Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Le jardin des disparus]

Në këtë botë

Ti më shoqëron kudo në këtë botë të ndërtuar keq
pesha jote është më e lehtë se avujt e ditës së parë
të frymoj përmes tërë poreve të lëkurës sime të trishtë
dhe gjaku yt e njeh pa vështirësi labirintin përvëlues
të venave të mia

Në këtë stinë hekuri nuk e ndiej më veten fillikat
se ti më jep forcë të jem ai që jam
i përziej shpresën e brengën, gëzimin e vuajtjen
i pikturoj frikën dhe kurajën me të njëjtat ngjyra
u jap hithrës e grurit shiun e diellin
i vë kokrrën e kallirin në të njëjtën peshore

Pa zgjedhur midis tyre i pranoj lotët dhe dashurinë
heq dorë nga qielli për këtë tokë të hidhur
por i mbyll sytë për të mbajtur në ta hijen tënde
që rri në këmbë pa lëvizur në gjakun tim të lëbyrur
vetëm me ty flas për jetën, për vdekjen.

A. Ayguesparse

[vjeshta]

KUR NJE MENGJES!

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"


Dritero Agolli

[vjeshta]

N´KRYQËZIM

plot një jetë n´kryqëzime të dhimbshme
trup e tërthorë

n´udhëkryq i humbur,
duarkryq nga pamundësia,
këmbëkryq nga zori,
n´fjalëkryq i heshtur,
n´kryqëzimshikimi miop,
... kot bëra hop

me dreqin
rrugën i premë njëri-tjetrit,
kryqëzim i dhimbshëm, qebesa

nuk e di
kur do kemi kryqëzimin e duhur
në pikëtakim mbarësie.


M.Th.

[vjeshta]

Dy buzë...

Dy buzë të kuqe,
dy dëshira të flakta,
që afshin ma thithën,
gëzimin ma fikën,
si fantazma hikën
ndër do bota të larta...
Dy buzë si tëpërgjakta,
dy dëshira të flakta,
që afshin ma thithën
në buzë kur mu njitën
andjet m'i trazuen,
zemrën ma tërbuen,
trurin ma helmuen
e në fund u mërguen...
Dy buzë të kuqe,
bukuri fatale,
të një gruaje stërzane
një pjsë zemre më nxorne,
një pranverë të tanë më morne
dhe gëzimin ma vodhne...
Ato dy buzë të kuqe
dhe dy lote të mija
qenë shenja të dhimbjes,
kur më vrau bukuria,
kur më zu dashunia
e më dogji rinia.


Migjeni