Isa I Biri I Merjemes

[valiii]

Për t`u larguar nga ushtria e armikut Isai a.s. me shokët vendoset në një rrafshlartë me qëllim që, kur të bie terri, ta kalojë atë, duke shpresuar që ashtu do të shpëtojë. Ndërkaq, kundërshtarët e Isait a.s. e shfrytëzojnë natën dhe e rrethojnë atë dhe shokët e tij. Havarijjunët kur e panë se çka do t`u ndodhë ua mbathin këmbëve, duke e lënë pejgamberin e tyre vetëm para armiqve të tij. Por, All-llahu xh.sh. nuk e le në mëshirën dhe pamëshirën e armiqve të tij. Mëshira dhe shpëtimi i All-llahut bën që Isai a.s. të humbaste nga shikimi i tyre. Shikimin e tyre All-llahu xh.sh. e drejton në njërin nga shokët e Isait a.s. (Jehudën) i cili, në çdo pikëpamje, gjasonte në të. Jevrenjtë vërsulen në të dhe e mbysin, e pastaj e gozhdojnë në formë të kryqit. Ishte ky Jehuda që e tradhëton të dërguarin e Zotit dhe i drejton armiqtë mbi të. Jevrenjtë ishin shumë të gëzuar duke menduar se e mbytën Isain a.s. , por Kur`ani e demanton thënien e tyre.

“Madje për shkak të thënies së tyre: “Ne e kemi mbytur Mesihun, Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e All-llahut”. Po ata, as nuk e mbytën, as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në ozhda) por atyre u përngjau. Ata që nuk u pajtuan rreth (mbytjes së tij, janë në dilemë për të (për mbytje) e nuk kanë për të kurrfarë dije të saktë, përveç që iluzojnë. E ata me siguri nuk e mbytën atë. Përkundrazi, All-llahu e ngriti atë pranë Vetes. All-llahu është i plotëfuqishëm, i dijshëm.” (En Nisa; 157-158).

Pas Isait a.s. shokët e tij shpërndahen në të gjitha anët, për të thirrur në fenë e All-llahut. Thirrjen e tyre e pranonin pabesimtarët (robërit) për dashurinë dhe barazinë që predikonin mes njerëzve. Ndërkaq, shumë shpejt u zhyten në pamëshirën e të privilegjuarve për shkak të pranimit të fesë.

Ekzistojnë shumë mendime mbi Isain a.s. . Disa thonë se ka vdekur me dëshirën e All-llahut, derisa të tjerët e kundërshtojnë këtë mendim, duke u mbështetur në ajetin Kur`anor:

“Përkujto, o i dërguar) kur All-llahu tha: “O Isa, Unë po të marrë ty, po të ngris tek Unë, po të shpëtoj prej (sherrit) të atyre që nuk besuan. E ata që të besuan ty, do t`i ngrisë lart mbi ata që nuk besuan deri në ditën e kijametit, pastaj vetëm tek Unë është kthimi juaj, e Unë gjykoj mes jush për atë që nuk jeni pajtuar. (Ali Imran; 55).

“Përkundrazi, All-llahu e ngriti atë pranë Vetes. All-llahu është i plotëfuqishëm, dhe i dijshëm.” (en-Nisa; 158).

Mirëpo fjalët e All-llahut xh.sh.: “... Po ata as nuk e mbytën as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në gozhda), por atyre u përngjau ...” e mohuan çdo mendim lidhur me mbytjen apo kryqëzimin e Isait a.s. në kryq. Kur dihet se nuk është mbytur, e as që është gozhduar në kryq atëherë na mbetet të besojmë bindshëm në fjalët e All-llahut xh.sh. : “Përkundrazi, All-llahu e ngriti atë pranë Vetes.” Fjalët “por atyre u përngjau” dëshmojnë se megjithatë dikush ishte mbytur, përkatësisht i gozhduar në kryq dhe ky ai që i përngjau Isait a.s. , ashtu që atyre që e kishin vërejtur këtë, iu kishte dukur se ai kishte qenë Isai.

Çdo musliman duhet të besojë në fjalët e Kur`anit: “Përkundrazi, All-llahu e ngriti atë pranë Vetes”, sepse në ajetin pasues All-llahu i Madhëruar thotë:

“Nuk ka asnjë nga ithtarët e Librit, i cili para vdekjes, nuk do t`i besoj atij (Isait), kurse në ditën e Gjykimit ai do të dëshmojë kundër tyre.” (en-Nisa; 159).

Më shumë se tre dekada Inxhili mbeti i pa shkruar. Kjo periodë bëri që origjinaliteti të harrohet apo të ruhet në mënyrë të shtrembër. U bënë tejkalime të shumta ndërmjet vetë ithtarëve të Inxhilit, për shkak të mosmarrëveshjeve në fe dhe lëshimit të parimeve e mësimeve themelore të tyre, pastaj të adhuruarit e idoleve të ndryshme në çka kanë prirë Arabët. All-llahu i Madhëruar më 571. pas të dërguarit të parafundit Isait a.s. gjinisë njerëzore ia dërgon pejgamberin e premtuar.

“Dhe, kur Isai, bir i Merjemes tha: “O beni Israilë, unë jam i dërguar i All-llahut te ju, jam vërtetues i Tevratit që ishte para meje dhe jam përgëzues për një të dërguar që do të vijë pas meje, emri i të cilit është Ahmed.” E kur ai u erdhi atyre me argumente të qarta, ata thanë: “Kjo është magji e hapët”. (es-Saff; 6).



Isa a.s. ka jetuar 33 vjet. Emri i tij është përmendur 25 herë në Kur`an derisa ka shumë më tepër ajete që kanë të bëjnë me ngjarjet në lidhje me atë dhe familjen e tij.