Rreth martesës

[Denim]

Cilësitë kryesore të martesës së krishterë

1) Në Kishën e Krishtit mund të martohen vetëm një burrë dhe vetëm një grua. Një burrë, pra, s’mund të marrë disa gra sikurse lejon p.sh. ligji i fesë islame (atje ku nuk e kufizon ligji shtetëror); as gruaja nuk mund të jetë grua e disa burrave (sikurse ndodhë ndër do fise të Indisë, ku gruaja e vëllait të madh shërben si grua e të gjithë vëllezërve derisa të martohen edhe ata). Sjellja e tillë do të ishte drejtpërdrejt kundër fesë së krishterë. Këtu dëshirojmë të qesim edhe nje vërejtje serioze. Në popullin tonë shpeshherë diskutohet se cila fe është e vërtetë. Përgjigja më e shkurtër do të ishte kjo: Feja e vërtëtë është ajo që adhuron një Hyj, (Zot, Perendi) të vetëm dhe jeton sipas vullnetit të tij hyjnorë. Vullnetin e vet Zoti na e tregoi në Shkrimin Shenjt. Shkrimi Shenjt na thotë se Zoti e krijoi njeriun si një çift bashkëshortor: Një mashkull dhe një femër - një burrë e një grua. Nëse dikush nuk i beson Biblës, le ta shikojë ligjin natyrorë. (Çdo besimtarë beson se krejt natyra është prej Zotit). Statistika na thotë se gjithkund në botë lindën afërsisht i njëjti numër djem dhe vajza. D.m.th. se edhe ligji natyrorë tregon Vullnetin e Zotit që në kurorë të shejtë të martesës të bashkohen vetëm një burrë e një grua. Prandaj: Feja që lejon poligaminë, nuk është fe e vërtetë!

2) E dyta karakteristikë e martesës së krishterë ësthë kjo: martesa e krishterë është e pazgjidhshme. Kjo është pasojë e sakramentit që nuk shlyhet kurrë derisa bashkshortët janë gjallë. Kur të vdesë gruaja, burri është i lirë të martohet përsëri. Nëse burri vdes i pari, gruaja është e lirë për martesë. Ata me kurorë të martesës lidhen deri në vdekje. Atë lidhje nuk mund ta zgjidhin as ata vetë, as kurrnjë njeri, por vetëm vdekja. Edhe nëse ndarja fizike bëhet e domosdoshme (nëse një prej bashkshortëve shkon në burg, në llogor, në interrnim, nëse çmendet, ose përndryshe jeta e përbashkët bëhet e pamundshme), lidhja e tyre shpirtërore nuk këputet dhe nuk mund të martohen me tjetër kënd derisa bashkshortin e kanë të gjallë. Pse?

Edhe ky është Vullneti i Zotit. Pasi e ka përshkruar krijimin e Evës, Bibla thotë: “Njeriu do ta lërë babanë dhe nënën e vet e do të bashkohet me gruan e vet dhe këta dy do të bëhen një trup i vetëm” (Zan. 2,24). Këtë tekst përsërit edhe Jezu Krishti kur e ndalon ndarjen bashkshortëve. Ai mësimin e vet e përfundon kështu: burri e gruaja “nuk janë më dy, por një trup i vetëm. Prandaj çka bashkoi Hyji, njeriu të mos guxojë ta ndajë” (Mk. 10,8-9). Këtë besnikëri deri tek vdekja Zoti e lypë para së gjithash për të mirën e vetë bashkshortëve, pastaj për të mirën e fëmijëve të tyre dhe më në fund edhe për të mirën e mbarë shoqërisë. Sepse çdo popull që nuk e ka martesën në rregull, ngadalë–ngadalë zhduket nga toka.