Lulja E Shpëtimit [p O E Z I]

[Pause_Print_Scroll]

NJËQIND VJET VETMI

Kot po i sjell numrat
thirrjet i përbin nata

Bota ka rënë në gjumë
Ora e murit bën grevë

Ç’të bëj nëse duhen bërë
flijime më të mëdha se vetvetja

Të hesht edhe unë si muret
të kotem me saksitë

Si t’i shpëtoj vetmisë
që më mbulon me harrim

E dhoma që lëngon e bota që fle
të ma bëjnë një vdekje më njerëzore

Ah
Vetmia qenka brendas vetes
Kur humbim lidhjen me Shpërblyesin

Dhe unë qenkam vetë prodhuesi i saj
Si merimanga
kur pa dashje kurthohet në rrjet