Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Hapni Rrugë

----------------------
shkruan xhelal ferizi
-----------------------

hapni rrugë mendjes së ndritur
trurit të prirur margaritarë
mos leni menqurinë në hije duke pritur
duam në krye dijetarë
-----------
mos e mbuloni dijen me akull
me dhjamin koktrashë mbi karriga
mos e rrëzoni etninë shakull
mos shtyni me brryla e intriga
-----------
hapni rrugë menqurisë
kahdo në dije eshkencë
mos ecni nga pas cektësisë
se s njihni të jetës esencë
----------
shkruar nga autori xhelal ferizi në mërgim
l-i-r-i-k-u-
-------------------------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''

[lirik]

Të gjitha pse'het do ti gjykoj
-----------
Autori xhelal ferizi
---------------
të gjitha pse'het do ti gjykoj
kur të përfundoj të gjitha gjykimet e përfundimet
psehet do ti dënoj
përse psehet na i krijuan mundimet
-------
mundohu dhe përse
jeto dhe pse
vdis dhe pse
gjithqka fund dhe pse
---------
pse'het do ti analizoj
pse'het do ti shuaj
do ti ringjalli kur ti gjykoj
me pse'het gjykueshëm gjithmonë do të vuaj
--------
pse'heve fundin nuk do të ua di
as fillimin
as arsyeve të tyre që në materje kan mbi
psehet ku e kan përfundimin
------
o pse' he edhe gjykimin me pse e keni
pse në pse dhe pse ësht e juaja formula
pse në nismë e pse në hiq e në të qenshmet ësht e juaja vula
pse'ësht i juaj pse refreni
--------
Autori xhelal ferizi
----------------

[lirik]

Këmbët e mia
---------
Xhelal Ferizi autorë i mërguar
-------
sa shum keni shkelë e nuk e keni ditë
mbi mote keni ecë
mbi lulet mbi barin që shiu e ka rritë
sa her në balt keni ngecë
--------
mbi shpresa keni ecë përmbi vet mashtrime
edhe përmbi suksese
keni ecë mbi kohra përmbi ngjarje e vlime
detyrushëm të lidhura për hapi e bese
-------
keni ecë mbi gjak keni ecë mbi mund
keni ecë mbi flakë e ferr
keni ecë edhe hiqit e cakut askund
mbi flakë mbi zjarrë e mbi terr
-------
keni ecë mbi burgje keni shkelë mbi lot
mbi gjak e gjamë e llahtare
keni ikë nga krimet nëpër muaj e mot
keni shkelë mbi mbi kohrat bizare
------
keni shkelë mbu vuajtje embi lumturi
keni shkelë mbi pendim
keni shkelë mbi akte mbi gjemba e robëri
gjurmët i keni plot fakte

-----
sa shum keni shkelë përmbi dhe e shtete
përmbi token e huaj
sa shum keni vrapuar përmbas caku e jete
keni shkelë mbi akull mbi borë e mbi ujë
--------
o këmbet e mia sa shum keni qëndruar
sa her jeni ngri për të gjallë
sa her ju kam namur sa her ju kam uruar
sa her shputat tuaja jan djegë përmbi zallë
--------

o këmbet e mia sa keni kaluar
sa lotin e keni shkelë
sa her jeni ndalur e keni ikë trishtuar
sa her më keni ngritë ndoj frut për ta vjelë
---------
o këmbete mia kahdo nëpër udhë
sa shum keni ecë mbi udhkryqe
kahdo sa hidhrime e dashuri ju kan hudhë
sa her jeni ndalë si qyqe
---------
o këmbët e mia kaluat lidhje ure
sa shum jetë e vdekje e ringjallje mbi dhe
keni ecë mbi lot permbas sa qivure
e merime jete neper kombe e fe

-----
o këmbet e mia sa her në vrapime
keni dalë të parat me vrap
keni ecur vuajtjeve e nëpër mjerime
instikti nuk ju bënte zap
----------
dyshimit keni ecë lindjes perëndimit
kahjeve pa cak e me vrull
sa her jeni ndalë për shkak të dyshimit
nga mundi e djersa qull
----------
sa her jeni joshur sa her jeni shty
në mashtrime me gjysëm hap
sa her me dyshime mbrapa jeni kthy
dhe në cak jeni nisur prap
----------
Autori Xhelal Ferizi autorë nga kohrat e mykura i harruar
------------------
lexoni autorin xhelal ferizi i harruar nga pluhuri e kohrat
tregoni shoqes shokut
------------------------------------------

[lirik]

Fjalen do ta shpalli kult
------------------------
Autori Xhelal Ferizi
--------------------------
do ta shpalli kult fjalen
do ta ndertoj të shejtrueshëm kult
do ta vendosi mu në mes të ndërlidhjeve të zemrave të materjeve
në mes të lëvizjeve dhe betejave
në mes të marrëveshjeve dhe zezonave
në mes të vjetrave fenomene dhe të rejave
në mes të apokalipsave
në mes të shekujve
në mes të beses dhe gjenetikes së quajtures jetë
në mes të artit
në mes të qendrave e shqisave
në mes të ndejnjave e hapit
në mes të nismëtarve jetsorë ide prijsave
mu në mes të lëizjeve e joshjeve e zapit
në mes të hamendjeve e premisave
mu në mes të vrapit
në mes të thënjeve
në mes të shpikjes magjike e vulave njerzore
në mes të zbulimit dëshirorë ma të zjarrtit
në mes të kafkes mendore
mu në mes të lotit
në mes të dhimbjeve
në mes të gjinive rracore
në mes të thënjeve e të menduarit
mu në mes të gjenialiteteve njerzore
kult do ta ngris aty
fjalen
kur thuhet në sy
në te do të ndalen
ndoshta dikush me qa
dikush me qeshë
dikush me pshty
të gjith aty
të gjith shekujt aty kan me u kthy
me shikim rrespekti
ndoshta diksuh shanë
dikush pendueshem ka me shfry
para kti kulti do të përkulen të gjitha gjuhët
të gojes të syve të zemrave
trajtat do ta shquajn emroret
rrespektin do tia bëjnë ndjenjat
ujitjen
zanoret
bashktinglloret
rregulloret
kult do ta ngris
me material të veqant në qender të të gjitha vetëdijeve
token për ndërtim do ta marr në mahninë e vet sajë
fjalen do ta ndërtoj si kult kahdo
në qendra mendore botrore njerzore
mbi dhe mbi dete
mbi amanete
në shkolla në universitete
fjalen do ta skalis si kult në memore
mu në shpirtin e kohrave shekujve dijeve
në secilen pore
në secilen domethënje ,mendore
kult ku do do ta bëj fjalen
le ta dijnë qenjet
para sajë të gjith do të përkulen do të ndalen
edhe vet fenomenet
fjalen do ta bëj kult ndërtim
kahdo në sfera në dije në vlera
ndër kombe kult e kult te kombi im
fjala do të jet mbretreshë si përhera
do të jet kult në gjuhë e në shkrim
kahdo mbi dhe do të jet kult vlim
në lot në dashuri në art
në dhurim lules që i qelë pranvera
në bukuri
në amanete e secilin flijim
në shprehje në thënje në thellsi të shpirtit
do të jet kulti vet i ndërtuar në spjegim
kult do ta bëj fjalen
kult
ma të magjikshmin ma të përjetshmin lapidarë ndërtim
--------------------------------------------------
Autori Xhelal Ferizi
----------------------------------

[lirik]

Psherëtima e një nate
-----------------------
Autori xhelal ferizi
-------------------

gurët e kishin ndëgjuar
plasur thonë kishte ra
o shekull i mjerë i truar
psherëtima,të ka vra
---------
psherëtima e,një nate
kishte therrë,një shpresë
u ndje n' për monopate
nuk harrohet deri sa të vdes
------------
nuk harrohet psherëtima
në naten e qetë me gurë
se yjet i shpoj me vrima
se erërat i ka përthurë
-----------
Nga autori Xhelal Ferizi
-------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Mos premto

--------------------
Autori xhelal ferizi
-----------------------
mos premto shekuj dashurie
të dehur
o zemra idealiste e padjallzuar
o art mbyllur në vetvete
ti je arti vet nga ego qenjet i pa kuptuar
ti o zemer arti
që puthë idealizmin ëndrrimtarë
që përmbanë plot thënje të heshtura me sasi si dete
o zemer ti je arti im i përvluar
në notin e lotit zhgënjimtarë
ti je botë në vete
që flet e proteston vetmevete
akuzon të gjith shekujt
me gjuhë idealizim
askush duke të mos kuptuar
vetmevetja zemer monologuese mbete
kush të kupton pëshpëritjen që mbrendsisht je duke e lotuar
ti je gjersia vet
ti je pafundsia që je shprehur
zhgënjimtarisht duke përshkruar
por muzat e shurdhër në ty kurr nuk jan dashuruar
ti je vetmia e harruar e zbehur
ti je nga të gjith e harruar
ti je e pafajshme nga harresat e pandehur
e lidhur në prangat të vetmevetes
të pëshpëritjes së zhgënjimit të mallkuar
të flet vetëm përpjekja e qujtur iluzion
ideal nga vetvetja pothuajse i trilluar
bota nuk ësht si don ti o ëngjëllusha ime e padjallzuar
bota ësht shartim mish kemikal i pakuptuar
bashkdyzim ethje kafshrore e instiktizuar
bashkim i dy komponentave bastarde
inetreso demon
qfar konstrukti teatrorë
e ti je viktima e enderres së idealizuar
që vetven nuk e gjen asnjëher në të ashtuquajturin
në skenen e kti vrapi të truar
bota ësht vrasëse mashtruese
o arti im o tik tak ja ime dhimbshurisht e mishëzuar
--------------------------------
Autori Xhelal Ferizi
-----------------------------

[lirik]

Karajfilin e kuq kur ta dhurova
---------
Autori Xhelal Ferizi
--------------
karajfilin e kuq kur ta dhurova
në bukurinë e atij shekulli nuk e dija që struken dështime e dhimbjet
un qiellorisht me të gjitha bukuritë e virgjra u dashurova
shejtërore i mbaja kult dehje'dashurinë përkushtim bindjet
-------
un pushtueshëm me shekuj zbukuruese ëndrra shtrohesha në qilima dashurues lumturije
mbi ajr ëndërrueshëm i dhash krah shekuj bardhes dashurisë
me buzqeshjen time emblemë të padjallzuar si kullim shejtërie
po bëja hapat nëpër mbretëritë e quajtura dashuri iluzionet e ardhmërisë
----------
nuk e dija se në karajfil do të mbillet nga ti kobi shekullvrasës
e fati i dërguar nga rrënimi yt lojë kob ves mbjelluri i satanit
që nën fletët e karajfilit mshifej dyshim fekonduesi mbarsës
pjellë sadiste vulë e djallzuar e namur e dërguara e hiles së zandanit
---------
zandan i hiles pjellës sherri ku un duhej të shkriheja përjetsisht
ai qast njohje kishte djallzuar me ferr secilen fe të karajfilit në petale
dhe gjuhen time shekull sherbete me rrënjë zemre mjeranisht
ma shëndrroj tash në poezi që tundin dhimbsurisht fusha e male
------------
ku e dija un se në pa djallëzinë e karajfilit fshiheshin aq shum dhimbje udhë
ku secila ishte rrënjë që do të shkonte në brerje të dashurisë deri në gjenetikë
ku e dija un se e imja dhe e karajfilit secila rrudhë
do të bëhej për mua brerje e mbjellur në kohen time tragjikë
----------
un karajfilin e dhurova dashurisht me pa mashtri si arti në zemer fëmije
nuk dija se në te do të hynin njimij djaj si kuaj danajsh nga marrëzia
un diellit të dashurisë që ta fala i dhash plot rreze fllade e hije
që aty të bashkohet lulëzueshëm mahnitore e jonë përjetsia
------------
un e dhurova karajfilin pa menduar se fatet e zeza të zandaneve vula do
ta vyshkun
nuk dija se mjeshtria e djallit fshihej me gjemba mu në qastin karajfil
un kur këndova dashuruseshëm nuk e dija se do të këndoja dhimbsurisht me ndryshkun
nuk e dija se kurtha e jetes vetvrasëse mshifej mu në të dhuruarin karajfil
--------
dhurata të kthehet në thikë nganjëher o qiri i sakrifices plot përkushtim
dhurata ësht arti ma i vizllueshëm tragjik që din edhe të vret
un qastin e karajfilit dhurues e bëra në dhimbjet e mia pendim
udhë loti e dhimbje që i mbajë në shekuj qerpik derdhje det
-----------
me mosmirnjohje ma shartove pastaj karajfilin
e ujite me pelim helm që përjetësinë ia brenë
gjithmonë djalli e ka tradhtuar bilbilin
karajfil të pa djallzuar si timin ma nuk gjenë
-----------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori Xhelal Ferizi liriku në mërgim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''
------------------------------------

[lirik]

Deshta të ndërtoj për miqsi kala
---------------------
Xhelal Ferizi autori
-----------------------
me optimizmin tim
u turra për të ndërtuar kala marrveshjesh nëpër botë
sa i pa kuptim dola me kët vetmashtrim
po kjo qenka më than një punë e kotë
-----------

dhe a e dini pse sepse un muratorë
isha me nji pe të drejtë pa lak
dhe kur doja me vendosë gurin në qdo miqsi e marrveshje me dorë
kërcenin kombet me të pa rehatshmin gjak
---------------
ore un po ndërtoj kala thash me ton dashamirësije
për të gjith ju për njerzi e paqe
që të jet kala e përjtshme marrveshje e miqsije
ku nuk do të bëhen ngatrresa e gjaqe
-----------------
jo më than nuk e ke vu mirë kët themel
nji më thoshte vendose sipas kutit tim
kur nji tjetër me nji rrënim më del
në gërmadha ma shëndrroj mundin plot pelim
-------------
sipas penit të fortit pastaj
u ngrit e tha nji tjetër
do ta vendosi si dua un
kala nga mbrendë me lugetër
---------------

mandej u ngrit nji tjetër i zi e nji tjetër i verdhë me lëkurë
e plot tjerë si demon me hipokrizi
më prishnin pe e gurë
të bardhë e të kuq e të zi
--------------
nuk je ti mjeshtër më than
q' ësht kjo kala e butë
këtu nuk vendose as tmerr as hatanë
në qdo cep e skutë
---------------------
po pse ore thash un dua mir'sinë
të gjith që të rrini'në paqe të lirë
kala kjo që përfaqson njerzinë
që kohen ta keni drit'mirë
------------------
jo tha nji tjetër sherrnxitës shoven për kah gjeni
me lëkurë të bardhë por me pamje mongoli
ti nuk do të vendosësh këta gurë miqsije e bedeni
priti luftënxitsi e foli


---------------------
dhe u ngrit nji tjetër që cakun e kishte
me pre me gri e me vra
ma i ziu ndër shekuj që virgjri vashash prishte
sa nënat e vashat për së gjalli i i kishte tha
----------
ndalu ti shqiptarë më tha paqsorë i ballkanit
gojën e kishte krokodil
mos je farë e ilirianit
ndal se të ha o bilbil
-------------
pse don ti kala këtu miqsije
për kombe për njerz e fe
të ndërtosh për breza njerzije
kur dheun duam ta shembim ne
------------
po jo thash jo se të bukurin globin
si lëmsh mahnits me dhe e ujë
e fali zoti për jetë e paqe e pse ju kobin
ja doni............! mosni a nuk e shihni sa shum po vuaj

---------------------------
qeshen gajasur do tjerë
lene më than at aventurë ti ndërton diten ne ta rrëzojmë naten
a nuk e sheh o i mjerë
se kombe e fe mbi dhe me gjak e lot rropaten
---------------
ore un dua thash dua kala dhe besë e paqe për breza
më leni të lirë të ndërtoj mirsi më lejoni
se mjaft na mbyten kobet varfri e,luftrat e zeza
qe ju priu me sherre luftnxitëse gjithfar lloj demoni
----------------
më leni tash e kërkon qytetrimi modernija
e koha e menquria e brezat e ri
se kaloj koha e absurdeve kaloj barbaria
ësht koha për shije jete e liri
--------------
jeta nuk ësht për luftra e lot
për masakra e tmerre e vujtëri
për gjëmime dhimbje e flakë e barot
por për jetë e argtime e liri
------------

jo më than do tjer me fe të veshur zi si korba
dhe do tjerë me katran klanorë
dhe dolën disa tjerë që përzienin intriga e sherr qorba
e disa tjerë si akuj disa të ftoft si borë
--------------
kishin dalë të gjith në qiell e mbi dhe
shikonin në mua e në skenë
dikush po gajasej dikush lotin rrëke
mos e nis më than disa se nuk ja vlenë
---------------
dhe un me qekan në dorë e gurin në latim duke e gdhendë
me këmbngulje paqsore në punëkur erdhen disa puthadorë
e nisen të me shisnin mendë
sa të mjerë ishin sa të gjorë
------------
më than morëm vesh nga larg
se ti ndërton nji kala
me gurë për paqe kombe e miqsi të renditur varg
por këtu servili as dhelpri nuk ka
----------
e 'q' më duhet thash nëpër gurë servilija
a'jeni ju në vete
se kala të qëndrushme të drejtë don qytetnija
e jo si tuajat servile adete
------------
pse ju kërkoni në kala servilinë
nëpër qdo rrudhë të gurit e në themel
jo jo se gurët në servili nuk rrijnë
parimet nuk duan me i shkelë
-----------
un me gurë nëpër mure vazhdoja me ideal në punë
me varg me pe e me pendë
kur u duken te muret disa të etshëm për dhunë
e disa tjerë mbas tyre të pa mendë
---------
kishin marrë vesh se kala miqsije botrore po ndërton poeti
kishin ardhë për rrënim e shkatrrim
dinake sarhosh e servil e gjithfar soj naleti
donin ta ndalnin hovin tim
----------
po q' bën ti këtu më than,kala don të njerzisë
ore a nuk sheh ti të zezat plane
se nuk don askush ndërtim të sinqert të miqsisë
se bota po mbahet me luftra padrejtesi e klane
---------------
po pikrisht për kët shkak thash o njeri
kala e gurë miqsije me themel kam nisë
kjo kala përmbanë paqe e njerzore dashuri
ndërtuar nga peni i pa hile i drejtsisë
------------

qeshen edhe kta dhe më than mos e nis
se natën do ta rrezojnë gjahtartë
ata i duan brezat si qyqet mbi lis
ata nuk i duan brezat t' barabartë
-----------


iken edhe kta dhe un po vazhdoja
me pe e gurët në latim
me një këngë lirije nga shkrumbueshmja goja
i etur për miqsi nder kombe e vllazrim
------------
o zot kur paprimtmas erdhen danajt grek
dihatur me vrap e rrëmujë
pse ti më than mua shqiptarë akoma s' ke vdekë
ilir i mallkuar dhe ndërton si në krujë
----------
ndërton kala jo për trinitrinë
por kala ku nuk mud të hyjmë ne
me veset e tona intrigë e tradhtinë
me kuaj druri e panhelene me fe
-----------
un shtanga e mbeta me gurin në dorë ngri
jo ju thash ju lutem kuptoni
kala po dua për paqe mqisi e liri
ku vend nuk ka luftnxitsi e demoni
---------------
lej ato prralla me than ata me akuzë
ne duam heken pansllavian dhe vetëm tradhti
që boten ta bëjmë shkrumb e hi e shpuzë
me sllav së bashku në një trinitri
-------------
un shtanga u habita nga ky moskuptim
kur erdhen dhe rus e shkje
e tjerë radikal esktrem n' shpartallim
që e duan planetin me dhe
-------------
e duart më dridheshin nga ky presion
se peni s' më mbahej dot
kishin dalë me sulme vampir e demon
dhe në guri më pikën lot
-----------
e në qiell të gjith paqsorët kishin dalë
hanë e diell e yje
po e vështronin skenen edhe fusha me mal
te bukurat kreshta e pyje
---------
të gjith edhe era e puhiza me dashuri më thonin vazhdo me kala
se jeta e jonë ësht në rrezik
se njeriu me fe me klane ësht nda
na e prishë natyren o mik
----------
e un për hirë te yjeve për hirë të dheut luleve e zallit
për hirë të gurve e ranes
edhe pse n' trysni e në pikë të hallit
gurve po ju flisja në gjuhen shqip të nanes
-------------
secilit në palcë në rudhë e në qendresë
secilit në kala në gdhendje e latim
që të rrijnë në kala të drejtë gurë e me besë
për pe pa u lëkundë në lakim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
Xhelal Ferizi Autori shqiptarë
nga shqipëria verilindore (kosova)
------------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''''''

[lirik]

Unë dhe hiri
''''''''''''''''''''''''''''''''
Xhelal ferizi autorë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
l-i-r-i-k-u-
'''''''''''''''''''''''''''
unë dhe hiri bëhemi nji
kur ,un të bëhem hi
un dhe hiri ,do të bëhemi fli
kur,toka ,do të kërkoj,me pi
-----------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''
unë dhe hiri jemi,nji trup
mbi ne kalojnë shkrumbet,kohore
gjakun e,kemi,me dhe ,nji grup
të lidhur ,hi,e hirësisht dor' për dore
-------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''
hiri ,dhe un ,pluhurisht
do të hyjmë,nëpër ,qeliza toksore
do të rrijmë nëpër shekuj paqësisht
në zemer e ftyren toksore

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''
---------------------------

unë dhe hiri shkruar
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
Nga autori Xhelal Ferizi
--------------------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''

[lirik]

Vargje nga autori mërgimtar Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Penda ime
''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

fajtore je ti
që je robëruesja e gjakut tim
ti je fajtore që më joshë kahdo nëpër bukuri
mbas vrapit tënd në përshkrim
---
ti po më nxitë nëpër maja
nëpër gurra e shtojzovalle
në brigje e male e pllaja
në valë e gurë e zalle
---
fajtore je ti robëruesja ime
më ke lidhë për globeve me dhe
ti më nxitë me artet e tua intime
pas kureshtjeve ndër kombe e fe
---
ti me at ngjyren tënde që nuk shterret
shekuj'tërisht më robron
me fjalen tënde që nuk djerret
joshë'sisht më hipnotizon
---
ti më nxitë të vrapoj pas detit
pas luleve e artit të jetes
ti më merr kudo pas vetit
në cak të vrapoj pas t'vërtetes
---
ti më ke lidhë me zingjirët e lakmisë
pas vrapimeve tua të pa fund
un jam rob i yti që vdes pas dashurisë
pas fjales që e fitoj nga ti me djers e mund
---
Të dua domosdo se jam rob i yti
por bukuri ka kjo robëri
vrapi pas teje nëpër djersë më mbyti
her në gaz her në gjykime e mëri
---
un të dua e her në ty zemrohem
se dua të jem zog i lirë
sa bukurisht nganjiher nga ti robërohem
o penda ime e mirë
---
se ti më ke nxitë pas dielli e hane
të vrapoj pas etikave e seciles fe
shqip më ke joshë me at gjuhë të lashtë nane
ta mbjelli mu në dashuri fjalen e shejt atdhe
---
vrapi pas teje kalon male e fusha
me zemren time fluturuese me krah
oh ti ja ma e bukura shpirtbardha ime engjëllusha
që më fluturon ngazllyeshëm gjithkah
---
të dua robërisht me kët bukuri mistere
o zot sa je ti magjike
un pas teje do të jem si nji zog vere
me cicërima kahdo poetike
---
e duam njëri tjetrin të dy jemi të beses
e di se e mbajmë të dy fjalen
sa he më ke shëndrruar lot bardhë të veses
kur thellsisht ta kam ndje poetike valen
---
ti pas fjales më tërheq më dirigjon
më tregon me gisht gjithqkajat
dhe kah menquria e kërkimet më dikton
andej ku jan thelbet e majat
---
më menquron kur un nganjëher dua të rri në cektësi
ti më zhyt thell në kërkime
në secilin detal në secilin detal ne secilen imtsi
më jep cak e spjegime
---

Autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Me qfar arme ti ndali qakajt
''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''
me qfar arme ti ndali qakajt e shfrenuar
qe i jan turrë kohrave me degjenerim per ti shqye
a qëndron penda ime kjo armë e vetmuar
kur globi ka nisë me u thye
''''''''''''''''''
qakajt jan sulë drejt parasë
jan sulë drejt grabitjes e sundimit
as armët qelike e fjala thua nuk po kan gjasë
me i pritë qakajt e degjenerrimit
'''''''''''''''''
ata ju kan turrë kohes me epshe barbare
kafshojnë gjithqka që gjejnë para
e vetmuar para ju doli penda ime shqiptare
se egoja tash po shquhet për kah fara
''''''''''''''
prandaj nuk del kush ti ndihmoj pendes time
se kohrat jan qthurë nder qakaj
iku e mundur epoka e ndershme trime
e ngjyra ime lëshon vaj
------------
qakajt i jan turrur lakmisë
monedhes bankave e dollarit
moralit beses qytetnisë
ta shthurin duan djalë pas djalit
''''''''''''''
ata kan arritë kohen ta gjakosin
me gojen e tyre te pangopur
se secili shekull po del ma i pispillosur
e nderi po qanë i përlotur
'''''''''''''''''
penda a thua do të mbetet jetime
qakajt triumfalisht a thua do të lavdrohen
kohrat do të bien ne mjerime
bilbilat gjithnji do ankohen
''''''''''
qakaj po shqyejn ushkure e pelhura
gjeni njerzorë po bie gjithnji e ma puthadorë po përkulet
po këputen gjithnji e ma shum shpresa e ura
po vyshken kahdo botes lulet
'''''''''''''
këmbanat po bien mbi dhe
ndalni qakajt o drangoj
se kombe e fise e fe
do te lidhen në vuajtje e vargoj
'''''''''''''''
armët mbrehini të bashkimit
qakajve diljuni para
ndaleni kët lukuni të krimit
se globit i humbi fara
'''''''''''''''
qakajt jan turrur mbi glob
me gjveshë e me shqye qdo vlerë
tokes po i sillet nji kob
qëndresë nuk do të ket as nderë
''''''''''''
armë le të bëhet liria
ndërgjegjja te fitoj e nderi e uniteti
qakajt ti përpijë e tyre djallëzia
të lirë të jetojnë toka e deti
------------
vargjet shqiptare vazhdojnë
nga autori xhelal ferizi mergimtari
-------------------

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Zot na e ruaj frymen kombtare
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autorë xhelal ferizi liriku shqiptarë
i nënqmuar dhe i shkelur nga kohrat
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Zot na e ruaj frymen kombtare
E na e ruaj ,drejtsinë shqiptare
T’ mos na shkoj n’ zi moti e stina
E’ t’ mos ndahemi nder krahina
Zi e ma zi me u shpernda n’ klane
N’ grupe t’ mjera’prej nji ane
Kush me treva e kush me fise
Me rajone , n, krah e vise
Me regjione lokaliste
E’ me intriga gjith puqiste
me mendësi të zezë provinciale
me renkue gjith fusha e male
veq pse duan te zezat gjembore
Per karrigat krahinore
Me u shëmtue toka arbnore
veq pse duan po disa cuba
do bizarë ne grupe e tuna
për të veta ato qellime
per hajni e per mashtrime
me sundue hordhia e tyre
gjithfar kurthe e punë ndyre
qe me plan e ato pengesa
ata e thurin ne interesa
me i shemtue trojet e mjra
me ndasi e e rrena tjera
Tu u pengue me i lan mbas dore
hallet t' mdha te tok's arbnore
Veq pse n’ hile i teket kuj'
gjakun shqipes me i bë ujë
me e coptue ne treqind fe
klan mbi klan tu i mbjellë mbi dhe
mbjell satan e mbjell dobiqa
mbjell uritha edhe iriqa
qe atdheun e ndajnë me hile
se i kan veset dhelpra e skile
e i kan planet shum armike
mos me lanë shqipni etnike
me u bashkua siq esht nji dhe
nen nji diell ne shqip me u nxe

kahdo ka shqiptarë ne troje
kahdo flitet nji gjuhë goje
bashk me e pasë nji tokaë etnike
nuk po e lënë grupet armike
se njeri ndez meri me fise
tjeri fyej ,me llafe pise
e del nji tjeter me intriga
e disa tjerë me punë te liga
plot me vese aq rriqnare
tue shemtue etninë shqiptare
me do ndarje te pa logjikë
se ne gjak s poo kan etikë
se po e vrasin te shtrejtin dhe
hilja e keqe i ka ble
e nuk po kan pak bujari
unitet as menquri
as ndoj gram s jan patriot
as nuk kan besim as zot
as burrni si kan dy pare
veq synime krahinare
me vra shpresen , e ardhmerinë
me nderskambcë me e mbajtë lirinë
me e shemtue demokracinë
kujt ti shkrepet mendja n’ kokë
me gjet miq e me gjet shokë
per me i futë gjithkah n’ qdo zyrë
pa pasë fare hall per ftyrë
as per komb kund as per fe
me krahinë tue nda atdhe
me provinca e mendsi mahalle
po i qajnë shqipes gurë zalle
token shqip duan n pjesë me pre
mos me lanë ,progres nder ne
me ja nda zemren ne me ngastra
me mahallë e me kadatsra
thue esht pronë zemra shqiptare
per mendsi t' zeza barbare
thue se shitet per pak pare
e ata jan do te pa etikë
mos u shtofshim n’ djalë as n’ qikë
kush e prenë shqipninë me thikë
kush s, ja len diellin me nxe
kush se len me pasë hare
kush ia derdhë ah lotin rrke
kush e ndanë me ndasi te kqija
që nji ndjenjë te mos ket etnija
si ka zemra e uniteti
per me i qeshë shqip toka e deti

se kaluan shekujt e motit
kurr nder ne s’ ra mshira e zotit
veq tu u ndrrue pushtues e shkels
tagragji e tagrambledhs
sundimtarë e zhvatsa e mjels
edhe gjaksorë t’ pa,mshirë mizorë
gjveshë na lan në shi e, n, borë
na gjymtuen në kambë e dorë
edhe n, shpirt na hapen plagë
qerpikt t, synit shum jan lagë
e ka rrjedhë loti n, per faqe
na kan lanë n’ per grindje e ,n, gjaqe
na kan shtrue nën thunder t, kalit
na kan pre po djalë mbas djalit
pa lanë kohë ndërmjet me u kthjellë
zi e terr nder ne kan mbjellë
gjithmonë kobi na ësht mb'shtjellë
edhe rjepë na e kan at lkurë
ka rënkue toka me gurë
Vazhdon ne pjesen -II-
nga autori xhelal ferizi
--------------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Kosovës bukuroshe
------------
Xhelal Ferizi autori
------------
kur shiu bjen mbi currila

era të,shpërndahet n'për hije
me pi kur bien ylberat etshëm
kur flasin ëngjujt për ty
kosovë mbretri e përgjakur
n'kulllim kur t' bien dritë'bardhat
e shekujt shtrojnë udhë lashtësije
at'her ti moj fushë mahnije
dehesh nëpër fluturime
krah të merr gjelbrimi
kenga te shkrinë plagët
shpresa ta thrret diellin
lulet të hjeshëm të ngjyrosin
hjeshija ti vret hasmit
gjoksi të'shpalon stolitë
e balli të' rrin në' vend t' hanes
me diell sharton fjalët
kosovë moj antike
margaritarë i përvluar
sy i deillit t'drites
vlerë e lashtë magjike
fole e stinve t' vrullshme
pranverë e,eres t' këndshme
o,dhe që flet me ne
ku secilen gjurmë e ke
aty ku ti je
aty ku jemi ne
buzëqeshja jote shkrinë
vret smiren e robërinë
ti mëshiron n' qdo fije
ti je fllad lirije
kosovë me gjak shege
dardani qiellore
perri në mes detesh
kallij të arit ngjyren
ftyrë hane me bari
me fjerë në' fije të' holla
me rrush që shkrinë gjakun
me mollë që zbret qiellin
me dardhë lang shejtnije
me ato fletë që dehin ëngjujt
me kopshtije deh'tare
dritbardhë mesdhetare
me malin shpirtë flladi
me lugje puhije
kosovë oj nanë e dashur
kosovë o shpirtë shqipnije
ti je arenë e fjales
ti je yrrnek i diellit
ti je buza e vajtimit
ti je agu i prillit
ti je kënga e zogut
gushë e kanarines
o zë i ëngjujve të, urtë
o nurë i vashave dardane
lashtsi me vija antike
oj mikesha e yjve,e yjeve
gurë i lahshtë shqip kala themel ballkani
ku shqip të flet gjeni
guri e balta e bedeni
ku në qehre të flet fleta e blinit
bukuria e ibrit e drinit
ku ecë vala e kthjellun
ku t 'flet ujt e drinit
kullimi shum her të' përgjaket
t' kullohen vuajtjet dhimbjet
gjaku pa fajshëm të 'bjen mbi zalle
ti që je rritë me halle
kullim je për shum gjamë motesh
vaj i syrit të ëmbël
o shpirtë pafajsije
viktimë e xhelatve
oj paqja qiellore
ti o thupra që në pushtime dridhesh
o shpirtë gjevahiri
o fusha e gjerë me bari
o shiprtë e gjak qehlibari
ti je vet i shejti behari
me qiell re je paqsore
në shekuj ishe e mbetesh arbrore
o log i kushtrimit
kosovë moj tokë vuajtërore
lule iliriane
që veshë rrin me shpirtë hane
që flet gjuhë iliro dardane
të duan ty shum lule thanat
të ndjehen deri në qiell tupanat
dasmat shpesher ti përgjaken
barotin ta vunë e flaken
shekujt e zi mizorë
të lan të gjakosur të gjorë
por ti u ringjalle mbi dhe
me krisma pushkësh je le
edhe pse ndame me fe
t' flasin shqip gurë e dhe
ti je dheu magjaik ma i miri
ktu shqip ka folë iliri
ktu shkeli sllaviani e romaku
pa fyj tu derdh loti e gjaku
ktu turk e grek e shkja
kan pre e gri pa ja nda
ty që në mish të kan pre
ti që je e shejtë për ne
gjak lulesh kosovë me rrëke
ti që je dardane
veshë me gjamadane
që ke aq shum lisa
që veshésh me plisa
që troku i kalit t'trojes
të la fushë të plojes
dhurata vrastare
ti që je shqiptare
si prrallë në lashtsi
ti jë gjurmë e hi
oj bija e shqipnisë
o lulja e dashurisë
o
gjaku i ilirisë
o e bija e e vet sharmit
e bija e ilire e shqip t' tharmit
o e bija e mahnisë
e bija e bukurisë
kosovaë e lashtë antike
tokë me troje magjike
e bija e mahnisë
e bija e etnike shqipërisë
..................................................
Shkruar nga mërgimtari Xhelal Ferizi
..................................................

[lirik]

Si ta ndertoj njeriun e ri
-----------
Shkruan Xhelal Ferizi
------------------
Duke u përpjekur për njeriun e ri
Thash ta ndërtoj njeriun e ri
Kur për qudi
Njerzit nuk me po më lenin
ta ndertoj njeriun e ri
Vet njerzit kundërshtonin
Dhe mandej ,fshehurazi
E ndërtova ,njeriun e ri
Në ëndrrrat,e mija
në shpirtin tim
në idealet e mija
në ,përkushtim
e quajta njeriu i im
njeriun e ri e,mbarova
në ,ardhmëri
ky
do te jet,
ai që me të keqen
prore do të,jet në kundershtim
--------------
Autori xhelal ferizi
--------------

[lirik]

Dashurija
--------------------------
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Xhelal Ferizi autori i vargjeve shqiptare ne mergim
--------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------

Dashurija ësht nji emer
që qelë shpirtë e ndjenjë e zemer
që qelë shpresë e dritë e,fletë
që qelë qiell e tokë e det
dashurija ësht,pikë ylli
esht ftyrë hane,e lule pylli
ësht një shndritje e vërrtetë
ësht nji,fllad që lmon në jetë
dashurija ësht qiellore
vlerë mbi vlerë mbi ftyrë,toksore
ajo ësht më e, bukura dritë
det e qiell n' qdo ag i ngritë
i ngritë malet me vullnet
edhe rruzullit i jep jetë
ajo ësht si pikë dukati
si nji lulë me fletë rreth shtati
lmon në gjak si kënga n' fyell
si lang lulje n' për kërcyell
dashurija gjuhë botrore
gjuhë e zemres gjuhë shpirtrore
ajo i mbanë po gurë e dhe
i mbanë fijet mos me u pre
dashurija e lmon leht
vesen t' lules që rrëshqet
ajo ësht jeta e qelizes
rrymë e lehtë qe i prinë puhizes
dashurinë lum kush e ka
hanë as diell,që s' len me u tha
sa,e gjerë thonë ësht gjithsija
por ma e gjerë ësht dashurija
ajo shtrihet n' për hapsirë
n ,gjene t ,gjakut si dritmirë
ajo përfshinë qdo sipërfaqe
ajo i mbjellë njerzisë ilaqe
i mbjellë shpresa mos me vdekë
fund e krye boten,e prekë
i prekë rruzat nëpër gjak
thonë se ësht ma i bukuri cak
ajo ësht nji cak në jetë
për qdo dushk e për qdo fletë
thonë se shkrinë yje,e kometë
thonë se shkrinë e zbutë qdo bishë
nuk len glob as qiell me u prishë
dashurija dashurija
thonë ka zbritë nga perendija
thonë se ësht vet një dhuratë
zbritë prej qielli jetë me zgjatë
për njerzi ësht vet një fe
ësht nji diell që rrin tue nxe
ajo ësht një ëmbëlsinë
qe n' hjeshi e veshë qdo stinë
thonë se lidhë zemrat me fjalë
thonë se i lidhë po qikë e djalë
ajo lidhë me rreze ari
ndjendj mahnije t ,qdo damari
ajo ushqen thon gzim e fryt
mendjen ëmbël n' ëndrra e zhytë
në ato ëndrra mjalt ë e shegë
t' shndrron n' bilbil thonë degë më degë
e 't ' lëvizë melodit' n' dehje
si cicrrimë t ' përkdhelë n' për prehje
si me t' prekë xiglimt rreztare
si ndoj lmim n,prrallë ëndrrimtare
ah q' na qenka dashurija
si n' për qiell n' diamant fija
kur e,lmon n' shartim kaltrinë
n' dritë t' ylberit,bashk' kur shkrijnë
ato reflekse ballit t' qiellit
kur ti lshojnë qerpikve t' diellit
e kto bashk me qehre t' hanes
si safiret n' vizllimë t' ranes
kto me i lidhë me rreze ylli
kur n' lodrim n' natë t 'vonë kah pylli
t,'jen bashku për kah lakmija
me u përkdhelë nga larg knaqsija
kjo formulë ësht dashurija
ësht nji fjalë që sa nji det
ngjyrë e shkrim mbi leter qet
sa edhe hana lotin t 'verdhë
e gjak ari në tokë me derdhë
nuk e shkruan at bukuri
qiell as tokë ah,që,e kan mbi
nuk ja gjejnë qelsin t'vërrtetë
nuk ka shprehje në kët jetë
at spjegim që din me e gjetë
dashurinë për me e zbërthy
kur për zemre t' jet mbërthy
kur me buzë të lehta t' sajë
shkrinë mbrendsinë në qiell pa skaj'
dashurija dashurija
thonë s'mbrrinë shkronja as dija
për ta shpreh' at pafundsi
mbajeni njerz ju kët mirsi
s e,kur lidhë jeni n ,kët shpresë
gjallron jeta e nuk vdes
dashurija ësht margaritë
gur' ma t' qmueshëm kush s' ka rritë
nuk kan rritë as tokë e dhe
shpresë ma e bukur s' ka me le

Xhelal Ferizi autori i vargjeve shqiptare
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´