Letra e pare e dashurise.

[Follow-ME]

Pikat e shiut binin furishëm nga qielli që tanimë edhe pse kudo errësirë dallohej se ishte i murrmë dhe kishte marrë ngjyrë hiri që gjasonte në hirin e tharë pasiqë ishte lagur ku kohë më parë kishte qenë duke u djegur me krenari për ata që rrinin afër tij dhe i ngrohnin duart e tyre pas një dite të gjatë...shiu binte vazhdimisht sikur donte që njëherë e përgjithmonë të shuante etjen e tokës, por sado që binte edhe më shumë vërehej një etje e pashtershme për ujin që vinte nga lart, nga vendi ku engjujt loznin valle mbi kokate e njerezve, tanimë kishin përfunduar një ditë pune duke përcjellur njerëzit, fatet , hidhërimet, gëzimet e tyre.
Ndërsa unë sonte ndihem i lënë pas dore, ndjenjë keqardhje por edhe ngazëllimi, e ndiej vehten të sfiduar që të zotëroj kohën time, ndihem i lirë atëherë kur engjujt e mi janë në pushim, në fakt kurrë smë është caktuar ndonjë engjull, pasiqë gjithmonë kam qenë në mesin e tyre...në mesin e engjuve si ti...