Të tjerët për Dr. Rugovën.

[sherri]

I gjithe ky nder qe ju be Presidentit,nga e mbar bota u sillen ne kete forum,u cituan gati te gjitha fjalimet kryesore.
Une deshta te ceki edhe nje nder qe i bane disa me mosepjesmarrje!!
Nder me mospjesmarrje (Refuzim nga Familja Rugova)na bene:Tadic Shkina,Rexhep Mjekrra,Adem Plemetini,Jakup Gerzholja&company,dhe disa Hiena tjere,une i falenderoje qe s'erdhen me ju pa surati ne ate dite pikllimi.

[Zana_ch]

New York Times: Të gjitha nderimet që mund t'i jep një shtet presidentit të vet

Data e Publikimit: 27/01/2006

Autori i Lajmit:
24 ore
Shqiptarët e Kosovës, të mbledhur në dhjetëra mijëra i dhanë lamtumirën e fundit presidenti të tyre Ibrahim Rugova, në një ceremoni që kishte të gjitha atributet e një funerali shtetëror, shkruan në numrin e sotëm e përditshmja amerikane the New York Times.

Për 16 vjet Rugova ishte një pacifist dhe lideri kryesor që luftoi për pavarësinë e Kosovës. Në vdekje, populli i tij i dha të gjitha nderimet që mund t'i jepë një shtet presidentit të vet. Kryeqyteti I Kosovës u ndal i tëri për gjashtë orë në një ceremoni në të cilën morën pjesë katër presidentë dhe mbi 40 delegacione të vendeve të ndryshme. Kortezhi i funeralit të presidentit u bartë nga Trupat Mbrojtëse të Kosovës, të cilët shqiptarët i konsiderojnë si ushtri mbrojtëse e Kosovës. Shqiptarët nga e gjithë Kosova në temperatura të acarit të madh erdhën për të marrë pjesë në ceremoninë e varrimit pas mbi katër ditë të një zie zyrtare. Në ceremoninë e varrimit kishin ardhur edhe pjesëtarë të diasporës shqiptare edhe nga vendet e largëta si Australia dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Fjala e kryeamdinistratorit të Kosovës në nderimin e fundit që i bëri presidentit sugjeronte se dëshira e Rugovës për një Kosovë të pavarur nuk ishte largë bërjes realitet, thekson the New York Times. "Presidenti Rugova la një boshllëk, por ai la edhe një vizion që do ta cojë Kosovën përpara. Ky është një vizion të cilin ai nuk jetoi ta shihte, mirëpo realizimi i tij do të arrihet përmes unitetit dhe zotimit të atyre që do ta ndjekin rrugën e tij", citon The New York Times, fjalën e kryeadministratorit Soren Jesen Petersen. Pamje filmike nga ceremonia e varrimit të presidentit dhanë edhe kanalet televizive amerikane, duke theksuar një pjesëmarrje masive të rreth një milion shqiptarëve të Kosovës në përcjelljen e përmotshme të presidentit të parë të tyre.

[Gentiani]

Befasia e fundit e Ibrahim Rugovës


Shkruan: Mero Baze

Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pak para se të bënte realitet ëndrrën e tij për pavarësi, u gabuan. Dita e fundit mbi dhé e Ibrahim Rugovës, u bë në mënyrë të pabesueshme, dita e ëndrrës së tij për pavarësinë e Kosovës. Në një kryeqytet ende të pashënuar në asnjë hartë të botës si kryeqytet shteti, u ulën brenda një dite, 40 burra shteti nga vendet më të fuqishme të botës, për të nderuar kujtimin e Presidentit. Në asnjë rrethanë tjetër, në asnjë vend tjetër të botës, në asnjë shtet të njohur ndërkombëtarisht, vdekja e një presidenti nuk mund të përcillej me një ceremoni të tillë. Ceremonia e përcjelljes së Presidentit të Kosovës, Ibrahim Rugova, jo vetëm që është nga më madhështoret në historinë e Europës, por është, mbi të gjitha, një ceremoni që më shumë se sa përcolli Ibrahim Rugovën, përuroi shtetësinë e Kosovës. Një vend i cili aspiron pavarësi dhe nderohet në ditën e ikjes së presidentit me delegacione të nivelit të lartë, që nga SHBA deri në vendet skandinave, është një vend që praktikisht ka gëzuar brenda ditës njohjen ndërkombëtare të shtetësisë së tij.
Ajo që ndodhi dje në Kosovë ishte një njohje e pavarësisë së Kosovës, njohja e shtetësisë dhe vizionit të Presidentit Ibrahim Rugova për një Kosovë të pavarur.
Do të shkruhet gjatë në ditët që vijnë për atë ceremoni. Do të shkruhet dhe përshkruhet dinjiteti i shoqërisë së Kosovës dhe serioziteti i saj për t’u sjellë me dinjitet ndaj presidentit të vet. Do të përshkruhet përkushtimi i qytetarëve, të cilët në temperatura dhjetëra gradë nën zero, qëndruan për orë të tëra për të përcjellë simbolin e tyre. Por ata që e njohin Kosovën, pak a shumë e prisnin një reagim të tillë dinjitoz. Ajo që pak ishte llogaritur ishte legjitimiteti ndërkombëtar që iu dha vizionit të Presidentit të Kosovës për pavarësi. Prezenca e personaliteteve më të larta të Europës dhe SHBA-së, prezenca e thuajse e gjithë ministrave të Jashtëm të Europës dhe Bashkimit Europian, prezenca e anëtarit të Qeverisë amerikane, që solli mesazhin e Presidentit Bush dhe, mbi të gjitha, solemniteti me të cilin ata mbështetën vizionin e Ibrahim Rugovës, është legjitimimi de facto i pavarësisë së Kosovës.
Për çdo qytetar të botës që ka parë dje në ekran atë ceremoni, i është krijuar ideja se kemi të bëjmë me një shtet të respektuar, me një shoqëri të emancipuar, me një polici dhe forca të armatosura solemne dhe dinjitoze dhe, mbi të gjitha, me një respekt ndërkombëtar ndaj një presidenti që po përcillet. Asnjë shtet në botë nuk ka më shumë detaje për shtetësinë e tij se Kosova dje.
Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pa e realizuar ëndrrën e tij, dje e panë se kishin gabuar. Ai na befasoi dhe ditën e fundit të tij mbi tokë. Na dëshmoi se ç‘fuqi kishte edhe i vdekur, për t’i dhënë Kosovës gjithë elementët e shtetësisë së saj.

(Marrë nga gazeta Tema)

[Urata]

E ardhmja, që buzëqesh me portretin e Tij

Shkruan: Sabit Rrustemi

Kosova, që nga dita e djeshme, figurën e madhërishme të Presidentit Dr.Ibrahim Rugova, e shenjtëroi përjetshëm. Ky shenjtërim ndodhi në pikë dite dhe para gjithë botës, midis Prishtinës. As nuk ishte sheshi Shën Pjetër, as sheshi i Gurit të Shenjtë në Mekë. Ishte epiqendra e Kosovës, tempulli ku populli ka lidhur besimin, Kuvendi i Kosovës, prej nga doli Njeriu i Shenjtë i Kohës Moderne, Emblema e demokracisë që mbylli një shekull dhe hapi tjetrin, me një emër të vjetër sa njerëzimi, Ibrahim dhe një mbiemër të moçëm sa bota vetë, Rugovë. Ky Shenjt i Ri, me emrin Ibrahim Rugovë, i besuar dhe i bekuar nga krejt populli, me uratën e Biblës dhe K’uranit, doli në Sheshin Skënderbeu. Kërkoi leje prej Tij, si atë ditë kur u përkul për herë të mbramë para përkrenares në Mauzoleun e Lezhës dhe, u nis drejt bulevardit me emrin e
Nënës Sonë, Nënë Terezës.
Mbështjellur me flamurin e Dardanisë Antike, Ai edhe përmes Arkëmorit ku i
kishte fshehur gjithë dhembjet tona, i jepte mesazhe të reja botës, për rrënjët tona të hershme, për qëndrimet tona të dinjiteshme, për krenaritë e dhembshme e të pandalshme, për sfidat e reja në udhën që ka hapur me dekada, i bindur se ky popull – si publiku më i mrekullueshëm i botës, nuk do ta nderonte vetëm duke u lutur dhe duke i hedhur lule për flijimin e tij të fundit (pas një mal flijimesh të deritashme), apo vetëm duke i shkuar pas, po, do ta çmonte dhe më shumë duke ecur pandalshëm në vizionin e tij prej misionari, me emrin e Tij dhe Bekimin e tij, edhe më tutje, drejtë
Ardhmërisë, asaj të ardhme që buzëqesh kudo tashmë me portretin e Tij –Kosova shtet Sovran dhe i Pavarur.
Përmes një celebrimi popullor, Ai do të vazhdojë tutje kah Bregu i Diellit, kah ai Diell i Lashtë i besimit ilir, duke nderuar me prehjen e tij të përkohshme prej Shenjti, Tempullin e Rinisë, atë rini që e deshi aq shumë, që e çmoi dhe, ia besoi vizionin e Tij, duke marrë botërisht, jo vetëm prej popullit të Tij, po edhe prej gjithë botës dhe miqëve përmes të cilëve e kish bërë të njohur vendin e tij, nderimet, falënderimet, dhe betimet më të reja për vazhdimin e rrugës së trasuar nga Ai. Ai do të prehej aty për pak orë, për ta nderuar për herë të mbramë, ashtu i shtrirë dhe i mbështjellur me flamurin dardan dhe rrethuar me lulet e këtij populli, Pranverën Studentore ‘81, prej gjirit të së cilës u brumos dhe më pas u shpall Republika e Kosovës, kryetar i së cilës u zgjodh po nga ky popull.
Më pastaj, pas gjithë atij përkushtimi pikëllues e të madhërishëm, Shenjti i Ri i këtij Shekulli, do të lëvizë rrugës së heroit që bashkoi tokën e tij të ndarë, duke shembur ata gurë të mallkuar kufijsh, Agim Ramadanit, për ta nderuar dhe njëherë me praninë e tij të përbotshme me krejt popullin që i rendte pas, me krejt atë popull që i shpiente atje në Majë, në Rrafshnaltë, atje ku prjenë përjetësisht vetëm të Shenjtit. Rrafshnalta, atje mu në Majë, po e priste me bardhësine e ftohtë të shtëpisë së amshueshme. Një shtëpi e bardhë, shtëpi ku pushojnë vetëm të shenjtit. Prej asaj Maje dhe përmes asaj Shtëpie, një pikë e bardhë bore e parë prej qielli, Ai do të lëshohej ngadalshëm thellësisë së tokës dardane, asaj thellësie që e njihte edhe symbyllur, në çdo kohë.
Populli nuk po i thoshte lamtumirën. As miqtë. As bashkëpunëtorët. As edhe
gjaku i tij më i afërt, Familja.
Populli nuk po ndahej nga Ai dhe nuk po ia thoshte këtë fjalë, sa e ëmbël
nganjëherë e, e hidhur përherë.
I gjithë ai publik si në atë rrafshnaltë si në çdo cep të etnisë dhe kësaj bote të përkohshme, ishte dëshmitar i një shenjtërimi të ri, në një mënyrë krejt të re, shqiptarçe.
Ishin të gjithë aty. Edhe ata që u nisën rrugës së tij prej fillimit, edhe ata që ndërkohë u ngjeshën radhëve të tij, edhe ata që në ecje e sipër, thyen udhë për pak, edhe ata që mëtuan udhë të tjera…ishin aty, edhe ata që nga larg e admiruar, edhe ata që e përkrahën e miq iu bënë…aty ishin. Dhe, mbetën të mrekulluar prej dhembjes së dinjitetshme të këtij populli, prej dhembjes rrezatuese të një Shenjti që doli nga gjiri i tij.
Kosova nga dita e 26 janarit 2006 është Kosova e Ibrahim Rugovës. Edhe Rugova është njëkohësisht Ibrahim Rugova. Apo nuk e tha kështu, një Motër Jona, Faqja e përlotur e saj që shetiti botën përmes ekranit. Epo, Shenjti, tash vetëm lakmohet, admirohet. Shenjti nuk preket. Vetëm shijohet e përjetësohet fjala e tij, vepra e tij.
Shenjtërishtë Shenjt, nuk mund të bëjë jetën e të gjallëve. Të gjallët vetëm mund të luten për Shenjtin e Vet.
Shenjtët i fitojnë vetëm popujt martir. Sepse dikush duhet t’ua ndriçojë rrugën. Dikush duhet t’u bëj dritë. Dhe, në dhënien e kësaj drite për popullin e vet, dikush duhet të digjet, si qiriri. Duke u djegur për dritë, fjalëve më lehtë iu besohet, profecive. A s’ishte martire Kosova? A s’e nxorri nga dhembja e saj e përgjakshme birin e saj që tashmë iu shëndrrua në Shenjt. E po kush nuk i beson këtij shenjtërimi, ai nuk është i besuari i këtij populli, kurrë. Ai është i mallkuari i tij. Populli ish ai që e zgjodhi. Populli ish ai që e ngriti në piedestal. Populli ish ai që e barti deri në rrafshnaltë.
Populli ish ai që e përjetësoi në shenjt të ri. Urime populli im. Shenjëtorhu përjetësisht me birin tënd, me Shenjtin tënd. Ai të nderoi edhe me shkuarjen në amshim. Tash, përkulu para tij dhe ec rrugës së tij si popull i qëndrueshëm, si popull i pavdekshëm.
Të lumtë!
Gjilan, 27 kallnor 2006

[Gentiani]

http://www.heute.de/ZDFmediathek/inh...9698-5,00.html

TV - Gjerman ZDF

[Murgesha]

Varrosja e iluzioneve




27 janar 2007 /TN

Virion Graçi

Megjithëse e vjetër bota ku jetojmë, përsëri ne vazhdojmë ta çudisim, ta befasojmë, madje dhe në ditë solemne, edhe në ditë zie mbarëkombëtare.

Çudia vjen nga një pjesë e atyre që prezantohen dëshpërimisht si çlirimtarë të Kosovës. Këto trupa të Gardës Kombëtare refuzojnë të kryejnë, qoftë dhe formalisht, detyrën e tyre prej ushtarakësh-roje nderi në një ceremoni shtetërore. Argumenti është sa banal aq dhe primitiv - kanë inat ish-presidentin.

E para çështje që mund të nënvizohet lidhet me personat e anatemuar nga ish-presidenti: E dimë, qysh në kohën e deklaratave se me “pjella të UDB-së”, dr.Rugova ka shenjuar atë pjesë të guerileve shqiptare që me veprimet e saj ju jepte argumente antikosovare makinerisë gjenocidiste serbe dhe aleatëve të tyre të shumtë në botë.

Nëse këta ushtarakë karriere që shërbejnë sot në strukturat mbrojtëse të Kosovës e identifikojnë veten me personat e etiketuar si “pjella të UDB-së”, se ky është autodemaskim i madh për ata, është ekzagjerim i dhimbshëm dhe fat i keq për ne që shpresojmë diçka më të mirë për bashkëkombësit tanë.

E dyta çështje që del lidhet me detyrimet e ushtarakut. Edhe në rast lufte të armatosur, një ushtarak normal e ka për detyrë që të respektojë edhe armikun nëse e ka rob, ta ruajë e ta dorëzojë nëse ka të plagosur - duhet të kujdeset për atë ushtarin armik -derisa organe përgjegjëse të gjykojnë për të.

Edhe i vrarë, ushtari armik respektohet, nuk luan kush me kufomën e tij, nuk përçudnohet, nuk nxirret nga varri etj...etj... Kurse ushtarakët shqiptarë të Kosovës, në kohë paqeje, thyejnë urdhrin ushtarak, nuk përmbushin detyrimet e tyre profesionale në një ceremoni zyrtare ku merr pjesë gjithë populli shqiptar, e krahas tij, si kurrë ndonjëherë tjetër në historinë tonë - ndodhet për të na ngushëlluar elita politike evropiane e botërore.

E treta çështje lidhet me personin që ata refuzojnë. Është e tepërt të vlerësojmë për këtë rast portretin e dr. Rugovës. Po qëndrojmë te një fakt, që as vetë pseudoçlirimtarët kosovarë nuk e fshehin dot, të paktën 60 për qind e kosovarëve e duan dhe e kanë votuar rregullisht presidentin Rugova.

Kështu, asnjë president në botë nuk është kaq i votuar sa ishte ai, por është ndërkaq i respektuar nga çdo hallkë e shtetit. Një qytetar amerikan bëhet president kur e votojnë vetëm 51 për qind e atyre që shkojnë në votime, po ashtu një francez, një grek, një italian, megjithatë, detyrimet ndaj tij dhe figurës së tij i përkasin jo vetëm asaj shoqërie me të gjithë strukturën dhe superstrukturën e saj, por të gjithë brezat pasardhës kanë detyrime ndaj presidentëve e ish-presidentëve. Kështu ndodh në botën e qytetëruar.

E katërta çështje ka të bëjë me zgjidhjen e plotë të statusit të Kosovës.

Imazhi shembullor që krijoi populli shqiptar, andej e këndej kufirit me nderimet e qytetëruara e njerëzore kushtuar dr. Rugovës, hidhet përtokë botërisht nga Garda Kombëtare dhe nga një lider politik. Ky lider, i madh për nga ambiciet, shkon gjer te trupi pa jetë i presidentit, përulet para tij, bën thirrje televizive për unitet e durim dhe në zyrat e tij demonstrativisht nuk i vendos shenjat e zisë, madje, patetiken e orëve të para e zëvendëson me “keqardhje për presidentin e vdekur”.

Sidoqoftë, shërbimin më të keq çështjes së pavarësisë ja kanë bërë ushtarakët shqiptarë të Kosovës. Me të drejtë ndërkombëtarët dhe serbët mund të pyesin, këta që nuk respektojnë, qoftë dhe formalisht presidentin e tyre, vallë këta do t’i mbrojnë pakicat etnike, këta do t’i mbrojnë të drejtat e njeriut, këta do garantojnë kthimin normal të të shpërngulurve nga lufta, këta do të jenë garantuesit e rendit publik dhe aleatët strategjikë të perëndimit në Kosovë?

Druhem se me Rugovën vëllezërit tanë matanë kufirit do të varrosin edhe shumë iluzione. Qofsha i gabuar!

[Urata]

I Zgjedhuri



--------------------------------------------------------------------------------

27 janar 2006 /TN

Mustafë MAXHUNI


Thuhet se njerëzit e mëdhenj nuk janë rastësi në këtë botë.
Si duket ata me kohë krijohen për të qenë të mëdhenj. Pajisen ata me tipare për të qenë të mëdhenj.
Shkurt thënë ata zgjedhën nga diçka e fuqishme për tu bërë të tillë. Ata janë të zgjedhur të perëndisë.
Dr. Ibrahim Rugova ishte I tillë.

Pastaj me sjelljet, punën, veprimet, kontributin e tyre bëhen për tu zgjedhur edhe nga ata që i rrethojnë.

Në rrethanat çfarë ishim si komb Dr. Ibrahim Rugova u paraqit në skenën politike Kosovare ne momentin më të pikrishëm.

Atëherë kur ai ishte më se i pjekur në aspektin burrëror dhe intelektual. Në këtë gjendje ai nuk mund të ishte i rrëmbyeshëm. Guximin e pati të lindur e po ashtu edhe durimin gjerë sa të jetë arsyeja.

Ai ishte njeri i shtigjeve të gjata. Zaten për këtë ishte edhe i përgatitur me kohë, sepse sigurisht e ka ditur se i tillë duhet të ishte si udhëheqës i një populli të pamiq siç ishim ne.

Shqiptarët historikisht kanë luftuar gjithmonë por fatkeqësisht pa përkrahje dhe shumë herë të rreshtuar gabimisht. Të luftosh për çlirim të vendit tendë e të copëtohet ai nga të tjerët si pre lufte më duket se është e pakuptimtë.

Fishta do të thoshte “Mjaft luftove për të tjerët o fatkeq”

Kjo i ka ndodhur këtij populli në të kaluarën. Kjo për arsye se përpjekjet për çlirim kanë qenë të mbuluara me propagandë të paparë antishqiptare duke na quajtur rebel apo bandit.

Presidenti Dr. Ibrahim Rugova e zhveshi deri në lakuriqësi politiken e kamotshme serbe kundër-shqiptare e cila ishte çimentuar në qendrat botërore të vendosjes.

Janë të njohura atributet në kuptimin negativ që iu kishin veshur këtij populli të përvuajtur me shekuj.

Për ta kthyer disponimin e të tjerëve në të mirën tonë duhej bërë punë e madhe. Duhej takuar shumë personalitete me peshë. Duhej qenë i përgatitur intelektualisht dhe duhej pasur arsye dhe durim.

Dr. Rugova këto I kishte dhe kërkesat e tija I përsëriti deri në pafundësi, për dikë deri në bezdi.

E bëri të njohur botën pse shqiptarët ishin “rebel” në troje të veta dhe po të rebeloheshin prapë do të kishin arsye. E përshtati trenin.

Pastaj kërkoi ndihmë dhe përkrahje.
-
-
Dhe të dyja pasuan, edhe lufta e UÇK-së deri në sakrifikimin më sublim dhe e njohur ndërkombëtarisht e edhe përkrahja ndërkombëtare.
-
-
Forcat serbe u ndoqën nga Kosova.

Kjo ishte mrekullia atëherë.
-
-
Tani Ai iku në përjetësi. Mbeti PRESIDENTI I PARË I Kosovës së lire.

Lamtumirë zoti President

Prishtinë 27Janar 2006
Mustafë MAXHUNI

[Psikologu]

Kolonta e njerzve ecnin pa nderpre, lotet nuk dinin të ndalur nga fytyra, e dhimbaj ishte aq e madhe , ishte dhimbje qe me kohen do të rritet edhe me shumë si dhimbje , ishte ndjenjë mungese , e me kohen do të rritet më shumë kjo mungesë.
Te menqurit dhe puntoret pushojnë cdo here pas vdekjes, dhe vdesin vetem një here, per të mos vdekur kurrë, për të jetuar ne cdo vend e faqe libre e shembulli.
Bota beri nderin e nderimin dhe u tregoj atyre , të cilet edhe aromen e trandofilit ia ndakuan , të cilet edhe rrezet e diellit ia ndaluan , bota ju tregoj edhe atyre që fizikishtë i benë nderë , por jo me zemer , e kjo botë u tregoj kjartë se :
Si ore se keni ditur që ne mesin e juaj e kishit proftin e kombit , të cilin , si cdo profet tjeter të historis njerzore u munduat ta përbuzni, ta shkelni e vrisni edhe ta nenqmoni.
Me kohen rritet dhimbja , mungesa e te madhit tonë.
Femijet jatim pyesin sot:
Ku është baba i kombit tonë , qe edhe botes i dha shembullë e ehsmbelltyrë, pyesin te rriturit ;
Ku eshte kolosi i jonë , qe cdo here kishte buzqeshjen ne fytyr , e cdo here kishte fjalen e mirë edhe për ata qe nuk e deshten.
Po, profeti i jonë , kolosi , dijetari, prehet sot ne token e Dardanis së bekuar , që aq shumë e deshti dhe ju përkushtua.

Pushoftë në paqe dhe i qoftë dheu i lehtë i Dardanisë.

Lavdi
Lavdi
Cdo here vetem Lavdi

Lavdi vepres dhe jetes të të madhit dr :Ibrahim Rugova

[Urata]

I PAVDEKSHMI RUGOVA





--------------------------------------------------------------------------------

27 janar 2006 /TN

Hajro HAJRA (Arizonë, ShBA)

Deri dje shqiptarët kishin një Skënderbe, bëmat e të cilit krahasohen me veprat heroike legjendare të heronjve antikë. Ndonëse Selia e Shenjtë s’e ka shpallur ndonjëherë të shenjtë këtë mburojë të Evropës, të asaj pjese nga lind Dielli, shqiptarët prej kohësh e konsiderojnë shenjt të tyre.

Shqiptarët kishin një Nënë Tereze, humanisten me trup të vogël e me shpirt vigan, e cila nesër do të shpallet e shenjtë, sepse e shenjtë ishte vepra që bëri gjatë gjithë jetës së saj.

Sot, veç Skënderbeut e Nënës Tereze, shqiptarët kanë dhe Ibrahim Rugovën, legjendën e pavdekshme të Dardanisë, të Dërguarin e Zotit, siç e quajti një gazetar. Për afro dy dhjetëvjetësha ky parathënës i së ardhmes nuk i reshti përpjekjet titanike që ëndrra shekullore e shqiptarëve të Dardanisë të bëhet realitet...

Të tillë janë të dërguarit e Zotit: vijnë në këtë botë të heshtur, bëjnë një vepër të madhe në heshtje dhe po në heshtje ikin nga kjo botë...

Në katedralen që do të ngrihet në Dardani me bekimin e Profetit Rugova, do të duhej të preheshin trupi i Nënës Tereze dhe trupi i Ibrahim Rugovës. Ajo Katedrale nuk do të jetë katedrale e krishterë, por do të jetë Katedrale Shqiptare. Aty do të bëjnë pelegrinazh jo vetëm shqiptarët e të tri besimeve, por edhe njerëz nga mbarë bota.

[Urata]

Lamtumirë, President i Dardanisë

Shkruan: Ali Podrimja

I. Rugovës


Pa na kallëzuar ëndrrën deri në fund
për Dardanin
ike mik i dashur

Ja vjen koha jote
dhiareve ballkanike dëgjon
frymëmarrjen e marathonomakut

E zeza nuk është krejt e zezë
ka diçka të bardhë ku një popull
kërkon fatin

Në thue shpesh zura në Ty
më tmerronte qetësia jote
ku fshhej Kepi i Pikëllimës

Lamtumirë President i Dardanisë
perënditë tek bredhin tokave të zjarrta
do takohemi njëherë

Yll i këputur nga Grigja

Ulpianë, 24. 1. 2006

[Urata]

Flamurtarit të Bardhyllnisë


Shkruan: Qazim Rrushaj



~ Dr Ibrahim Rugovës ~


Këngë për Burrin - Elegji për Trimin!

Unë isha këtu që nga çasti i fillimit
Epokat e Para;
Dhe këtu ende jam; do të rri këtu... i palëkundur
Në vendin e lashtë e të bekuar të Dardanisë -
Bardhyllnisë
Për derisa të përmbytet e gjithë bota!

Vallë,
A do të ketë përmbytje të tjera -
Këtu nuk do të përfundojnë të gjitha;
Nëse pikëllimet s'do të mbarojnë për ne -
Që qenien tonë keq e ka mbërthyer!
Unë do të rri me ju -
Po të mbetemi havadis të burgosur për jetë!

Unë bredh nëpër qiellin e pakufishëm - i ngjitem botës ideale
Ku po shkes përmes kupës qiellore - po këtu jam përgjithmonë
Unë i burgosuri në përmasa të shtrëngatave të botës mjerane!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Unë sapo kthehem nga Bjeshkët e Sharrit -
Shpirtin e Nënës Terezë e gjej të shoqëruar
Me mrekullitë e Dardanisë - Bardhyllnisë!

Isha kudo nëpër botë për lutje -
Mirësinë s'e gjeta lehtë;
Unë vajta kudo, dhe i pashë të gjithë
Këtu jam - një i burgosur i vendit tim!
Pastaj, synova Madhinë e Gjithësisë -
Priamin e Dardanisë!
Mësova shumë nga mitologjitë mbi vendin tim
të Dardanisë - Bardhyllnisë;
Unë vrojta ndërluftuesit e kreshnikëve të mëdhenj
të Bacëve Bardhyllash
Me pikësynime të hershme që shfaqën gjallëri -
më shtuan bindjet dhe forcën time
Për pikëllime s'do të kemi nevojë -
janë bërë realizime qenësore, o populli im!

Unë bisedova me zanat e shqipeve të bardha
U bashkëfjalosa me hirësitë Bardhyllniane
Unë qëmtoj pak nga pak me profecitë e shekullit
Edhe më, Unë jam ende duke lypur - idealen!

Unë mblodha urtësinë që nga Hindia e qetë;
Unë provova lashtësinë e Bardhyllnisë për jetë
Unë dëgjova të gjithë atë që mund të dëgjohet
Në mënden time: digjem si flakadan i pavarësisë!

Unë vuajta tek duart e sunduesve despotik;
Unë vuajta skllavërinë nga pushtuesit e pashpirt
Unë vuajta unshinë - imponuar nga tiranët
Por kurrë s'mujtën të mposhtin Kullën Dardane!

Vëlla!

Pavarësinë e Bardhyllnisë e përpjesëtoj me ty;
Pavarësinë e saj të shenjt ta gëzoni edhe pa mu'!
Zemra do të përtërihet nga çastet madhështore
Po ta vendosni Flamurin Dykrenor Bardhyllian të valëvitet
Që valon ndër kohëra me lashtësinë katërmijë vjeçare
Vetëm atëherë, zemra dhe shpirti do t'më përmbushen!

Unë isha këtu që nga çasti i fillimit -
Epokat e Para
Dhe këtu ende jam
Unë do të rri këtu...i palëkundur
Derisa të fundoset krejtësisht bota!

Ndoshta pikëllimet do të kenë mbaruar
Që qenien tonë kaq rreptë e ka mbërthyer!

Unë do të rri këtu... këtu...!
Për të mos mbetur të burgosur për jetë!

Kalifornia (ShBA), 24 janar 2006

[Dilaver]

NUK PAGUHET T´IA FILLOJMË LUFTËS

Në shtojcën e së shtunave nga e përditshmja DELO e Lubjanës lidhur me vdekjen e Rugovës shkruan Ervin Hladnik Milharçiq, (gazetar i Dellos së Lubjanës dhe ish gazetar i Mlladinës së famshme sllovene)




--------------------------------------------------------------------------------

29 janar 2006 /TN


IBRAHIM RUGOVA
1944 – 2006

»Nuk do ta marrë për sipër përgjegjësinë për dy milionë njerëz, për të cilët do më vrajë ndërgjegjja. Jo, nuk dua« i patë thënë Blerim Shalës dhe Veton Surrojit, të cilët bënin presion mbi të, që ti thërret Shqiptarët në kryengritje nacionale.

Në janar të viti 1990 Ibrahim Rugova ishte ulur në banesën e tij prej pesëdhjetë metrash katrore në Prishtinë. »Nuk do ta marrë për sipër përgjegjësinë për dy milionë njerëz, për të cilët do më vrajë ndërgjegjja.

Jo, nuk dua« i patë thënë Blerim Shalës dhe Veton Surrojit, të cilët bënin presion mbi të, që ti thërret Shqiptarët në kryengritje nacionale.

Disa muaj më parë kishin themeluar bashkë Lidhjen Demokratike të Kosovës dhe krahinën e kishin futur në rrugën e demokracisë pluraliste drejtë shtetit të pavarur.

Rugova, nga një kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës derdhet në kryetar partiak.

Midis ndërtesave gri nga çimentoja, nga të cilët dhembnin sytë, dhe milicisë popullore jugosllave e cila krahinën e shihte si një arenë të krimit, ideja e sapolindur dukej bizare (e çuditshme).

Politikisht jorealiste. Dhe nga terminologjia i fundit të viteve të tetëdhjeta madje edhe e rrezikshme për shoqërinë.

Në ato çaste Rugova kishte rastin që të bëhej një politikan modern i Ballkanit dhe të fillonte luftën. Në vend të kësaj ai zgjodhi që në një copë të vogël toke, e cila nuk do të guxonte të jetë e rëndësishme, të bëhet politikan i madh.

Disa ditë më parë në rrugët e Prishtinës kishin dalë dyqind mijë demonstrues dhe kërkonin Republikë. Sikur të kërkonte që në demonstratat e ardhme të vinin të gjithë, në Prishtinë do vinin dy milion njerëz.

Arsyet për kryengritje ishin të shumta.

Kosova e kishte humbur autonominë, që e kishte si krahinë e Jugosllavisë socialiste. Në shënjestër ishte vënë sistemi i shkollimit në gjuhën shqipe, i cili në vitet që po vijonin ishte reduktuar vetëm se në shkollimin fillor dhe institucionet nacionale po zhdukeshin njëra pas tjetrës.

Në vend të këtyre nëpër rrugët e Kosovës po dilnin tanket e Armatës popullore Jugosllave. Shqiptarët të cilët në vitet e shtatëdhjeta dhe të tetëdhjeta po shihnin para vetes së tyre mundësinë e një zhvillimi në popull shtet-formues, e vërejtën rrugën e cila sërish po i shpjete në një ruralizëm të qytetarëve të dorës të dytë.

Rugovës i ndanë statusin e udhëheqësit nacional dhe nga ai po kërkonin që nga skllavëria t´i shpjete diku tjetër.

Ishte një kandidat jo i rëndomtë për një rol kësisoj. Në politikë kishte ardhur nga letërsia. Besonte në fuqinë e fjalës. Ishte i bindur, se fjala e arsyes do ta mundi nacionalizmin e çmendur. Në vitin 1989 Sllobodan Millosheviqi në Gazimestan iuu kishte folur dy milion Serbëve.

Rugova në këtë kohë po bisedonte me një gazetare të revistës “Der Spiegel”. Ai thoshte se në Kosovë do vij deri tek një luftë e llahtarshme, nëse përendemi nuk do të intervenojë. Por ishte vështirë t’i besohej.

Në te po shihnin vetëm se një ekzistencialist me shallin e tij karakteristik dhe cigare, i cili fliste me forcën e fjalës.

Kur e kishte themeluar partinë nuk e dinte mirëfilli se kujt do t’i shërbente ajo. Nuk po besonte se partia duhet të veproi si forcë politike, dhe jo si një institucion i cili vetëm se artikulon fjalët.

Në fillim të karrierës së tij politika ishte vetëm se diçka, lidhur me të cilën flitet. Ishte një diletant i mençur. Të bënte përshtypjen se nuk e kuptonte se pikërisht mbi supet e tija kishte rënë përgjegjësia për ta ndryshuar botën dhe jo që vetëm se të flitej për te.

Në çastin kur nga ai prisnin vetëm se që të gjejë fjalën e përshtatshme për kryengritje, së pari heshtej. Dhe pastaj ftoj Shqiptarët që të heqin dorë nga demonstratat, përkundër faktit se demonstratat ishin mënyra e vetme që në Kosovë të ndodhin ndryshimet.

Mirëpo, demonstratat masive, të tërë popullit, do të thoshte se mbi trupat e popullit do të vozisnin tanket dhe se do të fillonte lufta.

Njerëzve, të cilët e shikonin me çudi dhe me një zhgënjim të madh ia tërhiqnin vërejtjen, se mbase është ky shansi i fundit për një kryengritje të cilën do ta shihte ndokush, ju thoshte se: përpos konfliktit të hapur ka edhe rrugë të tjera dhe se nuk paguhet të futemi në luftë.

Në një tubim me pleqnarë të fiseve të ndryshme të Kosovës po shpjegonte se kryengritja do të thoshte një anihilacion i të gjitha ambicieve nacionale dhe se në vend të saj duhet të përgatitemi në një periudhë të gjatë të rezistencës së qetë. Njerëzit, të cilët ishin të mësuar të komandojnë, dhe jo të dëgjojnë, e dëgjuan. “Ne jemi të vjetër dhe mendojmë me të vjetën” i kishin thënë në fund. “Ti je njeri i ri dhe ti na udhëheq”.

I udhëhoqi nëpër rrugën e cila dukej rrugë e katastrofave. Represioni po rritej për një dhjetëvjetësh të tërë. U zhdukën të drejtat dhe dukej se Shqiptarët e kishin humbur edhe aftësinë e të folurit. Ngritën botën e tyre paralele të institucioneve nacionale që po i gjasonte shumë aparteidit.

Midis çasteve më të tmerrshme Rugova fliste, se nga ky vend do të lind një shtet i ri dhe i pavarur. Fliste me bindjen e një njeriu, i cili i din punët e veta. Edhe pse jo rrallë dukej se ai mbase ishte i vetmi njeri i cili besonte në këtë çështje.

Me një shkathtësi të politikanit të kalibrit shumë më të madh se vet ia kishte kurdisur kurthin Sllobodan Millosheviqit. Kur ishte përcaktuar se nuk do ta fillonte masakrën masive, por po përsiatej si pacifist të cilin dhuna e bën të vjell. Fjalimet e tija lidhur me të drejtat e njeriut nuk na qenë një retorikë mondane. Barabarësia dhe solidariteti ishin vlera, të cilat i respektonte me një seriozitet skajor.

Njëkohësisht i bënte edhe llogaritë e politikanit i cili kishte arritur deri te konkluzioni se pavarësinë e Kosovës mund ta garantojnë vetëm se Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Kosova ishte një vend zotit pas shpinës dhe jo aq atraktiv për botën.

Rugova kishte bërë llogarinë se ky vend mund të bëhet qendër e interesit pasi që për shkak të lojës bizare të rastësive këtu kryqëzoheshin interesa fatale. Shkatërrimi i dhunshëm i Jugosllavisë ishte në harmoni me frustracionet e Bashkimit Evropian i cili luftën në kontinentin e vet dinte vetëm se ta vëzhgonte.

Për krye Kosovës përshkonin frikat nga përhapja e fundamentalizmit islam dhe shpresat e Turqisë për një identitet evropian. Stabilizimi i lindjes dhe çështja e zhvillimit të shpejtë demokratik të shoqërive të prapambetura këtu po theksoheshin në mënyrën më agresive. George Bush plaku për Krishtlindje të vitit 1992, pasi që i kishte humbur zgjedhjet kishte thënë, se ky është territor amerikan.
Serbëve dhe Shqiptarëve ua kishte tërhequr vërejtjen se konflikti eventual do të kishte pasoja të rënda.

Shqiptarët i porositi se SHBA-të nuk do të bënin asgjë, nëse ata do ta fillonin luftën. Serbëve ju kishte thënë se do t’i sulmonte, nëse ata e fillojnë luftën.

Nuk ishte krejt e qartë, nëse mendonte seriozisht dhe se a kanë ndonjë peshë fjalët e kryetarit i cili sapo kishte humbur zgjedhjet. Mirëpo Rugova e kishte marrë me seriozitet dhe po i qetësonte kryengritësit për plotë tetë vjet rresht.

Luftën e filloj Millosheviqi dhe e humbi krahinën, e cila tanimë ishte e tija.

Rugova vdiq në çastin kur po duhej të fillonin bisedimet se çfarë shteti do jetë Kosova e pavarur.

Zgjati më se pesëmbëdhjetë vite por megjithatë në fund e fitoj lojën. Pas veti la së paku një argument, se nuk ka leverdi të fillosh luftën. Nuk është keq për letrarin, i cili në politikë hyri vetëm se përkohësisht, për derisa të mos paraqitet kush, i cili merret vesh në këto punë.

Shqipëroi:
Abedin Maliqi

Lubjanë 28.01.2006

[Psikologu]

Surroi: Presidentin Rugova nuk mund ta zëvendësojë askush

Prishtinë, 28 janar- Sipas Veton Surroit, lider i partisë Ora dhe anëtar i Ekipi Negociator, formën e veprimtarisë politike të Presidentit Rugova nuk mund ta zëvendësojë askush. "Nuk mund të ketë të atillë brenda LDK-së dhe jo vetëm brenda LDK-së, por as brenda partive të tjera, prandaj as mos të pretendohet një çështje e tillë", tha Surroi për gazetën "Koha ditore".
Por megjitatë, sipas Surroit, i takon LDK-së si obligim kushtetues që ta propozojë nga radhët e saj një kandidat për president të vendit, ndërkohë që ai kërkon që ky kandidat të jetë i pranueshëm edhe për të tjerët.
Në këtë rast të përcaktimit të LDK-së për njeriun e saj, thotë Suerroi, do të ishte mirë të konsultohet edhe opozita që të ketë ketë përkrahjen e plotë të saj.
Më tej Surroi thotë se nuk mund të ketë delegacion të Kosovës nëse nuk zgjidhet Presidenti i vendit, edhe pse, sipas tij, me vdekjen e Presidentit Rugova, fati i delegacionit ka marrë fund.
"Për Grupin Negociator vdekja e kryetarit Rugova do të thotë edhe fund i grupit ose i delegacionit, çfarë ka qenë, sepse delegacioni kosovar është ndërtuar mbi mundësinë e rolit prijës të Dr. Rugovës".
Ndërkaq duke folur edhe për zgjedhjen e kreut partiak të LDK-së, Surroi tha për gazetën "Express", se udhëheqja e saj duhet "të marrë përgjegjësinë historike në këto momente" dhe të vendosë se kush do të jetë kryetari i saj deri në zgjedhjet partiake. Ndërsa, shton "këtu ne nuk mund të përzihemi". Po në këtë intervistë, sipas Surroit, "brenda LDK-së ka struktura prodemokratike, por edhe struktura jodemokratike".
Ai tërheq vërejtjen se Kryesia e LDK-së gjatë propozimit të kandidatit të saj "ta ketë parasysh edhe një dimension historik, të reflektojë për atë që ndodhi gjatë ditës së varrimit dhe gjithë këto ditë. Kjo vdekje ka treguar nevojën e popullit të Kosovës që të jetë i unifikuar, të ndajë edhe pikëllimin edhe ambicien për të ardhmen", është shprehur Surroi.

[Psikologu]

Shtypi i Prishtinës për personalitetin e Presidentit Rugova, veprimtaritë për nder të tij dhe reagimet e mediave botërore

Prishtinë, 28 janar - Edhe sot shtypi i Prishtinës i shkruan për personalitetin e Presidentit Ibrahim Rugova, veprimtaritë që janë zhvilluar për nder të tij dhe reagimet e mediave botërore për ceremonitë mortore në Prishtinë në ditën e varrimit.
Kështu gazeta "Bota sot", në numrin e sotëm mbi gjysmën e faqeve të saja ia kushton Presidentit Rugova.
Në faqen e parë ka këta tituj: "Kodra e lotëve", një fotoreportazh nga Varrezat e Dëshmorëve, pastaj vlerësimin i Këshillit të Varrimit dhe tituj e dy komenteve: "Stina e luleve të ftohta" dhe "Askush nuk mund të bëjë çka t'i teket me institucionin".
Ndërkaq në brendësi të saj boton edhe disa komente të tjera, si: "Vetëm besnikëria jonë e plotëson mungesën e Presidentit Ibrahim Rugova", "Kosova bëri edhe një memorandum për shtetësinë e saj", "Shenjtërimi i përjetshëm", si dhe reportazhe e shkrime të tjera nga qytetet e tjera të Kosovës dhe diaspora.
Gazeta tjetër - "Koha ditore" në faqen e parë ka këtë titull: "Qytetarë të shumët vizitojnë varrin e Presidentit". Në faqet e mesme kjo gazetë boton një shkrm të gazetës britanike "Ekonomist", me titull "Ibrahim Rugova", si dhe një tjetër marrë nga gazeta "Shekulli" - "Varrosja e iluzioneve" lidhur me refuzimin e Gardës së së Kosovës që të marrë pjesë në ceromoninë e varrimit të Presidentit Rugova. Ndërkaq në shtojcën e saj të kulturës kjo gazetë boton një portret prej shkrimtari të Presidentit me titull "Rugova, portret shkrimtari", shkruar nga Mehmet Kraja dhe një tjetër të shkruar nga Ali Aliu me titull "Prijës dhe krijuesi" dhe një shkrim autorial të Ibrahim Rugovës me titull "Pse e shkrova librin për Pjetër Bobgdanin", si dhe në poezi të Ali Podrimjes: "Lamtumirë, President i Dardanisë".
Gazeta "Zëri" në faqen e parë ka si titull: "Qytetarët bëjnë homazhe para varrit të Presidentit Rugova" të shoqëruar me një fotografi. Ndërkaq në faqen e tretë boton një editorial redaksional me titull "Ecja e shpejtë ëe drejtim të bërjes së shtetit të Kosovës" dhe me mbititll "Dita e parë politike e Kosovës pas vdekjes së Presidentit Rugova. Kjo gazetë në faqet e mesme boton reagimet e mediave botërore për Presidentin Rugova.
Gazeta "Lajm ekskluziv" në faqen e parë shkruan se si është vlerësuar ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova dhe një shkrim me titll "Kujt i përgjigjet Garda e Kosovës?", në të cilin
flitet për atë sesi Nuredin Lushtaku nuk lejoi që Garda e Kosovës ta varrosë Presidentin Rugova.
Edhe gazetat e tjera botojnë shkrime të ndryshme rreth Presidentit Rugova, reagime të ndryshme në këtë temë, por edhe për spekulimet e ndryshme për të zënë postin që mbante Presdenti Rugova.

[Psikologu]

Mediat më të rëndësishme botërore i kushtuan vend të posaçëm varrimit të Presidentit Rugova

Prishtinë, 28 janar - Mediat më të rëndësishme botërore i kushtuan vend të posaçëm varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova. Ato potencojnë pjesëmarrjen në ceremoninë mortore të personaliteteve të rëndësishme ndërkombëtare dhe rolin e madh që kishte Presidenti Rugova në politikën dhe historinë e Kosovës.
Gazetat e huaja e cilësuan Presidentin Rugova patriot pacifist dhe thanë se njerëzit e Kosovës i bënë të gjitha nderimet që mund t'i bëhen një presidenti të shtetit.
Skaj Njuz: Pa një pasaardhës të qartë, vdekja e Presidentit Rugova e lë politiken kosovare në rrëmujë:
"Presidenti Rugova ishte njeriu që udhëhoqi luftën për pavarësi nga Serbia. Pa një pasaardhës të qartë vdekja e tij e lë politiken kosovare në rrëmujë", thotë rrjeti televiziv Skaj Njuz. Ndërkaq, Agjencia Frans Press ka njoftuar se vdekja e Rugovës ka krijuar zbrazëti dhe që të detyrojë Kombet e Bashkuara të shtyjnë bisedimet për statusin e ardhshëm të Kosovës.
Gazeta "Guardian" thotë se këto bisedime duhet të zgjidhin situatën në Kosovë me siguri duke konfirmuar pavarësinë e kushtëzuar që duket se do të kundërshtohet nga serbët. Kjo gazetë citon zyrtarët ndërkombëtarë të kenë thënë se mungesa e Presidentit Rugova do të ndihet shumë veçanërisht tash kur ai ka qenë mëse i nevojshëm për të udhëhequr negociatat që pritet të jenë të rënda rreth të ardhmes së Kosovës.
Gazeta greke "Katimerini" shkruan se pavarësia e Kosovës është vetëm çështje kohe.
Në Zvicër, diplomacia e të cilit është shprehur pro-pavarësisë së Kosovës, mediat thonë se shumëkush Rugova shihet si "baba i kombit". Ai simbolizonte rezistencën paqësore dhe duhej të drejtonte shumicën shqiptare drejt kompromisit në bisedimet për statusin final, thotë Suis Info.
Mediat kryesore franceze dhe ato të Zvicrës po japin raporte dhe komente rreth ceremonisë së varrimit të Presidentit të Kosovës.
E përditshmja e Lozanës "Mate" me shkrimin e titulluar: "Përshëndetja e fundit", shkruan se Ibrahim Rugova simbolizonte vullnetin e popullit të Kosovës për pavarësi dhe se varrimi i tij ishte i denj për një burrësheti. Prishtina gjatë përcjelljes së trupit të shoqëruar nga garda e TMK-së ishte hedhur totalisht e në heshtje, ndërkohë që nga të dyja anët e rrugës mbi shtratin e topit ku gjendej arkivoli i Presidentit të tyre Ibrahim Rugova vendoseshin lule.
"Le Mond": Ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova nuk kishte asnjë karakter religjioz
E përditshmja gjenevase "Tribynë de Zhenevë" në tekstin e saj në faqen e dytë me titullin: "Lamtumira e fundit e kosovarëve për Rugovën", shkruan se Presidenti Rugova u varros në varrezat e dëshmorëve dhe u përcoll nga TMK-ja. Arkivoli ishte i mbuluar me flamurin të cilin ai vetë e kishte disenjuar, një blu e rrethuar me të kyqe dhe një shqiponjë dykrerëshe shqiptare në mes. Në varrim morën pjesë delegacione të numërta nga jashtë.
Në një shkrim autorial nga bashkëpunëtori special në Prishtinë, gazeta e njohur parisiene "Mond" në shkrimin e saj të gjatë të paralajmuar në faqen e parë me titull: "Varrimi i Ibrahim Rugovës midis islamizmit e katolicizmit", është marrë lidhur me spekulimet që kanë të bëjnë me konvertimin eventual të tij në besimin e krishterë. Në këtë shkrim thuhet se ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova nuk kishte asnjë karakter religjioz.
"Mond", shkruan se mijëra kosovarë u ndanë nga Presidenti i tyre duke i dhënë përshëndetjen e fundit me dorë në zemër.