehten. Kjo i ngjitet Sokratit.
E me vone Profeti Muhamet e plotesoj tue thene:se ay qe njeh vehten ka njohur Zotin.
Pra qe te njohesh vehten nuk esht pune e lehte.

Une sot t'emen e kam te gjec vehten.

Qe te gjec vehten*me perpara duhet te njohc vehten se cfar malli je; por une nuk po marr kuptimin apsolut* d.m.th. te gjec vehten nepermjet leximit e sdudimit: me rezonanse mendimesh. Ka nje afinitet (gjini) ndermjet shume shpirtave dhe mendimevet te autorve te kohes se kaluar dhe te atyre te kohes se tanishme. Pra*duke lexuar*gjejme autore* shpirtrat e te cileve kane nje afrim me ate t'onin. Keshtu perfitojme edhe prej leximit.
Njeriu duhet te jete i pa varur me te kerkuarit te mjeshtrive te tij. Se kush esht autori i preferuar i nje njeriu askush s'mund t'a thote*bile nga nje here as ay vet qe po lexon. Lexuesit s'mundemi t'i themi te dauc kete ose ate autore ; por kur ay e gjen*e njeh vete me anen e nje instinkti. Ka shume raste te famshme zbulime autoresh.

Te diturit kane jetuar ne epoka te ndryshme,por mendimet e ndjenjat kane qene aq te aferta sa qe,kur kane takuar ne per faqet e ndo nje libri,u esht bere si kur kane gjetur imazhin e tyre...
Ketu mund te marrim Nitchen qe ndjeu nje lloj me Schopenhauerin:George Eliot ndjeu nje tronditje elektrike kur lexoj Rasseaun per heren e pare.
Nje rast tjeter i bukur esht kur nje kinez,Juan Chum Langau, nje nate gjeti vehten ne vjershat e Hsu Venehanit, doli jasht duke bertitur
"Taman si ne,taman si ne"dhe ai dorezoj librin nje shoku qe e kish gjetur me perpara vehten tek aty; e ky mbasi lexoj disa rreshta
filloi te bertas; e kur filluan ta kendojn se bashkut,filluan te bertasin aq shume nga qejfi sa qe sherbetori qe u erdhi te dera
kujtoj se luajten menc.
Me kalim kohe e ndrrim motesh edhe autoret e preferuar ndrrojne.si Nitche ne fund rebeloi kundra mesusuit te tij.

tipi engjellor · 20-02-11, 13:19

po mendoj qe njoh veten perderisa nuk muj me leju deri diku diken te me tregoje gabimet qe bej pra nifar menyre njohe kufite ............

drinibardhe · 07-04-11, 08:24

Eshte nje sfide e madhe te njohesh veten, nje nder sfidat qe asnjeri nuk e con deri ne fund pasi eshte shume e veshtire realizimi, per kete kane folur shkrimtaret e perroit te ndergjegjes qe i kane dhene nje larmi te madhe problemit ekzistencial duke e shtruar ate ne shume rrafshe kulturore psikologjike shpirterore por akoma eshte nje mister

por ajo qe me shqeteson thenia "fillimi fillon me njohjen e vetes tone" une jam shume larg ndoshta krejt njerzimi eshte fillimit.......... cfare fshihet ne kete teater ? cili eshte synimi ? pse?

edhe une po rri i qete po i fus nje raki me meze ahahahhaha dhe uliksi brenda vetes time le te bej nje gjiro bosh ahahah