Poezi nga FrEsKiA

[FrEsKiA]

Engjulli


Edhe Engjujt qajne,
edhe Engjujt ndiejne dhimbje,
edhe Engjujt nervozohen nganjehere,
Atehere me thuaj cfare jam une?
Nje Engjull?
Nje Njeri?
Nuk e kuptoj perse jam keshtu,
nuk mund te permbahem,
dua ne qiell te fluturoje
edhe pse e di se nuk mundem.
Ne enderrat e mia ndihem shume e gezuar,
gjithecka ndryshe se tash.
Ne enderrat e mia jam nje Njeri.
Atehere me thuaj cfare jam une?
Nje Engjull?
Apo nje Njeri i keq?
Deshiroj te vrapoj large,
te shoh sa e shpejte jam,
te shoh deri ku do te dorezohen kembet e mia.
Apo krahet e mia?
A derdhin Engjujt lote te kuqe?
A frikesohen njerezit nga Nata?
Cfare jemi ne?
Cfare jam une?
A genjejne Engjujt?
Dhe a thone njerezit gjithmon te verteten?
Atehere cfare bej une?
A do te mund t`i zgjeroj krahet e mia ndonjehere,
nese do t`i posedoj?
A do te jem ndonjehere e lire?
A do te jem ndonjehere Une?
Atehere me thuaj, cfare jam une?
Ndoshta nje Engjull zemerthyer?
Apo nje Njeri i lige?
Nuk e di.
A vdesin edhe Engjujt?
Apo vdekja ben pjese vetem tek njerezit?
Qendron diku pergjigja?
Apo nuk do te mund t`a zbuloj kurre?
Atehere me thuaj, cfare jam une?
Nje Engjull i vogel pafuqi?
Apo nje Njeri pashpirt?


FrEsKiA