Nektari i vulosur i Xhennetit (JETA E MUHAMMEDIT A.S.)

[Albanian eX|PerT]

BOJKOTI I GJITHMBARSHËM

K

urejshitëve iu ndodhën katër ngjarje të paharrueshme brenda një kohe shumë të shkurtër, dhe atë vetëm për katër javë. Hamza pranoi Islamin, pastaj këtë e bëri Umeri, pastaj Muha­mmedi a.s. refuzoi pazarllëkun e tyre rreth fesë Islame dhe, më në fund, vendimi i përbashkët i Benu Hashimitëve dhe Benu Abdu-l-Mutta­libëve, edhe besimtarëve edhe jobesimtarëve, për ta mbrojtur dhe për­krahur Muhammedin a.s.
Mushrikët ishin të shqetësuar, të hutuar dhe të habitur. Nuk dinin se çka duhet bërë. Nëse e mbysin Muhammedin a.s., në luginën e Me­kës do të derdhet shumë gjak për shkak të tij. Kjo edhe më tepër do të mund t'i rrezikonte ata dhe fenë e tyre, andaj, për një kohë të shkurtër, hoqën dorë nga vrasja e Muhammedit a.s. Por, së shpejti do t'i shohim me marifetllëqe të reja dhe me torturime të llojit tjetër.
Kontrata mbi torturimin dhe armiqësinë

Kurejshitët u tubuan në shpatiet pjellore të fisit Benu Ken'aneh dhe u përbetuan kundër familjeve Benu Hashim dhe Benu El-Muttalib. Vendosën që mos të martohen me ta, mos të tregtojnë, mos të flasin me ta gjersa nuk ia dorëzojnë Muhammedin a.s. për ta mbytur. Ata e shkruan kontratën në një faqe letre duke shtuar se ata kurrë nuk do lidhin paqe me Benu Hashi­mitët, dhe që të mos i kaplojë përsëri ndje­nja e mëshirës për çka edhe do të abstenojnë nga vrasja.
Ibnu-l-Kajjumi ka thënë: "Ata thonë se këtë kon­tratë e ka shkruar Mensur b. Ikrime b. Amir bin Hashimi", kurse të tjerët thonë Nadar b. El-Harithi. E vërteta është se shkrues i kontratës ka qenë Bagia b. Amir b. Hashimi. Resu­lull-llahu a.s. i është lutur All-llahut xh. sh., që ta ndësh­kojë për këtë dhe atij iu paralizuan duart.[1]
Pas nënshkrimit të këtyre vendimeve, të rëndësishme për kurej­shitët, fletën e varën në brendi të Ka'bes, kurse Benu Hashimitët, Benu Mutta­libët, të gjithë me radhë, përveç Ebu Xhehlit, i dërguan në izolim. Këtë e bënë më një muharrem, të vitin shtatë të pejgamber­llëkut, kurse vendi i izolimit ishte Shu'ab - pronë e Ebu Talibit.
Tre vjet izolimi

Pasi që fqinjët i përforcojnë kufijtë e vendit të rrethuar "Shu'ab Ebu Talib", atëherë ndërprejnë çdo kontratë me izolantët. Ndaluan të hyjë ushqim në Mekë, e nëse malli paraqitej në treg atëherë nguteshin që të tërin ta blejnë për vete ashtu që mos të arrinte tek izolantët. Këta u gjendën në situatë të vështirë. Nuk kishin ushqim, andaj filluan të hanë gjethe, lëkura etj. Ndërsa jashtë mureve të kampit përqëndrues dëgjohe­shin klithmat e fëmijëve, gjëmë e grave dhe njerëzve të uritur. Ngando­njëherë, përmes kanaleve të fshehta furnizoheshin me ushqim vetëm aq sa për të mbetur gjallë. Nga kamp-përqëndrimi mund të dilnin vetëm në muajt e shenjtë. Herë-herë dilnin të blenin ndonjë deve nga tregtarët që ktheheshin, por Mekasit e rritnin çmimin aq sa këta hiqnin dorë nga blerja, sepse nuk kishin me çka të paguanin.
Nganjëherë Hakim bin Hizami fshehtazi i dërgonte drith kushërirës së vet Hatixhes r.a. Një herë e zuri Ebu Xhehli dhe deshti ta varte, por i ndau Ebu-l-Buhturi dhe ia mundësoi Hakimit t'ia dërgonte drithin kushërirës.
Ebu Talibi kujdesej për Resulull-llahun a.s. I urdhëronte të flente dhe të pushonte kur pushonin edhe të tjerët. Gjithashtu e mbronte që të mos e rrëmbejnë. Nganjëherë afër shtratit të tij i vendoste djemtë apo vëllezërit e vet të bëjnë roje. Gjatë kohës së haxhxhit, Resulull-llahu a.s. dhe myslimanët dilnin dhe thirrnin njerëzit në Islam.
Thyerja e kontratës mbi izolimin

Kaluan tre vjet, e situata e myslimanëve në izolim nuk ndryshoi. Në muajin muharrem[2]të vitin dhjetë të pejgamberllëkut ndodhi ndërprerja e kontratës.
Në mesin e kurejshitëve ka pasur njerëz që ishin të kënaqur me nënshkrimin e kontratës, por ka pasur edhe sish që nuk ishin të kënaqur me këtë. Këta të fundit ndërprenë fjalën e dhënë dhe anuluan nënshkri­met e veta në letër.
Iniciator për ndërprerjen e kontratës ka qenë Hisham b. Amri nga familja Benu Amir b. Lu'j. Ky dërgonte fshehtazi dhe natën ushqim në kamp-përqëndrim. Një natë shkon tek Zuhejre b. Ebi Umejjeh El-Mahzumi dhe thotë: "A je i kënaqur duke ngrënë e duke pirë, ndërsa dajallarët tuaj janë në asi gjendje çfarë e din edhe vet?" Ai përgjigjet: "Vaj halli për ty nëse mendon kështu, por çka të bëj unë i vetmuar? Sikur të kisha pranë veti bile edhe një njeri, do ta theja premtimin." Ky thotë: "Ta kam gjetur një njeri." "Kush është ai?" "Unë", përgjigjet Zuhejre, "ti gjeje edhe njeriun e tretë."
Hishami shkon tek Mut'am b. Adijj, ia përkujton lidhjet farefisnore me Benu Hashimitët dhe Benu El-Muttalibët, gjyshi i përbashkët i të cilëve është Abdu Menafi. Pastaj e qortoi për pranimin e tij së bashku me kurej­shitët këtë mënyrë të keqtrajtimit. Mut'ami pyet: "Më trego se çka të bëj? Unë jam vetëm. Njëri nuk mund të bëj kurrgjë vetëm." Hishami i thotë: "E kam gjetur njërin." "Kush është ai?" "Unë vet." Pastaj Mut'ami thotë: "Gje­je të tretin!" Hishami përgjigjet: "Këtë e kam bërë." "E kush është ai?" "Zuhejre b. Ebi Umejje" përgjigjet ky. "Kërkoje pra edhe të katërtin", thotë Mut'ami.
Hishami shkon tek Ebu-l-Buhturije b. Hishami. E edhe këtij ia përsë­ritë të gjitha ato çka i kishte thënë Mut'amit, përkitazi me lidhjet farefis­nore dhe padrejtësinë që iu është bërë, pastaj Ebu-l-Buhturi pyet: "Po a ke përkrahje?" "Po." "E kush janë këta?" "Zuhejre b. Ebu Umejje, El-Mut'am b. Adijji dhe unë", përgjigjet Hishami. "Gjena edhe të pestin", thotë Ebu-l-Buhturi.
Hishami shkon tek Zum'ah b. el-Esved b. El-Muttalib b. Esedi. Me të folë për familjet e tyre, për obligimet farefisnore, për të drejtat e tyre, e pastaj Zum'ati pyet: "A ke bashkëpunëtor për këtë punë?" Hishami përgjigjet pastaj i numëron njerëzit me të cilët kishte biseduar. "Thirri të gjithë", tha Zum'ati. Më vonë të gjithë tubohen tek El-Huxhuni dhe merren vesh për ndërprerjen e kontratës. Zuhejre thotë: "Unë do t'ju prezentojë dhe unë do të flas i pari."
Të nesërmen u nisën ku e kishin ndërmend. Me ta vajti edhe Zuhejre i veshur me baldakin (uniformë) të bukur. Ky e kreu tavafin rreth Ka'bes, pastaj u kthye kah njerëzit dhe tha: "O banorët e Mekës! Deri kur më do të hamë mirë dhe do të vishemi mirë, kurse Benu Ha­shimitët janë duke u shkatërruar, as që blejnë e as që shesin diç. Pasha All-llahun, nuk do të ulem deri sa nuk e grisni atë letër të mallkuar!"

[1] Zadu-l-Me'ad: I/46.

[2] Ebu Talibi ka vdekur gjashtë muaj pas ndërprerjes së kontratës, në muajin rexheb, e jo në ramazan.