Nga poeti Arberesh, Zef Serembe
Malle
Zogjte e bukur kendojne me hare
Po zemra do me plas mua ne gji,
I merguar qaje jeten ne kete dhe
Merzitem ne katund, merzitem ne vetmi...!
Tere shkelqimi, me hapet para vedit
Qe me zgjon trut e mia ne mendime shume,
Ah` ē mu doq zemra mua te shkretit
Aq sa pushoje vetem, kur bie ne gjume...!
Arberia matan detit, ne na kujton
Se ne te huaj jemi ne kete dhe
Eh` sa vjet shkuan, e zemra nuk harron
Qe nga Turku mbetem pa memedhe...!
Hakmarrja na jep shprese e na ndriēon
Seē po fryne ere e akullt me za
Seē ka qene Arbereshi sot po harron
E si vjen turp aspak te rri e te fle...!
|
Modė E Temėzuar