Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Lapsi
ahahaahhahha do e lutesha qe te shkruaje edhe nje poezi
|
Nje nate pa gjume, une dhe hija jote
Nje nate pagjume, une edhe hija jote
prap dosido ndihem krejt vetem
Si nje krijes e huaj jo prej kesaj bote
ndersa yjet nen peshperimat e mia treten.
Po eci ngadal e po shkaterroj hapa
hapat qe hodhe kur vije drejt meje
Po marre fryme lehte e ne intervale te gjata
po coptoj kujtimet qe mora prej teje.
Shkel kujdesshem mbi dyshemen e ftohte
ja ketu, tamam ketu, ti me the te dua,
Shkarraviz hicin qe s'e harroj dot
e fshij me gishtrinj, e gervish me thua.
Ketu krejt papritur nje dite erdhe ti
e une te veshtroja mbeshtetur tek ky mur
ti me pe ne sy, ne syte e mi te zi
e the: S'a te dua s'do ta dish dot kurre.
Une ngerdheshem lehtas teksa te kujtoj
ngre pakez vetullat edhe mbyll syte
gjithecka qe ti the s' mundem ta harroj
dje se me gezonte, sonte se me mbyt.
Befas pyes veten: Sonte cfare po ben?
Teksa rrotull vjen ne kete dhome te ftohte
vjen e shkon e iken prap je ne nje vend
cudi se si as dhimbjen se braktis dot sot!