Poezi e veshur me lot!

[Ylli-1]

MOS MENDONI

Do të doja jeta ime
Që tashmë e kam kaluar
Të jetë vetëm kujtim i hidhur
Të jetë brengë e harruar

Por më kotë po mundohem
Shërim unë nuk mund të gjej
Dhe këtë strumbullar vuajtjesh
Nuk kam kujt të ia rrëfej?

Sa herë desha t'gjej një shok
Që me mua të kuvendoj
Që ai mua dhe unë atij
Brengat të ia tregojmë.

Kush s'më pyeti dhe nuk deshi
Që ta dijë se c'më mundon
Vallë mendoni se jetën time
Lumturia e mbulon!?