Më S'të Ndiej Si Më Parë !

[loqkani]

ej qe po un e filloj me nje poezi ee mbasnej shkruni edhe ju diqka se secila tem poezia ka bo e keshtu qe ti mbedhim do ketu e do andej ... un po e shkruj qetan qe e kam ndi edhe shum me ka lon pershtypje ...



Letër nga Mërgimi



M'pikuan lotët n'tokë më ranë

mos harro atë ditë moj nanë,

n'ditë bajramit, n'ditë gëzimit,

mora rrugat e mërgimit.



Sot s'kam gëzim as nuk kam gas,

as prej mallit s'mund të flas,

prandaj jam ulë e po t'shkruaj,

djali yt prej dheut t'huaj.



Të tregoi nënë përnjimend,

asgjë s'asht si n'vendin tem,

qyshë kam ardhë këtu mallkoj vehten,

mërzia po m'shkatrron jeten.



Këtu hana rri e fshehtë,

këtu qielli është i errtë,

as dielli nuk jep ndriçim,

s'asht si dielli i vendit tim.



Këtu luleve s'u vjen erë,

këtu s'ka vjeshtë, as s'ka prandverë,

ka veç dimen e vapë të shkretë,

mos me mujtë nji natë me fjetë



Ktu s'ka qefë veç punë e gjumë,

pamirësi me shumë zullum,

këtu janë njerëzit si bagëtia,

nga një javë nuk shkojnë te shpia.



Tash nënë shumë nuk po të shkruaj,

t'fala u baj prej dheut t'huaj,

sa herë të duesh me m'kujtue,

puthe dheun që m'ka rritë mue.