Njëqindë vjetë Nënë Terezë. Njëqind vjetë, Nder i Kombit. Njëqind vjetë Nënë e Botës.

[Zero Cool]

[Denim]

Varri i Nënë Terezës La tombe de Mère Theresa

[Shpat]

NËNA JONË TEREZË

Nga ROZI THEOHARI, Boston
Mbasi gjeta adresën e dentistit, (ai banonte pranë nesh),
u nisa menjëherë duke mbajtur një shami në faqe.
Përveç ndjenjës së frikës dhe pasigurisë, më mundonte
dhe diçka tjetër: a do të mundja t’ia shpjegoja me saktësi në
anglisht simptomat doktorit…
Por çdo gjë kaloi për mrekulli, sepse infermierja ishte ruse.
- Zgjidh, - më foli ajo në gjuhën e saj. – Njëri doktor është
amerikan, tjetri, dr.Raxhi, është indian dhe shumë i
kujdesshëm. Ky emër më kujtoi artistin Raxh Kapur dhe serinë
e filmave të tij të dëgjuar. Sigurisht, do të mjekohem tek indiani,
vendosa, do t’i tregoj se si thyheshin dyert e kinemave në
Shqipëri për të parë filmat indianë… Do t’i tregoj … Por unë
s’i tregova asgjë, sepse njeri më nursëz se ky doktor s’kisha
parë! Njeri më serioz e më të heshtur s’kishe ku e gjeje.
S’fola. Gjatë mjekimit, kur ai e hoqi maskën e po më
shpjegonte diçka, dallova dhëmbët e tij të bardhë e të rregullt,
që feksnin më shumë për shkak të lëkurës së zeshkët të fytyrës.
Provova të hapja bisedë, por zymtësia e fytyrës së tij ma preu
hovin. Vetëm kur mbaroi seanca dhe ai po ftonte pacientin
tjetër, unë i dola para e i thashë papritur:
- Ne kemi të përbashkët Nënë Terezën!
- Pse? – mblodhi vetullat ai.
- Sepse vendlindja e saj është Albania!
- S’e kam dëgjuar këtë, - tha ai ftohtë.
- Po, këmbëngula unë, - Nëna është jona.
- Nënë Tereza është indiane, është Nëna jonë! – përsëriti ai
dhe me një gjest gati-gati mospërfillës më dha të kuptoja se
biseda jonë kishte marrë fund.

Ika. S’do mend, pak a shumë isha zemëruar me atë njeri.
Pas dy javësh, në seancën tjetër të mjekimit, shkova tek dentisti
me një vandak gazetash “Illyria”, ku kisha zgjedhur artikuj
në anglisht për Nënë Terezën.
Mbasi lexoi disa syresh, dr.Raxhi hoqi maskën e tha:
- E po mirë, ja, paska lindur në Shqipëri… S’e paskam ditur
këtë, se kam ikur i vogël nga India.
- Por duhet ta kishit mësuar… - thashë unë dhe, pa mbaruar
mirë fjalën, ai ma mbushi gojën me pambuk. Tek dentisti është
vështirë të dialogosh.
- Nëna mund të kishte lindur diku gjetkë në botë, s’ka
rëndësi, - vazhdoi ai me një ton bindës. – Ajo është indiane,
ajo është jona… Kjo është thelbësorja!
Përgjigja e tij më indinjoi, por s’kisha mundësi të flisja. “O
Zot, pse popujve të vegjël ua mbyllin gojën?” aludova atë çast.
Ika përsëri e zemëruar nga klinika. Më gëzoi vetëm fakti se
seanca tjetër përsëritej në vjeshtën e vonë. Kështu, dalëngadalë,
pothuajse e harrova indianin.

Por e kujtova atë disa ditë pas vdekjes së Nënë Terezës.
Vendosa t’i telefonoja. Sa shumë e donte dhe me sa pasion
fliste ai për Nënën! Formova numrin në telefon dhe i thashë
infermieres emrin tim.
- Doni ndonjë seancë të re mjekimi? – pyeti ajo.
- Jo …, dua të flas me doktor Raxhin…
Pas pak dëgjova në receptor zërin e tij.
- Ngushëllimet e mia për Nënën! – i thashë, duke u munduar
që zërin ta kisha më të qetë.
- Oh, faleminderit, shumë faleminderit! – u përgjigj ai me
një zë të pakët e të dridhshëm. Pastaj, pas një heshtjeje, sikur u
përmend e tha:
- Edhe ju, sigurisht…, pranoni ngushëllimet e mia!
- Ju faleminderit! – i thashë.
Dhembja e vdekjes i bashkon dhe i pajton njerëzit.

Dy muaj më vonë, në ditën e takimit, isha ulur në dhomë e
pritjes bashkë me pacientët e tjerë.
“Si do të shkojë biseda sot”, mendoja. Aty për aty, u kujtova
që kisha botuar një vjershë në anglisht për Nënë Terezën. Ajo
më duhej sot domosdo. E pushtuar nga krenaria brenda disa
minutave vrapova në shtëpi, mora gazetën dhe, tek ecja mbi
dëborën e ngrirë, pëshpërisja: “Unë, të paktën, një vjershë e
botova për Nënën, po ju doktor, ç’keni bërë? Por, kur hyra
brenda, ngrohtësia e mjedisit, muzika e ëmbël dhe vështrimi
indiferent i peshqve nga akuariumi sikur ma fshinë pak nga
pak ndjenjën e mërisë. M’u duk vetja shumë e vogël të filloja
një debat të ri. Përtej vetratës infermierja po ndiqte luftën e
ndjenjave në fytyrën time. Jo. Nuk do t’ia tregoja vjershën. E
lashë gazetën mbi tavolinë dhe u futa në klinikë.
Pa filluar ende mjekimi, hyri gruaja ruse.
- Ke harruar gazetën… Më prekën vargjet e tua! – tha ajo
në rusisht.
Doktori, sapo e njohu gazetën shqiptaro-amerikane, ia mori
nga dora. E lexoi vjershën. Ajo ishte e shkurtër, por ai e mbajti
vështrimin aty për disa minuta:
“Mother Albania—yours and mine homeland
Gives me the right
To read
The hieroglyph of wrinkles
On your face,
Wetted by tears
Of thousands of Albanian mothers…”

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga Shpat

NËNA JONË TEREZË

Nga ROZI THEOHARI, Boston
Mbasi gjeta adresën e dentistit, (ai banonte pranë nesh),
u nisa menjëherë duke mbajtur një shami në faqe.
Përveç ndjenjës së frikës dhe pasigurisë, më mundonte
dhe diçka tjetër: a do të mundja t’ia shpjegoja me saktësi në
anglisht simptomat doktorit…
Por çdo gjë kaloi për mrekulli, sepse infermierja ishte ruse.
- Zgjidh, - më foli ajo në gjuhën e saj. – Njëri doktor është
amerikan, tjetri, dr.Raxhi, është indian dhe shumë i
kujdesshëm. Ky emër më kujtoi artistin Raxh Kapur dhe serinë
e filmave të tij të dëgjuar. Sigurisht, do të mjekohem tek indiani,
vendosa, do t’i tregoj se si thyheshin dyert e kinemave në
Shqipëri për të parë filmat indianë… Do t’i tregoj … Por unë
s’i tregova asgjë, sepse njeri më nursëz se ky doktor s’kisha
parë! Njeri më serioz e më të heshtur s’kishe ku e gjeje.
S’fola. Gjatë mjekimit, kur ai e hoqi maskën e po më
shpjegonte diçka, dallova dhëmbët e tij të bardhë e të rregullt,
që feksnin më shumë për shkak të lëkurës së zeshkët të fytyrës.
Provova të hapja bisedë, por zymtësia e fytyrës së tij ma preu
hovin. Vetëm kur mbaroi seanca dhe ai po ftonte pacientin
tjetër, unë i dola para e i thashë papritur:
- Ne kemi të përbashkët Nënë Terezën!
- Pse? – mblodhi vetullat ai.
- Sepse vendlindja e saj është Albania!
- S’e kam dëgjuar këtë, - tha ai ftohtë.
- Po, këmbëngula unë, - Nëna është jona.
- Nënë Tereza është indiane, është Nëna jonë! – përsëriti ai
dhe me një gjest gati-gati mospërfillës më dha të kuptoja se
biseda jonë kishte marrë fund.

Ika. S’do mend, pak a shumë isha zemëruar me atë njeri.
Pas dy javësh, në seancën tjetër të mjekimit, shkova tek dentisti
me një vandak gazetash “Illyria”, ku kisha zgjedhur artikuj
në anglisht për Nënë Terezën.
Mbasi lexoi disa syresh, dr.Raxhi hoqi maskën e tha:
- E po mirë, ja, paska lindur në Shqipëri… S’e paskam ditur
këtë, se kam ikur i vogël nga India.
- Por duhet ta kishit mësuar… - thashë unë dhe, pa mbaruar
mirë fjalën, ai ma mbushi gojën me pambuk. Tek dentisti është
vështirë të dialogosh.
- Nëna mund të kishte lindur diku gjetkë në botë, s’ka
rëndësi, - vazhdoi ai me një ton bindës. – Ajo është indiane,
ajo është jona… Kjo është thelbësorja!
Përgjigja e tij më indinjoi, por s’kisha mundësi të flisja. “O
Zot, pse popujve të vegjël ua mbyllin gojën?” aludova atë çast.
Ika përsëri e zemëruar nga klinika. Më gëzoi vetëm fakti se
seanca tjetër përsëritej në vjeshtën e vonë. Kështu, dalëngadalë,
pothuajse e harrova indianin.

Por e kujtova atë disa ditë pas vdekjes së Nënë Terezës.
Vendosa t’i telefonoja. Sa shumë e donte dhe me sa pasion
fliste ai për Nënën! Formova numrin në telefon dhe i thashë
infermieres emrin tim.
- Doni ndonjë seancë të re mjekimi? – pyeti ajo.
- Jo …, dua të flas me doktor Raxhin…
Pas pak dëgjova në receptor zërin e tij.
- Ngushëllimet e mia për Nënën! – i thashë, duke u munduar
që zërin ta kisha më të qetë.
- Oh, faleminderit, shumë faleminderit! – u përgjigj ai me
një zë të pakët e të dridhshëm. Pastaj, pas një heshtjeje, sikur u
përmend e tha:
- Edhe ju, sigurisht…, pranoni ngushëllimet e mia!
- Ju faleminderit! – i thashë.
Dhembja e vdekjes i bashkon dhe i pajton njerëzit.

Dy muaj më vonë, në ditën e takimit, isha ulur në dhomë e
pritjes bashkë me pacientët e tjerë.
“Si do të shkojë biseda sot”, mendoja. Aty për aty, u kujtova
që kisha botuar një vjershë në anglisht për Nënë Terezën. Ajo
më duhej sot domosdo. E pushtuar nga krenaria brenda disa
minutave vrapova në shtëpi, mora gazetën dhe, tek ecja mbi
dëborën e ngrirë, pëshpërisja: “Unë, të paktën, një vjershë e
botova për Nënën, po ju doktor, ç’keni bërë? Por, kur hyra
brenda, ngrohtësia e mjedisit, muzika e ëmbël dhe vështrimi
indiferent i peshqve nga akuariumi sikur ma fshinë pak nga
pak ndjenjën e mërisë. M’u duk vetja shumë e vogël të filloja
një debat të ri. Përtej vetratës infermierja po ndiqte luftën e
ndjenjave në fytyrën time. Jo. Nuk do t’ia tregoja vjershën. E
lashë gazetën mbi tavolinë dhe u futa në klinikë.
Pa filluar ende mjekimi, hyri gruaja ruse.
- Ke harruar gazetën… Më prekën vargjet e tua! – tha ajo
në rusisht.
Doktori, sapo e njohu gazetën shqiptaro-amerikane, ia mori
nga dora. E lexoi vjershën. Ajo ishte e shkurtër, por ai e mbajti
vështrimin aty për disa minuta:
“Mother Albania—yours and mine homeland
Gives me the right
To read
The hieroglyph of wrinkles
On your face,
Wetted by tears
Of thousands of Albanian mothers…”

Eh,Sa me perkushtim lexova rrefimin e ni Mergimtari."Syt mu mbushen me lote!Shummm prekese/e dhimbshme njekohesisht!

Sikur te gjithe ta duam/ruanim IDENTITETIN ton KOMBTAR SHQIPTAR


Ngjashem me ate qe ka shkrua per rrefimin e Tij DINJITOZ ndaj ni BIE SHQIPTARE si q'ishte NENA E JON E MADHE TEREZ E KUR RESPEKTI DHE KRENARIA I TAKON ASAJ . MU PERMES TE CILES MUND TE NA SHOFIN (vetem me njerin sy)MIQET E SAJNGA KENDI KU JEMI SOT,,dhe kete e them,(nga friga se mos valle kemi humbur moralin ton kombtar)?!Pikerisht,Mu te tek shum ata/o qe kan besua ne, Ne. "E qe nuk jemi ata/o SI BOTA NA SHIFTE DJE!

Si ia bemi?Apo (shtrohet pyetja)?"Se me kend do mbesim/VALLE?!Kjo duket dhe me e FRIKSHME!(se qdo gje tjeter) per Ntardhmen

Njiherit,respekt dhe Ty qe ke sjellur KETU NE DARDANI para nesh RREFIMIN e SI NJE PROZE nga MERGIMTARI SHQIPTAR/ ROZI THEOHARI-BOSTON

Falemnderit
Natyra.

[Zero Cool]

Nëntë vjet nga Lumturimi i Nënë Terezes

Sot shënohen nëntë vjet nga Lumturimi i Anjeze Gonxhe Bojaxhiu, e njohur si Nënë Tereza, humanistja shqiptare fituese e Çmimit Nobel për Paqen. Humanistja me shtat të vogël, por me zemër të madhe do bënte që mbarë bota të njihte shpirtin e saj të madh.
Tashmë 19 tetori është kthyer në ditën kur të gjithë ndihemi më pranë saj me lutjet, apo dashurinë për besimin.






Duaje jetën ashtu siç është...

Duaje edhe pse nuk të jep çka mundet,
duaje edhe pse nuk është siç do ta dëshiroje.
Duaje sa herë që të lindesh
e sa herë që je duke vdekur.
Por mos duaj kurrë pa dashuri.

Nënë Tereza

[King_Gentius]

Komuniteti shqiptar ne Cleveland Ohio i dedikoi nje statuje Nene Terezes ne nje nga kopshtet e qytetit ne 22 Shtator 2012.

Yesterday in the rain, the new President of Albania, other dignitaries, and St. E Premte Albanian Orthodox Church led the ceremony dedicating the Albanian cultural garden, and a bronze statue of Mother Teresa. The statue is on Cleveland's Martin Luther King Blvd, formerly Liberty. It is before the city's greenhouse, and is the first garden nearest the lake and the freeway.

The large statue is the work of Kreshnik Xhiku. Xhiku has previously created an equestrian statue of Skanderbeg [previously the most famous Albanian], in Skopje Macedonia, and Rochester Hills Michigan.

Cleveland Albanians are not many, and are not of the same composition as those in the old country. Christianity is a minority religion amongst the Albanians in Europe. Many Albanians live outside the borders of the Albanian state. They are a majority in Kosovo, and the minority in Macedonia.

Mother Teresa of Calcutta was born in the Macedonian capital, Skopje, in the last years of the Ottoman Turkish sultanate.The name 'Gonxha' means rosebud/little flower. In the picture flowers, mostly roses, are visible. They were placed there during the ceremony.

Let us always meet each other with smile, for the smile is the beginning of love. — Mother Teresa
By blood, I am Albanian. By citizenship, an Indian. By faith, I am a Catholic nun. As to my calling, I belong to the world. As to my heart, I belong entirely to the Heart of Jesus. — Mother Teresa

http://rustbeltvoice.blogspot.com/20...er-teresa.html

[Makresh]

Lirie Berisha (E shoqja e Sali Berishes) zbuloi edhe ne Buda-pest te Hungaris statujen e Mari Terezes.

Kush e din se cfar lidhje kishte ajo ne maxharri ?

[Marcoo]

Postimi origjinal është bërë nga Makresh

Lirie Berisha (E shoqja e Sali Berishes) zbuloi edhe ne Buda-pest te Hungaris statujen e Mari Terezes.

Kush e din se cfar lidhje kishte ajo ne maxharri ?

Me shume shtete kishte lidhje perjashtim Shtetit Shqiptare.
Ajo nuk ju nenshtrua kombit te vet apo shtetit te saj per ta len fen e fevet qe populli i saj nuk i takonte.
Ajo edhe pse vdiq nuk shprehi deshir varrimin ne trojet shqiptare por la amanet varrimin ne Kalkuda ku gjithmon thoshte se eshte e Krishterizmit..
Nje tem e till duhet te bartet te mesimet nga Bibla
Respekt per gjitha fet

[Makresh]

Interesant eshte fakti, se si Gjergj Fishta e mallkoi Nene Terezën, diten kur ajo u foli shqiptareve ne Tirane, anglisht e jo shqip :

Pra, mallkue njai bir Shqyptari,
qi këtë gjuhë të Perëndis',
trashigim, që na la i Pari,
trashigim s'ia len ai fmis;
edhe atij iu thaftë, po, goja,
që përbuzë këtë gjuhë hyjnore;
qi n'gjuhë t'huej, kur s'asht nevoja,
flet e t'veten e lèn mbas dore.

[Zero Cool]

Sot 103 vjet më parë ka lindur Anjezë Gonxhe Bojaxhiu - Nëna Terezë.

Nëna Terezë nderoi kombin shqiptar, ngriti vlerën e tolerancës dhe ndihmës, si dhe bëri botën më të dashur për njerëzit.

Presidenti Bill Klinton pati thënë: "Nëna Tereze është e para që më bëri t'i dua shqiptarët"

[Makresh]

Me 25 maj 1931, Goxhe Bojaxhiu ndërron emrin e saj nga Gonxhe në Mari, dhe nga Bojaxhiu në Tereza.

Emrin "nënë" i'a lan fëmijët indian të cilt e thirrnin "ma", qe dmth : Nene.

Kurse shqiptaret e thërrasin "nënë" jo pershkak qe jetoi ne Indi, por per shkak se fitoi çmimin nobel, dhe i lavdërohen botës perëndimore me nje misionare katolike e cila e nderroi me emër, mbiemer e kombesi. Idiotësia jone me e madhe dhe me e pafalshme eshte vendosja e shtatores se saj neper te gjitha qytetet e Kosovës ! Te qon mallin se je ne Kalkuta te Indis, e jo ne trojet tona te Shqipnisss !!

[Zero Cool]

Shënohet 10 vjetori i Lumturimit të Nënë Terezë







Me rastin e 10 vjetorit të lumturimit të Nënë Terezës dhe 1 mijë e 700 vjetorin e ediktit të Milanos sot në Katedralen Nënë Tereza në Prishtinë u mbajt mesha solemne e prire nga i dërguari special i Papa Franceskut, Francesko Kanalini.

Të dy ngjarjet me vlera fetare për besimtaret e fesë katolike 10 vjetori i Lumturimit të i Nënë Terezës dhe 1 700 vjetori i Ediktit të Milanos u shënuan me një meshë solemne në Katedralen e Prishtinës ‘’Nene Tereza’. Francesko Kanalini i dërguari special i Papa Franceskut i cili i priu meshës bëri thirrje për paqe dhe tolerancë.

Ndërkaq, Kryeministri i vendit Hashim Thaçi të pranishmëve iu drejtua me një fjalë rasti tha se Gonxhe Bojaxhiu, sakrifikoi vetveten duke mos u bërë një nënë individuale, ajo bë nënë e tërë njerëzimit.

Thaçi: Nëna Tereze - nënë e tërë njerëzimit. Nëna Tereze - sintezë e vlerave më të mira të civilizimit shqiptar.


“Sot e 16 vjet më parë u shua jeta e një qenieje njerëzore me dukje të imët nga trupi, por me një shpirt të madh dhe emër vigan.

Ajo ishte Nëna Terezë, Gonxhe Bojaxhiu, murgesha e famshme katolike, Nobelistja e Paqes, në damarët e së cilës gjatë gjithë jetës kishte qarkulluar gjaku shqiptar

Që në moshë të re ajo kishte ndjerë brenda qenies së saj një thirrje supreme, një urdhër Perëndie, duke u përcaktuar si misionare për vepra bamirësie në shërbim të njerëzimit.
Gonxhe Bojaxhiu, sakrifikon vetveten duke mos u bërë një nënë individuale, ajo u shndërrua në Nënë Terezë, duke u bërë nënë e tërë njerëzimit.

Këtu qëndron madhështia e shpirtit të saj.

Ajo u bë nënë e njeriut të pambrojtur, nënë e njeriut të pashpresë, ajo u bë nënë e nevojtarit, e jetimit, e të sëmurit, e të pafuqishmit, nënë e të braktisurit dhe nënë e të gjitha qenieve fatmjera që kanë nevojë për përkrahje.

Urdhrit të saj, Nëna Terezë i qëndroi besnike deri në fund të jetës.
Kjo devotshmëri dhe ky humanizëm bëri për vete personalitete të rëndësishme botërore, institucione dhe organizata anembanë botës.

Shkalla e përvujtshmërisë, sakrificës dhe solidaritetit të Nënë Terezës ishte e pakrahasueshme më këdo në botë.

Prandaj, asaj iu përulëm me respekt të gjithë. Mbretër, mbretëresha, liderë politikë e shpirtërorë, që nga Papa Gjon Pali i Dytë e deri tek Nelson Mandela, që nga Mbretëresha e Mbretërisë së Bashkuar deri tek presidentët e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe të mbarë botës demokratike.
Nënë Tereza, një nënë e përvuajtur e njerëzimit, asnjëherë nuk e fshehu origjinën e saj shqiptare, edhe atëherë kur ishte në fillim të shërbimit brenda urdhrit të murgeshës së re, edhe atëherë kur botërisht iu pranua kontributi planetar me Çmimin Nobël të Paqes.

Prandaj sot, ashtu si dje, por edhe në të ardhmen, civilizimi shqiptar do të mburret gjithmonë me emrin e Nënës Terezë.

Ajo doli nga gjiri i një populli të lashtë, me kulturë, identitet dhe histori origjinale, të veçantë dhe të pandërprerë.

Edhe pse një popull i vogël numerikisht, në nivel botëror arriti të jap personalitet të klasit të parë në fushën e humanizmit.

Ajo ishte reprezente e qëndrueshmërisë, mbijetesës dhe pathyeshmërisë së një populli, që synonte gjatë tërë historisë të jetojë në liri me dinjitet dhe krenari.

Nëna Terezë është simbol i vlerave të larta humane, i bujarisë, mëshirës, shpirtmadhësisë, flijimit për të tjerët, bashkëvajtjes dhe vënies së interesit të përgjithshëm mbi atë personal.

Vlerat shpirtërore dhe humaniste të Nënës Terezë janë sintezë e vlerave më të mira të civilizimit shqiptar, dhe shpjegues esencial i frymës tolerante dhe kulturës së unitetit tonë kombëtar, edhe pse popull me përkatësi të shumtë fetare.

Shpirti i Nënë Terezës duhet të udhëheq edhe më tej vizionin tonë për një shoqëri të tolerancës, mirëkuptimit, respektit të ndërsjellë dhe solidarizimit pa dallim të përkatësisë sociale, etnike, kulturore dhe religjioze.

Kjo vlerë e Nënë Terezë bëri që ajo të bëhet qytetare e botës, mike e popujve, e feve dhe qytetërimeve të ndryshme.

Këtë vlerë supreme arriti ta prodhojë, ta ngrit në kulm dhe ta universalizojë një bijë, grua dhe misionare fetare me origjinë shqiptare.

Ky kontribut botëror është pjesë e historisë shqiptare, si përpjekje pozitive e një populli që vazhdimisht, për shekuj me radhë ka përpunuar idenë e lirisë dhe humanizmit.

Prandaj, ne sot jemi krenarë me emrin e Nënë Terezës, jemi krenarë me emrin e të gjithë atyre figurave të ndritura që nëpër shekuj kanë ruajtur fytyrën njerëzore në shërbim të lirisë, në shërbim të emancipimit iluminist, kulturor dhe çlirimtar të vendit tonë, por edhe të popujve tjerë.
Në shtatorin e 1997-ës, në vitin kur vdiq Nëna Terezë, Kosova ishte në prag të tragjedisë më të madhe të fund shekullit njëzet.

Kosova krahas tragjedisë ishte edhe në epokën më të rëndësishme të fillim përmbysjes së robërisë shekullore.

Vizioni properëndimor, qëndrueshmëria gjenetike, ëndrra e lirisë, gatishmëria për sakrificë bëri që Kosova të dalë fuqishëm në skenën botërore.

Kultura dhe civilizimi që kishte përpunuar ato vlera që lindën dhe rritën Nënën Terezë, kishte përpunuar edhe filozofinë politike dhe instrumentet çlirimtarë, që morën mbështetjen dhe përkrahje e botës demokratike, të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, të vendeve të Bashkimit Evropian dhe të aleancës më të fuqishme ushtarake të botës, të NATO-s.

Civilizimi perëndimor do t’i mbështes bashkatdhetarët e Nënës Terezë.

Kosova përfundimisht u çlirua nga robëria shekullore dhe sot funksionon si shtet i pavarur, demokratik, sovran i njohur nga mbi 100 shtete të botës.

Nënë Tereza shkoi nga kjo botë pa e parë Kosovën e çliruar, pa e parë Shqipërinë si shtet anëtar të NATO-s, por me rëndësi është fakti se pjesët e atdheut ë saj sot janë pjesë e botës demokratike me synime të qarta euroatlantike.

Sot kur shënojmë 10 vjetorin e iluminizmit të Nënë Terezës më lejoni që këtë fjalë ta përmbyll me fjalët e presidentit amerikan Bill Klinton, i cili në mënyrë sintetizuese e përcaktoi përmasat e personalitetit të saj:

“Me vdekjen e Nënë Terezës bota humbi njërin prej gjigantëve të epokës sonë, që ishte në të njëjtën kohë një frymëzim dhe një sfidë për të gjithë... Mbretërit, mbretëreshat, presidentët, kryeministrat, partiakët dhe papët vijnë dhe ikin. Po ashtu edhe fituesit e Çmimit Nobël, por Nënë Terezë do të ketë vetëm një. Ajo jetoi brezin tonë, në shekullin tonë dhe ne i jemi mirënjohës për këtë.”, thuhet në fjalën e kryeministrit Thaçi.

[Zero Cool]

Fjalimi i Presidentes në 10 vjetorin e Lumturimit të Nënë Terezës






Fjalimi i Presidentes Jahjaga në koncertin e Filarmonisë së Kosovës në 10 vjetorin e Lumturimit të Nënë Terezës dhe 1700 vjetorin e Ediktit të Milanos.



Të nderuar përfaqësues të institucioneve të Kosovës,
I nderuari Imzot Francesko Kanalini, i dërguar i posacëm i Atit të Shenjtë,
I nderuari delegati Apostolik i Vatikanit për Republikën e Kosovës, Monsinjor Juliusz Janusz,
Të nderuar ambasadorë dhe përfaqësues të misioneve diplomatike në Kosovë,
I nderuari Ipeshkv i Kosovës, Dod Gjergji,
I nderuari Ipeshkv arbëresh, Monsinjor Donato Oliverio,
I nderuari arqipeshkv i Shkodrës dhe Kryetar i Konferencës Ipeshkvnore të Shqipërisë, Monsinjor Angjelo Masafra,
I nderuari arqipeshkv i Tivarit, Zef Gashi
Të nderuar të pranishëm,

I përgëzoj organizatorët e manifestimit të Ediktit të Milanos dhe të shëmbëlltyrës së Kostantinit të Madh, që përputhet me përvjetorin e Lumturimit të Nënës Terezë, duke e vlerësuar këtë si një gjest shumë simbolik, por njëherit edhe përmbajtësor të kontributit të Kosovës si vazhdimësi të Dardanisë së shenjtë antike në mirëkuptimin dhe në tolerancën ndërmjet besimeve dhe ndërmjet popujve.
Edikti i Milanos ia dha të drejtën e qytetarisë besimit të krishterë, duke lejuar dhe respektuar që të ushtrohet lirshëm nga të gjitha shtresat e popullsisë për t'u bërë ma vonë besim zyrtar i Perandorisë Romake.

Mbetet përcaktim themelor dhe i lirisë së njeriut përqafimi i besimit, ushtrimi i tij dhe respekti i vlerave. Diversiteti kulturor, fetar, etnik, gjuhësor dhe racor është karakteristika themelore e njeriut si qenie e ndërgjegjshme, krahas respektimit, mirëkuptimit dhe ndihmës së ndërsjellë, që janë shtyllat që forcojnë vullnetin dhe që fisnikërojnë dhe pastrojnë shpirtin e njeriut për t'i përballuar të gjitha vështirësitë dhe për të përfunduar me sukses të gjitha punët dhe detyrat që i ka ndaj vetes, familjes dhe shoqërisë.
Kosova dhe populli i saj kanë kaluar nëpër vështirësi të shumta që, falë vullnetit, përkushtimit dhe punës vetëmohuese, ndihmës së pakursyer të miqve ndërkombëtarë, ia ka dalë të ngadhënjejë dhe sot të jemi popull dhe shtet i lirë dhe sovran, zotërues të fatit tonë, ndërtimit të një të ardhmeje të ndritur në bashkëpunim dhe mirëkuptim, në paqe me të gjithë popujt dhe vendet.

Shënimi i manifestimit të Ediktit të Milanos të punës së Kostantinit të Madh, që ishte nga këto treva, më së miri sublimohen në shëmbëlltyrën e Nënës Tereze, misionares që gjithë jetën ia kushtoi të varfërve, duke përhapur dorën e mirësisë e të dashurisë, duke forcuar besimin në njerëz dhe duke u shkrirë në bindjen se njeriu bart vlerat më të mëdha humane brenda shpirtit të vet dhe se dashuria e mirësia si dhunti dhe si angazhim janë të paskajshme dhe janë të pashterrshme.

I shpreh falënderimet Filarmonisë së Kosovës për këtë koncert të mrekullueshëm, të cilin do ta përcjellim dhe që shpreh vlerat dhe dhuntitë tona shpirtërore.

Ju faleminderit.

[Zero Cool]

Ne po e fyejmë Nënë Terezën






Ky ështe titulli i shkrimit që kishte bërë bublicisti dhe profesori i njohur nga Tirana, Ilir Yzeiri , në lidhje me figurën e Nënë Terezës, pikërisht në kohën e perkujtimit të 100 vjetorit të Lumturimit të sajë.


Në këtë ditë edhe Kryeminsitri i Shqipërisë, Edi Rama shkruante; “Plot 10 vjet nga Lumturimi drejt Shenjtërimit, i Nënë Terezës, krenari për popullin e vogël të gruas së mrekullive. Qoftë me ne bekimi i saj.” Në lidhje me këtë bublicisti Yzeiri thotë, Jo! Mos qoftë me ne bekimi i sajë, sepse ne e kemi përdhosur në mënyrë të turpshme një amanet yë sajin dhe kemi shënur me këtë rast një akt të rëndë korrupsioni. Ai thotë se, në atë mashtrim jemi fajtorë të gjithë. As edhe njëherë thotë ai nuk do resht pa përmendur me zë të lartë: përse nuk u ndërtua spitali me emrin “Nënë Tereza”, ku ai kujton historinë e largët të vitit 1993, kur Nënë Tereza erdhi në Shqipëri dhe kishte qëndruar një kohë bukur të gjatë dhe që kishte shprehur dëshirën të ndërtohej një spital me emrin e sajë pikërisht në vendin ku veq kishte filluar të ndërtohej nga shqiptaro-italiani Konti Ferra.

Ai thotë se mëqë kjo dosje tashmë ka kaluar në gjykatë, unë jam gati të përballëm me të gjithë ata që kanë dorë në mospërmbushjen e këtij amaneti dhe t’u tregoj me fakte se ajo tokë që është në zotërim nga Fondacioni “Zoja e Këshillit të Mirë” i është dhënë këtij enti për të ndërtuar spitalin “Nënë Tereza” në fillim pastaj edhe ndonjë aktivitet tjetër. Më tutje ai quditët në mospërmbushjen e këtij amaneti dhe t’u tregoj me fakte se ajo tokë që është në zotërim nga Fondacioni “Zoja e Këshillit të Mirë” i është dhënë këtij enti për të ndërtuar spitalin “Nënë Tereza” në fillim pastaj edhe ndonjë aktivitet tjetër.
Madje befasohet se si ju kujtua kryeminsitrit Rama pikërisht tani dhe nuk e ngriti zërin asnjëherë sa ishte në opozitë, madje nga asnjë përfaqësues i PS-së si opozitë e djeshme nuk kerkoi ndërtimin e spitalit për të cilin shteti shqiptar vuri në dispozicion 100 mijë m2 tokë dhe shumë lehtësi të tjera, ndërsa shteti italjan, siç dëshmoi Gjykata e Llogarive në Lacio disa vite më parë ka dhënë shuma të konsiderueshme.

Publicisti në fjalë thotë së a ka dijeni Edi Rama për këtë histori dhe kur do ta sqarojë opinionin publik mbi këtë aferë aspak dinjitoze që na turpëron të gjithëve dhe për të cilin njëriu qe duhët të na sqarojë këtë është Tritan Shehu, sepse në kohën që ai ishte ministër shëndetësie u nënëshkrua kontrata për ndërtimin e spitalit.

Dhe krejt në fund ai thotë se në themelet e spitalit, edhe Sali Berisha kur ishte president në vitin 1993 kishte hedhur brenda një shishe me një kopje të kontratës si një shenjë pak folklorike që amanetin nuk e tret dheu. Mirëpo dheu po tret trupin e vogël të Nënë Terezës dhe amanetin jo vetëm që na e ka lënë jashtë, por ai na vërtitet përditë në fytyrë si një shuplakë që na shkund e na thotë se nuk duhet të kishit arritur deri këtu, nuk duhet të ishit tallur me amanetin e Nënë Terezës, jo të paktën jo me atë, thotë publicisti dhe profesori nga Tirana, Ilir Yzeiri.

[Zero Cool]

Sot përkujtohet ditëlindja e Nënë Terezës, 10 shprehjet e saj më inspiruese










Sot përkujtohet ditëlindja e Nënë Terezës, fituesës së çmimit Nobel për paqen e cila lindi më 26 gusht të vitit 1910.

E quajtur si nëna e gjithë botës, por që jetën ia kushtoi të varfërve, të sëmurëve dhe përkushtimit ndaj Zotit Nënë, Tereza kujtohet për veprat e saj humanitare dhe thëniet e pavdekshme për jetën e njerëzimin.

Shoh Zotin në çdo njeri. Kur laj një të sëmurë me lebër, ndjej se po kujdesem për Zotin. A nuk është kjo një eksperiencë e bukur?

Ne jemi krijuar jo që të jemi të suksesshëm, por të jemi të mëshirshëm.

Të varfërit na japin më shumë seç u japim ne atyre. Ata janë njerëz kaq të fortë, duke jetuar ditë për ditë pa ushqim. Dhe ata kurrë nuk mallkojnë, as nuk ankohe. Ne nuk duhet ti japim atyre simpatinë, por duhet të mësojmë nga ata.

Kam zgjedhur varfërinë për njerëzit tanë të varfër. Por jam e nderuar të marr çmimin Nobel në emër të urisë, zhveshjes, të pastrehëve, të verbërve, të sëmurëve, të atyre njerëzve që janë të padëshiruar, që nuk i do njeri, nuk kujdesen për ta. Njerëzit që ndihen të brektisur nga shoqëria dhe të refuar nga të gjithë.

Nëse luksi na rrethon, në humbin shpirtin. Ne do jemi të aftë të duam të varfërit nëse ne njohim varfërinë dhe jemi vetë të varfër.

Nuk kam qënë kurrë më parë në një luftë, pork am parë urinë dhe vdekjen. E kam pyetur veten se çfarë ndenjë ata kur e bëjnë këtë? Nuk e kuptoj. Ata janë të gjithë bijtë e Zotit. Pse ata e bëjnë këtë? Nuk e kuptoj.

Zoti do gjejë një person tjetër më fisnik, më të devotshëm, më të përkushtuar ndaj tij dhe shoqëria do vazhdojë.

Po prisja të isha e lirë, por Zoti ka planet e tij.

Të lutem gjej mënyrën për të vënë paqe. Mund të ketë fitues dhe humbës por të gjithë tmerrohen nga kjo. Por që nuk mund kurrë të justifikojë vuajtjet, dhimbjen dhe humbjen e jetës që armët tuaja do të shkaktojnë- letër drejtuar Xhorxh Bush dhe Saddam Hussein në vitin 1991.

Kam ëndërruar sikur isha në portat e parajsës dhe Shën Pjetri më tha: Kthehu në Tokë. Këtu nuk ka njerëz të varfër.