Kur shpirti flet........

[deas]

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

[Naki]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Përse s'më le në punën time,
të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër,
të fshije pluhur në kujtesë?



Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur,
për të më shuar përgjithnji.

kompliment per keto vargje!

[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

deas_te lumshin duart, keto fjale tuat prekin kudo ngapak ata/ato qe duan fjalen e bukur te artit!

[deas]

Postimi origjinal është bërë nga Naki

kompliment per keto vargje!

faleminderit!

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

Bukuria e artit ska skaj njisoj si bukuria e vargjeve tua!

[deas]

Mijëra flutura në bark rrahin krahët
në sy shpërthejnë në lot malli q...ë nuk pushojnë për ty
Endrrat zgjojnë mendimet, më endin shteg më shteg
përkëdhelem nga kujtimet, sirenë mbeta në breg

Se vetëm djep e varr......kaq fat pat dashuria
një zjarr që u bë acar nga heshtja e largësia
Një hon u hap në zemër mbledh mall e fryn stuhi
as une në bregun tënd.. as te ky bregu, TI....

[lovely]

Gjersa ti s`je këtu
mbështillem në pëlhure merimangash
vrimat zvogloj me dorën time
ngujohem në shtrofull
jashtë saj je ti..

Gjersa ti nuk je këtu
ngrohem në kujtime
në një formë të pa formë
me mijëra fjalë te pa fjalë...
ku tret buzëqeshja?

Kur ti je vërdallë,
si nuk ka fund gëzimi?
ai shiqimi i zbrazët, si mbushet?
si humb gjithcka për-rreth
mbetesh vetëm Ti..?!

[deas]

Të dua për të gjithe burrat që nuk i njoha,
Të dua për te gjitha kohërat që nuk i jetova
Për kundermimin e detit te gjërë dhe për kundermimin
e bukes së ngrohtë.

...Për borën që shkrin per lulet e para
Për kafshët e dëlira që njeriu nuk i tremb
Të dua për dashurinë
Të dua për të gjithe njerezit që nuk i dashuroj.

Kush më pasqyron vec teje,vetveten e shoh fare pak
Pa ty shoh vec një hapësirë të shkretë.
Midis dikur dhe sot
Qenë gjithe ata të vdekur që i kaperceva
duke ecur mbi kashtë.

Nuk mund ta shpoja murin e pasqyres sime
Mu desh ta mësoja fjalë per fjalë
Ashtu sic harron njeriu.

Të dua per urtësinë tënde që nuk e kam
Për shendetin
Të dua përkundër gjithckaje që është iluzion
Për këtë zemër të pavdekshme që nuk venitet
Ti pandeh se je dyshimi dhe je vetëm arsyeja
Ti je dielli i madh që më ngjitet në kokë
Kur jam e sigurt ne vetvete.

[deas]

Atje ku t'sjellin lot
braktisi e mos rri kot
ndryshe nga ti do shkoj
...
Kerko nje vend me drite
qe dielli te t'thaje syte
e shpirti mos t'shteroje

Vrapo pas fijes shprese
e kaluara le te mbese
te varri i saj i ri

S'vlen veten ta mohosh
e gjer n'flijim te durosh
kur ste kam ne gji

Atje ku mbjell vec lot
e vazhdon te vuash kot
eshte vendi me pa vlere

E ai qe s'te ndihmon
e me per ty s'mendon
thjesht eshte nje nder te tjere

Me varke ne det lundro
ate ishullin tone kerko
gjithmone ka egzistuar

Vec brengat mjegulldendur
nga ne e kane fshehur
kur nuk me ke ndihmuar

Por endrrat,shenjat, shpresat
kllapite edhe denesat
s'te jane shperblyer kurre

E tash diku mbi vale
nje ishull me pret me mall
ndryshe ZOT me kthe ne gur...

[deas]

Si hije rrëshket dhe pa ftuar...
mbush ditët boshe te mia,
një dhimbje e shkrirë në deje..." Ja kjo qënka vetmia"!
Nje brengë që përmbys shpirtin dhe fort po ma shtrëngon,
një ankth i vetëlënduar me zemrën po lufton.....!
...
Rënkon dhe malli vetë.... I shkreti s'qënka shuar,
një ndjenjë pa shpresë noton në ujërat e tërbuar,
një etje për të puthur dhe thënë një fjalë të ngrohtë,
një femër e zhuritur....Në qoshe...Paska ftohtë!

Mundohem për ta kapur,mundohem por rrëshqet,
nëpërkë dredharake gjithë qënien po ma vret,
meshirës i bërtas....skam frymë,ajër kërkoj,
më kot rri uluras...asgjë nuk po kuptoj!

Mëshira vjen tek unë dhe dorën zgjat ngadalë,
vetë ëndrrën ledhaton ,këndon të ëmblat fjalë,
" Të lutem zemërvrarë harroje pak trishtimin ,
mi ngre dy sytë drejt diellit... pa....vidhja pak shkëlqimin"!

Me çelësa jam e mbyllur,kërkoj një dritë shpëtimi,
memece e shndërruar ,e mbytur nga hutimi,
shumë pyetje i bëj vetes, enigmat si gjej dot,
mallkuar qoftë vetmia....Të mbytka vetem ne lot!

[deas]

Nuk të përulem, ka mbaruar,
asnjë premtim i yti s'hyn dot
në shpirtin tim për ta sunduar,
jemi të huaj, sot edhe mot.


Ti ke harruar që lirinë
...s'ia fal mashtrimit kurrsesi
por dhe kështu,,,,,,!!! vite që s'vijnë
për sytë e tu u bëra fli.


Edhe kështu tek ti pandehja
të gjeja shpirt e shok e short
dhe tërë botën e urreja
që të të desha ty më fort.


Gjith' ato çaste të qëndrimit
tek këmbët e tua, e beson??????
Ia kam rrëmbyer frymëzimit
me se po mi zëvendëson???


Nga ndonjë çast mendimbegatë
dhe forc'e shpirtit s'ish çudi
t'i jepje botës një dhuratë
dhe të më jepte pavdekësi.


Pse doje pra të më ndërroje
atë kurorë lavdiplotë?
Pse s'qe athere kur premtoje??
i tillë siç je bërë sot!!!!!


Krenare jam, tashmë është e kotë
kërko një tjetër dashuri
për asnjë gjë në këtë botë
nuk mund të rri në skllavëri.


Nën qiell të huaj, në vend tjetër
do të largohem, ndoshta shpejt.
Po jemi njohur pak si tepër
për t'u harruar ashtu krejt....


Që sot do të zë të argëtohem
dhe të betohem paskëtaj,
vetëm do qesh e do gëzohem
dhe për asgjë ne bote me nuk do të qaj.


Do rrej si djalli sa të dua
si desha, më s'do dashuroj
a mund të dua më një tjeter?
kur sot një engjëll më tradhtoi?


Të vdisja desha dhe të vuaj,
me botën desha të luftoj
që fort te dashuren dorën tuaj
si e çmendur, të mundja ta shtrëngoj.


Pa të kuptuar dot mashtrimin
ta fala shpirtin mbushur plot
ia njohe këtij shpirti çmimin?
Ia njohe????? se unë s’të njoha dot!

Mos u merzit,
sa lehte ta thuash
por helem te vuash.
Mos u merzit,
qendro mbaj lotin
mos lesho.
Mos u merzit,
kthe shpinen,
ik vrapo
zemren lere aty,
harro.
Mos u merzit,
pa zemer jeto,
pa fund dashuro.
Mos u merzit,
kur te kuptosh qe
enderr qe preket
ishte ajo.

[emine]

A s'eshte e vertete qe fati
po na bashkon?
A nuk po na lidh
ai per jete?
Ah, dhe ne kohet qe
shkojne, nuk di, ti je motra a
nusja ime?
Ti njeh me imtesi
cdo pjese te qenies sime,
TI ndjen tek une dhe nervin me te
holle, ti lexon cdo gje ne
shikimin tim, me syrin tend hyn
ne brendesine time
Hyn ne
gjakun tim te ngrohte qe rrjedh
ne deje
dhe ecen si i cmendur
ne drejtimin tend
E qe me
krahet e tua prej engjelli gjoksin
tim sheron .

[deas]

Nuk mund të them që nuk të dua !
Nuk mund të them, s'të dashuroj !
Nuk mund të them që nuk po vuaj,
Që të shoh me sy e të përqafoj !

...Nuk mund të them që s'më merr malli !
Nuk mund të them se s'të kam ënderr !
Nuk mund te them që s'të kam Shpirt !
Nuk mundëm të them që s'më je Zëmer !

Ndaj mos mu dridh, mos u zemro
Pse unë nuk mundëm që të mos ti them...
Të gjitha cfare ka brenda kjo…
Kjo Zemër, Shpirt që po më dhëmb...!

Nuk mundëm më të luftoj vetën,
Dhe ti them shpirtit: je gabim !
Pse ky i shkretë aq shumë të do,
Si Shpirt të sheh për shpirtin tim !

As udhën tënde nuk mund ta ndal,
Ëndrrën tënde, jo, s'dua ta prish !
Por veç të them, mos e harro,
Këtë Shpirt të largët që ty të grish !

Portat e shpirtit ti kam hapur,
Hyrë edhe dil, pa Kohë e Orë...
Çdo gjë është jotja, pra dije mire,
E jotja është dhe kjo Autor...!

[deas]

......Unë me ty, si toka me diellin,
Të vij rrotull vazhdimisht, vazhdimisht!
Por asnjëherë s’të jam afruar sadopak,
As jam larguar sadopak, natyrisht!.......