Poezi nga Poetë të ndryshëm

[tipi engjellor]

Enderrat digjen ~

Syte e nates me shkendije yjesh
me rrokullisen ne nje tjeter bote
Atje ku fjala me ka perhumbur
heshtja me eshte ndryshkur
boja me eshte thare
atje ku enderrat peshojn me realitet
Sa ndot.

Me eshte grisur fleta
skam ku shkruaj rrjeshta...

nates se lagur me pika shiu
mu tret dhe shpresa...
Heshtja !
e vaisa me buzeqeshje
qesha
Ironizova veten...

c'te beja?! Kjo eshte jeta !

[YanYan]

Më di a nuk më di se qaj,

më di a nuk më di se vuaj

në orët e thella të natës,

kur ngrihem i çmëndur të shkruaj

me gjakun e zemrës të shkruaj.

Më di a nuk më di se agimet

më gjejnë pa gjumë në shtrat,

me shpirt të shkretuar nga dhembja,

e dhimbshëm i pres perëndimet,

me ankth i pres perëndimet.

Më di a nuk më di se sot

u drodha kur pashë pranverën, (vjeshtën)

që zbriste me flladet e prillit (tetorit),

e ëmbël siç ishte qëmot,

e hidhur siç ishte qëmot.

Më di a nuk më di se vuaj

në orët e thella të natës,

ku ndjehem nga jeta i huaj,

nga vëndi i lemjes i huaj.

Më di a nuk më di….

Kuteli

[Le jardin des disparus]

Drejt teje vija



Kur ikja larg, drejt teje vija ;

Kur vija afër, ikja larg.

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia bëhej çark.



As e kuptoja si të desha,

Një mjegull pus, një çmenduri,

Si një poet që shkruan vjersha

Dhe ndez një shkrepse, i bën hi.



Dhe ndofta kjo ish dashuria :

E çakërdisur kuturu…

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia gjithashtu!


Dritëro Agolli

[lovely]

Nga larg vjen edhe mjegulla qe mbështjell mendjen
Një zë i brishtë ne anën tjetër, depërton në dendsinë e saj
Ca shpjegime të kota, dhe vetëm një me vend
Cili je ti? Vegim apo përrallë?

Tingujt e qeshjes në terrin e natës, gufojnë
Nuk e di më në është e qeshur apo ofshamë
Plandaj:
"Nga larg dëgjoj, nga larg, ah! zërin tënd të butë,
më vjen sikur dhe sytë më ndizen në të tutë"..

[Le jardin des disparus]

...

Sytë e tu si qielli janë të kaltër
të kaltër unë i dua e plot shkëlqim
ti nuk e di e dashur sa trishtim
ndiej unë kur ai vështrimi yt i pastër
nis njomet porsi qielli i kësaj nate
nga brengë e fshehtë e zemrës sate

Sytë e tu janë të përlotur
sytë e tu më hapin një botë të tanë
që e kam andrrue por nuk e paskam njohur
sytë e tu e dashur që tash i kam aq pranë

Një ditë do të mëgohesh prej meje
dhe do të kalojnë shumë çaste
shumë ditë e net e vjet
gjersa do ta kuptosh
që unë kam mbetur ai i vjetri –
gjithmonë pranë teje…

..."Prandaj:
Nga larg dëgjoj, nga larg, ah! zërin tënd të butë,
më vjen sikur dhe sytë më ndizen në të tutë.."!

[elvio]

EJA PRAPE

Ne pangopesi kam ndjere
Dhe uria po me zgjat
Eja moj prap dhe nje here
Eja prap ne ate shtrat

Tek ai vend ku s’kam me mend
Shpartalluar embelsisht
Lakuriq’si e trupit tend
Me c’nderon aq ndershmerisht

Luftrat vec nga ju fillojne
Paqe s’keni as ne shtrat
Eja…luftrat te vazhdojne
Eja prap e prap e prap

B B.

[Le jardin des disparus]

Dhimbjet e zemrës së largët

E dashura ime i harroi fjalët
si te mos ishin kurrë...
u dashurua me heshtjen

Një mollë e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave më ra
asnjë plumb s'ka më m'dhimbtë më shumë
në vdeksha pa të pare…

Sa herë mollët të piqen si kësaj dite
hidhi kokrrat udhës nga shkova
dhe unë do të ndiej dhimbje ku shitove,
e miro

Ne u martofsh, mollë mos pastë kund në botë...

Ti me lotë do t'i qash sa herë t'i shikosh
unë dhimbje do ndiej sa herë t`i prek, pse ta fsheh

Dhe në diell të dytë s'të harroj, e miro!


Agim Spahiu

[elvio]

KUR VDIQA UNË

Më hodhët dhe sa mundët,
Më ngjeshët,
Më vutë një mal përsipër!

Më pas ca lot,
Më pas ca lule artificiale,
Më pas më latë e ikët!

Më pas i latë duart,
(Nga dheu
dhe nga unë!)
Dhe shkuat,
Drekuat!

Dhe nisët
të qeshni përsëri,
Të thoni barcaleta banale,
T'i shkelni syrin njeri-tjetrit
Me djallëzi!

Ç'aktorë hororë,
Në tërë këtë lojë
Me gjoja dashuri!

Veç nëna,
Eh,nëna!
Hyri fshehtaz atje brenda,
Si një reze dielli në dimër!

Për të ndarë me mua,
Gjithë atë mal dheu
Që më vutë përsipër!

Veç nëna tani,
Me zogjtë e gishtave
Më çuket si dikur,
Më shpupuris flokët!
M'i thërret
Me emra
Shokët!



Skender Rusi

[Le jardin des disparus]

E fundit

Po më dridhet shpirti
si një fije bar
unë po shkoj drejt dimrit
ti del në behar

Mos u mundoni për varr
sa të vdes
varrosmëni në sytë e saj!


A.S

[YanYan]

Lamsh na perlane –cka mundem me rrembye
prej teshash vrik –e na stivuen si thase
nder kamjona, me shqelma tue na rrase;
prangat nder duer, per s’mbrapshti, ashtu mberthye
sa mishi u-nxi mbas pake e u-fry me plase;
mandej per kame e gjoks litarin nye
tri heresh na e pershuen, tue u-derkrye
ma keq mbi ke u-angue a desh t’u flase.
E mbasi kryen, rrethuen nenkolonelin
qi gjithe at kohe kish ndenjun tue soditun
fetyrat tona t’ajtuna, t’gerdheshna
nen klithmat e paza… Ishin djersitun
e fshiheshin me nge. E mbante belin
njeni tue qeshe me llanet e perveshna.

Arshi Pipa

[elvio]

NËNËS
Gjithnjë po bëhesh më e krrusur,
Sikur po i afrohesh tokës!
Unë jam atje,në sytë e rrudhur
Ku është fillimi i gjithë botës!

Gjithnjë po bëhesh më e vockël,
Ku e ke futur gjithë atë shpirt!?
Si hënëz e ngrënë brenda dhomës,
Mbi kokë më rri edhe më ndrit!

Gjithnjë po bëhesh më e lehtë,
Mos ke ndërmënd që të largohesh!?
Ma bëj një shenjë e ngjitem vetë,
Qiellit t'i them që do vonohesh!

S Rusi!

[Le jardin des disparus]

Zemra ime

Në asnjë dorë të botës nuk më zë gjumi
isha mësuar me kokën në duart e tua
e ke ditur që kam diçka nga deti
breg me breg dhe gjumi s'më zë

Dua të shtrihem dhe të vdes
por vjen ti dhe nga balta më ngre
kur male te tërë dot s'na ndanë
si do na ndajnë dy grushta dhe

Ah, isha mësuar me kokën në duart e tua
tani edhe brigjet më gjumi nuk i zë


Frederik Reshpja

(p.s. Ky lirik i madh shqiptar vdiq në shkurt 2006. I rrënuar, pa para, tejet i sëmurë, Reshpja, ish i burgosur politik, përjetoi ditët dhe netët e vështira, për të vdekur në mjerim, si endacak pa kulm mbi kokë... I mbylli sytë, por jo qepallat e tij në poezitë e mrekullueshme që la për ne. Gjithsesi dhe ndërgjegjen tonë të vrarë si shtet e shoqëri karshi tij!)

[vjeshta]

LALËS

Rudha e ballit
vrragë kohësh

Fjala
mbrumur motesh

Hapi i tij
shteg i ri

Unë
bimë e farës së tij.


H. Muhaxheri

[tipi engjellor]

Vjesht e dyte ~

Qemoti dallendyshet kan ikur
lejleket lagunave nuk duken gjekund
thellezat nder shkurre jan strukur
vjeshta gjethet ka shkundur,pa mund

Rruget horizontin kan humbur
harabeli me nuk degjohet
bilbili nga rryma e ngroht eshte tundur
vetem ca sorra spo largohen

Ne labirinthet e kohes pa fill
as ne me spo e gjejm rrugen
te dy sebashku ne park
atje,me puthjen ne humbem.

[Le jardin des disparus]

Eja

Ku ishe ti kur dola i vetëm nën hënë
në ç'hënë barisnje vallë

Ku ishe ti kur vizitova profilin tënd
në xhamin e muzgut që krisi dhe u thye me trishtim

Pastaj erdhi nata mbushur me mungesën tënde
pastaj erdhi prap nata
dhe kështu ka për të qenë deri në ditën e fundit të netëve

Zbrita tek kroi
duke mbajtur në duar vazon delikate të agimit
pashë sytë e tu ruajtur në kujtesën e ujrave

Lisi plak lëshoi përdhe kurorën e vjeshtës
si një sovran që abdikon

Ani, mua më zuri ky mallkim
po qysh bën pylli pa ty, si del vjeshta
a ndofta nuk do të ketë kurrë më vjeshtë?
atëherë në emër të kujt do të bien gjethet
në emër të kujt do të vijnë shirat, mjegullat, ylberët

Zemra ime, eja vër dorë mbi stinët!

(F.R)