Dashuria Për Nënën

[Dr. Leone]

Jeta ne vetmi
perkushtim per nenen



Hyra ne dhomen time, fillova ta veshtroj secilen gje mu dukte sikur te gjitha qanin, vajtonin dhe kerkonin ndihme nga une, por nuk e di, a thua nuk me shihnin mua se edhe une isha i plagosur, edhe une qaja se bashku me ta, edhe une isha i vetmuar si ata, edhe une kerkoja po ate ndihme nga ata, por ato ashtu te merzitura nuk me ndihmonin. Dikur me shkuan syte tek fotografia e nenes e cila qendronte diku larg ne mure, me nje buzeqeshje te embel ne buze. I kerkova ndihme edhe asaj me zerin tim joshes si ne femijeri, me ndihmo moj nena ime se paku me bej shoqeri se s’mund ta duroj me ket vetmi ......
Por ajo qendronte ashtu krenare e nuk levizte,me shikonte dhemshem si nje nene qe e shikon femiun e saj kur eshte i pikelluar, deshironte te me ndihmonte por skishte fuqi. Sa e rende qenka jeta ne vetmi. Gjithnji mendoja se pas gjithe kesaj vetmie,jetes sime do ti vinte fundi, mendoja se do te tretem e do te harrohem se egzistoja,mendoja se do te shkoja ne nje bote tjeter, ne nje bote ku se paku do te isha e lire. Por edhe pse e prisja kete nuk ishte ashtu. Jeta vazhdoi si me pare, po vazhdoi te me perkule per toke duke me leshuar helm ne zemren time, duke qene e vetmuar sikur nje njeriu me ia marre shpirtin ngadale, me ia coptuar zemren, me ia prere gjymtyret dhe e len ashtu duke i thene: jeto. Se di qfare jete me i thene kesaj, qfare domethanje ka? Pytje e vetme qe kam ne zemer e nuk ia di pergjigjen. Dua te kerkoj ndihme,nuk di nga kush? Nje nate me kete pytje ne mendje fillova te fluturoj neper bote, e te kerkoj pergjigje. Tere naten fluturova e fluturova, dikur nje ze i njohur me tha: q’jane keta syte e tu duke qare ne qdo kohe a thua vetem ti je ne kete bote te hidhur? I thash nese e dine kete pergjegje dua te ma tregojsh, ose ta vazhdoj rrugen. Atehere ai ze sadopak i njohur me tha: mos u hidhero nga kjo jete, se te gjithe nuk dijne se q’bejne e ku jane duke shkuar, vetem i kane mbyllur syte si ti dhe fluturojne neper bote. Jo i thashe e vetmja jam une qe kjo jete eshte ne anen e kundert me mua. U zgjova me huti, s’dija q’te beja dhe fillova ti lutem perendise. O Perendi, te lutem me ndihmo, a thua nuk te vjen pak meshire per mua te mjerin, a thua nuk ka vend edhe per mua ne boten e lumturise. Por peseri edhe kesaj rradhe i dhashe fund me fjalet e mia te perhereshme. Disave jeta u kalon ne merzi disa ate e gjejne ne shoqeri por per mua eshte diqka tjeter vetem nje vale e leshuar ne eter.

Dr. Leone

[Prishtinasja_]

Pershendetje Dr.Leone


Shume prekese shkrimet tuaja me lart. Ska si mos jene, kur i drejtohen qenies me te madherrishme te kesaj bote !!!

Ky shkrim i juaji eshte plot ndjenje edhe e pasqyron mrekullueshem mallin qe ke ne shkrimet e tua, madje aq mire saqe edhe lexuesi mund ta ndjeje.


Me te vertet me vjen keq per at qe ju ka ndodhur sepse të gjesh fjalët për të përshkruar një nënë nuk është aspak e lehtë sepse dashuria e nënës është një dashuri e përjetshme, dashuria më e sinqertë dhe e pastër që mund t'a gjesh !!!


Dhe lirisht mund te them sepse nënat shqiptare e meritojn një respekt shume te madhe sepse historia e tyre është veçanërisht e dhimbshme !!!!!


Dr. Leone gjithat te mirat ku do qe je !!!!!!!

me respekt

Prishtinasja_

[Dr. Leone]

Ju falenderoj Prishtinasja per keta fjal shum te bukura.

Me respekt per ju
Dr. Leone

[Honesty^uk.]

Pershendetje per ju dhe per temen i nderuar Dr Leone.

Tema juaj ishte shkaku qe mua me beri te mbart ketu nje tregim, qe une e lexova me lot ne sy, ku nje nene i drejtohej birit te saj te cilen Ai dukej se e kishte mohuar.


PS^ Lexojeni pra se si ka edhe krijesa te tilla qe mohojne edhe gjene me te shtrenjte, ate qe na ka thene jete dhe nxjerr ne dritet e ZOTIT.

Letra e një Nëne

Biri im! Kjo është një letër nga nëna jote e gjorë, kam turp që po e shkruaj, por pas një pavendosmërie dhe pritjeje të gjatë, e kapa lapsin disa herë, por lotët më penguan, më pushuan lotët disa herë dhe zemra nuk më lejoi.

O biri im! Pas një kohe të gjatë, shoh se je bërë djalë i madh e me mendje të pjekur dhe i baraspeshon gjërat. E kam një të drejtë që të paktën ta lexosh këtë letër, pastaj nëse do, copëtoje , ashtu siç ke coptuar zemrën time.

O biri im! Para 25 vitesh ishte një ditë e lumtur për mua kur mjekja më lajmëroi se isha shtatzënë, e nënat e dinë mirë domethënien e kësaj fjale, e ajo është një përzierje lumturie e gëzimi me fillimin e shqetësimit të ndryshimeve të shumta në organizëm. Pas kësaj të mbarta 9 muaj në bark, ngrihesha me vështirësi, flija me vështirësi, haja e merrja frymë me vështirësi por e gjithë kjo nuk ma zvogëlonte dashurinë për ty, por ajo shtohej dita ditës e mezi prisja të të shihja. Të mbarta o biri im, vështirësi pas vështirësie, dhimbje pas dhimbjeje, gëzohesha me lëvizjet e tua (në bark), gëzohesha me shtimin e peshës tënde e ajo për mua ishte rëndë. Ato ishin vuajtje të gjata e më pas vjen ajo natë kur unë nuk vura gjumë në sy, pata vuajtje aq të mëdha sa që nuk i shkruan dot lapsi e nuk i përmend dot gjuha; u përballa me vdekjen disa herë e më pas dole në jetë, qarja jote përziej me lotët e gëzimit tim e i larguan dhimbjet e plagëve.

Biri im! Kaluan vite e unë të mbaja në kraharor, të laja me duart e mia, prehrin tim e bëra shtrat për ty, gjirin tim ushqim për ty, qëndroja pa gjumë që ti të flije, lodhesha ditën që ti të gëzoheshe, shpresoja çdo ditë të shikoja buzëqeshjen tënde, prisja me padurim të më kërkoje diçka e unë të ta jepja me gjithë zemër, e kjo për mua ishte kulmi i kënaqësisë. Kaluan ditë e net dhe unë vazhdoja në këtë gjendje, gjidhënëse e gëzuar, shërbëtore e papërtuar dhe pa ngrënë derisa u rrite, u bëre djalosh, t’u shfaqen shenjat e para të burrërisë e unë rendja majtas e djathtas për të të gjetur nuse. Erdhi dita e dasmës mu copëtua zemra, më rrodhën lotët e gëzimit për jetën tënde të re dhe si mërzitje për ndarjen tënde. Kaluan ditë të vështira dhe shoh se nuk je më ai që njoh, më mohove dhe e harrove të drejtën time. Kalojnë ditë e unë nuk të shoh, nuk e dëgjoj zërin tënd, e neglizhove atë që u soll mirë me ty.



O biri im! Kërkoj vetëm pak, më konsidero të paktën në pozitën e shokëve të tu, më vendos dhe mua në listën e veprimeve të tua mujore, që të të shoh vetëm pak.

Biri im! Jam dobësuar më kanë lodhur vuajtjet e më kanë kapur sëmundjet, ngrihem me vështirësi, lëviz me vështirësi e përsëri zemra ime mbjell dashuri për ty. Nëse do të të nderonte dikush një ditë, do t’i ishe mirënjohës tërë jetën, e nëna jote të ka bërë kaq mirësi e ti nuk e shikon, është sjellë mirë me ty e ti nuk e shpërblen, ka qenë shërbëtorja jote për vite me radhë e ti nuk do t’ia dish fare, deri këtu ka arritur mendjemadhësia!

Biri im! Sa herë dëgjoj diçka të mirë për ty që je pjella ime gëzohem edhe unë, por po habitem, çfarë gjynahu kam bërë unë që ti nuk më viziton e nuk do të më shohësh në sy, a të kam pakësuar të drejtën tënde ndaj meje?! Më vendos të paktën në pozitën e një shërbëtoreje të thjeshtë e jepi hakun asaj. Trego pak butësi për mua, ma jep shpërblimin tim e sillu mirë se Allahu i do ata që sillen mirë.

O biri im! Dua të të shoh, nuk dua më shumë se kaq, më lejo ta shikoj pamjen e fytyrës tënde.

O biri im! Më qan zemra e më rrjedhin lotët, ndërkohë që ti vazhdon të jesh në jetë e njerëzit flasin për moralin tënd të mirë, respektin dhe bujarinë tënde ndaj tyre.

O biri im! A nuk ka ardhur koha që zemra jote të zbutet për një plakë të përvuajtur që e ka coptuar malli dhe e ka mbytur mërzia, ia shkatërrove ndjenjat, ia zemërove zemrën sa që iu thanë lotët.

Nuk ankohem e nuk lutem kundër teje, nuk e shfaq zemërimin, se nëse lutja ime do t’i kalonte retë e të arrinte tek dyert e qiellit do të të zinte haku im e mbi ty e familjen tënde do të zbriste fatkeqësia.

Jo, jo nuk do e bëj, ti vazhdon o bir të jesh shpirti im, gëzimi dhe pranvera e jetës sime. Bindu o biri im, thinjat po të dalin, do të kalojnë vite e do të bëhesh edhe ti plak e shpërblimi është sipas punës, e ke për t’i shkruar letër djalit tënd me lot në sy, siç po të shkruaj unë, e dije se tek Allahu grumbullohen ankesat.

O biri im! Ki frikë Allahun ndaj nënës tënde, ndalja lotët, ngushëlloje për fatkeqësinë e saj, e pastaj nëse do, grise letrën e saj, e dije se kush bën mirë e ka për veten e tij e kush sillet keq e ka po për veten e tij.

[Dr. Leone]

I nderuari Honesty^uk. ja un po me te njejtin stil ta atij tregimi do te postoj nje poezi e cila eshte nje leter qe i eshte derguar nga e ema te birit lexoje se do te pelqej....


Letra qe su sos kurre!


Jam e ulur ketu ne shkalle.
Po te shkruaj kete leter te bardhe:
Kur pra do te kthehesh valle?
Bir, me ka marre malli per ty.
Ta dish, te dua me shume se keta dy sy…
Bir, vetem ty te kam.
Bir, zemra me qan…
Bir, mos te ka ndodhur gje?
Se, letra nga ti nuk kam marre.
Kam shume kohe qe po te pres.
Nga ky mall, nje dite, do vdes.
Tashme te pres te vish.
Atje me s’do te rrish.
Nuk kam nevoje per pasuri,
se, thesari im je ti...
Ti linda bir, te perkunda ne djep.
Te rrita, u bere i gjate si plep.
Mbaj mend netet kur rija pa gjume
dhe, jashte, bente shterngate e furtune.
Me keto dy duar, djepin ta perkunda.
Per dy vjet me rradhe, me gjirin tim te menda.
Babane, dot se njohe, e di.
S'more nga ai ndopak dashuri…
Ta dish bir, ai fort te deshi.
Por, nje nate te lige vdekja e gjeti.
E di bir, e di, u rrite pa baba…
Por, nena, vetem asnje hap ste la.
Mundohesha te te gjeja ty buken e gojes.
Ne dimer, te coja gjer tek pragu i shkolles.
Kur kthehesha, me prisnin mijera pune
por nuk kisha lodhje, se te doja shume…
Dhe tani te dua, per mua je kerthi.
He pra bir i nenes kur do te vish ti?
Eja pra o bir se une po te pres.
Te prek flokun tend e pastaj te vdes.
Eja te te shoh, ty, bir sa je rritur.
Se, kur u largove dukeshe i mitur.
Bir, nga letra ime mos bjer ne trishtim.
Po ste pashe ne kete bote, te shoh ne amshim.
Bota e te gjalleve qenka e mallkuar.
Mbart ne shpine te saj, shume te deshperuar
Eh, o biri nenes, nuk di cte te them.
Kam shume plage ne zemer, e shpirti me dhemb.
Nuk di o bir jo, c’te te them vertete,
e mbushur me sprova paska qene kjo jete.
Jam ketu ne shkalle, ndjehem e vetmuar.
Koka sec me zien, malli me ka copetuar.
Eh, o bir i nenes, rri ketu te pres.
Nje here te te shoh e pastaj te vdes.
O ju dallendyshe qe veni e vini,
djalit tim te vetem, adresen ia dini?
Pyet e pyet nena, por me kot, me kot…
As murlan, as zogj, nuk ja sjellin dot.
Stilolapsi i nenes, sec mbeti pa boje.
Dy fjalet e fundit, i mbeten ne goje…
Mbeti leter e shkruar, ngeli pa adrese.
E vuri nen koke, qe kollaj te vdese…!

Me respekt
Dr. Leone

[Pause_Print_Scroll]

Pershendetje...
Mbase lexova keto tregime e poezi, qe me te vertete tregojne nje menquri te autorit.

E vertet Dr. Leono me ke befasuar me ato menyre te shprehjes se ndjenjave, e cila ishte perplot bukuri. Allahu te rujt e te shperblefte.

Nese ti je autori i tregimit, dhe ajo ngjarje te ka ndodhur ty, them: InshAllah, Muhammedi [salAllahu alejhi ue selem] te pret te burimi i Keutherit ty dhe nenen tende se bashku, e kenaqeni ne kopshtet qe ka pregatitur Allahu per te devotshmit. Amin!

Mbase pash se Vellau Dr. Leone, kishte permend ca raste nga sahabet radijAllahu anhum, do te tregoj edhe une nje:
-Njeri nga as'habet, kur e kishte nënën gjalle, cdo dite ia lante floket, mbase kete nëna e kishte qef. Dhe kur i vdiq nena, dhe kaloi ne Akhiret, ai filloi te qante me te madhe, sa qe disa shoke i thane: "Ti gjithemone neve na ke dhene gajret (shpres per te bere durim), e ti tani qane me te madhe. Ai iu tha: "Nuk po qaj vetem se me vdiq nena, mirepo po qaj (edhe per ate se) me eshte mbyllur nje dere e Xhennetit (parajses) (rrespektimi i prinderve)"... E kuptuat o vellezer, se me rrespektimin e nenes me konkretisht fitohet xhenneti, sic thoshte Muhammedi [salAllahu alejhi ue selem]: "Xhenneti eshte nder thembrat e nenes"


Zoti qofte i kenaqer me ju

selam alejkum vella