Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Mustaqedredhur]

Nuk mund te behet cdo kush Poet...!


Nese ti don te jesh pa lot,
pa ndjeshmeri kur dhembje ke,
nese ti don qe te mos kesh te ftohte
kur diku akuj larg vetes sheh...

Nese ti don qe te mos digjesh zjarr,
kur zjarrin larg syve e ke...
nese ti don qe te mos ndjeshe mall...
per dicka qe shpirtit plot mall te fle...!

Nese ti don qe te mos te jesh kengetare
per ti kenduar kenge vuajtjes mjerimit...
nese ti don qe te mos jesh udhetare...
neper gjith shekujt e gjithe njerezimet...!

Nese ti don qe te mos jesh servil...
dhe korruptimet don ti lakmosh...,
nese ti don qe per gjithe gabimet...
asgje ti botes te mos i tregosh...!

Nese ti don qe te mos jesh i lire...
por e don veten ne zinxhire...,
nese ti don qe te jesh i fjetur...
indiferent si fryme e vdekur...!

Nese ti don qe te jesh i heshtur...
dhe fjetur rri ne gjume te thelle...,
nese ti don qe i pasur te behesh...
dhe banka te mbushesh si milionier...!

Nese ti don qe te tjere te vrasesh...
si gjeneral a oficere...,
nese ti prindrit si ke njohur...
dhe nuk i nderon jo asnjehere...!

Nese ti behesh shkollare me fame...
por koka rri si nje keshtjelle...
mbyllur perjete...si mal i shkrete,
ku zogjte shtegtare i ngrejne folete...

Nese dashuruar sje me stuhine...
qe grima grima shpirtin ta grine...
nese me dhembjen nuk je puthur,
ti smund te behesh kurre poet i bukur!

Nese durimin nuk e njeh...
qe koke ulur te qendrosh...
sa here qe tjetri te lendon
dhe qetesisht udhes te shkosh...!

Nese ty loti nuk te vjen
syrit kur plaget e tjetrit sheh...
nese ty zmera nuk te dridhet
kur vuajtjet e tjerve nuk i njeh...!

Ti smund te behesh, jo, rri i qete,
as mos u mba, po ta them vertete!
Se nuk eshte si loje, nuk eshte e thjeshte,
Nuk mund te behet cdo kush poet!

nga Llamadeo
20.09.2006

[egi]

NAME

"Leshoma rejo diellin
Ta zafte therra shpirtin"
(Popullore)

E humbe kalterine e qiellit,
mbi koken time o re sterre,
Leshomi rrezet e ngrohta te diellit
- O t'u zente dera me therre!

Qiellit ia more fare qilterine,
Zogut ne qerdhe zeri i eshte shterre,
hiqu nga qielli im, dua kalterine
- O t'u zente dera me therre!

Syve te mi ua rrembeve driten,
o re e zeze, kohen kot e bjerr,
Hiqu tutje leshoma driten
- O t'u zente dera me therre!

Kemishen e kam te leckosur fare
O re e mallkuar qe t'mirat i herre
Hiqu tutje, te ftohte kane zemrat mitare
- O t'u zente dera me therre!

Humbi blerimi, nuk kendon kanarina
O re e mallkuar, ti sjell vetem terr,
Hiqu tutje, t'i hap petalet trendelina
- O t'u zente dera me therre!

Kurre s'dihet qka leshon o re mbi ne,
duke mbajtur qdo te mire vjerre,
Hiqu nga erdhe o e mallkuara re
- O t'u zente dera me therre!

[egi]

HYSEN KEQIKU - UNE MINUS TI

Ti me ngacmon e me nget
Ma le kengen gjysme per gjys'
Kur te afrohem keq bertet
- Pse te mirat i permbyse!

Ti me shan e une duroj
Ma mbyt fjalen pak nga pak,
n'token time pse frymoj
- Askujt fare s'i kam hak.

Ti m'shikon me perqmim
M'shkakton dhembje e ofshame,
- Q't'u ka mbjellur ky hidherim
Kopshtin tim te besh lame.

Shkele lule e bare te bute,
Pa u skuqur fare ne faqe
Degjo te miren qe te lute:
- Rrugen e drejte mos e ben laqe!

Sjellja jote s'eshte per shok
Pse ma merr buken nga goja,
Ne te dy kurre me toke;
- Une mbetem, ti del nga loja.

[lyra2]

Shqiptarët, një histori
Astrit Lulushi

Nga Yll, Ylber, Ilir thuhet se rrjedh.
Djegës, verbues, por edhe s’dukej fare
kur për dritë Iliret nevojë kishin pakëz.

Si grurë i hedhur, shkelur nga të tjerë,
Të rallë, të shpërndarë, bashkë pak herë.
Udhëtim drejt dritës eshte historia e tyre.
si ata që dritë kërkojnë te dalin nga tuneli.

Gjate kësaj rruge ngjarje te rënda ndodhen,
dritë shpëtimi e menduan trenin përballë
si ëndërra e keqe harruar e askush s’e kujton,
kaq i madh paskësh qenë tmerri i provuar.

Luftuan njeri-tjetrin, u vranë, u përçanë,
pa emer mbeten, si jetimë, të pakët në numër,
më te lidhur ndjeheshin, ndryshe nga më parë,
por me qëllim e shikim prapë të shpërndarë.

Nje pjese zuri fushat e tjetra kodra e male
“jemi arbnorë” për të mos u zënë thanë.

Megjithese një tjetër tunel për të kaluar
“të mësuar jemi”, por njësoj e pësuan.
Të përgjumur dolën nga kjo errësirë
punë e madhe u desh deri në rizgjim.

“E imja” thirren, kur në qiell e panë,
shpejt, shqiponjën ne flamur e vunë,
duke lënë arbnorët thellë ne histori,
emrin e shqipes morën e dy krerë i dhanë.

Të tjera ngjarje erdhën shumë sprova kaluan
me trena në tunelë që s'kishin të mbaruar
thuhet se prej andej më të mençur dolën
me dritën që panë, mburren, nuk e ngatërruan.

[egi]

SHEFIK SHKODRA

NEPER KOHE

MARTIRET


Rruget me nuk i shkelin aq lehte,
si uji ne rrjedhe pa pushuar kurre
as dite as nete. Hena nuk do t'i harroje-
Shajni Naten e Madhe me driten e shenjte
kur i afrohen shtepise e familjes per vizite;
as ata nuk i lene pa buke e hallve te vatra.
Shpirtat qe kane ikur, te gjallet thone:
- T'i kujtojme, kur qielli qilet me ate Drite,
ndjese paqin, pjese e sofres tone jane.
Sofra jone e madhe si keto vargamale,
sa Fusha qe na merr e na ngjall serish.

Shelqimi kur te bie nga qielli mbi toke,
si neoni a si vetetima kah nevojtaret
duarshtrire me lutje per durim e fitim.
te mirat qe do te sjelle ajo Drite,
nuk do t'i harroje as shpirterat martire!

[deas]

Ismail Kadare


Nje grua qe mban ere çokollate
Me mua ra dikur ne dashuri
Tani jeton e lumtur ne pallate
Qe ngritem vjet ne bulevard te ri

Tani as koken s'e kthen ajo nga une
Tak-tukun e sandales me le pas
Ate ne djaleri e desha shume
Betoheshim te çanim çdo tallaz

Por bashke nuk patem fat te lidhnim jeten
Se donte apartamente e telefone
Une shkruaja artikuj veç per gazeten
Dhe flija redaksive permbi poltrone

Kjo grua qe mban ere çokollate
Me mua ra dikur ne dashuri
Tani jeton me burrin ne pallate
Ne eshte e lumtur nuk e di??

[Dilaver]

Nuk kam vdekur -Mary Elizabeth Frye

Te varri im kur të vish mos qajë,
Nuk jam aty,
Unë gjumë nuk mbajë
Unë jam në puhitë që fërfëllojnë,
Jam në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Më gjenë në shkëlqimin e artë të grurit,
Jam në piklat e shiut të shtatorit,
Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Më gjenë në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Jam në qarqafin e yjeve që natën të mbulojnë
Te varri im vajit pse i je rrekur.
Unë nuk jam aty.
Unë nuk kam vdekur.




Përkthyer dhe përshtatur në shqip nga Daut Demaku

[YanYan]

Më puth e më riputh me ashk e mos u dro,
se kur të zbresësh posht' nën dhe o mikja ime,
Ku puthja e Plutonit të zbeh edhe të ftoh,
s'do kesh më dashuri , as puthje e përqafime.

Pier de Ronsar
Nga SONET PËR HELENË DE SYRZHER

[lovely]

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

Nuk kam vdekur -Mary Elizabeth Frye

Te varri im kur të vish mos qajë,
Nuk jam aty,
Unë gjumë nuk mbajë
Unë jam në puhitë që fërfëllojnë,
Jam në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Më gjenë në shkëlqimin e artë të grurit,
Jam në piklat e shiut të shtatorit,
Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Më gjenë në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Jam në qarqafin e yjeve që natën të mbulojnë
Te varri im vajit pse i je rrekur.
Unë nuk jam aty.
Unë nuk kam vdekur.




Përkthyer dhe përshtatur në shqip nga Daut Demaku

Ti ishe aty
Dhe në gjumë ishe
Të gjeta në puhitë që fërfëllojnë,
Në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Në shkëlqimin e artë të grurit,
Ishe në piklat e shiut të shtatorit,
Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Të gjeta në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Je në qarqafin e yjeve që natën mbulojnë
Te varri yt vajit i jam rrekur.
Ti je aty.
Ti ke vdekur.

Por ti je këtu, kujtim i gjallë
Je në secilin qosh, në të madhin mallë.
Je në mengjeset e hershme, plot ngutë
mbrëmjeve të vona, në cdo skutë!

[jadore]

Postimi origjinal është bërë nga lovely

Ti ishe aty
Dhe në gjumë ishe
Të gjeta në puhitë që fërfëllojnë,
Në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Në shkëlqimin e artë të grurit,
Ishe në piklat e shiut të shtatorit,
Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Të gjeta në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Je në qarqafin e yjeve që natën mbulojnë
Te varri yt vajit i jam rrekur.
Ti je aty.
Ti ke vdekur.

Por ti je këtu, kujtim i gjallë
Je në secilin qosh, në të madhin mallë.
Je në mengjeset e hershme, plot ngutë
mbrëmjeve të vona, në cdo skutë!

cdo fjal e qelluar..sdo koment me shume

[YanYan]

Tri shkrepëse të ndezura një nga një në errësirë
E para për të parë fytyrën tënde
E dyta për të parë sytë e tu të dëlirë
E fundit për të parë gojën tënde
Dhe errësira e plotë për të m`i kujtuar përsëri
Duke shtrënguar në krahët e mi


PARIS AT NIGHT (Parisi natën)
nga Jacques Prévert

[YanYan]

Himni i bukurise - BODLER

A zbret valle nga qielli, a del nga ferri i zi,
O bukuri? Syri yt, demoniak e hyjnor.
Nxit per krim te ult ose kall lumturi,
Njesoj si gota e veres kur zbret ne kraharor.

Ti mban ne drite te syrit zjarr dhe debore,
Ti perhap parfume si muzg e si agim,
Puthjet e tua jane filter e goja nje amfore
Qe heroin e ben femije dhe femijen trim.

A del valle nga humnera, apo zbret nga yjte?
Fati pas fustanit si qen te ndjek shtigjesh;
Ti mbjell paqe edhe mjerim, si asnje e dyte,
Se ti drejton gjithcka e per asgje spergjigjesh.

Ardhsh nga qielli e nga ferri, a ka rendesi,
O bukuri, perbindesh qe nuk ke te share!-
Nese syri yt, a kemba, me ngjallin kureshti
Per te Pasosuren qe e dua e kurre se kam pare?

Nga Djalli a nga Zoti, a ka rendesi? Engjell
A Sirene, a ka rendesi, nese ti,-
Ritem, parfum, drite, o Zana ime e embel!-
E ben kete ferr te zi me pak te zi?

[YanYan]

Kur unë të vdes, i dashur
Për mua mos këndo këngë në trishti;
Mos mbill trëndafilë mbi kryet e mia,
E as të zymtën pemë qiparizi:
Prej shiut e piklave të vesës njomur,
Ji i gjelbri bar mbi mua lartuar,
E nëse do, kujtomë
E nëse do, më ler dhe të harruar.

Unë s’do t’i shoh më hijet,
As shiun s’do ta ndjej më përsëri;
Unë s’do ta dëgjoj më as bilbilin
Të këndojë, si në zymti:
E duke ëndërruar nëpër rëzëllimin
Që s’ka as lindje as të perënduar,
Ndoshta do të t’kujtoj,
Ndoshta do t’lë dhe të harruar.

Cristina Georgina Rossetti (1830-1894)

[YanYan]

Përse më shkrove sërish letër - Iliaz Bombaj

Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për më të shuar përgjithnji.


E mbaj në duar, më djeg dorën, e hedh matanë, shpirtin më djeg,
në zjarrin që më ke dërguar, më thuaj ku ta gjej një shteg?


Përse s'më le në punën time, të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër, të fshije pluhur në kujtesë?


Nëse tek ti lashë disa borxhe, mos mi përmend, të lutem, kot,
më thuaj, pra, kush dashurisë iu dha dhe nuk i mbeti borxh?


Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për të më shuar përgjithnji.

[YanYan]

Shinat ~ Albana Lifschin

Ndjenjat si trena te çmendur
vrapojne mbi shina paralele
perjetesisht
Afrohen, renkojne, ulurijne e ndahen
per te thyer qafen diku tjeter
perfundimisht

Shina qe zgjaten ne pafundesi
Me destinim per te mos u takuar
kurre
Njera isha unë dhe tjetra ishe Ti.